هدف از این تحقیق مقایسه مصرف محلول الکترولیت - کربوهیدراتی با محلول گلیسرولی روی برخی از عوامل آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی کشتی گیران بود. بدین منظور 9 نفر از کشتی گیران شهرستان دره شهر با میانگین سن 62/1 ± 11/20 سال، وزن 47/1 ± 26/65 کیلوگرم و قد 91/3 ± 33/171 سانتی متر بطور داوطلب انتخاب شدند. آزمودنی های این پژوهش طی سه هفته متوالی و با آرایش تصادفی به سه گروه آب (کنترل)، الکترولیت - کربوهیدرات و گروه گلیسرول - الکترولیت - کربوهیدرات تقسیم شدند. در پیش آزمون ظرفیت قلبی - عروقی و استقامت عضلانی اندازه گیری شد و خونگیری ناشتا بعمل آمد. سپس آبزدایی بدن از طریق سونا انجام شد. 30 دقیقه بعد پس از آزمون اول مشابه پیش آزمون گرفته شد. بلافاصله پس از این مرحله، 180 دقیقه آبگیری با محلول های فوق انجام شد. 16 ساعت پس از آبزدایی پس آزمون دوم مشابه پس آزمون اول و پیش آزمون گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی و استنباطی تحلیل واریانس دو طرفه با انداه گیری مکرر استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 > p برای رد یا قبول فرضیات در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که مصرف محلول گلیسرولی - الکترولیتی - کربوهیدراتی نسبت به محلول الکترولیتی - کربوهیدراتی یا آب باعث افزایش معنی دار در بازگشت حجم پلاسما، درصد بازگشت وزن بدن، درصد جذب مایع و بازگشت استقامت قلبی - عروقی شد. ولی در استقامت عضلانی بین سه تا گروه تغییری مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحقیق استنباط می شود که محلول گلیسرول - الکترولیت - کربوهیدرات می تواند محلول آبگیری مناسبی برای بازگشت ظرفیت های فیزیولوژیکی و عملکردی ورزشکاران به سطح قبل از آبزدایی باشد.

زمینه و هدف: تمرینات استقامتی موجب افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و عضله قلبی می شود. فاکتور رشد اندوتلیال عروق (vegf) مهم ترین فاکتور درگیر در فرایند آنژیوژنز می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر فاکتور رشد اندوتلیال عروق (vegf) و ترکیب بدنی در زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 20 زن سالم غیرفعال داوطلب با میانگین سنی 77/2±15/25 سال و شاخص توده بدنی 06/2±32/27 (کیلوگرم بر مترمربع) به دو گروه تجربی (10 نفر( و کنترل (10 نفر) که از نظر bmi همگن شده بودند، تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین هوازی یک ساعت با شدت 75-55 درصد ضربان قلب بیشینه به طور فزاینده به مدت هشت هفته شرکت کردند. خون گیری از هر دو گروه 48 ساعت قبل و پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف فرض نرمال بودن داده¬ها بررسی شد. سپس برای تعیین اختلاف¬ میان گروه¬ها از آزمون یومن ویتنی (برای داده¬های غیرنرمال) و آزمون آماری t مستقل (برای داده¬های نرمال) استفاده¬گردید. برای تعیین اختلاف درون گروه¬ ها از آزمون ویلکاکسون (برای داده¬های غیرنرمال) و آزمون آماری t همبسته (برای داده¬های نرمال) استفاده گردید. کلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار 16 spss انجام گرفت و سطح معنی داری، 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین باعث افزایش معنادار vegf و حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه تجربی شد، درحالی که میزان bmi کاهش معناداری یافت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق هشت هفته تمرین هوازی به طور فزاینده می تواند باعث افزایش فاکتور موثر در آنژیوژنز و بهبود ترکیب بدنی در زنان دارای اضافه وزن گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

اهداف این رساله عبارتست از :1- اثر رژیم غذایی و ورزش بر تغییر جرم و چربی موضعی آزمودنیها.2-اثر رژیم غذایی و ورزش همراه با طب سوزنی بر تغییر جرم و چربی موضعی.3-اثر رژیم غذایی و ورزش همراه با رفتار درمانی بر تغییر جرم و چربی موضعی.