درخت بادام از جنس amygdalus و از خانواده rosaceae است. قسمت های مختلف بادام دارای اسید های آلی، اسید های فنولیک، فلاوونوئید ها، لیپید، ویتامین ها، قند های احیا کننده و غیر احیا کننده می باشند. در این تحقیق محتوای فنولی و نوع ترکیبات فنولی و فلاوونوئیدی کل و همچنین فعالیت پاد اکسایشی عصاره ی متانولی، میزان آمیگدالین، نوع اسید های چرب 3 گونه بادام (بادام تلخ ،ارژن و چالی) بررسی شد. در بین گونه های مطالعه شده بادام تلخ دارای بیشترین مقادیر گالیک اسید (معیار محتوای فنولی)،g/gd.w? (04/0 ±2/)، فلاوونوئید کل ) 02/0±2/0(، ظرفیت جمع آوری رادیکال dpph (2/0±04/96درصد)، فعالیت جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید (42/0±86/66 درصد)، درصد جمع آوری رادیکال سوپراکسید (4/3±67/90)، درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید (07/2±75/50)، قدرت احیاء (06/0±7/0) و در مقابل چالی دارای کمترین مقادیر پارامترهای فوق به ترتیب با g/gd.w? (002/0±01/0) محتوای فنولی، مقدار فلاوونوئید (002/±01/0)، ظرفیت جمع آوری رادیکال dpph (55/0±23/93 درصد)، جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید (3/0±63/13)، درصد جمع آوری رادیکال سوپراکسید (2/3±04/45)، درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید (08/0±64/12)، قدرت احیاء (05/0±1/0)، می باشد. چالی دارای بیشترین فعالیت مهارکنندگی پراکسیداسیون چربی (71/0±31/8) میکروگرم بر گرم mda ) و بادام تلخ دارای کمترین (1/2±09/38) فعالیت بود. نتایج حاصل از کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا بیانگر وجود اختلاف معنی دار بین گونه ها از نظر همه ترکیبات فنولی می باشد. وجود تفاوت در ترکیبات فنولی به دلیل عوامل متعددی از قبیل آب و هوا و وراثت در سنتز ترکیبات فنولی است. میزان آمیگدالین اندازه گیری شده بین 13/6 تا71 /22میکروگرم بر گرم بر اساس نوع ژنوتیپ متغیر می باشد. بیشترین مقدار آمیگدالین در گونه ی بادام تلخ و کمترین در گونه ی چالی دیده شد. بررسی های گاز کروماتوگرافی نشان داد که سه اسید چرب پالمیتیک اسید، استئاریک اسید و لینولئیک اسید در گونه های بادام وجود دارد که میزان استئاریک اسید نسبت به دو اسید چرب دیگر بیشتر می باشد.

پاد اکساینده ها از عوامل اصلی خنثی کننده رادیکال های آزاد می باشند رادیکالها موادی فعال و مضر برای بدن انسان محسوب می شوند، لذا تأمین ذخایر آنتی اکسیدان به منظور کاهش آثار تنش اکسایشی امری مهم تلقی می شود. در این پژوهش، عصاره های متانولی خرمالوی معمولی، خرمالوی خرمندی و خرمالوی ژاپونی به منظور بررسی خواص آنتی اکسیدانی و آنتی رادیکالی آنها مورد بررسی قرار گرفت. در بین گونه های مطالعه شده، گونه ی معمولی بیشترین (85/2± 16/446 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن تر) و گونه ی خرمندی کمترین (20/1±16/46 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن تر) محتوای فنولی را دارا بودند. بیشترین مقدار فلاونوئید در گونه ی خرمندی (00±075/0 میکروگرم بر 100 گرم وزن تر) و کمترین مقدار آن در گونه ی ژاپونی (00±03/0 میکروگرم بر 100 گرم وزن تر) اندازه گیری شد. در حالی که بالاترین ظرفیت جمع آوری رادیکال dpph متعلق به گونه ی معمولی (66/0±36/84 درصد) بود، گونه ی خرمندی (66/0±29/61 درصد) کمترین ظرفیت جمع آوری را از خود نشان داد. از نظر جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید، بیشترین فعالیت در گونه ی ژاپونی (55/0±32/25 درصد) و کمترین فعالیت در گونه ی معمولی (85/0±21/3 درصد) مشاهده شد. نتایج همچنین بیشترین درصد جمع آوری رادیکال سوپراکسید را در گونه ی خرمندی (32/0±46/92 درصد) و کمترین آن را در گونه ی معمولی (40/0±37/81) ثابت کرد. کمترین درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید متعلق به گونه ی خرمندی (43/0±21/46) بود، در حالی که گونه ی معمولی بیشترین فعالیت (94/0±64/58) را دارا بود. از نظر قدرت احیا، نتایج حاکی از آن بود که در گونه ی معمولی بیشترین (0017/0±447/0) و در گونه ی ژاپونی (0079/0±382/0) کمترین مقدار وجود داشت. فعالیت مهارکنندگی پراکسیداسیون چربی در گونه ی معمولی بیشترین میزان (95/0±81/33 میکروگرم مالون دی آلدهید بر گرم وزن تر) و در گونه ی خرمندی کمترین میزان را (74/0±31/14 میکروگرم مالون دی آلدهید بر گرم وزن تر) داشته است. مقدار فعالیت شکست زنجیر در گونه ی ژاپونی بیشترین (83/5±52/10) وکمترین آن در گونه ی خرمندی (27/1±90/1) یافت شد. از لحاظ جمع آوری رادیکال در سنجش frap، بیشترین درصد متعلق به گونه ی معمولی (28/0±68/8) وکمترین آن به گونه ی خرمندی (21/0±9/0) اختصاص داشت. صفات آناتومیکی در برخی گونه های گیاهی از نظر رده بندی تاکسونومیکی مفید واقع می شوند. در برگ گونه های خرمالوی مورد مطالعه تعداد لایه های پارانشیم نردبانی یکسان بود و همه دارای یک ردیف پارانشیم نردبانی بودند. ضخامت پارانشیم نردبانی و ضخامت پارانشیم اسفنجی در گونه های مختلف متفاوت بود. ضخامت برگ، ضخامت دمبرگ، ضخامت اپیدرم فوقانی و ضخامت اپیدرم تحتانی در گونه های مختلف متفاوت بود.

فلفل ها منبع بسیار خوبی از ویتامین های a و c و نیز ترکیبات فنولی هستند که این ترکیبات، پاد اکساینده های عمده ای هستند که خطر بیماریها را کاهش می دهند. هدف از این مطالعه سنجش فعالیت پاد اکسایشی تحت دماها و ph های مختلف است. جهت مقایسه ی فعالیت پاد اکسایشی در دماها (50،35،20 و 65 درجه سانتیگراد) و ph های مختلف (5/1، 3، 5/4 و 2/5) 2 فلفل زنگوله ای شیرین قرمز و سبز (capsicum annuum l.) انتخاب شدند. فلفل زنگوله ای شیرین قرمز از شهرضای اصفهان و فلفل زنگوله ای شیرین سبز از ارومیه با نام محلی گیجلر تهیه شدند. آزمایشاتی جهت سنجش محتوای فنول کل و فلاوونوئید، فعالیت شکستگی زنجیر، قدرت پاد اکسایشی احیای آهن فریک (frap) و ظرفیت جاروب کنندگی رادیکال های 2،2- دی فنیل 1- پیکریل هیدرازیل (dpph) ، نیتریک اکسید و هیدروژن پراکسید، انجام شد. محتوای فنول کل و فلاوونوئید در دو عصاره ی فلفل در دمای c?65 افزایش پیدا کرد. درصد ظرفیت جمع آوری رادیکال های dpph در عصاره ی فلفل قرمز در دمای c?50 در زمان 30 دقیقه و در عصاره ی فلفل گیجلر در دمای c?65 بیشترین مقدار بود. درصد ظرفیت جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید در دو عصاره ی فلفل در دمای c?20 در زمان 60 دقیقه افزایش یافت. درصد ظرفیت جمع آوری رادیکال های هیدروژن پراکسید در دو عصاره در دمای c?35 بیشترین مقدار بود. سرعت شکستگی زنجیر در عصاره ی فلفل قرمز در دمای c?35 در زمان 60 دقیقه افزایش یافت. قدرت احیای آهن در عصاره ی فلفل قرمز در دمای c?65 در زمان 60 دقیقه بیشترین مقدار و در عصاره ی فلفل گیجلر در دماهای مختلف اختلاف معنی داری با هم نشان ندادند. محتوای فنول کل در دو عصاره از ph 5/1 به3 افزایش یافت. محتوای فلاوونوئید در عصاره ی فلفل قرمز در ph 5/4 بیشترین مقدار بود. سرعت شکستگی زنجیر در ph 2/5،frap در ph های3 و2/5، ظرفیت جمع آوری رادیکال های dpph در ph 5/1 تا 2/5 در عصاره ی فلفل قرمز افزایش یافت. درصد ظرفیت جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید در دو عصاره در ph 2/5 بیشترین مقدار بود. درصد ظرفیت جمع آوری رادیکال های هیدروژن پراکسید در ph 2/5 در عصاره ی فلفل قرمز کمترین مقدار و در عصاره ی گیجلر بیشترین مقدار را دارا بود. بنابراین دما و ph مناسب باعث حفظ بالای فعالیت پاداکسایشی ترکیبات فنولی می شود، که می تواند به علت اثر ترکیبی واکنش غیر آنزیمی و پایداری ترکیبات فنولی باشد.

