نرخ انتقال بین باندی و باز ترکیب سطحی حامل ها در نقاط کوانتومی، به عنوان دو پارامتر موثر برای بهینه سازی فوتو جریان و بازدهی سلول های خورشیدی باند میانی بطور کلاسیک مورد مطالعه قرار گرفته اند. فرمول سازی برای این نرخ ها نشان می دهد که آن ها به طول عمر باز ترکیب حامل ها وابسته اند. این وابستگی می تواند نقش باز ترکیبی یا مراکز تولیدی را به نقاط کوانتومی بدهد. ما این نرخ ها را برای دو مقدار متفاوت طول عمر باز ترکیب محاسبه کرده ایم. چنین استنباط می کنیم که برای طول عمر طولانی تر، نقاط کوانتومی به عنوان مراکز تولید حامل عمل می کنند و فوتو جریان و بازدهی سلول خورشیدی را بهبود می بخشند و نشان داده شده است که یک تعداد بهینه برای لایه های نقاط کوانتومی انباشته برای مشارکت در ناحیه میانی به منظور تولید حداکثر فوتو جریان وجود دارد. همچنین خصوصیات j-v و بازدهی به عنوان تابعی از ضخامت ناحیه فعال سلول های خورشیدی نوار میانی محاسبه شده است. ما در ادامه این پایان نامه ماکزیمم نقطه بازده سه سلول مختلف را که از مواد مشهوری ساخته شده اند را مقایسه کردیم. هر سلول شامل یک اندازه مختلف از نقطه کوانتومی در ناحیه میانی است که موجب ایجاد ترازهای باند میانی مختلفی در شکاف باند نیمه رسانای میزبان می شود. به اضافه، اشاره شده که با افزایش شدت نور برخورد در محدوده تابش، ماکزیمم بازدهی نیز افزایش می یابد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر صمغ گیاه حب مقل بر عملکرد، میزان چربی بطنی، فاکتورهای خونی، میکروفلور روده و ایمنی همورال جوجه های گوشتی انجام گردید. 320 جوجه یک روزه ی نر و ماده سویه ی کاب 500 در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی بین 4 تیمار توزیع گردیدند. هر تیمار دارای 4 تکرار و در هر تکرار 20 قطعه جوجه قرار گرفت. جیره های آزمایشی بر پایه ی ذرت ـ سویا، بر اساس nrc (1994)و به کمک نرم افزار uffda، برای دوره های آغازین (1-21 روزگی) و رشد و پایانی (22-42 روزگی) تنظیم گردیدند. رزین حب مقل ابتدا آسیاب و سپس بر اساس تیمارها به میزان لازم در روغن مایع حل گردید و از سن 7 روزگی تا پایان دوره به جیره ها اضافه گردید. جیره های آزمایشی شامل: 1( جیره شاهد (بدون حب مقل)، 2( جیره شاهد داریppm 200 حب مقل، 3) جیره شاهد دارایppm 400 حب مقل، 4) جیره شاهد دارایppm 600 حب مقل بودند. داده های به دست آمده بر پایه ی طرح آماری کاملاً تصادفی با نرم افزار sas 9.1 آنالیز و میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهای مصرف کننده ی حب مقل دارای رشد وزنی بیشتری بودند، هرچند که این میزان فقط در 21 تا 42 روزگی معنی دار گردید (05/0p<). این تیمارها همچنین مصرف خوراک بیشتری داشتند (05/0p<) و در دوره 21 تا 42 روزگی ضریب تبدیل غذایی تیمارهای 200 و 600 پی پی ام حب مقل کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0p<). در پی استفاده از حب مقل کاهش تری گلیسرید، vldl و ldlدر 21 روزگی و افزایش hdl در 42 روزگی مشاهده گردید (05/0p<). نسبت چربی حفره بطنی به وزن زنده در اثر اعمال تیمار حب مقل با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. میزان باکتری های لاکتوباسیلوس انتهای دستگاه گوارش به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<)، اما شمار باکتری های اشرشیاکولی در تیمارهای مصرف کننده ی حب مقل نسبت به گروه شاهد از نظر آماری معنی دار نگردید. در بررسی تیتر پادتن علیه srbc افزایش معنی داری در ایمنوگلوبولین های تام و y دیده شد (05/0p<)، اما اثر تیمار بر میزان ایمنوگلوبولین m معنی دار نشد. نسبت بورس فابریسیوس به وزن زنده در تیمارها با مصرف حب مقل به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<)، اما وزن طحال در تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. اثر تیمارها بر میزان t3 معنی دار بود (05/0p<) و باعث افزایش میزان این هورمون گردید. اما تیمارها بر میزان t4 تأثیر معنی داری نداشتند .

