امروزه سیستمهای کنترلی نیمه فعال به دلیل پایداری پاسخ سازه و قابلیت بالا در کنترل آن به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد . کنترل نیمه فعال با استفاده از میراگرهای اصطکاکی متغیر به منظور بهبود مشخصه های اتلاف انرژی میراگرهای اصطکاکی غیرفعال در سالهای اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. ارتعاشات لرزه ای می تواند سبب به وجود آمدن شتابها و جابجاییهای بزرگ و در نهایت خرابی تجهیزات حساس گردد. سیستمهای کنترلی نیمه فعال با کنترلرهای اصطکاکی با نیروی بسیار کم و از طریق محدودسازی شتاب ورودی و جابجایی دستگاه، می تواند پاسخ تجهیزات فوقانی را به خوبی کنترل نماید. هدف این مطالعه، بررسی کارآیی تکنولوژی کنترل نیمه فعال با استفاده از میراگرهای اصطکاکی متغیر در کاهش پاسخ لرزه ای تجهیزات و بررسی اثرات الگوریتمها کنترلی h_? و h_2/lqg در سیستمهای با کنترلر اصطکاکی می باشد. این تحقیق نشان می دهد که استفاده از میراگرهای اصطکاکی متغیر با خصوصیت تطبیق پذیری در برابر ارتعاشات مختلف زلزله و نیاز به منبع انرژی کم بطور موثری در عین حالی که سبب کاهش پاسخ شتاب ورودی به تجهیزات سازه می گردد، جابجایی دستگاه نسبت به طبقه را نیز در کمترین مقدار نگه می دارد. نتایج این مطالعه مشخص می کند که با استفاده از کنترل کننده های اصطکاکی و الگوریتم کنترلی مناسبی که بتواند اثر اختلالات و تحریکات بیرونی را درنظر گیرد، می توان کمک موثری در افزایش قابلیت سیستم در کنترل پاسخ تجهیزات نمود.

از قاب خمشی همواره به عنوان یکی از سیستم های باربر جانبی شکل پذیر با قابلین تحمل تغییر شکل های غیر خطی بزرگ بدون هر گونه کاهش قابل توجه در مقاومت و یا پایداری آن یاد شده است و از آنجا که در آیین نامه های جدید عملکرد لرزه ای سیستم ها مبنای طراحی قرار می گیرد، ارزیابی عملکرد لرزه ای این سیستم نیز از اهمیت قابل توجهی برخوردار شده است. در این راستا قاب های خمشی ویژه فولادی، سه، پنج، هشت و پانزده طبقه بر طبق استاندارد 2800 و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، طراحی شده اند و سپس با انتخاب شتاب نگاشت های مناسب حوزه دور، تحلیل دینامیکی غیر خطی افزایشی روی سازه های مورد مطالعه انجام شده است و منحنی های ida بر حسب دو پارامتر تقاضای بیشینه نسبت تغییر مکان بام (mrdr) و بیشینه نسبت تغییر مکان نسبی میان طبقه ای (midr) و پارامتر شاخص شدت شتاب طیفی با میرایی پنج درصد در مود اول ؟؟؟ به دست آمده است. پس از آن منحنی های ida به دست آمده خلاصه سازی و پردازش شده و ظرفیت یا حالات حدی سازه ها در سطوح عملکرد متداول از این نمودارها به دست آمده است. در ادامه منحنی های آسیب پذیری، مربوط به فروپاشی کلی سازه های مورد مطالعه، با در نظر گرفتن عدم قطعیت های ذاتی و دانش در پاسخ سازه از روش های مختلف به دست آمده است و پتانسیل فروپاشی سازه ها از دو طریق احتمال وقوع فروپاشی کلی در سطوح خطر گسسته زلزله و برآورد احتمال فراگذشت سالیانه میانگین (maf) فروپاشی تعیین شده است و در نهایت سطوح اطمینان سازه ها در اهداف عملکردی موردنظر به وسیله رویکرد fema350 به دست آمده است.

خسارت ها و خرابی های سازه ها در ساختگاه های نزدیک گسل، هنگام زلزله، نیاز مهندسین به تحقیق در زمینه خصوصیات حرکات نیرومند زمین و تاثیر آنها بر عملکرد سازه ها را بیشتر کرد. طبق پژوهش زلزله شناسان طی زلزله های بزرگ در حوزه نزدیک، با توجه به پریود و دامنه نسبتا بلند این زلزله ها، سازه های جداسازی شده آسیب پذیر هستند. با افزایش شدت زلزله، پیچیدگی سیستم های جداسازی بیشتر می شود و تمایل به جداگرهای بزرگ در ترکیب با میراگرها بوجود می آید زیرا طراح تلاش می کند که جابجایی های بزرگ را از طریق میرایی کنترل کند. اگرچه میراگرها جابجایی ها را کنترل می کنند اما باعث افزایش شتاب طبقات می گردند. از این رو استفاده از یک سیستم جداسازی که در سطوح لرزه ای پایین با ایجاد نرمی کافی شتاب طبقات را کنترل نموده و در سطوح بالای لرزه ای با استهلاک کافی تغییرشکل طبقه ای را کاهش دهد، یکی از دلایل توجه طراحان به استفاده از جداگرهای سازگار مانند جداگرهای پاندولی اصطکاکی چندگانه می باشد. یک سیستم جداسازی لرزه ای سازگار (یا هوشمند) دارای توانایی تغییر سختی و میرایی طی حرکت خود می باشد. این ویژگی مهم باعث عملکرد خوب سیستم جداسازی در سطوح مختلف لرزه ای می شود. جداگرهای پاندولی اصطکاکی چندگانه دارای این رفتار سازگار می باشند که در میان آنها جداگر پاندولی اصطکاکی سه گانه بیشترین میزان سازگاری را دارا می باشد. این جداگر دارای چهار سطح مقعر با شعاع ها و ضرایب اصطکاک مختلف می باشد که سه مکانیسم پاندولی را بوجود می آورد. پس از این جداگر، جداگر پاندولی اصطکاکی دوگانه مطرح است که رفتار سازگار از خود نشان می دهد و دارای دو مکانیسم پاندولی می باشد. در این رساله سعی شده است تا با شناخت کامل رفتار جداگر پاندولی اصطکاکی دوگانه پارامترهای اثرگذار بر عملکرد این جداگرها و پاسخ روسازه مشخص شوند و سپس با روش های بهینه یابی فرا ابتکاری، مقادیر بهینه این پارامترها به نحوی که تغییرشکل طبقه ای و جابه جایی سطح جداسازی حداقل باشند، تعیین شوند. در پایان کار روش های بهینه یابی از لحاظ سرعت همگرایی، کارایی و مقدار تابع هدف مقایسه می شوند. روش های بهینه یابی مورد استفاده در این رساله عبارت اند از: جستجوی هماهنگی، الگوریتم ترکیبی ازدحام ذرات و جستجوی هماهنگی که نوآوری این رساله می باشد.