از بین متغیرهای محیطی، تنش خشکی فاکتور مهمی است که بر روی پاسخ گیاهان به اشعه ی uv-b تاثیر می گذارد. موضوع تحقیق حاضر، مطالعه ی اثر تنش خشکی، اشعه ی uv-b واثرات ترکیبی تنش های uv-b وخشکی بر روی دانه رست های دو رقم یونجه می باشد. گیاهان یونجه به مدت 45 روز با دوره ی 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و شدت نورs.2mol.m - µ150 کشت داده شدند، سپس دانه رست های 45 روزه به 4 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل و 3 گروه برای مطالعه در شرایط تنش: uv-b، تنش خشکی با 25% ظرفیت زراعی خاک و ترکیب تنش های خشکی واشعه ی uv-b . نتایج نشان داد که طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر ریشه و اندام هوایی، سطح کلی برگ، محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیلa، کلروفیلb و کاروتنوئید، ضخامت ساقه، برگ و رگبرگ میانی و فعالیت آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز در شرایط خشکی، تحت تاثیر اشعه ی uv-b و یا ترکیب دو تنش در مقایسه با گیاهان شاهد اساساً کاهش یافتند. نتایج حاصل از اندازه گیری ترکیبات جاذب uv مانند آنتوسیانین، فلاوونوئید، فنل و فعالیت آنزیم های پاداکسایشی مانند آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و همچنین تراکم و شاخص روزنه ای نشان داد که این پارامترها تحت تاثیر اشعه ی uv-b و یا تنش خشکی افزایش نشان دادند. اندازه گیری پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که با این شرایط آزمایش، تنش خشکی نسبت به اشعه ی uv-b اثرات تنشی قویتری برروی رشد دانه رست های دو رقم یونجه دارد.

چکیده rosa canina l. یکی از اعضای خانواده rosaceae است که مشهور به وجود ترکیبات فنولی بالاست. این ترکیبات به خاطر دارا بودن تأثیرات پاد اکسایشی و ضد رادیکالی شناخته شده هستند. به منظور مقایسه فعالیت پاد اکسایشی و ضد رادیکالی عصاره فنول جنس rosa، میوه های 2 گونه آن (r. canina و r. pimpinellifolia) از تکاب، اشنویه و دره قاسملو ارومیه از استان آذربایجان غربی در سال 1390 جمع آوری و انتخاب شد. سپس عصاره متانولی میوه ها آماده گردید. محتوای فنولی، فلاونوئیدی و درصد مهار جاروب کنندگی برای رادیکال های نیتریک اکساید، هیدروژن پراکسید، dpph، مهار پراکسیداسیون چربی و فعالیت شکستگی زنجیر اندازه گیری شد. که به ترتیب بین 5/2 ± 65/225- 7/2± 48/132 میلی گرم گالیک اسید بر 100 گرم وزن تازه برای محتوای فنول کل، 30/0 ± 02/2- 02/0 ± 41/0 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم عصاره، برای فلاونوئید کل، 72/0± 10 /58 - 64/0± 41/22 درصد برای هیدروژن پراکسید،10/0 ± 78/87- 61/0± 16/79 درصد برای dpph، 4 /16 ± 76/236- 31 /2± 93/76 درصد برای نیتریک اکساید، 73/1 ± 52/82- 77/0 ± 76/ 39 میکروگرم mda بر گرم وزن تازه برای مهار پراکسیداسیون چربی و07/0 ± 52/8- 09/0± 22/0 (-abs-3/min/mg fw) برای شکست زنجیر بدست آمد. مطالعات آناتومیکی بر روی 6 جمعیت از گونه های rosa انجام شد، این مطالعات شامل اندازه گیری تعداد لایه های پارانشیم پوستی وضخامت پارانشیم مغزی ساقه، قطر دمبرگ، تعداد لایه های پارانشیم پوستی و عرض دستجات آوندی دمبرگ بود. کلمات کلیدی: آناتومی، پاد اکسایشی، ضد رادیکالی، فلاونوئید، فنول، گونه های rosa

رادیکالهای آزاد که توسط فعالیت های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک متعددی در بدن انسان تولید می شوند، موجب آسیب اکسایشی به مولکول های زیستی و در نهایت منجر به ایجاد بیماری های خطرناکیمی شوند ترکیبات فنولی طیف وسیعی از فعالیت های زیستی را دارا می باشند و به عنوان ترکیبات فعال مهم گیاهان دارویی مورد توجه هستند.انتظار می رود آنها داروها و جمع آوری کننده های موثر رادیکال های آزاد باشند. گیاهان آویشن ،کاکوتی و پونه از خانواده نعناعیان بوده و دارای خواص دارویی می باشند این گیاهان در دامنه ی کوهها و دامنه ی مناطق پرشیب به صورت خودرو می رویند و حاوی مقادیر بالای ترکیبات فنولی هستند.در این تحقیق، محتوای فنول و فلاوونوئید کل ، قدرت احیا، جمع آوری رادیکال های سوپراکسید، h2o2، dpph و نیتریک اکسیدمورد ارزیابی قرار گرفتند. پونه متانولی بیشترین مقدار را در محتوای فنول (0.09 ± 3.86 گرم بر 100 گرم گالیک اسید) و فلاوونوئید کل (0.05 ± 1.69 گرم بر 100 گرم کوئرستین) ، درصد مهار رادیکالهای نیتریک اکسید (2.58 ±46.33 گرم بر 100 گرم وزن خشک)، dpph (0.4 ± 92.95 ) و h2o2 (1.22± 78.30 ) ،قدرت کاهندگی فریک اسید (1.141± 343.42 میکرومول بر 100 گرم وزن خشک) و قدرت احیا (0.16± 1.60 گرم بر 100 گرم وزن خشک) داشت.آویشن متانولی بیشترین مقدار را در آنتوسیانین کل (0.03± 0.80 گرم بر 100 گرم وزن خشک) و درصد مهار رادیکال سوپراکسید(0.36± 74.27 گرم بر 100 گرم گالیک اسید) داشت.بطور کلی عصاره گیری متانولی بهترین نوع عصاره گیری بود. با توجه به کروماتوگرامهای حاصله از این تحقیق، کلروژنیک اسیدبیشترین مقدار ترکیب فنولی را در هر 3 کاکوتی (0.02± 6.74 میلی گرم بر 100 گرم وزن خشک)، آویشن (0.17±6.03 ) و پونه (0.27± 8.54 ) به خود اختصاص داد. از نتایج این مطالعه چنین استنباط می شود که فعالیت ضداکسایشی، مهار رادیکال فقط به مقادیر بالای فنول کل بستگی ندارد و به ماهیت ترکیبات هم بستگی دارد.

