طی دو فصل سرد و گرم 100 لاشه مرغ در هر فصل 50 عدد از کشتارگاههای منطقه اهواز تهیه گردید.از 20 گله و از هر گله 5 لاشه بصورت اتفاقی انتخاب شدند.لاشه ها سریعآ ودر کنار یخ به آزمایشگاه مواد غذایی دانشکده دامپزشکی منتقل و در کمتر از 24 ساعت مراحل آماده سازی جهت جستجوی باقی مانده تتراسایکلین به روش hplc انجام گرفت.بین منظور 150 تا 200 گرم از عضله سینه برداشت گردید و پس از خرد کردن و هموژن کردن 1 گرم از آن جهت استخراج با استفاده از بافر مک ایوان و حلال استونیتریل برداشته شد. در مرحله بعد تخلیص با اضافه کردن متانول و سانتریفیوژ صورت گرفت سپس بعد از رقیق سازی در متانول ،مقدار 20 میکرولیتر از نمونه ها به دستگاهhplcتزریق شد و غلظت تتراسایکلین در عضلات سینه تعیین شد.60 درصد از نمونه ها از نظر وجود باقی مانده تتراسایکلین مثبت بودند و میانگین مقدار تتراسایکلین در عضلات سینه 54/5± 18/39 میکروگرم در کیلوگرم تعیین گردید و 10 نمونه حاوی باقی مانده تتراسایکلین بیشتر از حد مجاز (100 میکروگرم در کیلوگرم ) بودند.مقدار باقی مانده تتراسایکلین با حد استاندارد تعیین شده اختلاف معنی داری داشت (05/0>p)و همچنین بین دو فصل اختلاف معنی داری ملاحظه نشد(05/0<p).به عبارت دیگر مطالعه حاضر نشان می دهد که میزان مصرف تتراسایکلین و روند مدیریتی استفاده از این دارو در گله های پرورش طیور در فصول سرد و گرم سال از رویه ثابتی برخوردار می باشد.

: مرگانلا مرگانی به عنوان مهم ترین باکتری تولیدکننده ی هیستامین شناخته شده و در موارد متعددی از ماهی-های دخیل در ایجاد مسمومیت هیستامینی جدا شده است. در تحقیق حاضر باکتری مرگانلا مرگانی با شوک سرما در دمای 10 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت مواجه گردید. تأثیر شوک سرما بر رشد، تولید هیستامین و زنده مانی باکتری در مواجهه با استرس های مختلف برررسی گردید. نتایج نشان داد که شوک سرما تحت شرایط انجام شده در این تحقیق باعث افزایش میزان رشد و هیستامین زایی باکتری در دمای 15 درجه سانتیگراد گردید، اما بر میزان رشد و تولید هیستامین در دمای 37 درجه سانتیگراد تأثیری نداشت. هم چنین مرگانلا مرگانی های مواجه شده با شوک سرما، زنده مانی بهتری در دماهای 4 و 18- درجه سانتیگراد نشان دادند، اما نسبت به دمای 50 درجه سانتیگراد حساس تر شدند. شوک سرما، تحت شرایط انجام شده در این تحقیق، تغییری در میزان حساسیت باکتری نسبت به غلظت 1000میکرومولار آب اکسیژنه، 20% نمک طعام، ph پایین(5/3) و غلظت 25 میلی مولار اسیدهای آلی استیک، لاکتیک یا تارتاریک، ایجاد نکرد. با توجه به استفاده از زنجیره ی سرما در صنعت غذا و امکان القاء شوک سرما به باکتری ها در طی این فرایند، نتایج تحقیق حاضر از نظر ایمنی مواد غذایی مهم و حائز اهمیت می باشد.