در این پژوهش پیامد افزودن برگ زیتون بر عملکرد، پارامترهای خونی، اندازه ی چربی محوطه شکمی، پاسخ ایمنی هومورال و برخی از باکتری های دستگاه گوارش جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. جوجه ها تا سن 14 روزگی تحت شرایط پرورشی یکسان قرار داشتند. در این سن 400 قطعه جوجه گوشتی (سویه ی کاب 500) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع گردیدند. برگ زیتون در 5 سطح، 0، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد جیره از سن 14 روزگی تا پایان دوره (42 روزگی) به صورت پودر به جیره اضافه شد. در روزهای 21 و 42 دوره ی آزمایش، از هر تکرار دو قطعه جوجه، کشتار و از خون نمونه گیری گردید و میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین ها و آنزیم های کبدی اندازه گیری شد. هم چنین از قسمت ایلئوم دستگاه گوارش، جهت انجام آزمایشات میکروبی در شرایط استریل نمونه گیری شد. برای تعیین پاسخ ایمنی در پایان دوره ی آزمایش (42 روزگی)، تیتر آنتی بادی ها علیه srbc و وزن بورس فابرسیوس و طحال اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. گروه های دریافت کننده ی برگ زیتون، نسبت به گروه شاهد افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0>p). استفاده از برگ زیتون هم چنین باعث افزایش معنی دار شمار باکتری های لاکتوباسیلوس در دستگاه گوارش جوجه ها گردید (05/0>p). در مورد شمار باکتری های ای کولای در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در igm و ig تام مشاهده نگردید اما تیتر igy در نتیجه مصرف برگ زیتون در سطح 75/0 درصد افزایش معنی داری یافت (05/0>p). جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 25/0 درصد برگ زیتون، بیشترین وزن بورس فابرسیوس و کمترین وزن طحال را داشتند (05/0>p). برگ زیتون به طور معنی داری سطح تری گلیسرید، کلسترول، گلوکز، ldl، vldl، hdl و آنزیم های کبدی را کاهش داد (05/0>p). از نظر وزن نسبی اجزای لاشه بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0>p). گروه های دریافت کننده ی برگ زیتون نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری چربی شکمی کمتری داشتند (05/0>p). به طور کلی نتایج آزمایش نشان دهنده اثرات سودمند برگ زیتون بر عملکرد، پارامترهای خونی، چربی محوطه شکمی، باکتری های دستگاه گوارش و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی می باشد. کلمات کلیدی: ایمنی هومورال، برگ زیتون، باکتری، جوجه گوشتی، چربی محوطه شکمی، عملکرد، فاکتورهای خونی، کلسترول، لیپوپروتئین.

هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر پروبیوتیک، پربیوتیک و مخلوط حاوی نسبت های مختلف از این دو افزودنی برعملکرد، توان ایمنی و فلور روده کور جوجه های گوشتی بود. در یک طرح کاملاً تصادفی، 360 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه تجاری کاب 500 بین تیمارهای شش گانه (با 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار) توزیع گردید. تیمارهای (جیره های) آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره پایه بدون افزودنی (ctrl)، 2- جیره پایه به علاوه پربیوتیک (pre)، 3- جیره پایه به علاوه پروبیوتیک (pro)، 4- جیره پایه به علاوه مخلوط پروبیوتیک و پربیوتیک به نسبت 1 به 1 (m1)، 5- جیره پایه به علاوه مخلوط پروبیوتیک و پربیوتیک به نسبت 2 به 1 (m2)، 6- جیره پایه به علاوه مخلوط پروبیوتیک و پربیوتیک به نسبت 1 به 2 (m3). جوجه ها از سن 1 تا 3 هفتگی با جیره آغازین و از 4 تا 6 هفتگی با جیره پایانی تغذیه گردیدند. در پایان دوره (42 روزگی)، تیتر آنتی بادی در مقابل گلبول قرمز گوسفند (srbc) و وزن اندام های لنفوئیدی اندازه گیری گردید. پروبیوتیک و پربیوتیک استفاده شده در تحقیق حاضر بر اساس میزان توصیه شده شرکت سازنده به جیره افزوده شد. در دوره 21-1 روزگی، جوجه های تیمارهای m1 و m3 افزایش وزن بیشتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0p<). افزودن مخلوط پروبیوتیک و پربیوتیک با نسبت 1 به 1 باعث بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک در دوره ی 21-1 روزگی گردید. در دوره 42-22 و 42-1 روزگی از نظر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین گروه شاهد و سایر گروه ها اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. نتایج آزمایش نشان داد افزودن پروبیوتیک، پربیوتیک و یا مخلوط حاوی نسبت های مختلف آن ها به جیره باعث افزایش معنی دار تیتر آنتی بادی کل در مقایسه با گروه شاهد گردید (05/0p<). همچنین، تیتر igm در تمامی تیمارها به استثنای تیمار پربیوتیک، در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد (05/0p<). افزودنی های غذایی بر تیتر igy و همچنین وزن نسبی بورس فابریسیوس و طحال اثر معنی داری نداشتند. تعداد کلونی باکتری اشرشیاکلی در 21 روزگی بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری را نشان نداد اما در 42 روزگی، جمعیت این باکتری در تیمارهای pre و m3 نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری کاهش یافت. در 21 روزگی، تعداد کلونی باکتری لاکتوباسیلوس در تیمارهای pre، m1 و m3 نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشت. در پایان دوره پرورش (42 روزگی) نیز در تمام تیمارهای آزمایشی (به جز تیمارpre) افزایش معنی دار جمعیت باکتری لاکتوباسیلوس مشاهده گردید. به طور کلی، یافته های تحقیق حاضر نشان دهنده اثرات مطلوب پروبیوتیک، پربیوتیک و مخلوط آن ها بر پاسخ ایمنی و فلور دستگاه گوارش جوجه های گوشتی می باشد. استفاده از مخلوط پروبیوتیک و پربیوتیک با نسبت 1 به 1 بر عملکرد جوجه ها اثرات مثبت بیشتری نشان داد.