انگور (vitis vinifera l.) به خانواده ی vitaceae تعلق دارد. برگ های انگور سرشار از اسید های آلی، اسید های فنولیک، فلاونوئید ها، پروسیانیدین، تانن، آنتوسیانیدین، لیپید، آنزیم ها، کاروتنوئید ها، ویتامین ها، قند های احیاکننده و غیر احیاکننده می باشند. هدف از این تحقیق بررسی محتوای فنولی و فلاونوئیدی کل و همچنین فعالیت پاداکسایشی عصاره ی متانولی برگ های 4 رقم انگور ارومیه (قزل اوزوم، قرمز بیدانه، ریش بابا و تبرزه قرمز) بود. در بین ارقام مطالعه شده، رقم قرمز بیدانه دارای بیشترین (01/0 ±39/1 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن تر) و رقم تبرزه قرمز دارای کمترین (03/0±43/0) محتوای فنولی بودند. بیشترین مقدار فلاونوئید در رقم ریش بابا ( 00±593/0 میکروگرم بر 100 گرم وزن تر) و کمترین مقدار آن در رقم تبرزه قرمز(00±420/0) مشاهده شد. بالاترین ظرفیت جمع آوری رادیکال dpph در قرمز بیدانه (104/0±95/95درصد) و کمترین ظرفیت جمع آوری در ریش بابا ( 553/0±23/93 درصد) دیده شد. از نظر جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید رقم ریش بابا بیشترین (42/0±86/66 درصد) فعالیت و قرمز بیدانه کمترین (9/5±13/34 درصد) فعالیت را نشان داد. بیشترین درصد جمع آوری رادیکال سوپراکسید در رقم ریش بابا (02/13±3/54) و کمترین فعالیت در رقم تبرزه قرمز (07/19±46/24) مشاهده شد. تبرزه قرمز کمترین (00/8±64/12) درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید و قزل اوزوم بیشترین (07/2±75/50) فعالیت را در بین 4 رقم دارا بودند. از نظر قدرت احیا رقم تبرزه قرمز بیشترین (07/0±882/0) و ریش بابا کمترین (01/0±093/0) مقادیر را داشتند. ریش بابا دارای بیشترین فعالیت مهارکنندگی پراکسیداسیون چربی (71/0±11/11 میکروگرم mda بر گرم وزن تر) و تبرزه قرمز دارای کمترین (1/1±24/26) فعالیت بود. صفات آناتومیکی در برخی گونه های گیاهی از نظر رده بندی تاکسونومیکی مفید واقع می شوند. در برگ ارقام انگور مورد مطالعه تعداد لایه های پارانشیم نردبانی متفاوت بود. ارقام قزل اوزوم و ریش بابا دارای 2 ردیف پارانشیم نردبانی و تبرزه قرمز و قرمز بیدانه دارای یک ردیف پارانشیم نردبانی بودند. تعداد لایه های پارانشیم اسفنجی در ارقام مختلف متفاوت بود. ضخامت برگ، ضخامت رگبرگ میانی و طول بزرگترین سلول اپیدرم برگ نیز در بین 4 رقم آزمایش شده متفاوت بود. ضخامت دمبرگ و تعداد دستجات آوندی دمبرگ نیز در ارقام مختلف با هم تفاوت داشت. کلمات کلیدی: آناتومیکی، انگور، ترکیبات فنولی، فعالیت پاداکسایشی

یافته ها نشان داده میوه های رنگی وپوست سیب قرمز دارای سطوح بالایی از آنتوسیانین می باشند که این موضوع سبب توجه بیشتر به این میوه ها گردیده است. در این مطالعه تاثیر غلظت های بالای ساکارز (40% و60%) بر روی پایداری آنتوسیانین های چهار واریته ی سیب تحت شرایط ph پائین (2و3)، حرارت 90 درجه سانتی گراد و دوره های زمانی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. جذب در 520 نانومتر(رنگ قرمز) از 0تا 4 ساعت و در برخی واریته ها از تا2 ساعت کاهش و سپس افزایش یافت. علت افزایش جذب در 520 نانومتر پس از 2 یا 4 ساعت جایگزینی رنگیزه قهوه ای به جای آنتوسیانین بود. بررسی ها نشان داد تغییرات حاصل از اثر قند و حرارت به غلظت ساکارز و ph بستگی دارد. برای مثال در 2=ph و پس از 20 ساعت حرارت، نمونه های با 60% ساکارز جذب بالاتری را در مقایسه با نمونه های 40% ساکارز نشان دادند. مقادیر فورفورال پس از 20 ساعت حرارت در 90 درجه ی سانتی گراد، در نمونه های حاوی ساکارز بیشتر از نمونه های بدون ساکارز و ساکارز تنها بود. جهت بررسی مقدار فورفورال از دستگاه hplc استفاده شد. مقادیر فورفورال در نمونه های حاوی آنتوسیانین سیب+ ساکارز بیشتر از سایر نمونه ها بود.کوپیگمانتاسیون اصلی ترین مکانیسم پایداری رنگ آنتوسیانین است. در این مطالعه کوپیگمانتاسیون پوست سیب با سه کوپیگمانت (تانیک اسید، فرولیک اسید و کافئیک اسید) مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق، وابستگی فرآیند کوپیگمانتاسیون به غلظت و نوع کوپیگمانت، به اثبات رسید. کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین باعث افزایش هم اثرات hyperchromic و هم تغییرات bathochromic شد. در این مطالعه تانیک اسید بیشترین اثر hyperchromic و کافئیک اسید کمترین اثر hyperchromic را داشت. چهار غلظت کوپیگمانت 1:60، 1:40، 1:20، 1:0 مورد آزمایش قرار گرفت. اثرات کوپیگمانتاسیون با افزایش محتوای کوپیگمانت افزایش یافت. در این مطالعه تانیک اسید در بین سایر کوپیگمانت ها، کوپیگمانت موثر و غالب بود.

ترب (raphanus sativus l.) از گیاهان رایج تیره ی شب بوbrassicaceae) ) می باشد که دارای شماری از خصوصیات دارویی است. در این تحقیق محتوای فنولی و فلاوونوئید و همچنین فعالیت پاداکسایشی عصاره ی متانولی در 3 رقم از ترب (ترب سفید، سیاه، نقلی ) بررسی شد. در بین ارقام مطالعه شده ترب سیاه دارای بیشترین محتوای فنولی (58/2 41/139 میلی گرم گالیک اسید در 100 گرم وزن تر)، فلاوونوئید کل (04/0 45/1 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم وزن تر)، درصد جمع آوری رادیکال dpph (29/1 56/77)، درصد جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید (64/0 1/75) و درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید (98/5 28/316) بود .رقم نقلی دارای بیشترین فعالیت مهارکنندگی پراکسیداسیون چربی(46/0 15/30 میکروگرم mda بر گرم وزن تر) و رقم سیاه دارای کمترین فعالیت مهارکنندگی پراکسیداسیون چربی (19/1 92/16 میکروگرم mda بر گرم وزن تر) بود. بیشترین فعالیت شکستگی زنجیر در ترب سیاه(abs-3/min/mg fw- 77/140± 39/720) وکمترین فعالیت شکستگی زنجیر در ترب سفید)19/0 ±48/2) مشاهده شد. مطالعات آناتومیکی بر روی 3 رقم از ترب انجام شد. پس از برداشت نمونه های گیاهی از رویشگاههای طبیعی و فیکس نمودن آنها در محلول گلیسرول: الکل به نسبت 1:1 در آزمایشگاه، خصوصیات آناتومیکی دمبرگ و برگ توسط میکروسکوپ نوری مطالعه و بررسی شد.

آلودگی خاک ها توسط فلزات سنگین تبدیل به یکی از مشکلات جهانی گردیده و منجر به از دست دادن بسیاری از زمین های کشاورزی شده است. از آنجا که این فلزات می توانند وارد زنجیره غذایی شوند برای سلامتی انسان ایجاد خطر می نمایند. نیکل به عنوان یک فلز ضروری کم مصرف، تعدادی از فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاهان را تحت تأثیر قرار می دهد. رایج ترین علائم سمیت آن بر گیاهان، کلروزیس، و بازدارندگی فتوسنتز و تنفس است. دانه های ذرت بعد از جوانه زنی در محیط کشت هیدروپونیک حاوی غلظت های 0 تا 200 میکرو مولار نیکل به مدت دو هفته، کشت شدند. اثرات فیزیولوژیکی که مورد مطالعه قرار گرفتند عبارت بودند از: اندازه گیری رشد، پروتئین کل و محلول، محتوای نیترات، الکتروفورز پروتئین ها، میزان h2o2، میزان مالون دی آلدئید، میزان آسیب های غشایی، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، میزان تأثیر بر واکنش هیل، میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت مانند کاتالاز، گایوکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و فنیل آلانین آمونیا لیاز و اثر متقابل نیکل با سایر فلزات. وزن خشک و تر بخش هوایی و ریشه، با افزایش غلظت نیکل به 50 میکرومولار، افزایش یافت اما بعد از 100 میکرومولار کاهش یافت. محتوای پروتئین کل و محلول به طور قابل ملاحظه ای، با افزایش غلظت های نیکل تا 200 میکرومولار هم در ریشه و هم در بخش هوایی ذرت افزایش یافت. ولی محتوای نیترات در ریشه کاهش یافت. در بررسی الکتروفوروگرام پروتئین های ریشه و بخش هوایی ذرت، پروتئین هایی با وزن مولکولی 50 تا 86 و 18 تا 45 کیلو دالتون بیشتر از بقیه پروتئین ها تولید شدند. فعالیت آلفا آمیلاز در ریشه افزایش و در بخش هوایی کاهش یافت. با افزایش نیکل، میزان نشت k+ و قند از ریشه به محیط کشت و مرگ سلولی نوک ریشه افزایش یافت. میزان h2o2 در بخش هوایی افزایش، اما در ریشه کاهش یافت. میزان مالون دی آلدئید (mda) در ریشه و بخش هوایی تا حدودی افزایش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت به غیر از گایاکول پراکسیداز در ریشه و بخش هوایی افزایش یافت. با افزایش نیکل، بر میزان کلروفیل a افزوده شد اما تأثیری بر میزان کلروفیل b و کاروتنوئیدها نداشت. با افزایش غلظت نیکل، میزان تجمع آن در گیاه بویژه در ریشه افزایش یافت. افزایش غلظت کلسیم باعث کاهش سمیت ناشی از نیکل شد. افزایش نیکل باعث کاهش جذب عناصر آهن، منگنز و کبالت گردید، اما تأثیر چندانی بر جذب روی نداشت. تحقیقات ما نشان دادند که اختلال در رشد و فتوسنتز و فعال شدن آنزیم های آنتی اکسیدانت، فقط مربوط به یک عامل نمی تواند باشد. تیمار با سطوح مختلف نیکل، ممکن است باعث تغییر و آسیب ساختاری غشا در اثر تولید انواع اکسیژن فعال باشد.آسیب اکسیداتیو ناشی از این مولکول ها می تواند منجر به تغییر dna، پروتئین ها و همچنین تنظیم بیان ژن گردد. در خاک هایی که دچار آلودگی نیکل هستند، با افزایش آهک یا کلسیم به محیط و در نتیجه افزایش ph خاک، از سمیت نیکل می توان جلوگیری کرد.