چکیده: مرگانلا مرگانی به عنوان مهم ترین باکتری تولید کننده ی هیستامین شناخته شده و در موارد متعددی از ماهی های دخیل در ایجاد مسمومیت هیستامینی جدا شده است. در تحقیق حاضر باکتری مرگانلا مرگانی با شوک گرما در دمای 42 درجه سانتیگراد به مدت 45 دقیقه مواجه گردید. تأثیر شوک گرما بر رشد، تولید هیستامین و زنده مانی باکتری در مواجهه با استرس های مختلف برررسی گردید. نتایج نشان داد که شوک گرما تحت شرایط انجام شده در این تحقیق بر میزان رشد و تولید هیستامین در دمای 37 درجه سانتیگراد تأثیری نداشت. هم چنین مرگانلا مرگانی های مواجه شده با شوک گرما، نسبت به دماهای 4 و 18- درجه سانتیگراد و غلظت 1000میکرومولار آب اکسیژنه حساس تر شدند ، اما زنده مانی بهتری در دمای 50 درجه سانتیگراد نشان دادند. شوک گرما، تحت شرایط انجام شده در این تحقیق، تغییری در میزان حساسیت باکتری نسبت به غلظت 20% نمک طعام، ph پایین(5/3) و غلظت 25 میلی مولار اسیدهای آلی استیک، لاکتیک یا تارتاریک، ایجاد نکرد. با توجه به استفاده از فرایند های حرارتی در صنعت غذا و امکان القاء شوک گرما به باکتری ها در طی این فرایند، نتایج تحقیق حاضر از نظر ایمنی مواد غذایی مهم و حائز اهمیت می باشد.

آفلاتوکسین های b1، b2، g1 و g2 بوسیله کپک های آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس پارازیتیکوس، آسپرژیلوس نومیوس و جنس های مختلف کپک های پنی سیلین، ریزوپوس، موکور و استرپتومایسس تولید شده و باعث آلوده شدن گیاهان و محصولات گیاهی می شوند. آلودگی به آفلاتوکسین می تواند در انواع مختلف خوراک های دامی نظیر ذرت، سورگوم، جو، چاودار، برنج، کنجاله پنبه دانه و سایر محصولات فرعی آن ها ایجاد گردد. afb1 یکی از مهمترین عوامل شناخته شده ایجاد کننده سرطان های کبدی در انسان و سایر گونه های حیوانی است. در این بررسی مواد خوراکی مورد استفاده در گاوداری های شیری سنتی اهواز مورد بررسی قرارگرفت و میزان آلودگی به آفلاتوکسین b1 در 88 نمونه خوراک دام مصرفی شامل تفاله نیشکر، سبوس برنج، آرد گندم، مخلوط کنسانتره، کاه و علوفه سبز به وسیله کیت الیزا اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که از مجموع 88 نمونه مورد بررسی، میزان آفلاتوکسین b1 در پنج نمونه (68/5%)، بالاتر از حد مجاز µg/kg)10( می باشد. از این تعداد، سه نمونه مربوط به سبوس با مقدار 2/67، 2/27و6/49 ، یک نمونه مربوط به کنسانتره با 112 و یک نمونه مربوط به تفاله نیشکر با 53/15 میکروگرم در هر کیلوگرم آفلاتوکسین می بود.به طور کلی به نظر می رسد که در ناحیه اهواز میانگین آلودگی به آفلاتوکسین b1 در خوراک دام در فصل تابستان اندکی بیشتر از فصل زمستان می باشد. در فصل تابستان، کنسانتره و تفاله نیشکر عامل مهم آلودگی خوراک دام به آفلاتوکسین b1 است در حالیکه در فصل زمستان سبوس برنج عامل آلودگی محسوب می گردد. آموزش و ارائه توصیه های لازم به دامداران می تواند در حذف و یا کاهش آفلاتوکسینm1 در شیرهای تولیدی منطقه کمک نماید.

