مصالح مخلوط که طیف وسیعی از ترکیب انواع خاک شامل رس، سیلت، ماسه، شن و حتی قلوه سنگ را در بر می گیرد، در طبیعت به ویژه در رسوبات طبیعی و همچنین در سازه های ژئوتکنیکی به وفور یافت می شود. مطالعه رفتار مکانیکی رسهای مخلوط بدلیل وجود آنها در بسیاری از مناطق و همچنین کاربرد آن در پروژه های مهمی همچون هسته سدهای خاکی، یک نیاز کاربردی و ضروری مهندسی ژئوتکنیک می باشد. در سالهای اخیر رفتار رسهای مخلوط در بارگذاریهای متداول استاتیکی و دینامیکی تا حدودی بررسی شده است، ولی هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر برای بررسی رفتار مکانیکی این مصالح وجود دارد. بمنظور بررسی رفتار خاکها تحت بارگذاری های دینامیکی (مثلاٌ تحلیل پاسخ زمین در اثر زلزله) در روشهای مختلف به برخی از پارامترهای خاک که معمولاً تحت عنوان خواص تغییر شکل دینامیکی خاکها نامیده می شوند، نیاز می باشد. مدول برشی و نسبت میرایی از مهمترین این پارامترها می باشند که کاربرد وسیعی در تحلیلهای خطی معادل و غیرخطی در مسائل ژئوتکنیک لرزه ای دارند. در تحقیق حاضر تاثیر پارامترهای مهم بر مدول برشی و نسبت میرایی مخلوطهای رس-سنگدانه بمنظور بررسی مشخصات تغییر شکل دینامیکی این مصالح بررسی شده است. تأثیر پارامترهایی همچون نسبت سنگدانه، نشانه خمیری بخش ریزدانه، فشار همه جانبه و تراکم نسبی اولیه بر مدول برشی و نسبت میرایی بررسی گردیده است. جهت انجام این تحقیق، نمونه هایی از رس خالص و ترکیب 60% رس با 40% سنگدانه، 40% رس با 60% سنگدانه و 20% رس با 80% سنگدانه با سه نوع رس مختلف (با نشانه خمیری کم، متوسط و زیاد) در تراکم های مختلف تهیه، و در تنش های تحکیمی 100، 300 و500 کیلوپاسکال تحکیم و آزمایش شدند. جهت انجام آزمایشات از دستگاههای ستون تشدید و برش پیچشی تناوبی استفاده گردیده است. در نهایت بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق مدلهای ریاضی برای تعیین مدول برشی حداکثر (gmax) بر حسب تخلخل، فشار همه جانبه و نسبت سنگدانه، مدول برشی تراز شده (g/gmax) بر حسب کرنش برشی، نشانه خمیری بخش ریزدانه، فشار همه جانبه و نسبت سنگدانه و نسبت میرایی (d) بر حسب کرنش برشی، نشانه خمیری بخش ریزدانه، کرنش برشی و نسبت سنگدانه ارائه شده است و در نتیجه منحنی های استاندارد برای مدول برشی تراز شده و نسبت میرایی در مخلوطهای رس – سنگدانه ارائه شده است.

پس از زلزله نورتریچ نتایج تحقیقات مختلف نشان داد که علت خرابی و گسیختگی سازه های فولادی، تشکیل مفصل پلاستیک در مجاورت ناحیه اتصال بوده است. هم چنین زلزله های اخیر ایران نشان دادند در اتصالات صلب مستقر در قاب خمشی، بیشتر آسیب ها به علت ترک خوردگی جوش بین بال تیر و بال ستون بوده و علت آن تمرکز تنش زیاد در این ناحیه ذکر گردیده است. یکی از روش هایی که باعث کاهش تنش در این ناحیه می گردد، استفاده از مقطع با بال کاهش یافته است که در اتصال از پیش تعیین شده مبحث 10 مقررات ملی ساختمان نیز بدان اشاره شده است. با توجه به تاثیر بسیار زیاد چشمه اتصال در رفتار لرزه ای و شکل پذیری اتصال، بررسی تاثیر این نوع اتصال بر رفتار فرا ارتجاعی چشمه اتصال نیز ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق یک اتصال صلب جوشی در سه حالت با مقطع بال کاهش یافته و یک حالت بدون مقطع کاهش یافته با استفاده از نرم افزار اجزا محدود مدل و با یکدیگر مقایسه گردیده اند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اتصالات با مقطع کاهش یافته تمرکز تنش و مفصل پلاستیک را از اتصال به درون تیر انتقال می دهند. هم چنین یافته های این پژوهش در حوزه ی مدل های مورد ارزیابی نشان می دهد کاهش بال با استفاده از دایره های با شعاع متغیر (rbs-vh) استهلاک انرژی اتصال و سختی چشمه اتصال را افزایش می دهد. هم چنین کاهش بال تیر باعث افزایش شکل پذیری اتصال می شود به گونه ای که می توان از اتصالات با مقطع بال کاهش یافته در قاب های با شکل پذیری ویژه استفاده کرد.

یکی از مهم ترین اعضای سازه های فولادی ناحیه اتصال به ویژه اتصال تیر به ستون است. اتصال صلب در قاب های خمشی فولادی نقش ویژه ای در رفتار این سازه ها داشته و مقاومت و پایداری این اتصالات تحت اثر آتش سوزی می تواند حائز اهمیت باشد. در این مقاله رفتار پنج نوع اتصال صلب فولادی رایج در ایران تحت اثر حرارت با استفاده از روش عددی اجزاء محدود و با بکارگیری نرم افزار آباکوس ارزیابی شده اند. مدل های مورد استفاده به کمک مدل آزمایشگاهی از طریق دامنه الاستیک و پلاستیک تا زمان گسیختگی صحت سنجی شده و ضمن نتایج عددی، اثر تغییر شکل های بزرگ در ناحیه غیر ¬خطی لحاظ شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اتصال با صفحه انتهایی عملکرد بهتری در برابر حرارت نسبت به سایر اتصالات نشان می دهد هم چنین کاهش سختی و کمانش جانبی در این اتصال کمتر از سایر اتصالات مورد بررسی است.