آنتوسیانین ها پیگمان های طبیعی هستند که به طور گسترده ای در طبیعت توزیع شده اند. ملکول های رنگی آنتوسیانین زیرکلاسی از فلاونوئیدها می باشند که مسئول رنگ قرمز، ارغوانی و آبی در بسیاری از گل ها، میوه ها وسبزیجات می باشند. کوپیگمانت ها مواد بی رنگی هستند که قادر هستند مجموعه رنگی را با فرم های بی رنگ آنتوسیانین تشکیل دهند. کوپیگمانتاسیون اصلی ترین مکانیسم پایداری رنگ آنتوسیانین است. در این مطالعه کوپیگمانتاسیون پیاز قرمز با چهار کوپیگمانت (تانیک اسید، ، کوماریک اسید، کافئیک اسید و بنزوئیک اسید) مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق، وابستگی فرایند کوپیگمانتاسیون به ph، غلظت قند، غلظت و نوع کوپیگمانت به اثبات رسید. کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین باعث افزایش هم اثرات hyperchromic وهم تغییرات bathochromic شد. تانیک اسید بیشتریین اثر hyperchromic و بنزوئیک اسید کمترین اثر hyperchromic را داشت. پنج غلظت کوپیگمانت (0، 120، 240، 480 و 960 میلی گرم بر لیتر) مورد آزمایش قرار گرفت. اثرات کوپیگمانتاسیون با افزایش محتوای کوپیگمانت افزایش یافت. همچنین اثرات شش ph (1، 2، 3، 5/3، 4 و 5/4) و سه غلظت متفاوت ساکارز (10%، 30% و 50%) نیز روی کمپلکس آنتوسیانین-کوپیگمانت مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ها نشان داد تغییرات حاصل از اثر قند به غلظت ساکارز بستگی دارد و غلظت پایین ساکارز (10%) پایداری کمپلکس آنتوسیانین-کوپیگمانت را افزایش داد. نتایج حاصل نشان داد که در ph اسیدی پایداری آنتوسیانین بیشتر بود ph .مناسب برای پایداری کمپلکس آنتوسیانین-کوپیگمانت 3ph= بود. در این مطالعه تانیک اسید در بین سایر کوپیگمانت ها، کوپیگمانت موثر و غالب بود.

فلفل ها منبع بسیار غنی از ویتامین های a و c و نیز ترکیبات فنولی هستند که این ترکیبات، پاداکساینده های عمده ای هستند که خطر بیماری ها را کاهش می دهند. هدف از این مطالعه سنجش فعالیت پاداکسایشی چند رقم فلفل می باشد. فعالیت پاداکسایشی در سه رنگ مختلف(زرد، نارنجی و سبز) بررسی شدند. فلفل زنگوله ای شیرین(نارنجی و زرد) و سبز ریز از شهر رضای اصفهان و فلفل سبز بلند از ترکیه تهیه شدند. آزمایشاتی جهت سنجش مجتوای فنول کل، فلاوونوئید، فعالیت شکستگی زنجیر، قدرت پاداکسایشی آهن فریک(frap)، ظرفیت جاروب کنندگی رادیکال های 2,2–دی فنیل 1- پیکریل هیدرازیل (dpph)، نیتریک اکسید، هیدروژن پراکسید، سوپراکسید، مهارکنندگی پراکسیداسیون لیپید و ic50. محتوای فنل کل در رقم فلفل نارنجی بیشترین مقدار را نسبت به سایر رقم ها داشت. در محتوای فلاوونوئید کل رقم فلفل سبز اصفهان بیشترین مقدار را را نسبت به سایر رقم ها داشت. درصد جمع آوری رادیکال های dpph در عصاره فلفل نارنجی بیشترین مقدار و عصاره فلفل زرد کمترین مقدار را داشت. درصد ظرفیت جمع اوری رادیکال نیتریک اکسید در عصاره فلفل زرد بیشترین مقدار را نسبت به سایر رقم ها دارا بود. درصد ظرفیت جمع اوری رادیکال هیدروژن پراکسید در عصاره فلفل نارنجی بیشترین مقدار را دارا بود که ارتباط بین محتوای فنولی و جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید را نشان داد. درصد جمع آوری رادیکال سوپراکسید فعالیت بالایی را در هر چهار عصاره نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین ارقام وجود نداشت. سرعت شکستگی زنجیر نیز در رقم فلفل نارنجی بیشترین مقدار را داشت که نشان دهنده ارتباط بین محتوای فنول و سسرعت شکستگی زنجیر بود. هم چنین در (frap) نیز بیشترین مقدار در عصاره فلفل نارنجی بود که تایید کننده ارتباط بین محتوای فنول و frap در این عصاره بود. مهار کنندگی پراکسیداسیون چربی در رقم فلفل زرد بیشترین مقدار را داشت. درصد ظرفیت جاروب کنندگی رادیکال های dpph در عصاره فلفل نارنجی بیشترین مقدار و در مقایسه با ic50 نیز عصاره فلفل نارنجی کمترین مقدار را دارا بود که که تاییید می کند عصاره با ic50 کمتر دارای فعالیت پاداکسایشی بیشتری می باشد. نتایج حاصل از hplc وجود سه ترکیب فنولی در فلفل سبز بلند ترکیه و سه رقم دیگر دو ترکیب فنولی را نشان دادند.

رادیکال های آزاد منجربه ایجاد بیماری های زیادی در انسان می شوند. پاداکساینده ها با خنثی سازی رادیکال های آزاد باعث کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و سکته شده و از پیشرفت سرطانها جلوگیری می کنند. این پژوهش جهت ارزیابی ظرفیت پاداکسایشی و فعالیت ضدرادیکالی عصاره های اتانولی ومتانولی آلو (prunus domestica l.) در دو حالت تر و خشک شده انجام گرفت. فرایند استخراج و عصاره گیری نمونه ها توسط دو حلال اتانولی و متانولی به طور جداگانه صورت پذیرفت. در این مطالعه 10 پارامتر مختلف شامل محتوای فنولی کل، محتوای فلاونوئیدی کل، ظرفیت پاداکسایشی کل، قدرت احیا، سرعت شکستگی زنجیر رادیکال، میزان پراکسیداسیون چربی، درصد جاروب کنندگی رادیکالهایdpph، نیتریک اکسید، پراکسید هیدروژن وسوپراکسید مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss به روش آنالیز واریانس دوسویه (در سطح معنی داری 05/0>p) انجام شد. طبق نتایج بدست آمده عصاره متانولی آلوی خشک شده دارای بالاترین میزان محتوای فنولی کل(08/14±93/625 میلی گرم گالیک اسید بر 100گرم عصاره) و محتوای فلاونوئیدی کل (47/0±81/35 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم عصاره)بود. همچنین بالاترین میزان ظرفیت پاداکسایشی کل (58/0±64/16 میلی گرم آلفا توکوفرول بر گرم عصاره)، قدرت احیا (01/0±08/1 جذب در 700 نانومتر)، سرعت شکستگی زنجیر رادیکال (abs-3/min/mg32/8±35/33)، درصد جاروب کنندگی رادیکال های dpph (81/0±94/87) و نیتریک اکسید (67/1±45/82) مربوط به عصاره متانولی آلوی خشک شده بود. بیشترین میزان پراکسیداسیون چربی (25/16±15/253 میکروگرم مالون دی آلدهید بر گرم عصاره) در عصاره اتانولی نمونه تر مشاهده شد. بیشترین درصد مهار کنندگی در مورد رادیکال های پراکسید هیدروژن(62/1±97/52) و سوپراکسید (49/2±00/92) مربوط به عصاره متانولی نمونه تر بود. در بین تمام پارامترهای مورد سنجش، قوی ترین همبستگی میان محتوای فنولی کل ومحتوای فلاونوئیدی کل(954/0r2 =) بود که تفاوت معنی داری را در سطح آماری 01/0>p داشت. مضافا بررسی نتایج نشان داد که در فرایند استخراج و عصاره گیری، متانول موفق تر از اتانول عمل می کند. بنابراین میوه آلو در هر دو حالت خشک شده و تر، به عنوان یک منبع غنی از پاداکساینده های طبیعی است که حالت خشک شده آن نسبت به حالت تر دارای ظرفیت پاداکسایشی بالایی بوده و در جمع آوری رادیکالهای dpph و نیتریک اکسید موفق تر عمل می کند، از طرفی نمونه تردر جذب رادیکال های پراکسید هیدروژن وسوپراکسید نسبت به نمونه خشک شده از قدرت بیشتری برخوردار است. در نتیجه مداومت بر مصرف هر دو حالت خشک شده و تر، بهتر و موثرتر از مصرف هر یک از آنها به تنهایی است.