یکی از ماهیانی که در کشور ما پرورش و مصرف زیادی دارد ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) است. در این مطالعه جهت طعم دار کردن به روش محلی، 42 قطعه فیله ماهی قزل-آلا در مخلوط آبلیموی صنعتی، سیر تازه و رنده شده، نمک طعام، زردچوبه، فلفل سیاه و فلفل قرمز به مدت 3 ساعت قرار داده شده و نمونه ها به طور جداگانه در دمای 4 درجه سانتیگراد و 18- درجه سانتیگراد به ترتیب به مدت 10 و 56 روز نگهداری شدند. سپس در روزهای مختلف پاره ای خصوصیات میکروبی وشیمیایی مانند شمارش باکتری های مزوفیل، شمارش باکتری های سایکروفیل، اندازه گیری مواد ازته فرار، مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید، ظرفیت نگهداری آب و ph مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در خصوص نمونه های نگهداری شده در یخچال نشان داد که ماهی قزل آلای بدون افزودنی فقط تا 6 روز قابل نگهداری در یخچال بودند اما ماهیان طعم دار شده تا 10 روز در یخچال باقی ماندند و 4 روز زمان ماندگاری آنان افزایش داشت. ph در طی مدت نگهداری برای ماهیان معمولی بین 6 تا 4/6 و برای ماهیان طعم دار شده بین 6/5 تا 9/5 بود. میزان whc برای هر دو گروه تا روز ششم نگهداری تقریبا یکسان و از 25% تا 30% افزایش یافت. میزان tvn برای ماهیان معمولی به طور معنی داری (05/0 p<). ظرف 6 روز از mg/100g16 به mg/100g 40 افزایش داشت اما در ماهیان طعم دار شده در طی همین مدت از mg/100g15 به mg/100g17 رسید. میزان tba از روز دوم در گروه طعم دار شده نسبت به گروه شاهد روند افزایشی داشت و تا پایان آزمایش بالاتر بود. شمارش باکتری های مزوفیلیک نشان داد که در گروه ماهیان طعم دار شده تعداد باکتری ها از log(cfu/g) 74/3 در روز اول به log 85/5 در روز ششم رسیده است در حالیکه در گروه ماهیان معمولی این مقدار از log9/3 به log14/7 افزایش داشته است. در خصوص شمارش باکتری های سرمادوست نیز نتایج تقریبا مشابهی به دست آمد که بیانگر تاثیر مثبت طعم دار کردن ماهی در کنترل رشد میکروارگانیسم ها است. به طور خلاصه می توان جهت نگهداری انواع ماهی به صورت تازه و در یخچال از روش های متفاوت طعم دار کردن از جمله روش طعم دار کردن محلی خوزستان استفاده کرد. در خصوص نمونه های نگهداری شده در دمای انجماد تفاوت معنی داری در تغییرات ph و whc در دو گروه شاهد و طعم دار شده دیده نشد. بطور مشابه میزان tvn و tba در گروه طعم دار شده بالاتر از نمونه های شاهد بود. شمارش باکتری های مزوفیل و سایکروفیل نشان داد که تعداد آنها از ابتدا تا پایان آزمایش تقریبا ثابت مانده و بین log (cfu/g) 5/3 تا log 85/5 متغییر بود که تفاوت معنی داری از نظر تعداد باکتری ها در 2 گروه وجود نداشت(05/0 <p).

