پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی مادران دارای کم توانی ذهنی صورت گرفت. روش انجام این پژوهش، روش نیمه آزمایشی است و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه‏ی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی مدرسه استثنائی پارسی-اربابی فر واقع در شهر کرج در سال تحصیلی 1394-1393 بود. برای بررسی میزان رضایت زناشویی، پرسشنامه اینریچ انتخاب شده است. این پرسشنامه به عنوان یک ابزار تحقیق معتبر در تحقیقات و کارهای بالینی متعددی مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در قسمت آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی و میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف متغیرهای دموگرافیک پژوهش استفاده شده است و در قسمت آمار استنباطی برای بررسی سوال های تحقیق با توجه به رعایت شدن پیش فرضهای آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری (ancova) از این آزمون استفاده شده است.