چکیده از بین متغیرهای محیطی، تنش خشکی فاکتور مهمی است که بر روی پاسخ گیاهان به اشعه ی uv-b تاثیر می گذارد. موضوع تحقیق حاضر، مطالعه ی اثرتنش خشکی، اشعه ی uv-b و اثرات ترکیبی تنش های uv-b و خشکی بر روی دو رقم گیاه کدو می باشد. گیاهان کدو به مدت 14 روز با دوره ی 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و شدت نور umol.m-2.s 150 رشد داده شدند، سپس گیاهان 25 روزه به 4 گروه تقسیم شدند که یک گروه برای شاهد و 3 گروه برای مطالعه در شرایط تنش uv- bهرروز به مدت 30 دقیقه، تنش خشکی با0/250 ظرفیت زراعی خاک و ترکیب تنش های خشکی واشعه ی uv-b. تیمارها به مدت 14 روز اعمال شدند. نتایج نشان داد که طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر ریشه و اندام هوایی، سطح کل برگ، تعداد برگ، محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیلa، کلروفیلb و کاروتنوئید، ضخامت رگبرگ میانی در شرایط خشکی، تحت تاثیر اشعه ی uv-b و ترکیب دو تنش در مقایسه با گیاهان شاهد اساسا کاهش یافت. نتایج حاصل از اندازه گیری ترکیبات جاذب uv مانند آنتوسیانین، فلاوونوئید، فنل و فعالیت آنزیم های پاداکسایشی مانند کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و همچنین تراکم وشاخص روزنه ای نشان داد که این پارامترها تحت تاثیر اشعه ی uv-bو یا تنش خشکی افزایش نشان دادند. اندازه گیری پارامترهای فیزیولوژیکی وبیوشیمیایی نشان داد که با این شرایط آزمایش، اشعه ی uv-b نسبت به تنش خشکی اثرات تنشی قویتری برروی رشد دانه رست های دو رقم کدو دارد و همچنین تاثیر تیمار توام خشکی و اشعه ی uv-b در بسیاری از پارامترهای اندازه گیری شده سینرژیستی بود.

چکیده سنجد (.elaeagnus angustifolia l)، گیاهی متعلق به خانواده elaeagnaceae است و برای آن خواص درمانی فراوانی ازجمله ضد درد و ضد التهاب ذکرکرده اند. امروزه ثابت شده است که بسیاری از خواص دارویی آن ناشی از ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی موجود در آن است. گونه های واکنشگر اکسیژن (ros) در بیماری های مختلفی ازجمله آرتروز، آب مروارید، سرطان، پیری و دیگر بیماری ها نقش اساسی دارند. از همین رو مهار این عناصر مخرب، می تواند باعث ممانعت از بروز بسیاری از ناهنجاری ها شود. در این مطالعه دو رقم سنجد از دو منطقه مشهد و فریمان (واقع در 75 کیلومتری مشهد) در استان خراسان رضوی جمع آوری شدند. استخراج ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی، از برگ، گل و میوه این دو رقم توسط دو حلال اتانول و متانول انجام شد. محتوای کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری بررسی شد. میزان توانایی آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از روش های dpph، فعالیت شکستگی زنجیر، سوپراکسید، هیدروژن پراکسید، نیتریک اکسید و ic50 تعیین شد. میزان قدرت احیاء عصاره ها توسط آزمون frap و توانایی مهار پراکسیداسیون لیپیدها با روش tba اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که حلال متانول بیشترین ترکیبات فنلی (22/0±61/10) و حلال اتانول بیشترین ترکیبات فلاونوئیدی (11/0±87/5) را از برگ ها استخراج کرد. رقم فریمان در مقایسه با رقم مشهد حاوی سطوح بالایی از محتوای فنلی و فلاونوئید کل، قدرت احیاء، فعالیت شکستگی زنجیر،میزان پراکسیداسیون چربی، درصدجاروب کنندگی رادیکال dpph و سوپراکسید می باشد. از طرفی رقم مشهد در جمع آوری رادیکال های آزاد پراکسید هیدروژن و درصد مهار رادیکال نیتریک اکسید موفق تر از رقم فریمان عمل کرد به طوریکه بالاترین درصد مهار در این دو رادیکال به ترتیب در عصاره های اتانولی میوه ( 79/0±67/70 %) و برگ (06/0±86/1 %) رقم مشهد مشاهده شد. نتایج نشان داد، عصاره با ic50 کمتر دارای فعالیت پاداکسایشی بیشتری می باشد. مطالعات آناتومیکی و مورفولوژیکی نیز روی این دو رقم انجام شد. طول، قطر و رنگ میوه و همچنین رنگ و اندازه گل در دو رقم متفاوت بود. از لحاظ ساختار تشریحی، تیپ برگ هر دو رقم، bifacial و تعداد لایه های پارانشیم نردبانی دو لایه بود. طول دستجات آوند میانی و بزرگترین سلول اپیدرم در پهنک و نیز طول دستجات آوندی، بزرگترین سلول پارانشیم و شکل دستجات آوندی در دمبرگ دو رقم متفاوت بود.

گلابی منبع بسیار غنی از ویتامین های a ، c وپلی فنل هامی باشد. که این ترکیبات پاداکساینده های عمده ای هستندکه خطر بیماری ها را کاهش می دهند. در تحقیق حاضر محتوای فنولی و فلاونوئیدی کل و همچنین فعالیت پاداکسایشی عصاره ی متانولی برگ ها و میوه های3 گونه گلابی استان گیلان (تلکا، گرگانی pyrus boissieriana buhse ، خُجl. pyrus communis ، خزری pyrus hyrcana fedor) بررسی شد. در بین گونه های مطالعه شده برگ گونه ی p. communis دارای بیشترین (80/0 ±25/9 میلی گرم گالیک اسید در100گرم وزن تر) و میوه ی گونه ی p. communis دارای کمترین (03/0 ± 50/1 میلی گرم گالیک اسید در100گرم وزن تر) محتوای فنولی بودند. بیشترین مقدار فلاونوئید در برگ گونه ی p. boissieriana (03/0 ±39/2 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم وزن تر) و کمترین مقدار آن در میوه های دو گونه ی p. boissieriana و p. hyrcana (003/0 ± 04/0 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم وزن تر) مشاهده شد. همچنین بالاترین ظرفیت جمع آوری رادیکال dpph در برگ گونه های p. boissieriana (20/0 ± 72) وp. hyrcana (28/0±72درصد) بود و کمترین ظرفیت جمع آوری متعلق به میوه ی گونه ی p. communis (09/1 ± 18/33 درصد) بود. از نظر مهار رادیکال آزاد (dpph) بر اساس 50ic میوه گونه ی p. communis بالاترین مقدار (003/0± 39/0 میکرو گرم بر میلی لیتر) و برگ گونه ی p. boissieriana کمترین مقدار (006/0± 14/0 میکرو گرم بر میلی لیتر) را نشان داد. بیشترین درصد جمع آوری رادیکال پراکسید هیدروژن متعلق به میوه ی گونه ی p. communis (77/0 ± 40/80 درصد) و کمترین فعالیت در برگ گونه ی p. boissieriana (69/0 ± 32/30 درصد) مشاهده شد. از نظر جمع آوری رادیکال سوپر اکسید در میوه ی گونه ی p. hyrcana بیشترین (02/0 ± 56/1 درصد) و برگ گونه ی p. communis کمترین (01/0 ± 12/1 درصد) فعالیت را نشان داد. برگ گونه ی p. hyrcana بیشترین (04/0 ± 64/1) درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید و میوه ی p. boissieriana کمترین (009/0± 72/0 درصد) فعالیت را دارا بودند از نظر قدرت احیاء بر اساس سنجش frap برگ p.communis (m feso4 / 100g fw 22/0 ± 19/7) و میوه ی گونه ی p. hyrcana کمترین (m feso4/ 100g fw 03/0±15/1) مقادیر را داشتند. میوه ی گونه یp. hyrcana دارای بیشترین فعالیت مهار کنندگی پراکسیداسیون چربی (85/0 ± 10/39 میکرو گرم mda بر گرم وزن تر) و برگ گونه ی p. communis دارای کمترین (45/0 ± 85/13 میکرو گرم mda بر گرم وزن تر) فعالیت بود. از نظر سرعت شکستگی زنجیر برگ گونه ی p. boissierianaبیشترین (abs-3/ min/ mg fw- 01/0 ± 41/0) و میوه ی p. hyrcana کمترین (abs-3/ min/ mg fw- 006/0± 10/0) مقادیر را داشتند. ضخامت برگ، رگبرگ میانی و دمبرگ در بین 3 گونه ی آزمایش شده متفاوت بود . در بین گونه های متفاوت صفات مورفولوژیک از قبیل طول پهنک و سطح برگ نیز متفاوت بود.

