با بهبود وضعیت اقتصادی، بهداشتی و آموزشی و همچنین تغییر وتحولات اجتماعی وفرهنگی حاکم برجوامع، جمعیت سالمندان در حال افزایش است. باید در نظر داشته باشیم که فقط افزایش طول عمر نشانة توسعه نیست؛ بلکه در این میان کیفیت زندگی از اهمیت شایانی برخوردار است.کیفیت زندگی سالمندان متأثر از عوامل متعددی است که یکی از مهمترین آنها حمایت اجتماعی از سالمندان است. لذا تحقیق حاضر باهدف بررسی نقش حمایت اجتماعی درکیفیت زندگی سالمندان انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. جامعه آماری کلیه شهروندان سالمند بالای 65سال و حجم نمونه 265 نفر انتخاب شدند. روش نمونه گیری ترکیبی از طبقه ای وخوشه ای چند مرحله ای بوده است که داده ها از 9 محله منتخب در شهر مشهد گردآوری شده است. یافته ها ی توصیفی نشان می دهد که کیفیت زندگی سالمندان اندکی بالاتر از حد متوسط و بالاترین میزان کیفیت زندگی به بعد اجتماعی تعلق دارد. همچنین حمایت اجتماعی از سالمندان در حد متوسط و بیشترین میزان حمایت به بعد عاطفی تعلق داشته است. یافته های استنباطی نیز نشان می دهد که کیفیت زندگی سالمندان برحسب جنسیت و طبقه اقتصادی تفاوت معناداری دارد؛ به طوری که کیفیت زندگی مردان بالاتر از زنان وطبقات بالا بیشتر از سایر طبقات می باشد. در نهایت حمایت اجتماعی و ابعاد آن برکیفیت زندگی تاثیر معناداری دارند؛ وبه طور کلی 35 درصد از تغیرات کیفیت زندگی را تبیین می کنند. در این بین حمایت عاطفی بیشترین تاثیر را برکیفیت زندگی سالمندان دارد.

مطالعات صاحب ¬نظران اجتماعی نشان داده است که دستیابی به توسعه¬ی پایدار بدون مشارکت فعال زنان در تمامی عرصه¬ها امکان-پذیر نیست. در بسیاری از کشورهای جهان سوم، راهبردهایی برای مشارکت عملی زنان در توسعه و بر طرف¬شدن موانع اتخاذ شده است. یکی از این راهبردها، «توانمندسازی» زنان است، بدین منظور تأسیس شرکت¬های تعاونی روستایی می¬تواند زمین? مشارکت فعال زنان را در عرصه¬های مختلف فرآهم ساخته و باعث توانمند¬سازی آنان شود. در این راستا هدف مطالعه حاضر، سنجش اثر عضویت در شرکت¬های تعاونی روستایی زنان در توانمند سازی اعضا در شهرستان مشهد، چناران و طرقبه شاندیز است. این تحقیق با توجه به نوع هدف، کاربردی است؛ و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی بشمار می¬رود. ابزار جمع آوری اطلاعات بوسیله پرسشنامه بوده و جامعه آماری درنظر گرفته شده شامل 5 شرکت تعاونی روستایی زنان در 7 روستای شهرستان مشهد، بینالود و چناران است. براساس سرشماری 1390تعداد کل زنان روستاهای مورد مطالعه 5383نفر است و با توجه به فرمول کوکران حجم نمونه¬ معادل 236 زن تعیین شد که به طور مساوی بین 118 نفر عضو و 118 نفر غیرعضو شرکت تعاونی تقسیم شد. جهت تجزیه وتحلیل داده های تحقیق از نرم افزار spss استفاده شده و برای آزمون فرضیات از آزمون کای دو، lsd و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که بین ویژگی¬های فردی زنان و میزان توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی آنان رابطه معنادار وجود دارد به طوری¬که با بالا رفتن سطح تحصیلات هر دو گروه عضو و غیرعضو، توانمندسازی آنان نیز، افزایش یافته ولی با افزایش سن، میزان توانمندی آنها کاهش می¬یابد. همچنین بین روستاهای مورد مطالعه از نظر میزان توانمندی زنان عضو شرکت تعاونی تفاوت معناداری وجود دارد و نتیجه کلی فرض تأثیر مثبت شرکت تعاونی بر توانمندسازی از بعد اقتصادی و اجتماعی، بویژه متغیر سرمایه اجتماعی با اطمینان 95 درصد به اثبات رسید.