به منظور بررسی اثرات دستکاری مواد مغذی جیره بر عملکرد، خصوصیات استخوان درشت نی و پارامترهای خونی جوجه های گوشتی تغذیه شده با میوه بلوط، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 15 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام گردید. جوجه ها از سن 1 تا 3 و 4 تا 6 هفتگی به ترتیب با جیره های آغازین و پایانی تغذیه شدند. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1-جیره ی شاهد (بر پایه ذرت و سویا بدون استفاده از بلوط) (ctrl) 2-جیره ی حاوی بلوط بدون افزایش مواد مغذی (o) 3-جیره ی حاوی بلوط با سطح متیونین دو برابر میزان توصیه شده nrc (met) 4-جیره ی حاوی بلوط بعلاوه 2/0 درصد کولین (cho) 5-جیره ی حاوی بلوط که میزان پروتئین خام آن 10 درصد بالاتر از سطح توصیه شده nrc بود (pc). در جیره های 2 تا 5 از بلوط به میزان 15 درصد جیره استفاده گردید. صفات مورد بررسی عبارت بودند از عملکرد (افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی)، ویژگی های استخوان درشت نی، وزن پانکراس و متابولیت های خونی. نتایج آزمایش نشان داد در طول دوره آزمایش، گروه تغذیه شده با جیره ی حاوی 15 درصد بلوط(o) در مقایسه با جیره ی شاهد، خوراک بیشتری مصرف نموده و ضریب تبدیل غذایی بالاتری داشتند. عملکرد (افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی) جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی متیونین بالا در مقایسه با گروه o تفات معنی داری را نشان نداد. افزودن کولین به جیره باعث بهبود معنی دار افزایش وزن و افزایش مصرف خوراک در 21-1 روزگی و 42-1 روزگی در مقایسه با تیمار o گردید. افزایش سطح پروتئین جیره باعث بهبود معنی دار وزن بدن در تمامی دوره های آزمایش ، افزایش معنی دار مصرف خوراک در دوره 42-22 و 42-1 روزگی و بهبود معنی دار ضریب تبدیل غذایی در دوره 21-1 و 42-1 روزگی در مقایسه با گروه o گردید. وزن سینه، ران، کبد، پانکراس و چربی حفره شکمی در 42 روزگی تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفتند. در سن 21 و 42 روزگی، میزان hdl و کلسترول بین گروه شاهد و سایر گروه ها اختلاف معنی داری را نشان نداد. در سن 42 روزگی، تیمار cho نسبت به تیمار شاهد ldl کمتری داشت. در 42 روزگی، تمامی تیمارها به جز تیمار met در مقایسه با گروه شاهد تری گلیسرید کمتری داشتند. استفاده از بلوط در جیره، باعث کاهش معنی دار استحکام و خاکستر استخوان درشت در مقایسه با گروه شاهد گردید. در حالی که افزودن متیونین، کولین و پروتئین باعث کاهش این اثرات نامطلوب گردید.بطور کلی، نتایج تحقیق حاضر نشان می دهند استفاده از 15 درصد بلوط بر عملکرد و ویژگی های استخوان درشت نی اثرات نامطلوب داشت.در حالی که افزایش سطح مواد مغذی(پروتئین، متیونین و کولین) در برخی دوره های آزمایش، باعث کاهش این اثرات نامطلوب گردید.

به منظور بررسی اثرات میوه بلوط فرآوری شده با اسید استیک بر عملکرد، میکروفلور روده کور و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی، 340 قطعه جوجه یک روزه از سویه تجاری کاب (500 cobb) در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی بین 5 تیمار (جیره) آزمایشی با 4 تکرار (هر تکرار با 17 قطعه جوجه نر و ماده) توزیع گردیدند. جیره های آزمایشی عبارت بودند از : 1- جیره شاهد بر پایه ذرت و بدون استفاده از بلوط، 2- جیره حاوی 20 درصد بلوط فرآوری نشده، 3- جیره حاوی 20 درصد بلوط فرآوری شده، 4- جیره حاوی 25 درصد بلوط فرآوری نشده، 5- جیره حاوی 25 درصد بلوط فرآوری شده. برای فرآوری میوه بلوط، ابتدا آرد میوه بلوط با محلول 67/0 مولار اسید استیک، به میزان 820 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک میوه بلوط، مخلوط گردیده و سپس به مدت 12 ساعت در درجه حرارت oc37 قرار داده شد. از سن 1 تا 3 و 4 تا 6 هفتگی، جوجه ها به ترتیب با جیره های آغازین و پایانی حاوی انرژی و پروتئین یکسان تغذیه گردیدند. نتایج آزمایش نشان داد استفاده از