به منظور ارزیابی تاثیر میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره روی فاکتورهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیاچیتی، آزمایشاتی انجام شد. احتمال دخالت میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره روی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیاچیتی بررسی شد. دانه ها به مدت 10 روز تحت تاثیر چهار تیمار از جمله : (t1) گروه شاهد (t2) گروه تحت تیمار با میدان مغناطیسی8/1میلی تسلا هر روز به مدت یک ساعت (t3) گروه تحت تیمار با محلول نانوذرات نقره با غلظت (50ppm) (t4) گروه تحت تیمار با میدان مغناطیسی8/1 میلی تسلا و محلول نانوذرات نقره با غلظت (50ppm) قرار گرفت. محلول نانوذرات نقره باعث افزایش طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک ساقه، درصد جوانه زنی، ارتفاع کل دانه رست ها، فنول، فلاوونوئید، آنزیم های آنتی اکسیدانی مثل کاتالاز و گایاکول پراکسیداز ولی باعث کاهش میزان کلروفیل a، b، کاروتنوئید، dpph، وزن تر و خشک ریشه شد. میدان مغناطیسی وزن تر و خشک ریشه را افزایش داد و این به دلیل افزایش تعداد و قطر ریشه های فرعی در گیاهان تحت تیمار با میدان مغناطیسی شد. در گروه تحت تیمار توام میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره میزان dpph، کلروفیل a، b و کاروتنوئید نسبت به سایر گروه ها افزایش یافت. میزان پروتئین کل و mda نیز در گروه تحت تیمار با محلول نانوذرات نقره نسبت به سایر گروه ها افزایش یافت.

در این تحقیق اثرات متقابل تنش های خشکی و اشعه ی uv-b روی دو رقم گیاه دارویی گشنیز مورد بررسی قرار گرفت. دو رقم گیاه گشنیز(همدان و اصفهان) در شرایط کنترل شده یعنی دما 2 ± 26و 2±22 درجه سانتیگراد با تناوب نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و شدت نور ?mol.m-2.s 150 کشت شدند. بعد از دو ماه یک گروه از هر رقم به عنوان شاهد یک گروه دیگر تحت تنش خشکی، یک سری تحت تنش اشعه ی uv-b و یک سری دیگر تحت هر دو تنش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که طول اندام هوایی، سطح برگ، تراکم و طول سلول نگهبان روزنه، بیشترین و کمترین ضخامت ساقه، طول سلول اپیدرمی محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و پروتئین های محلول در اثر تنش های خشکی و اشعه-یuv-b کاهش یافت، ولی میزان این کاهش در تیمار توام نسبت به نمونه های شاهد کمتر از بقیه بود. در الگوی پروتئینی حاصل از الکتروفورز برخی از باندهای پروتئینی در اثر تنش ها حذف شد. محتوای نسبی آب تنها در تنش خشکی در هر دو رقم کاهش یافت. میزان ترکیبات آنتوسیانین، فنل، فلاونوئید، پرولین، مالون دی آلدئید، اسید آسکوربیک، آنزیم های پاد اکساینده مثل( فنیل آلانین آمونیالیاز، گایاکول پراکسیداز، کاتالاز، گلوتاتیون ردوکتاز) تحت تاثیر هر دو تنش افزایش یافت. با بررسی مطالب فوق نتیجه گیری شد که تنش های خشکی و اشعه ی uv-b اثرات زیانباری روی هر دو رقم گیاه گشنیز دارد بر همکنش دو تنش محیطی به گونه ای عمل کرده تا مکانیسم های حفاظتی و دفاعی را القاء کنند، بطوری که بکارگیری یک تنش، آسیب های وارد شده توسط تنش بعدی را روی گیاه کاهش داد.

cucurbitaceae تیره ای است حساس به سرما، دارای انشعابات رونده که در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند. تعداد کمی از گونه های این تیره که بومی مناطق معتدل هستند و یا در آن مناطق کشت داده می شوند، اغلب یک ساله و یا متعلق به خشکی زی های چند ساله می باشند که دوران سرما را زیر زمین می گذرانند. از نظر اکولوژی این خانواده دارای جنس هایی است که در نواحی گرم و مرطوب مانند آسیای جنوب شرقی رشد می کنند. برخی دیگر از جنس های بومی در نواحی آفریقا، ماداگاسکار و آمریکای شمالی می رویند. گروههای خشکی زی معمولاً دارای ریشه هایی بزرگ و چند ساله با ساقه های گوشتی بالارونده و در برخی موارد دارای ساقه خزنده می باشند. (آزاد بخت، 1378). آنالیز اسیدهای چرب توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی انجام شد. بر اساس نتایج حاصل، اسیدهای لینولئیک، اولئیک، پالمیتیک واستئاریک به عنوان شاخص ترین اسیدهای چرب شناسایی شدند. آنالیز اسید های فنولی وآلفا توکوفرول با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام شد. نتایج آنالیز کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا نشان داد که سیناپیک اسید، فرولیک اسید، سیرینجیک اسید و پاراکوماریک اسید مهمترین اسیدهای فنولی دانه های کدو می باشد. فنول کل با استفاده از معرف فولین- سیوکالتئو، خاصیت پاد اکسایندگی به روش جمع آوری رادیکال dpph و پروتئین محلول به روش فولن- لوری اندازه گیری شد. بالاترین مقادیر آلفا توکوفرول در گونهc. pepo var .pepo ، فنول کل در گونه c. lagenaria، درصد جاروب رادیکال dpphدر گونه c.moschata و پروتئین محلول در گونه های c. pepo var.styrica وc. lagenaria مشاهده گردید.هدف از این مطالعه معرفی ترکیبات مفید در روغن تخم پنج گونه کدو می باشد. نتایج به دست آمده نیز نشان داد که روغن دانه ی کدو به دلیل محتوای بالای اسیدهای چرب تک غیر اشباع و چند غیر اشباع و همچنین دارا بودن آلفا توکوفرول و ترکیبات فنولی و پروتئینی می تواند به عنوان یک روغن خوراکی با ارزش مورد توجه قرار گیرد.