شمارش کلی بار میکروبی بستنی¬های سنتی و صنعتی به روش پورپلیت و مطابقت نتایج حاصله با استانداردهای موجود، از جمله کارهای آزمایشگاهی معمول در تمامی کارخانجات تولید کننده بستنی و نیز ادارات نظارت بر بهداشت مواد غذایی است. از سوی دیگر سرعت دستیابی به نتایج بار میکروبی در اسرع وقت و در حداقل زمان ممکن، از جمله نکات ویژه و مد¬نظر کارخانجات به منظور اطمینان از کیفیت محصولات تولیدی و در حال توزیع می¬باشد. لذا با تکیه بر این موضوع، بهره¬گیری از تکنیک امپدانس در ارزیابی بار میکروبی بستنی¬های سنتی و صنعتی (وانیلی و کاکائویی) مد نظر واقع شد که با صرف وقت کمتر، دستیابی سریع¬تر به نتایج را میسر می¬سازد. همچنین در این مطالعه، مطابقت نتایج حاصله از روش امپدانس با نتایج به دست آمده از روش پورپلیت به منظور طراحی مدل های پیشگوی بار میکروبی بر پایه امپدانس در بستنی های مذکور مورد بررسی واقع گردید. بدین منظور در طی 6 ماه، 120 نمونه (بستنی های سنتی و صنعتی هر کدام 60 عدد) از مناطق مختلف اهواز تهیه شدند. نیمی از نمونه بستنی های سنتی و صنعتی از نوع وانیلی و نیم دیگر کاکائویی بودند. نمونه ها در شرایط استریل مورد آزمایش و کشت قرار گرفتند. اندازه گیری بار میکروبی به روش پورپلیت و نیز امپدانس بر اساس دستورالعمل های موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به انجام رسید. سپس منحنی انطباق بین دو روش و معادلات آن ها با استفاده از نرم افزار اکسل به دست آمد. بر اساس نتایج حاصل، میزان انطباق روش امپدانس با روش پورپلیت در بستنی¬های ساده و کاکائویی تولیدی به روش صنعتی به ترتیب معادل 55/96% و 31/95% بود. همچنین میزان انطباق روش امپدانس با روش شمارش بار میکروبی به روش مرجع در بستنی¬های ساده و کاکائویی تولیدی به روش سنتی به ترتیب معادل 07/89% و 37/87% بود. به طور کلی در مطالعه حاضر میزان انطباق روش امپدانس با روش شمارش بار میکروبی به روش مرجع در بستنی¬های صنعتی و سنتی به ترتیب معادل 61/94% و 92/87% بود. بنا بر نتایج، به لحاظ اهمیت حصول هر چه سریع¬تر نتایج در آزمون¬های کنترل کیفیت غذایی، بهره¬گیری از تکنیک-های جدیدی همچون روش امپدانس در صنایع غذایی به عنوان جایگزینی برای روش¬های مرسوم قدیمی می¬تواند مورد استفاده باشد که در چند سال اخیر نیز در برخی کشورهای توسعه یافته به منظور کنترل کیفیت مواد غذایی مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.

آفلاتوکسین های b1، b2، g1 و g2 بوسیله کپک های آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس پارازیتیکوس، آسپرژیلوس نومیوس و گونه های مختلف کپک های پنی سیلین، ریزوپوس، موکور و استرپتومایسس تولید شده و باعث آلوده شدن گیاهان و محصولات گیاهی می شوند. آفلاتوکسین b1 یکی از مهمترین عوامل شناخته شده ایجاد کننده سرطان های کبدی در انسان و سایر گونه های حیوانی است. نظر به این که جهت تولید فراورده های گوشتی نظیر سوسیس و کالباس از گوشت، چربی حیوانی و گیاهی، کنجاله سویا، سبزیجات، دانه های روغنی و انواع ادویه ها استفاده می گردد و متأسفانه آفلاتوکسین در اثر پروسه های حرارتی، انجمادی و غیره خنثی نشده و می تواند به محصولات تولیدی حتی پس از انجام پروسه حرارتی منتقل گردد، لذا آلودگی این مواد به آفلاتوکسین می تواند منجر به افزایش سطح این توکسین در محصول تولیدی گردد. به منظور بررسی میزان آفلاتوکسین در برگر و سوسیس های عرضه شده در اهواز، 41 نمونه سوسیس و 48 نمونه برگر از برند های مختلف توزیع شده در اهواز به صورت تصادفی نمونه برداری انجام شد و به وسیله روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمامی نمونه های سوسیس و برگر دارای آلودگی به آفلاتوکسین b1 هستند. بررسی نمونه های سوسیس نشان داد که از 41 نمونه جمع آوری شده تعداد 2 نمونه (9/4%) آلودگی بالایng/g 1 را دارند. در حالیکه میزان آلودگی 34 نمونه ( 9/82%) بین ng/g 1-5/0 و تعداد 5 نمونه کمتر ازng/g 5/0 آلودگی به آفلاتوکسین b1 دارند. بررسی نمونه های برگر نشان داد که از 48 نمونه جمع آوری شده تعداد 3 نمونه (3/6%) آلودگی بالایng/g 1 را دارند. در حالیکه میزان آلودگی 26 نمونه (2/54%) بین ng/g 1-5/0 و تعداد 19 نمونه ( 6/39 %) کمتر ازng/g 5/0 آلودگی به آفلاتوکسین b1 دارند. نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که فراورده های گوشتی تولید شده در ایران در طی دوره مورد آزمایش آلودگی نسبی به آفلاتوکسین b1 دارند اما میزان آلودگی خوشبختانه پایین و در محدوده مجاز است (کمتر از ng/g 5). با توجه به خطرناک بودن مصرف این سموم ما باید دقت لازم در خصوص استفاده از خوراک دام پاک جهت تغذیه دام و طیور را داشته باشیم و نیز شرایط مطلوب انبارداری جهت نگهداری ادویه و سایر حبوبات و غلات مورد استفاده در صنایع غذایی رافراهم نماییم.