بلوط فرآوری نشده به میزان 20 و 25 درصد جیره، بر افزایش وزن بدن جوجه ها در دوره های مختلف آزمایش اثرات نامطلوبی داشت، به همین دلیل، وزن نهایی (42روزگی) جوجه های تغذیه شده با این دو جیره در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (05/0p<) کمتر بود. فرآوری با اسید استیک، اثرات نامطلوب میوه بلوط بر افزایش وزن بدن را کاهش داد به گونه ای که وزن نهایی بدن بین گروه شاهد و دوگروه فرآوری شده، اختلاف معنی داری را نشان نداد. مصرف خوراک کل دوره (42-1روزگی) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد استفاده از میوه بلوط (فرآوری شده و نشده) ضریب تبدیل غذایی را به گونه ای نامطلوب تحت تاثیر قرار داد. شمار باکتری های ای کولی و لاکتوباسیلوس در سن 21 و 42 روزگی تحت تاثیر تیمارهای تغذیه ای قرار نگرفتند. تغذیه با جیره حاوی 20 و 25 درصد میوه بلوط فرآوری نشده بر میزان تولید ایمونوگلبولین های کل، igy و igm اثر معنی داری نداشت. استفاده از 20 درصد میوه بلوط فرآوری شده باعث افزایش معنی دار ایمونوگلبولین های کل و igy در مقایسه با گروه شاهد گردید. همچنین جوجه های تغذیه شده با 25 درصد بلوط فرآوری شده نسبت به گروه شاهد، ایمونوگلبولین کل بیشتری داشتند. وزن نسبی بورس فابریسیوس و طحال تحت تاثیر تیمارها ی تغذیه ای قرار نگرفتند. بطور کلی، نتایج نشان داد استفاده از 20 و 25 درصد میوه بلوط فرآوری شده و فرآوری نشده عملکرد جوجه ها را به گونه ای معنی دار تحت تاثیر نامطلوب قرار داد و بنابراین استفاده از این دو سطح توصیه نمی شود.

این پژوهش به دلیل اهمیت مساله نفت در جهان و متغیرهای کلان تحت تاثیر آن انجام می شود. کشورهای صادرکننده نفت با درآمد ناشی از صادرات این ماده به گونه های مختلفی رفتار می کنند که این رفتارها ممکن است موجب تاثیر در برخی از شاخص های اقتصاد کلان این کشورها شود. این پژوهش به عنوان هدف اصلی به بررسی تاثیر درآمدهای ناشی از صادرات نفت بر تورم کشورهای صادرکننده نفت عضو و غیر عضو اوپک می پردازد و به عنوان اهداف فرعی رابطه بین هریک از متغیرهای تورم، بیکاری، gdp و درآمد نفتی در هر یک از این دو گروه از کشورها بررسی می شود. تحقق اهداف بالا از طریق برازش مدل var که در آن تمام متغیرها می توانند هم به عنوان متغیر مستقل رفتار کنند و هم متغیر وابسته، امکان پذیر است. به همین منظور یک نمونه تصادفی 10 تایی از 12 کشور اوپک و نمونه تصادفی 10 تایی دیگر از 13 کشور صادرکننده نفت غیر عضو اوپک که حداقل 1 درصد از صادرات نفت جهان را در اختیار دارند، انتخاب می شود تا بررسی به این تعداد از کشورها محدود شود. کشورهای عضو اوپک که در نمونه تصادفی قرار گرفتند عبارتند از: از الجزایر، اکوادور ، ایران ، عراق ، کویت ، قطر ، نیجریه ، عربستان ، امارات و ونزویلا و کشورهای غیر عضو اوپک در نمونه تصادفی عبارتند ازآمریکا ، کانادا ، چین ، انگلیس ، قزاقستان ، آذربایجان ، مکزیک ، روسیه و کلمبیا. بعد از به دست آوردن نمونه تصادفی داده های مربوط به متغیرهای تورم، نرخ بیکاری تولید ناخالص داخلی و درآمد نفتی را طی سال های 2013-2004 برای 10 کشور اوپک و 10 کشور غیر اوپک جمع آوری می شود تا با تشکیل دو پنل اوپک و غیر اوپک، تحلیل انجام بگیرد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار eviews7 استفاده می شود. پی مقدار آزمون f لیمر برای پنل اوپک و غیراوپک به ترتیب برابر 0.024 و 0.033است که نشان از مناسب بودن تحلیل پنل در سطح0.05 دارد. بررسی پنل اوپک با استفاده از روش gmm نشان می دهد که وقفه های به طول یک تورم، gdp ، درآمد نفتی و نرخ بیکاری بر تورم کشورهای عضو اوپک تاثیر دارد، و نیز وقفه به طول یک نرخ بیکاری و درآمد نفتی بر نرخ بیکاری کنونی تاثیرگذار است. بررسی پنل غیر اوپک با روش gmm نشان می دهد که وقفه به طول یک gdp و نیز مقدار ثابت عرض از مبدا روی تورم کنونی تاثیرگذار است، و نیز وقفه به طول یک نرخ بیکاری، gdp و ثابت عرض از مبدا روی نرخ بیکاری کنونی تاثیرگذار است.