ملکول های رنگی آنتوسیانین گروهی فرعی از فلاونوئید ها می باشند. یافته ها نشان داده است توت سیاه و دیگر میوه ها ی رنگی دارای مقادیر بالایی از آنتوسیانین می باشند که این موضوع سبب توجه بیشتر به این میوه ها گردیده است. کوپیگمانت ها مواد بی رنگی هستند که قادر هستند مجموعه رنگی را با فرم های بی رنگ آنتوسیانین تشکیل دهند. کوپیگمانتاسیون اصلی ترین مکانیسم پایداری رنگ آنتوسیانین است. در این مطالعه کوپیگمانتاسیون دو واریته توت سیاه به نام¬های دزفولی و قرمز شمالی با چهار کوپیگمانت (بنزوئیک اسید، تانیک اسید، کافئیک اسید و کوماریک اسید) مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق، وابستگی فرایند کوپیگمانتاسیون به ph، غلظت قند، غلظت و نوع کوپیگمانت به اثبات رسید. پنج غلظت کوپیگمانت ( 0، 120، 240، 480 و 960 میلی گرم بر لیتر) مورد آزمایش قرار گرفت. اثرات کوپیگمانتاسیون با افزایش محتوای کوپیگمانت افزایش یافت. کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین باعث افزایش اثرات hyperchromic و تغییرات bathochromic شد. در واریته سیاه دزفولی کوماریک اسید با غلظت 960 میلی گرم بر لیتر بیشترین اثر hyperchromicو در واریته قرمز شمالی بنزوئیک اسید با غلظت 960 میلی گرم بر لیتر بیشترین اثر hyperchromic را داشت و در هر دو واریته تانیک اسید با غلظت 960 میلی گرم بر لیتر در مقایسه با سایر اسید ها، کوپیگمانت ضعیفی بود. همچنین اثرات چهار ph ( 1، 2، 5/3 و 5/4) و سه غلظت متفاوت ساکارز (10%، 30% و 50%) نیز روی همتافته آنتوسیانین- کوپیگمانت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد تغییرات حاصل از اثر قند به غلظت ساکارز بستگی دارد و غلظت پایین ساکارز (10%) پایداری همتافته آنتوسیانین- کوپیگمانت را افزایش داد. نتایج حاصل نشان داد که در ph اسیدی (2 و 5/3) پایداری آنتوسیانین بیشتر بود. در واریته های توت سیاه دزفولی و قرمز شمالی، بیشترین اثر hyperchromic به ترتیب در ph 5/3 و ph 2 بود. در این مطالعه کوماریک اسید و بنزوئیک اسید با غلظت 960 میلی گرم بر لیتر در بین سایر کوپیگمانت ها، کوپیگمانت های موثر و غالب بودند.

fragaria ananasa l. یکی از اعضای خانواده rosacae است که مشهور به داشتن ترکیبات فنلی بالاست. این ترکیبات بخاطر دارا بودن تاثیرات پاداکسایشی و ضدرادیکالی شناخته شده هستند. تحقیق حاضر مطالعه ی برخی صفات مورفولوژیکی-آناتومیکی برگ و دمبرگ و فعالیت پاداکسایشی ترکیبات فنلی میوه ی دو رقم گیاه توت فرنگی (diamante و selva) با استفاده از سه حلال آب مقطر، اتانول و متانول می باشد. نمونه های مورد مطالعه از مزارع منطقه فندرسک استان گلستان جمع آوری شدند. سپس با توجه به نتایج بدست آمده با استفاده از روش های آماری، دو رقم مورد مطالعه بر اساس صفات مورفولوژیکی-آناتومیکی و بیوشیمایی مقایسه شدند. برای ارزیابی تنوع، برخی صفات مهم مورفولوژیکی بررسی شدند که فاکتور های مورد مطالعه اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. در مطالعات آناتومیکی دو رقم توت فرنگی اختلافاتی از نظر طول بزرگترین سلول پارانشیم دمبرگ و برگ، طول بزرگترین دسته ی آوندی دمبرگ، طول بزرگترین سلول اپیدرم دمبرگ، تعداد سلول روزنه در واحد سطح و در نهایت ضخامت برگ مشاهده شد. محتوای کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری بررسی شد. میزان توانایی پاد اکسایشی عصاره ها با استفاده از روش های dpph، فعالیت شکستگی زنجیر، محتوای سوپر اکسید، هیدروژن پراکسید و نیتریت اکسید، میزان قدرت احیاء و فعالیت پاد اکسایشی کل تعیین شد و توانایی مهار پراکسیداسیون لیپید ها با روش tba اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که رقم selva در مقایسه با رقم diamante حاوی سطوح بالایی از محتوای فنلی و فلاونوئیدی کل، فعالیت شکستگی زنجیر، فعالیت اکسایشی کل و درصد مهار رادیکال های dpph، نیتریت اکسید و سوپر اکسید می باشد. از طرف دیگر، رقم diamante در پاکسازی رادیکال آزاد پراکسید هیدروژن، احیای آهن و مهار پراکسیداسیون چربی موفق تر از رقم selva عمل کرد.

اشعه¬ی uv به سه باند تقسیم می¬شود. uv-a با طول موج 320 تا 400 نانومتر(ظاهرا کم خطر)، uv-b با طول موج 280 تا320 نانومتر(خطرناک) و uv-c با طول موج 220 تا 280 نانومتر(مخرب). اشعه uv-b یکی از پرانرژی ترین ترکیبات از نورخورشید است که به زمین می¬رسد و تاثیراتی را برروی گیاهان می¬گذارد. جو، با نام علمی (hordeum vulgar l.) ازنظراقتصادی وزراعی حائز اهمیت است. جو، گیاهی علفی ودارای ساقه ای به ارتفاع 50 تا 70 سانتی متر وحتی یک متر است. دراین مطالعه تاثیرات اشعه uv-b برروی دو رقم گیاه جو، ماکویی وبهمن، مورد مطالعه قرار گرفت. این گیاهان در شرایط 16 ساعت روشنایی و8 ساعت تاریکی با دمای محیط 21 تا30 درجه سانتی گراد و شدت نور ?mol.m-2.s-1 150در گلدان ها کشت داده شدند. بعد از 10روز کشت، 10گلدان به عنوان گروه شاهد و10 گلدان به عنوان گروه تیمار انتخاب شدند که گروه دوم به مدت 2 هفته روزی یک ساعت تحت تاثیر اشعه uv-b قرار گرفتند. نتایج نشان داد که طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، رنگیزه-های فتوسنتزی، پروتئین محلول، dpph و قند محلول کاهش معنی¬دارپیدا کردند. اندازه¬گیری ترکیبات جاذب اشعه¬ی uv، آنزیم-های پاداکساینده (کاتالاز، گایاکول¬پراکسیداز و آسکوربات¬پراکسیداز)، مالون¬دی¬آلدئید، تعداد وطول روزنه، ضخامت برگ، رگبرگ و دستجات آوندی افزایش معنی¬داری در نمونه¬های تحت تاثیر اشعه¬ی uv-b نسبت به نمونه¬های شاهد نشان دادند. با بررسی این آزمایشات نتیجه¬گیری شد اشعه¬ی uv-b اثر زیان¬بار در حد کم ولی معنی¬دار بر شاخص¬های رشد و فیزیولوژیکی گیاه جو، رقم ماکویی و رقم بهمن می¬گذارد.

جنس plantago متلق به تیره بارهنگ (plantaginaceae) با بیش از 200 گونه به عنوان یک داروی خام در کشورهای شرق آسیا و ایران مورد استفاده قرار می گیرد و دارای خواص پاد اکسایشی و ضدرادیکالی می باشد. در این مطالعه مشخصات آناتومیکی و میزان محتوای کل فنول و فعالیت ضدرادیکالی عصاره ی اتانولی و متانولی ریشه ، برگ و گل آذین سه گونه گیاه بارهنگ شامل: p.lanceolata ، p. major و p. maritima در استان آذربایجان غربی مورد بررسی قرارگرفت. بیشترین محتوای فنولی در عصاره متانولی گل آذین p. major و کمترین در عصاره متانولی ریشه گونه p.lanceolata مشاهده شد. از نظر محتوای فلاونوئیدی بیشترین مقدار در عصاره اتانولی برگ p. major و کمترین مقدار مـربوط به عصـاره مـتانولی ریشه گـونه p.lanceolata بود، از نظر قـدرت احیا بیشترین مقدار در عصـاره مـتانولی برگ p. major و کمترین میزان در عصاره اتانولی ریشه p. maritima دیده شد، بالاترین قدرت مهار پراکسیداسیون چربی درعصاره متانولی گل آذین p. maritima و پایین ترین در عصاره متانولی برگ p. major بود. از نظر جمع آوری رادیکال سوپراکسید عصاره اتانولی ریشه p. major بالاترین مقدار را دارا بود و عصاره متانولی گل آذین p. maritima کمترین میزان را داشت. قدرت جمع آوری پراکسید هیدروژن در عصاره اتانولی گل آذین p. maritima بالاترین و در عصاره متانولی ریشه p.lanceolata کمترین میزان بود. بالاترین ظرفیت جمع آوری رادیکال های dpph مربوط به عصاره اتانولی گل آذین p. major بوده و کمترین میزان را عصاره اتانولی ریشه p.lanceolata دارد. از لحاظ ظرفیت جمع آوری رادیکال آزاد نیتریک اکسید کمترین میزان به عصاره اتانولی برگ p. major و بیشترین ظرفیت به عصاره متانولی ریشه p. maritima تعلق دارد. بیشترین فعالیت شکستگی زنجیر در عصاره اتانولی گل آذین p. maritima و کمترین در عصـاره متانولی برگ p. major مشاهده شد. باتوجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که فعالیت پاداکسایشی، مهار رادیکال های آزاد و سرعت شکستگی زنجیر علاوه بر مقادیر فنول کل ، به ماهیت ترکیبات هم بستگی دارد. مطالعات آناتومی شامل اندازه گیری طول و تعداد سلولهای نگهبان روزنه اپیدرم تحتانی برگ و تعداد لایه های پارانشیم پوستی و ضخامت پارانشیم مغزی محور گل آذین ، ضخامت برگ ، تعداد لایه های پارانشیم زیر رگبرگ میانی و عرض دستجات آوندی رگبرگ میانی و تعیین بزرگترین سلول اپیدرم برگ و بزرگترین سلول پارانشیم میانی برگ بود.

