نام پژوهشگر: محمدرضا چوپانی
محمدرضا چوپانی حسین اکیری
مدیریت بحران در حوزه های گوناگون مطرح می شود. سازمانها به عنوان یکی از اجزای اصلی جامعه امروزی نیز از این امر مستثنی نیستند مدیران پیشرو تلاش می کنند تا با استفاده از یافته های مدیریت بحران سازمانی و تلفیق آن با دستاوردهای مدیریت استراتژیک و مدیریت سیستم های کنترل از امواج خطرناک پیش بینی نشده اجتناب کنند. بررسی بحرانهای گذشته نشان می دهد، افراد در این گونه موارد دچار سردرگمی می شوند، ساده ترین و در عین حال اساسی ترین اشتباهات در لحظات بحرانی رخ می دهد، معمولاً سخن و عملکرد مسئولان خلاف جهت منافع خود و سازمان آنهاست، دستپاچگی و عکس العملهای غیرمنطقی در چنین شرایطی بسیار دیده می شود، جلوگیری از ازدحام خبرنگاران کنجکاو، حفظ اعتبار، کاهش عوارض و بازتابهای منفی آن بر آینده و افکار عمومی مسائلی هستند که گاه از کنترل خود بحران برای مسئولان مشکل تر می شود. تضادی که بین کنترل بحران و تسلط بر شایعات و اعصاب ایجاد می گردد، دقیقاً نمایانگر عدم آمادگی است. تعجب و غافلگیری اولین عامل مخرب در بحرانهاست. لذا در ادامه به نمونه ای از مسائل بحرانی در ورزش اشاره می گردد: بحرانهای ناشی از اعمال خشونت بار کشتی گیران، حذف فعالیت های پرخطر، آسیب دیدگی ها، مسائل پزشکی(فوریت های پزشکی)، عدم تعهد به مسئولیت و قراردادهای افراد بویژه ورزشکاران، نقل و انتقال ورزشکاران و مسائل حاشیه ای آن، مسائل سیاسی و حاشیه ای، بحران های ناشی از صدا و سیما، مطبوعات و رسانه ها به صورت مصاحبه و گزارش و... همچنین براساس نظر سنجی صورت گرفته از ورزشکاران و مربیان رشته های مختلف ورزشی بی توجهی به مدیریت عامل اصل بروز بحران در میادین ورزشی است. نحوه ساخت تأسیسات و اماکن ورزشی و عوامل اجتماعی و روانی حاکم بر رفتار ورسانه ها در اولویتهای بعدی بروز بحرانهای ورزشی قرار دارند(شاه منصوری،1385). یکی از معضلاتی که درچند سال اخیر ضربات جبران ناپذیر زیادی بر پیکره کشتی استان اصفهان وارد ساخته است، معضل "اگر نگوییم سوء مدیریت" ضعف مدیریت است که نمونه بارز آن را می توان به نداشتن هیچ تیمی در لیگ برتر کشتی کشور و یا کمبود کشتی گیران مطرح در لیگ دسته یک کشتی کشور دانست. بنابراین در تحقیق حاضر، محقق سعی دارد که به بررسی وضعیت مدیریت بحران در باشگاه های کشتی استان اصفهان بپردازد و به فرضیات عنوان شده در این فصل پاسخ داده شود. نتایج این تحقیق می تواند به شناخت مناسب تر وضعیت مدیریت بحران و همچنین به بالا بردن سطح آگاهی مدیران باشگاه ها در خصوص مدیریت بحران یاری نماید.