این پژوهش با هدف تعیین مقدار مصرف بهینه مکمل اوره، ملاس و مواد معدنی در گوسفند در شرایط عشایری ایل قشقایی و اثر آن بر درصد بره زایی ، افزایش وزن روزانه و وزن از شیرگیری بره انجام شد. بدین منظور تعداد 75 رأس میش از توده گوسفند ترکی قشقایی که یک تا چهار شکم زایش داشتند در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایش شامل 3 گروه شاهد، تیمار 100 و تیمار 150 بودند و هر تیمار دارای 25 تکرار (25 رأس میش) بود. ترکیب بلوک اوره، ملاس و مواد معدنی بر اساس وزن تر شامل: ملاس نیشکر42 درصد، اوره 10 درصد، سبوس گندم 32 درصد، نمک معمولی 2 درصد، مکمل معدنی- ویتامینی 1 درصد، گچ 10 درصد، سیمان 2 درصد و جوش شیرین 1 درصد بود. منبع اصلی خوراک برای همه¬ی میش ها علوفه مرتعی بود، اما هر رأس میش در تیمارهای 100 و 150 روزانه به ترتیب 100 و 150 گرم بلوک مکمل در دو گامه مصرف کرد و تیمار شاهد بلوک دریافت نکرد. گامه¬ی نخست از 20 روز پیش از قوچ اندازی در گله شروع و 70 روز ادامه یافت. گامه¬ی دوم از 30 روز پیش از زایش میش¬ها شروع و تا 90 روز پس از آن به ظول انجامید. میش-های تیمارهای 100 و 150 از 30 روز پیش از زایش تا پایان آن بلوک¬های با 5 درصد اوره مصرف کردند. در فراسنجه درصد بره زایی تیمارهای 100 و 150 در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی¬دار داشتند (p<0/05) و گروه شاهد دارای کمترین درصد بره¬زایی بود. در این فراسنجه 20 درصد میش¬ها در گروه شاهد قصر شدند ولی در تیمارهای 100 و 150 میش قصر وجود نداشت. وزن بره تیمارهای 100 و 150 در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی¬دار داشت (p<0/05). از نظر وزن از شیرگیری بره در 90 روزگی بین تیمارها تفاوت معنی¬داری وجود داشت (p<0/05). بالاترین وزن از شیرگیری بره مربوط به تیمار 100 و پایین¬ترین آن مربوط به تیمار شاهد بود. افزایش وزن روزانه بره بطور معنی¬داری تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت (p<0/05). بره تیمارهای 100 و شاهد به ترتیب بیشترین و کمترین افزایش وزن روزانه را داشتند. بطور کلی نتایج نشان داد مصرف روزانه 100 گرم بلوک مکمل اوره، ملاس و مواد معدنی نتایج معنی¬داری بر عملکرد گوسفند در شرایط دامداری عشایری داشت. بنا بر این قابل توصیه می¬باشد.