آفلاتوکسین¬های b1، b2، g1 و g2 بوسیله کپک¬های آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس پارازیتیکوس، آسپرژیلوس نومیوس و جنس¬های مختلف کپک¬های پنی¬سیلیوم، ریزوپوس، موکور و استرپتومایسس تولید شده و باعث آلوده شدن گیاهان و محصولات گیاهی می¬شوند. آفلاتوکسین b1 یکی از مهم¬ترین عوامل شناخته شده در بروز سرطان¬های کبدی در انسان و سایر گونه¬های حیوانی است. نظر به این که جهت تولید فراورده های گوشتی نظیر انواع سوسیس، کالباس و برگر از گوشت، چربی حیوانی و گیاهی، کنجاله سویا و انواع ادویه¬ها استفاده می¬گردد، لذا در صورت آلوده شدن مواد اولیه به انواع کپک¬ها و مهیا¬¬ شدن شرایط مناسب می¬تواند منجر به افزایش سطح این توکسین در محصول تولیدی گشته و سلامتی مصرف کنندگان را به خطر اندازد. به منظور بررسی این کپک¬ها در فرآورده¬های گوشتی، 45 نمونه سوسیس و 53 نمونه برگر از برندهای مختلف در اهواز به صورت تصادفی نمونه¬برداری، کشت و مورد شمارش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از مجموع 45 نمونه سوسیس تهیه شده، 14 نمونه (31.11%) دارای آلودگی به مخمرهستند. در حالیکه هیچ¬کدام از نمونه¬ها آلودگی به کپک نشان ندادند. از 53 نمونه برگر جمع¬آوری شده 23 نمونه (43.4%) آلودگی به مخمر و 4 نمونه (8.9%) آلودگی به کپک را نشان دادند. کپک¬های جدا شده شامل گونه¬های آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس نیجر، موکور و پنی سیلیوم بودند. رعایت اصول بهداشتی در طی تهیه، آماده سازی و بسته بندی فرآورده¬های گوشتی برای کاهش میزان آلودگی به قارچ¬ها و به ویژه کپک¬های تولید کننده آفلاتوکسین توصیه می گردد.

انتقال باکتری لیستریا مونوسیتوژنز به انسان از طریق مواد غذایی از سال 1981 مورد توجه قرار گرفت. این پاتوژن توانایی رشد و تکثیر در انواع مواد غذایی در یخچال را دارد. گوشت خام تازه و منجمد و همچنین فرآورده¬های گوشتی مثل انواع همبرگر از جمله مواد غذایی هستند که می¬توانند به این پاتوژن آلوده شده و در انتقال باکتری به مصرف¬کنندگان نقش داشته باشند. در این مطالعه 150 نمونه برگر منجمد از فروشگاه¬های سطح شهر اهواز تهیه شده و طبق روش fda از نظر حضور باکتری لیستریا مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا 10 گرم از هر نمونه تحت شرایط استریل در 90 میلی لیتر محیط leb مخلوط گردید و انکوبه شد. 48 ساعت بعد به منظور جداسازی باکتری، 100 میکرولیتر از این کشت مایع بر روی محیط اختصاصی oxford agar به صورت چمنی کشت داده شد و 48 ساعت انکوبه شد. سپس کلنی¬های مشکوک توسط تست¬های بیوشیمیایی بررسی و گونه آن¬ها مشخص گردید. نتایج نشان داد که فقط یکی از نمونه¬ها از نظر لیستریا اینوکوا مثبت می¬باشد، درحالی¬که لیستریا مونوسیتوژنز از هیچ نمونه¬ای جدا نشد. اگر چه لیستریا اینوکوا بیماری¬زا نیست ولی حضور این باکتری شاهدی بر توانایی جنس لیستریا برای ایجاد آلودگی در همبرگرهای کارخانه¬ای می¬باشد. در مقایسه با مطالعات انجام شده در دیگر کشورها، نتایج این مطالعه حاکی از آلودگی نسبتاً پایین این ماده غذایی به جنس لیستریا می¬باشد، ولی بررسی-های بیشتری در این خصوص ضروری به نظر می¬رسد.

