چکیده هدف پژوهش حاضر تبین الگوی توانمندسازی مدیران مراکز آموزش عالی علمی کاربردی دانشگاه جامع با روش کمی وکیفی و توصیفی پیمایشی می باشد.به این منظور ابتدا با بررسی بیش از 40 پژوهش از صاحب نظران 30 مولفه اثر گذار بر توانمندسازی مدیران شناسائی که با روش دلفی 16مولفه استخراج ودر چهار عامل سازمانی، مدیریتی، فردی ومحیطی دسته بندی شدند.سپس باتوجه به ابعادو رویکردهای توانمندسازی با روش دلفی 12 بعدمشخص و در چهار رویکرد ارتباطی، انگیزشی، روانشناختی وارزشیدسته بندی شدند. جامعه آماری تحقیق 624 نفرتمامی مدیران مراکز آموزش علمی کاربردی دانشگاه جامع در سراسر کشور بوده و نمونه آماری شامل 212 پرسشنامه ارجاعی تکمیلی از سوی مدیران مراکز آموزشی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه وپرسشنامه ساختارمند با روائیآلفای کرونباخ 85% است. تجزیه و تحلیل کمی با آزمون همبستگی، رگرسیون و معادلات ساختاری توسط spssو لیزرل می باشد. نتایج موید عدم ردالگوی مفهومی تحقیق با توجه بهضریب همبستگی، تحلیل عاملی و معادلات ساختاری می باشد. در مقایسه با تحقیقات پیشین که بیشتر روی توانمندسازی کارکنان و پرسنل سازمانها بوده وغالبا ابعاد توانمندسازی پنجگانه صرفا رویکرد روانشناختی را مورد تاکید قرار می دادند، این پژوهش در خصوص مدیران مراکز آموزش علمی کاربردی می باشدو با توجه به فرهنگ بومی و جامعه اسلامی نسبت به بکارگیری رویکردهای مختلف ارتباطی، انگیزشی،روانشناختی و ارزشی، به شکل ترکیبی پرداخته و 11 بعد از12بعد توانمندسازی مدیران در مدل مورد تائید قرار گرفت و ابعاد رویکرد روانشناختی و ارزشی از جایگاه قابل قبول بالایی برخوردار شدند. همچنین عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران با اندکی تغییر از 16 مولفه اثرگذار در مدل به 13 مولفه کاهش پیدا کرد وعوامل سازمانی و مدیریتی بیشتربه طور مستقیم و عوامل فردی و محیطی به طور غیر مستقیم بر توانمندسازی مدیران مراکز آموزش علمی کاربردیاثر گذارند. این مدل با توجه به فرهنگ اسلامی جامعه ایرانی و عوامل سازمانی،مدیریتی،فردی ومحیطی با بکارگیری رویکردهای ارتباطی،انگیزشی،روانشناختی ومخصوصاً ارزشی برای توانمندسازی مدیران از جایگاه قابل قبول بالایی برخوردار می باشد.