رشد جمعیت، صنعتی شدن، شهرنشینی و افزایش سطح فرهنگی و رفاهی، توسعه در بخش منابع آب را ایجاب می کند. توسعه در این بخش نیز استفاده از شیوه های نوین و کارآمد در مدیریت منابع و مصارف آب را طلب می نماید. برای مثال در گذشته شاهد این بودیم که انتخاب یک تصمیم یا تعیین گزینه ی برتر در منابع آب، به صورت سنتی، تنها مبتنی بر یک هدف ( ماکزیمم کردن نسبت سود به هزینه) بوده است، ولی امروزه با استفاده از تصمیم گیری چندمعیاره، دیگر لازم نیست تنها مقادیر مالی و سود آور را اعمال نمود بلکه می توان چندین شاخص نظیر معیارهای سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی را برای انتخاب و تعیین گزینه یا گزینه های برتر در منابع آب به کار برد. در فرآیند این تحقیق، از دو ابزار برای برنامه ریزی بهینه منابع آب حوضه زرینگل (به عنوان مطالعه موردی) استفاده شده است. پس از مطالعه در حوضه و شناخت منابع و مصارف موجود، با استفاده از مدل weap، یک مدل برنامه ریزی منابع آب برای حوضه تدوین شده و سناریوهای مدیریتی در آن مدل اعمال گردیده و نتایج بدست آمده از آن با هم مقایسه شدند. سناریوها طوری انتخاب شدند که با توجه امکانات و پتانسیل حوضه پاسخگوی معیارها و ملاک های مدیران و در عین حال ذینفعان باشند. در مرحله بعد، از ابزار تصمیم گیری چند شاخصه برای تعیین گزینه (سناریو) برتر استفاده شده است. بدین منظور، پس از مدلسازی هفت سناریو (گزینه های تصمیم گیری)، هفت معیار و شاخص مهم در مباحث منابع آب انتخاب شده و وزن دهی گردیدند. سپس گزینه های تصمیم، براساس این معیارها و شاخصه ها در قالب یک ماتریس تصمیم گیری ارزش گذاری شدند. در نهایت به وسیله ی روش topsis، به عنوان یکی از روشهای تصمیم گیری چندشاخصه، سناریوها نمره دهی شده و بهترین گزینه از بین سناریوهای موجود انتخاب گردید. در نتایج بدست آمده، سناریوی افزایش کشت تابستانه در شبکه کشاورزی منطقه به عنوان گزینه برتر برگزیده شد که این مطلب نشان دهنده ی توجه بیشتر به کشت مجدد و کشت تابستانه و امکان توسعه بیشتر در بخش کشاورزی در طرح پایه پیشنهادی است.