انتقال باکتری لیستریا مونوسیتوژنز از طریق مواد غذایی، از سال 1981 مورد توجه قرار گرفت. این باکتری قادر است در بسیاری از مواد غذایی در دما های یخچالی رشد کند. این ارگانیسم از گوشت خام، منجمد و فرآوری شده جدا شده است. لیستریا مونوسیتوژنز می تواند منجر به لیستریوز و عوارض شدید در افراد دچار نقص در سیستم ایمنی، کودکان، زنان باردار و افراد مسن شود. ردیابی و جداسازی لیستریا مونوسیتوژنز در نمونه های مواد غذایی مثل گوشت چرخ شده، به منظور شناسایی مواد غذایی که سلامت جامعه را تهدید می کند، ضروری است. در این مطالعه، 150 نمونه گوشت چرخ شده گوساله به صورت تصادفی از قصابی های شهر اهواز جمع-آوری گردید و برای حضور لیستریا مونوسیتوژنز مورد بررسی قرار گرفت. روش کار شامل یک مرحله غنی-سازی در محیط مایع غنی سازی لیستریا (leb) و به دنبال آن کشت در محیط آکسفورد آگار بود. پس از آن کلنی های مشکوک با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی و سپس انجام pcr شناسایی شدند. مشخص شد که باکتری لیستریا در 7/2% از نمونه ها حضور داشت و فقط یک نمونه (7/0%) آلوده به لیستریا مونوسیتوژنز بود. باکتری جدا شده از نظر حساسیت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، آمیکاسین، اریترومایسین، استرپتومایسین، پنی-سیلین، تتراسایکلین، جنتامایسین، کلرامفنیکل، کوتریموکسازول و ونکومایسین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این باکتری به استرپتومایسین مقاوم بوده و همچنین به تتراسایکلین و پنی سیلین مقاومت متوسطی را نشان داد. باکتری به سایر آنتی بیوتیک های مورد آزمایش حساس بود. یافته های ما نشان داد که وقوع این باکتری در گوشت های چرخ شده در اهواز پایین است اما نشان دهنده خطر بالقوه مصرف گوشت چرخ شده نیمه پخته می باشد

مواد ضدعفونی کننده نقش مهمی را در کنترل باکتری های عامل فساد در صنایع غذایی و مکان های عمومی دارند. آب الکترولیز شده بعنوان یک ضدعفونی کننده جدید در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. آب الکترولیز شده ایمن، بی خطر، ارزان و بر روی بسیاری از باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها موثر است. این مطالعه در دو بخش انجام گرفت. در مطالعه نخست، تاثیر آب الکترولیز خنثیnew))، اسید سیتریک 1%، ترکیب آب الکترولیز خنثی و اسید سیتریک 1% بر کاهش بار باکتریایی میگو مورد بررسی قرار گرفت. نمونه-های میگو بطور جداگانه به مدت 30 دقیقه تحت درمان تیمارهای مختلف قرار گرفتند و در دمای 4، 25 و 37 درجه سانتیگراد ذخیره و از آن ها در زمان های متفاوت جهت شمارش باکتری های مزوفیل و سایکروفیل نمونه-برداری صورت گرفت. در مطالعه دوم اثر (new) و ترکیب (new) و اسید سیتریک 1% در کاهش میزان باکتری های بیماریزا (اشریشیا کلای و لیستریا مونوسایتوژنز) روی سطوح سرامیک و استیل ضد زنگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ترکیب (new) و اسید سیتریک 1% نسبت به سایر تیمار ها بیشترین تاثیر را در کاهش جمعیت مزوفیل و سایکروفیل نمونه های میگو داشت. همچنین بهترین کارآیی در کاهش باکتری اشریشیا کلای با ترکیب (new) و اسید سیتریک 1% روی سطح استیل بدست آمد. در حالیکه در مورد لیستریا مونوسایتوژنز آب الکترولیز خنثی به تنهایی نسبت به ترکیب (new) و اسید سیتریک 1% بر روی دو سطح موثر بود.