به منظور ازریابی تأثیر میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره روی فاکتورهای فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و آناتومیکی گیاه همیشه بهار، آزمایشاتی انجام شد. دانه رست ها به مدت 30 روز تحت تیمارهای میدان مغناطیسی (با شدت mt3)و نانوذرات نقره (ppm50) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گروه های تحت تیمار با نانوذره و میدان مغناطیسی باعث افزایش طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر وخشک ریشه و اندام هوایی، ارتفاع کل دانه رست ها، همچنین افزایش میزان فنل کل، فلاونوئید، آنتوسیانین و آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز شدند. میزان جاروب کنندگی رادیکال آزاد dpph در هرسه گروه تیمار نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. گیاهان تحت تیمار با میدان مغناطیسی، نانوذره نقره و میدان مغناطیسی ـ نانوذره نقره به صورت توأم از نظر محتوای اسمولیت های سازگار مثل پروتئین محلول، قند محلول، پرولین و گلایسین بتائین نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشتند. گروه تحت تیمار با میدان مغناطیسی ـ نانوذره نقره به صورت توأم از بیشترین میزان نیترات ونیترات ردوکتاز برخوردار بود. در گروه تحت تیمار با میدان مغناطیسی کلروفیل a، b و کاروتنوئید نسبت به سایر گروه ها افزایش یافت. میزان مهار پراکسیداسیون چربی ها در گروه تیمارشده با میدان مغناطیسی،نانوذرات نقره و میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره به صورت توأم نسبت گروه شاهد افزایش یافت. میزان فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه تحت تیمار با نانوذره نقره در مقایسه با سایر گروه ها افزایش یافت ولی میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز در نمونه های تیمارشده با میدان مغناطیسی ـ نانوذرات نقره به صورت توأم بیشترین افزایش را نشان داد. فاکتورهای آناتومیکی مورد بررسی شامل طول و تراکم سلول های نگهبان روزنه، طول سلول های اپیدرمی و پارانشیم پوستی ساقه، ضخامت ساقه وبرگ، ضحامت استوانه آوندی و دستجات آوندی بود. در الگوی الکتروفورزی پروتئین بیشترین باندهای قابل مشاهده روی ژل الکتروفورز مربوط به گروه تحت تیمار میدان مغناطیسی ـ نانوذره نقره به صورت توأم بود. کلمات کلیدی: پاداکساینده، ترکیبات فنلی، میدان مغناطیسی، نانوذره نقره، همیشه بهار

آنزیم اورات اکسیداز یا اوریکاز (ec 1.7.3.4) آنزیمی است که اکسیداسیون آنزیمی اسیداوریک به آلانتوئین را کاتالیز می کند. امروزه از این آنزیم در درمان بیماری های مرتبط با هایپراوریسمی همچون نقرس، سندروم متابولیک، سندروم لیز توموری و ... استفاده می شود. بر این اساس هدف از بررسی حاضر کلونینگ و بیان ژن اوریکاز باسیلوس سابتیلیس در سویه ی باکتریایی e.coliمی باشد. ابتدا dna ژنومی باسیلوس سابتیلیس به روش ctab استخراج شد سپس ژنوم استخراج شده بر روی ژل آگارز 1% بررسی شد. واکنش pcr جهت تکثیر ژن اوریکاز با استفاده از پرایمرهای پیشرو و معکوس طراحی شده بر اساس توالی ژن اوریکاز باسیلوس سابتیلیس به دست آمده از بانک اطلاعات ژنی، انجام گرفت. طراحی پرایمر به صورتی انجام گرفت که در پرایمر معکوس جایگاه برش ncoi و در پرایمر پیش رو جایگاه xhoi وجود داشته باشد. بعد از تکثیر، محصول pcr توسط آنزیم های ncoi و xhoi هضم شد و به داخل پلاسمید pet28a کلون گردید. محصول لایگیشن با استفاده از روش شیمیایی به ترتیب در سه سویه ی باکتریایی dh5?، top10 وbl21 ترانسفورم شد. بعد از تایید کلونینگ، القای بیان ژن اوریکاز در bl21 توسط iptg انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر ژن اوریکاز باسیلوس سابتیلیس از طریق واکنش pcr با موفقیت انجام گرفته است. نتایج حاصل از چک کلونینگ نشان داد که ترانسفورماسیون در dh5? صورت نگرفته است، در top10 ژن اوریکاز به صورت ناقص ترانسفورم شده ولی ترانسفورماسیون در bl21 به درستی انجام گرفته ا ست. علاوه بر این ژن اوریکاز بین جایگاه برش ncoi و xhoi در pet28a با موفقیت کلون گردید. داده های حاصل از تعیین توالی نشان داد که ژن اوریکاز در فرودست پروموتور t7 و بدون تغییر در قالب خواندن، کلون شده است.

متابولیت های ثانویه مشتق از گیاهان مانند فنل و فلاونوئید استخراج شده از گیاهان، دارای پتانسیل قوی برای پاکسازی رادیکال های آزاد می باشند که در تمام قسمت های مختلف گیاهی مانند برگ، میوه، دانه، ریشه و پوست وجود دارند. هدف از این کار بررسی و مقایسه آناتومیکی برگ در سه گیاه هلو انجیری، شفتالو و شلیل و نیز تجزیه و تحلیل ترکیبات فنولی و ظرفیت پاد اکسایشی برگ و میوه این -سه گیاه از خانواده روزاسهبا حلال های اتانول و متانول بود.بنابرایندر خصوص مطالعات آناتومیکی، بیشترین و کمترین ضخامت دستجات آوندی، بیشترین و کمترین ضخامت رگبرگ میانی، بزرگترین سلول اپیدرم، بزرگترین سلول پارانشیم، تعداد لایه های کلانشیم رگبرگ میانی، تعداد لایه های پارانشیم رگبرگ میانی، تعداد لایه های پارانشیم اسفنجی در پهنک ، تعداد لایه های پارانشیم نردبانی در پهنک، ضخامت پهنک، سطح پهنک، طول سلولهاینگهبان روزنه و تعداد سلولهای نگهبان روزنه اندازه گیری شد ودر خصوص کارهای بیوشیمیایی محتوای فنول کل و محتوای فلاونوئید کل مشخص شد و عصاره اتانولی و متانولیبرگ و میوه گیاهان هلو انجیری، شفتالو و شلیل توسط مهار رادیکال dpph، سوپراکسید، نیتریک اکسید،پراکسید هیدروژن، قدرت احیا آهن، فعالیت پاداکسایشی کل، قدرت شکستگی زنجیر وسنجشمیزانمهارپراکسیداسیونچربیسنجیده شد. مقدار فنول کل در محدوده -)17/19±12/444میلی گرم اکی والانهای گالیک اسید بر گرم وزن تر) مربوط به عصاره اتانولیبرگ شفتالو (persica vulgaris miller ) تا (4/3±28/23 میلی گرم اکی والانهای گالیک اسید بر گرم وزن تر) متعلق بهعصاره متانولی میوه شفتالو ( persica vulgaris miller ) و مقدار فلاونوئید کل برای این سه گیاه از ( 55/12±03/304 میلی گرماکی والانهای کوئرسیتینبر 100 گرم وزن تر )مربوط به عصاره اتانولی برگ شلیل (prunus persica. nucipersica) تا (84/6±35/10 میلی گرماکی والانهای کوئرسیتین بر 100 گرم وزن تر )مربوط به عصاره متانولیمیوه شفتالوpersicavulgaris miller)) متغیر بود. تفاوت معنی داری در محتوای فنول ومیزان جمع آوری رادیکالها در میوه و برگ سه گیاه مشاهده شد. این نتایج بیانگر آن هستند که گونه های مختلف، ترکیبات فنولی متعدد دارند وترکیبات فنولی متعدد قدرت جمع آوری رادیکال متفاوت دارند.

شقایق دریایی(actinia fragacea) از جنس اکتینیا در مناطق جزری سواحل صخره ای شمال اسپانیا بسیار متداول است. اکتینیا-فراگاسیا یکی از گونه های مهم است که پروتئین سمی فراگاسیاتوکسین c را جهت دفاع و شکار ترشح می کند. این پروتئین یک پلی پپتید سیتولیتیک kd20 است که منافذ کاتیونی انتخابی را در غشای لیپیدی تشکیل می دهد.

چکیده ندارد.