زمینه و هدف هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر دو عامل خستگی و بی ثباتی بر پارامترهای کینتیک و کینماتیک تنه و اندام تحتانی در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. روش کار نوسانات مرکز فشار در 16 فرد سالم و 15 بیمار مبتلا به کمردرد طی مطالعه ای از نوع غیرتجربی و مورد-شاهدی در دو مرحله پیش و پس از خستگی و تحت دو شرایط با ثبات و بی ثباتی سطح اتکا و همچنین تغییرات زاویه ای مفاصل تنه، لگن، ران، زانو و مچ به همراه نوسانات مرکز فشار، حین انجام فعالیت باربرداری و بارگذاری مورد ثبت و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان می داد هر دو عامل خستگی و بی ثباتی سطح اتکا موجب تغییر متغیرهای کینتیک مورد مطالعه (محدوده، دامنه، سرعت، تغییرپذیری، فرکانس میانگین و فرکانس cpsd نوسان مرکز فشار و توان کلی سیگنال) می شوند اما میزان تأثیر بی ثباتی بزرگتر از خستگی است. اگرچه در شرایط عادی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد، اما به دنبال اغتشاش ناشی از خستگی و بی ثباتی سطح اتکا، سرعت و فرکانس جابجایی cop و توان کلی سیگنال در گروه کمردرد بیشتر و دامنه و محدوده نوسان در هر دو صفحه ساژیتال و فرونتال کوچک تر از گروه مقابل بود. افزایش تغییرپذیری و فرکانس میانگین نوسانات مرکز فشار، به ترتیب، مکانیسم اختصاصی گروههای سالم و کمردرد در مواجهه با عوامل بی ثباتی و خستگی بودند. نتایج آنالیز rqa میز حاکی از آن بود که به دنبال خستگی، گروه کمردرد استراتژی های سفت تر، منظم تر، باثبات تر و تکرارپذیرتری را در مقایسه با گروه سالم به کار می گیرند. نتایج آنالیزهای کینماتیک نیز حاکی از آن اند که به دنبال خستگی افراد سالم تکنیک باربرداری خود را از squat به stoop تغییر می دهند در حالیکه گروه کمردرد کمابیش از همان تکنیک squat استفاده می نمایند. ضمنا سرعت و شتاب حرکت در گروه کمردرد کمتر از گروه سالم بود. افراد سالم در مواجهه با خستگی الگوی هماهنگی خود را به سمت الگوی غیر هم فاز تغییر می دهند در حالیکه گروه کمردرد قادر به ارائه چنین پاسخی نیستند. نتیجه گیری این نتایج نشان می دهد که سامانه کنترل وضعیت افراد مبتلا به کمردرد تا قبل از بروز اغتشاش بیرونی از کفایت لازم جهت حفظ ثبات وضعیتی و حرکتی برخوردار بوده و عملکرد آن از گروه سالم جز از طریق بررسی ساختاری دینامیک کنترل حرکتی، قابل تشخیص نمی باشد. ضمنا" در مواجهه با عوامل مخاطره انگیز ثباتی از مکانیسم های متفاوتی نسبت به افراد سالم استفاده نموده و نیازمند فعالیت عصبی بیشتری جهت خنثی نمودن اینگونه عوامل می باشند. کلمات کلیدی: کنترل وضعیت، کنترل حرکت، خستگی، بی ثباتی، کمردرد

هدف: هدف این تحقیق بررسی فعالیت و ضخامت عضلات شکمی در تکلیف تحمل بار استاتیک محوری پس از خستگی عضلات اکستانسور کمر است و همچنین بررسی تفاوت های رفتاری این عضلات در افراد مبتلا به کمردرد مزمن و سالم می باشد. روش: این تحقیق به صورت موردی- شاهدی و مقطعی بر روی 13 بیمار مبتلا به کمردرد و 15 فرد سالم جور شده با این بیماران انجام گرفت. برای ثبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلات از 5 جفت الکترود سطحی بر روی عضلات مایل داخلی/عرضی شکم، مایل خارجی و راست شکم و ارکتوراسپاین کمری و مولتی فیدوس استفاده شد. ضخامت عضلات شکمی توسط دستگاه اولتراسوند real-time از بخش لترال شکم ثبت می شد. ضخامت و فعالیت عضلات شکمی قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات اکستانسور کمری در حالت ایستاده حین تحمل بار 25% وزن بدن و بدون تحمل این مقدار بار مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی اثر اصلی گروه، بار و خستگی روش anova ی چند عاملی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که خستگی عضلات اکستانسور کمر باعث افزایش معنی دار در ضخامت عضله ی مایل داخلی شکم می شود (00/0p= ) و ضخامت عضله ی عرضی شکم به طور معنی داری در گروه کمردرد بیشتر از افراد سالم است (004/0p=). در بررسی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات شکمی نتایج نشان داد که خستگی عضلات اکستانسور کمر اثر نزدیک به معنی داری بر فعالیت عضله ی مایل داخلی/عرضی شکم دارد (08/0p= ). نتیجه گیری: تحمل بار قرینه ی 25% وزن بدن تغییری در فعالیت و ضخامت عضلات شکمی ایجاد نمی کند. خستگی عضلات اکستانسور کمر منجر به افزایش ضخامت قابل ملاحظه در عضله ی مایل داخلی می شود و اما تا حدودی باعث کاهش فعالیت عضله ی مایل داخلی/عرضی شکم شده است. ضخامت عضله ی عرضی شکم درگروه مبتلا به کمردرد بیشتر از گروه سالم بوده است و در با افزایش مقدار چالش اثر کمردرد بر ضخامت نمایان می شود. در کل خستگی عضلات اکستانسور کمر باعث تغییر استراتژی موتور کنترلی بدن می شود و با سخت تر شدن چالش های اعمالی روی ستون فقرات، اثر کمردرد هم در پارامترهای الکترومیوگرافی و هم در ضخامت نمایان می شود.

هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه ای جنبه های گوناگون مشکلات بالینی و عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با افراد سالم و همچنین بررسی آثار تمرینات فعال ثبات دهنده ناحیه کمری لگنی براین اختلالات بود. مشکلات مورد بررسی در این تحقیق عبارت بودند از علائم بالینی ، قدرت و استقامت عضلانی ، استراتژیهای حسی و حرکتی تعادلی ، ثبات داینامیک ، محدوده ثباتی ، زمان عکس العمل ، ناتوانی های عملکردی و مشکلات روحی روانی .

چکیده ندارد.