در این مطالعه اثر آب الکترولیز شده خنثی برروی برخی از باکتری¬های مهم منتقله از راه مواد غذایی شامل سالمونلا اینتریتیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیاکلی بررسی شد. جهت انجام این مطالعه از آب الکترولیز شده خنثی در دما¬های مختلف از جمله 4، 23، 37و 50 درجه سانتیگراد و زمان¬های متفاوت غوطه¬وری شامل صفر، 1، 3 ، 5 ، 7 ، 10 دقیقه استفاده شد. برخی از الزامات مورد نیاز برای یک ضدعفونی کننده مطلوب مواد غذایی شامل عدم بر جای-گذاری مواد شیمیایی، عدم تاثیر سوء بر محیط زیست، امنیت کاربران، کاهش هزینه¬ها و در دسترس بودن آن است. در سال¬های اخیر استفاده از انواع محلول¬های آب الکترولیز شده به عنوان ماده ضدعفونی کننده مفید در صنایع غذایی، پزشکی، دندانپزشکی، دامپروری، پرورش طیور و... مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر آب الکترولیز شده خنثی برروی برخی از باکتری¬های مهم منتقله از راه مواد غذایی شامل سالمونلا اینتریتیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیاکلی بررسی شد. جهت انجام این مطالعه از آب الکترولیز شده خنثی در دما¬های مختلف از جمله 4، 23، 37و 50 درجه سانتیگراد و زمان¬های متفاوت غوطه¬وری شامل صفر، 1، 3 ، 5 ، 7 ، 10 دقیقه استفاده شد. نتایج بررسی باکتریایی دلالت بر این داشت که تیمار با آب الکترولیز شده در همه باکتری¬های مورد مطالعه موجب کاهش جمعیت باکتریایی آنها گردید. این در حالی است که هر چه دما یا زمان تیمار بالاتر می¬رود کاهش جمعیت باکتری¬ها نیز بیشتر می¬شود. به طوری که تیمار در دمای 50 و 37 درجه سانتیگراد تفاوت معنی¬داری با تیمار در دمای 23 و 4 درجه سانتیگراد داشت. همچنین افزایش مدت زمان تیمار موجب افزایش میزان کاهش جمعیت باکتریایی گردید. در این مطالعه از آب دیونیزه به عنوان محلول کنترل منفی در شرایط مشابه با آب الکترولیز شده استفاده گردید و در همه شرایط نفاوت معنی¬داری بین کاهش جمعیت باکتری-ها در تیمار با آب الکترولیز شده خنثی و آب دیونیزه مشاهده شد. به طور خلاصه نتایج این مطالعه نشان می¬دهد که آب الکترولیز شده خنثی یک روش موثر بر روی باکتری¬هایی همچون سالمونلا اینتریتیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیاکلی می¬باشد. بنابراین استفاده از آب الکترولیز شده خنثی می¬تواند به عنوان یکی از روش¬های ضد عفونی مواد غذایی مورد توجه قرار گیرد.