به منظور مطالعه اثر میوه ی بلوط فرآوری شده با بی کربنات سدیم بر عملکرد، پاسخ ایمنی و میکروفلور روده ی کور جوجه های گوشتی، تعداد 340 قطعه جوجه یک روزه کاب 500، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بین 5 گروه آزمایشی با 4 تکرار و 17 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع گردیده و با یکی از جیره های زیر تغذیه شدند: 1- جیره شاهد (بر پایه ذرت و بدون استفاده از میوه ی بلوط) 2- جیره حاوی 20 درصد بلوط فرآوری نشده، 3- جیره حاوی 20 درصد بلوط فرآوری شده، 4- جیره حاوی 25 درصد بلوط فرآوری نشده، 5- جیره حاوی 25 درصد بلوط فرآوری شده.

مغز میوه ی بلوط درصد بالایی نشاسته دارد که می تواند به سان یک بنمایه ی انرژی در خوراک انسان و جانوران پرورشی به کار رود، ولی دارای درصد بالایی تانن است که کاربرد آن را در خوراک دام و طیور و انسان کاهش می دهد. باکتری لاکتوباسیلوس پلانتروم و قارچ آسپرژیلوس اوریزه دارای آنزیم تانناز با کوشندگی بالایی هستند. پژوهش کنونی برای بررسی کارایی فرآوری زیستی آرد بلوط با باکتری لاکتوباسیلوس پلانتروم و یا قارچ آسپرژیلوس اوریزه برای کاهش تانن در یک طرح کاملاً تصادفی با 17 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت. گروه های آزمایشی در بر گیرنده ی تیمارهای روز صفر، بدون فرآوری، فرآوری با باکتری، فرآوری با قارچ و یا فرآوری با باکتری و قارچ در دو دمای 27 و 37 درجه و دو زمان 5 و 10 روز بودند. رطوبت نمونه های آزمایشی به 50 درصد رسانده شد. به هر گرم از تیمارهای فرآوری با باکتری cfu107 باکتری لاکتوباسیلوس پلانتروم و به هر گرم از تیمارهای فرآوری با قارچ 106 هاگ آسپرژیلوس اوریزه و به هر گرم از تیمارهای فرآوری با باکتری و قارچ 107 باکتری و 106 هاگ قارچ افزوده شد و در دمای 27 و 37 درجه ی سانتی گراد گرم خانه گذاری شدند. در این آزمایش آمیخته های فنلی و تاننی، پی.اچ، ماده ی خشک، خاکستر، پروتئین خام، چربی خام و اسید لاکتیک اندازه گیری و سپس در سطح آماری 1 درصد آنالیز آماری گردیدند. بیشترین کاهش فنل کل و فنل ناتاننی در تیمار فرآوری 10 روزه با قارچ در دمای 27 درجه و بیشترین کاهش تانن فشرده و تانن هیدرولیز شونده در تیمارهای فرآوری 10 روزه با قارچ در دمای 27 و 37 درجه و تیمار فرآوری 10 روزه با باکتری و قارچ در دمای 37 درجه رخ داده است. پس از فرآوری درصد اسید لاکتیک به میزان بسیار معناداری افزایش ولی درصد چربی خام در سنجش با روز صفر کاهش یافت. فرآوری زیستی پیامدی بر دگرگونی درصد ماده ی خشک، پروتئین خام و خاکستر نداشته است. پژوهش کنونی نشان داد که فرآوری زیستی آرد میوه ی بلوط با باکتری لاکتوباسیلوس پلانتروم و قارچ آسپرژیلوس اوریزه میزان تانن فشرده را نزدیک به 49 درصد و تانن هیدرولیز شونده را نزدیک به 72 درصد کاهش داده است.

در یک آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی با روش های مختلف فراوری میوه بلوط در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار (شاهد، بلوط بدون فراوری، بلوط فراوری شده با بیکربنات سدیم، بلوط فراوری شده با اسید استیک، بلوط فراوری شده با آب مقطر و بلوط فراوری شده با روش سنتی) و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش نشان داد می توان از بلوط در جیره استفاده کرد بدون اینکه بر عملکرد و ویژگی استخوان درشت نی اثر نامطلوب داشته باشد.فراوری با بیکربنات سدیم موثر تر بوده در حالیکه فراوری با روش سنتی توصیه نمی شود.

چکیده ندارد.