سواحل با رسوبات ریزدانه چسبنده در برخی مناطق جهان از جمله سواحلی از ایران دیده می شوند. نمونه های فراوانی از سواحل گلی معمولاً در نزدیکی رودخانه های بزرگ قرار دارند، خلیج کوماموتو در ژاپن، خلیج لویزیانا در آمریکا و هندیجان در خلیج فارس نمونه هایی از این نوع سواحل می باشند. سطح بستر این گونه سواحل با یک لایه گل سیال پوشیده شده است. انتشار امواج بر روی بسترهای گلی از جنبه های مختلف مخصوصاً کاهش ارتفاع موج و انتقال رسوبات مورد علاقه می باشند. برای دستیابی به درکی واقعی تر از ماهیت فرآیند اندرکنش موج و ریزدانه های چسبنده و نزدیک شدن به شرایط واقعی حاکم بر سواحل رسوبی چسبنده، در نظر گرفتن بی نظمی در ماهیت امواج گامی اساسی در این راه است. در این مطالعه، ابتدا بررسی جامعی از رفتار رئولوژیکی رسوب طبیعی سواحل هندیجان و چند نمونه کائولینیت تجاری انجام گرفته و همچنین جهت تعیین مدل رفتاری بهینه رسوب یکسری آزمایشات فلوم موج انجام شده است. با استفاده از رئومتر، آزمایشات رئولوژی به دو روش چرخشی و نوسانی انجام شده است. تنش های تسلیم و ویسکوزیته های نمونه ها در هر دو حالت چرخشی و نوسانی مقایسه شده است. در بررسی اندرکنش امواج نامنظم و بستر چسبنده، آزمایشات فلوم موج با بستر کائولینیت جهت مطالعه افت طیفی ارتفاع موج و تغییر شکل آن در حین حرکت بر روی بستر چسبنده و تاثیر شکل طیفی انجام گرفته و با مدل عددی مقایسه شده است. نتایج بیانگر این است که با عبور طیف موج از بستر چسبنده تغییر محسوسی در فرکانس پیک طیف ایجاد نمی شود و با مقایسه طیف های اندازه گیری شده و مقایسه پارامتر پهنای شکل طیفی، این نتیجه گیری حاصل می شود که با افزایش مقدار پارامتر تیزی شکل طیف میزان افت ارتفاع و یا اتلاف انرژی موج نیز افزایش می یابد. همچنین اثر نامنظم بودن امواج در اندرکنش موج- جریان- رسوب چسبنده با آزمایشات فلوم موج در دانشگاه واسدا ژاپن و مدلسازی عددی بررسی شده است.

یک روش جدید در ساخت موج شکن های توده سنگی، استفاده از ژئوتکستایل تیوب در مغزه این سازه ها می باشد. هدف این پایان نامه بررسی آزمایشگاهی بالاروی امواج منظم و نامنظم بر روی این نوع از موج شکن ها می باشد که در نهایت منجر به ارائه روابط تجربی جدید بر اساس داده های آزمایشگاهی گردیده است. این روابط تجربی نسبت بی بعد بالاروی به ارتفاع موج شاخص را بر حسب پارامتر بی بعد تشابه شکست موج به صورت رابطه توانی بیان می کنند. کلیه آزمایش ها در آزمایشگاه مدل هیدرولیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی انجام گرفت. در این تحقیق 3 مقطع موج شکن با هسته ژئوتکستایل تیوب با مقیاس 1:15 در فلوم موجی به عرض 30 سانتیمتر و ارتفاع 45 سانتیمتر مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج بالاروی حاصل از امواج منظم و نامنظم به طور جداگانه با روابط تجربی سایر محققینی که بر روی بالاروی موج در موج شکن های توده سنگی معمولی مطالعه کرده اند، مقایسه گردید و مشخص شد که در حالتی که لایه فیلتر بر روی ژئوتکستایل تیوب وجود دارد نسبت بی بعد بالاروی در مقایسه با متوسط نتایج سایر محققین تا 25% افزایش می یابد که این عدد در شرایط حذف لایه فیلتر تا 50% افزایش می یابد. این افزایش حداکثر بالاروی همواره در امواج با پارامتر تشابه شکست بیش از 4 رخ می دهد (?>4). در مجموع با تجمیع داده های هر 3 مقطع موج شکن ملاحظه می شود نسبت بی بعد بالاروی در مقایسه با متوسط نتایج سایر محققین تا 35% افزایش می یابد لذا پیشنهاد می گردد در طراحی ارتفاع آزاد موج شکن های دارای هسته ژئوتکستایل تیوب، برای یک موج شاخص مقدار بالاروی نسبت به موج شکن های معمولی حداقل 35% بیشتر در نظر گرفته شود.