اشریشیاکلایo157:h7 از زمان های دور با مسمومیت های ناشی از خوردن غذاهای با منشا دامی خصوصا گوشت چرخ کرده و همبرگر در ارتباط بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان آلودگی گوشت چرخ کرده تازه گاو به اشریشیا کلای o157:h7 و حضور ژن های بیماری زا در جدایه های بدست آمده از نمونه های تهیه شده در قصابی های شهر اهواز می باشد. 200 نمونه گوشت چرخ کرده طی مدت 4 ماه تهیه شد. کلیه نمونه ها در محیط tsb حاوی نووبیوسین غنی سازی شدند و سپس در پلیت های محیط ct-smac کشت داده شدند. در مجموع از محیط ct-smac تعداد 29 (5/14%) کلونی سوربیتول منفی جداسازی شد که همگی در محیط emb جلای فلزی داشتند و از این تعداد 14(7%) جدایه، کلونی های سفید-رنگ در محیط tbx تشکیل دادند. کلونی های مشکوک برای شناسایی ژن های بیماریزای rfb o157، flic h7، stx1 و stx2 به روش pcr مورد بررسی قرار گرفتند. 5/1 % نمونه های گوشت چرخ کرده به سویه اشریشیاکلای o157 آلوده بودند. در این رابطه تعداد 2 جدایه (1%) نمونه ها آلوده به سویه o157:h7 و 5/0 درصد آنها دارای ژن های بیماریزای stx1 و stx2 بودند. نتایج بدست آمده ضرورت اعمال کنترل دقیق در کشتارگاه، مغازه های قصابی و زنجیره توزیع مواد غذایی خصوصا گوشت چرخ کرده را نشان می دهد.

سدیم دودسیل سولفات (sds) یکی از میکروب کش های قوی آلکالین سولفاته است که باعث دناتوره کردن پروتئین های سطح سلول باکتری ها شده و آنها را از بین می برد. در این مطالعه ضمن تعیین mic و mbc، اثر باکتری کشی حداقل غلظت کشنده sds بر روی 4 پاتوژن عمده مواد غذایی شامل اشرشیا کلی، سالمونلا تیفی-موریوم ، استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز در سرم فیزیولوژی و در شرایط دمایی معمولی ( 25 درجه سانتیگراد) و نیز در شرایط یخچالی ( 4 درجه سانتیگراد) در طول زمانی مشخص مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه در مورد تاثیر سدیم دودسیل سولفات بر روی چهار باکتری اشرشیا کلی، سالمونلاتیفی موریوم ، لیستریا مونوسیتوژنز و استافیلوکوکوس اورئوس مشخص گردید که sds در دماها و زمان های مختلف نقش موثری در کاهش جمعیت این باکتری های بیماری زا دارد. افزایش دما باعث افزایش اثر ضد باکتریایی sds می شود. ضمنا باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در مقایسه با سایر باکتری های مورد مطالعه در برابرsds بسیار حساستر است. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، می توان از سدیم دو دسیل سولفات برای کاهش جمعیت باکتری های بیماری زا خصوصا لیستریا مونوسیتونز بر روی سطوح، مواد غذایی و ...استفاده کرد.

مطالعه حاضر جهت تشخیص تقلب افزودن شیر گاو به شبر گاومیش و محصولات لبنی تهیه شده از شیر گاومیش از یک روش duplex pcr استفاده گردید. روشی که جهت استخراج dna از شیر، ماست و پنیر مورد استفاده قرار گرفت منجر به جداسازی dna با کیفیت و کمیت مناسبی شد. حداقل مقدار قابل تشخیص شیر گاو در روش pcr بهکار رفته در این تحقیق برای شیر، ماست و پنیر تهیه شده از شیر گاومیش، به ترتیب 1، 2 و 4 درصد بود. نتایج حاکی از وجود شیر گاو در 70 درصد نمونههای شیر گاومیش، 64 درصد نمونههای ماست گاومیش و 52 درصد نمونههای پنیر گاومیش بود. 10 درصد نمونههایی که تحت عنوان ماست گاومیش و 14 درصد نمونههایی که تحت عنوان پنیر گاومیش عرضه شده بودند بهطور کلی فاقد شیر گاومیش بوده و منحصراً از شیر گاو تهیه شده بودند. بر اساس نتایج این تحقیق بایستی مراقبت و پایش دقیق و دائمی بر تولید و عرضه این محصولات لبنی صورت پذیرد.

بروسلا آبورتوس، بروسلا ملی تنسیس، تست حلقه ای شیر، pcr، شیر، تشخیص