نام پژوهشگر: هادی دانش
مسعود شکیبایی جلال الدین سلطان کاشفی
خوشنویسی در طول تاریخ برای مسلمانان هنری مقدس بوده و برای ایرانیان با توجه به ظرایف جایگاه و تنوع کاربردی از گذشته تا به حال همواره اعتباری خاص داشته است. در این تحقیق شیوه های گوناگون خوشنویسی وسیر تحول و تکامل خط عربی از کوفی نخستین تا خوشنویسی نوین امروزی بررسی و از نمونه های خوشنویسی و خطوط حکاکی شده در سنگ قبور تخت فولاد مطالبی عنوان شده است .در بخش اول سیر تحول , تکامل خشنویسی اسلامی در طول تاریخ گردآوری و در هر دوره تاریخی و در هردوره نمونه هایی آورده شده است ودر ادامه کاربرد خطوط با الهام از خوشنویسی اسلامی در سنگ قبور دوره های مختلف منطقه تخت فولاد و ابیانه اصفهان از منظر تاریخی ,فرهنگی وزیباشناسی بررسی شده است .از نمونه های ارزشمند هنر حکاکی سنگ قبور موجود در تخت فولاد اصفهان و ابیانه آثاربدیع و بی نظیر خوشنویسی وجود دارد که با خطوط نستعلیق، نسخ و ثلث و.... به شیوه های بسیار زیبا نگاشته شده و هنر خوشنویسی وحجاری هنر مندان اصفهان را از به معرصه نمایش گذاشته است . موقعیت جغرافیایی ، وجه تسمیه ، تاریخچه و مشخصات قبور در اندازه ؛ جنس سنگ ومتون مکتوب ،اشعار، ادعیه و برخی اطلاعات تاریخی و مشخصات فرد متوفی و هنر مندان حجار سنگ قبورتخت فولاد وتبادلات فرهنگی وهنری بین دو منطقه تخت فولاد و ابیانه از مطالب قابل بررسی هستند. استخراج خطوط سنگ قبور تخت فولا د جهت بررسی،استفاده وکاربرد درگرافیک از اهداف رساله بی شمار میرود .
حسین شیردل مینا جلیلی غیاثوند
در دوره پایانی حکومت ناصرالدین شاه مطبوعات سهم عمده ای در تبلیغ ترقی خواهی و تشویق ایرانیان به تغییرات اساسی در حکومت ایفا کردند. نکته مشترک مطبوعات آن دوران هم تبلیغ بر علیه نظام استبدادی دوران بود که هریک با راه و روش و شیوه خود سعی در به چالش کشاندن حکومت داشت.اما شاید بتوان مهمترین شیوه در برخورد با حکومت در نشریات را زبان طنز نامید. از انواع نشریات طنزی که در آن روزگار انتشار میافت می توان به راحتی پی به اهمیت و تاثیر فراوان این نوع نگاه (طنز) در میان مردم برد. ادبیات طنز همواره در کشور ما از سالیان دراز مطرح بوده است اما در این میان آنچه که جدید و تازه وارد مینمود تصاویر طنزی بود که با تنوع بسیار در نشریات فکاهی آن دوران به چشم میخورد. وشاید میتوان علت تاثیرو فراوانی آن را فقدان مدیومهای هنری دیگر مانند هنرهای نمایشی دانست که به علت اعتقادات مذهبی ایرانیان در آنروز هیچگاه نمی شد به مانند غرب از آن به عنوان وسیله ای برای بیان یک مسلک یا اعتقاد خاص استفاده کرد. از پیشگامان مهم این نوع نشریات فکاهی که سهم عمده ای در شکوفایی هنر کارتون در کشور داشت نشریه «ملانصرالدین» بود. شلینگ و روتر دو هنرمند آلمانی این نشریه بودند که تواتنستند تصاویری خلق کنند که بسیار مورد توجه متن مردم قرار گرفت. آثار این دو هنرمند چنان تاثیرگذار بود که تا سالها مورد تقلید هنرمندان ایرانی بود.تصاویر طنز و انتقادی در نشریات دیگری هم در آن دوران به چشم می خورد که می توان از روزنامه های آذربایجان، بهلول، کشکول، حشرات الارض و تنبیه به عنوان مهمترین آنان یاد کرد. به شکل کلی میتوان خاصیتهای بومی در طرحها از نوع پوشش گرفته تا چهره ها و محیط که حتی توسط هنرمندان غربی و پیشگام این هنر نیز رعایت می شد به این هنر وارداتی جلوه ای کاملا ایرانی داد که توانست به راحتی در میان متن جامعه نفوذ کند.