مشکل اصلی طراحی کنترل کننده برای یک سیستم چند متغیره، مربوط به وابستگی هر کدام از خروجیها به ورودیهای مختلف است . این مشکل در سیستمهای چند متغیره را مسئله تداخل می نامند. در واقع می توان مسئله تداخل را اساسی ترین مسئله طراحی سیستمهای کنترل چند متغیره دانست . به همین دلیل در تئوری سیستمهای چند متغیره توجه بسیاری به نامتداخل سازی و طراحی سیستمهای بدون تداخل شده است . برخی از روشهای کنترل مبتنی بر کاهش این تداخلها و طراحی کنترل کننده بصورت تک متغیره است . هدف از این رساله مروری بر روشهای مختلف نامتداخل سازی در سیستمهای چند متغیره است . این روشها به دو دسته کلی یعنی روشهای نامتداخل سازی دقیق و روشهای نامتداخل سازی تقریبی تقسیم شده اند. در روشهای نامتداخل سازی دقیق، روشهای فیدبک حالت تنها، فیدبک حلت در ترکیب با پیش جبران کننده دینامیکی، فیدبک خروجی و استفاده از حل مساله تطبیق مدل، بررسی شده است . در روشهای نامتداخل سازی تقریبی نیز روشهای سعی و خطا و شبه قطری بررسی شده اند. همچنین دو روش طراحی کنترل کننده ها، یعنی روش آرایه های نایکوئیست مستقیم و روش آرایه های نایکوئیست معکوس که بر اساس مفهوم نامتداخل سازی تقریبی بنا شده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند.