ذرات معدنی در مقیاس نانومتر به صورت گسترده در تهیه نانو کامپوزیت های پلیمری به منظور بهبود عملکرد آنها مورد استفاده قرار می گیرند. ژل های پلیمری نیز به عنوان بخش قابل توجهی از محصولات پلیمری می توانند از خواص بی نظیر این ذرات بهره مند شوند. براساس تحقیقات انجام شده معلوم گردیده است که خواص مکانیکی ژل ها با افزودن مواد معدنی به ویژه خاک های رس به صورت چشمگیری بهبود می یابد علاوه بر این حضور لایه های سیلیکاتی خاک رس در داخل شبکه سه بعدی ژل ها رفتار تورمی آنها در محیط های آبی را نیز به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق با استفاده از پلی وینیل الکل (pva) خاک های رس مونت موریلونیت سد یک اصلاح نشده (mont) و اصلاح شده (omont) و جنتامایسین سولفات زخم بندهای نانوکامپوزیت هیدروژلی برای مراقبت مطلوب از زخم های عفونی و غیرعفونی تهیه شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که نوع و مقدار خاک رس موجود در زخم بندهای نانوکامپوزیت هیدروژلی تاثیر زیادی بر مشخصه های مکانیکی ساختاری تورمی و رهایش دارویی آنها دارد و در اغلب موارد حضور خاک رس موجب بهبود خواص زخم بند می شود. آزمایش تعیین عملکرد زخم بند نانوکامپوزیت هیدروژلی هوشمند در محیط عفونی نشان می دهد که این نوع زخم بند در مقایسه با نتایج ارایه شده در رابطه با زخم بندهای هیدروژلی هوشمند در مقالات از کارایی بهتر و قابل قبول تری برخوردار است.

هیدروکسیدهای لایه دو گانه (ldh)، موادی جامد با بار مثبت هستند که می توانند با بیومولکول های دارای بار منفی مانند ویتامین ها، داروها و استرندهای دی ان ای تشکیل نانوبیوهیبرید بدهند. در این پروژه mg-al-ldh حاوی داروی ایبوپروفن با استفاده از روش های همرسوبی و تعویض آنیونی سنتز شد. ساختار ldh توسط روش های مشخصه یابی نظیر پراش پرتو ایکس طیف سنجی مادون قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز حرارتی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات رهایش دارو از این هیبرید به صورت in vitro توسط روش ذستگاه اسپکتروفوتومتر بررسی شد. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که ترتیب سبه هیدروتالسیت سنتز شده می تواند به عنوان شبکه میزبان عمل کرده و ایبوپروفن را به عنوان مهمان در ساختار خود بپذیرد و دارو را به شکل کنترل شده و در زمان طولانی تری آزاد کند.

استفاده از تابش مایکروویو به عنوان یک روش کمکی برای کاهش زمان سنتز و رسیدن به ساختاری همگن تر، از رویکردهای جدید در سنتز پودرهای کلسیم فسفات دوفازی است. در این پژوهش مشخصه یابی نانوپودرهای کلسیم فسفات دوفازی سنتز شده به کمک مایکروویو، انجام شد. تغییرات فازی، ترکیب شیمیایی، مورفولوژی و اندازه ذرات توسط تکنیک های پراش پرتو ایکس (xrd)، اسپکتروسکوپی مادون قرمز با انتقال فوریه (ftir) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) بررسی شدند. نتایج حاکی از آن بود که استفاده از مایکروویو به عنوان یک کمک سنتز منجر به بهبود میزان بلورینگی شده و اندازه بلورک ها از 16nm به 27 nm افزایش می یابند. میزان فاز هیدروکسی آپاتیت نیز در کلسیم فسفات های دو فازی در محدوده 5? تا 17? تغییر کرده و ذرات ریز و یکنواخت تر می شوند. نمونه های تولید شده در محلول مایع شبیه سازی شده بدن (sbf) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با حضور بتاتری کلسیم فسفات، ph محلول از 25/7 به 21/7 کاهش می یابد که خود گویای رفتار زیست تخریب پذیری آن است. همچنین جوانه زنی و رشد ذرات هیدروکسی آپاتیت بر روی نمونه های بتاتری کلسیم فسفات سنتز شده به کمک مایکروویو، پس از قرارگیری در محلول sbf به مورفولوژی میله ای شکل رسیدند.

فوم بیوسرامیکی به عنوان داربست، ساختار متخلخلی است که وقتی در بخش آسیب دیده کاشته می شود سلولهای استخوانی باید بتوانند به درون آن پیشروی و رشد کنند تا رفتاری مشابه بافت استخوانی از خود نشان دهند. در این پژوهش، قطعات آپاتیتی برای کاربرد به عنوان ماده زیستی با استفاده از روش ریخته گری ژل ساخته شدند. از پودر هیدروکسی آپاتیت سنتز شده به روش شیمی تر به عنوان ماده سرامیکی اصلی و از آگاروز به عنوان ماده ژلسازی استفاده شد. انتخاب یک ژل طبیعی مانند آگاروز در وهله اول به منظور از بین بردن احتمال سمیت و افزایش زیست سازگاری محصول نهایی است. به جز آن، با استفاده از آگاروز نیازی به مراقبت از اتمسفر و اعمال گاز نیتروژن وجود ندارد. دوغابی شامل پودر هیدروکسی آپاتیت و آگاروز در آب با نسبت های معین تهیه شد. کف به صورت جداگانه با هم زدن تلاطمی محلول حاوی سدیم لوریل اترسولفات حاصل شد و به دوغاب افزوده شد. دوغاب کف دار به درون قالب آلومینیوم از پیش طراحی شده منتقل شد . با کاهش دما، فرایند بسپارش در محل به انجام رسید. سپس قطعه به صورت تر از قالب خارج و به مدت 24 ساعت در هوای اتاق خشک شد. نمونه هایی با به ترتیب 18?، 21? و 24? حجمی هیدروکسی آپاتیت مطابق روند گفته شده تهیه شدند. هم چنین درصد وزنی ژل موجود در دوغاب 7/0، 9/0 و 196/1? با توجه به میزان آب در دوغاب بود. آنگاه قطعه خشک شده در کوره الکتریکی قرار داده شد تا تمام مواد آلی موجود بسوزند. ادامه گرمایش تا دمای 1250 درجه سانتی گراد منجر به سینتر شدن نمونه ها شد. بررسی های فای با استفاده از آنالیزهای xrd و ftir صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که فرآیند ریخته گری ژل تغییر در فازهای موجود به وجود نیاورده است. درصد تخلخل نمونه ها به روش غوطه وری در آب اندازه گیری شد. استحکام فشاری و مدول الاستیکی آنها اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شد. آزمایش سمیت شناسی نیز انجام شد که نتیجه آن عدوم سمیت مواد حاصل از فرایند ریخته گری ژل بود.

این پروژه مشتمل بر 6 فصل می باشد. فصل یک مقدمه، فصل دو مروری بر منابع، فصل سوم مواد و آزمایشها، فصل 4 نتایج، فصل پنجم مراجع و فصل ششم ضمائم می باشد. در این پروژه هدف اصلی سینترینگ انتخابی با لیزر برای تولید کامپوزیتی از پلیمر و سرامیک است. محصول نهایی برای تولید داربست در بافت های استخوانی یا ترمیم نقایص استخوانی بکار خواهد رفت.

چکیده ندارد.

ترکیبات کلسیم فسفاتی به عنوان مواد اولیه و آمونیاک به عنوان تنظیم کننده ‏‎ph‎‏ به روش رسوبگیری از محلول تهیه شد. تاثیر عواملی چون ‏‎ph‎‏ محلولهای واکنش کننده ، درجه حرارت ، نسبت ‏‎ca/p‎‏ واکنشگرها ، غلظت محلولهای واکنش کننده، شستشوی رسوب و زمان همزدن رسوب بر ترکیب ، ساختار و نسبت ‏‎ca/p‎‏ محصولات با استفاده از تکنیکهای ‏‎xrd‎‏، ‏‎irs‎‏ و ‏‎icp‎‏ مورد بررسی قرار گرفته است و شرایط بهینه برای تشکیل فازهای کلسیم فسفاتی ، به ویژه هیدروکسی آپاتیت ، مشخص گردیده است.

از لایه نشانی الکتروفورتیکی به عنوان یک روش کم هزینه ، به منظور تهیه ایمپلانتهای فلزی دارای پوشش هیدروکسی آپاتیت استفاده شد. با توجه به نتایج آزمایشات مشخص شد که لایه نشانی پودر ‏‎hap‎‏ بر روی کاتد انجام می شود.اثر پارامترهای مختلف نظیر ولتاژ اعمالی ، زمان لایه نشانی و غلظت سوسپانسیون بر روی وزن نشست و جریان الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت.مطابق وزن نشست با این متغیرها به صورت خطی تغییر می کند. همچنین جریان الکتریکی به طور خطی دراثر افزایش ولتاژ افزایش می یابد اما در غلظتهای مختلف سوسپانسیون تقریبا ثابت می ماند. در اثر استفاده از فلزات با جنس مختلف به عنوان پایه، تفاوتی در رفتار نشست پودر ‏‎hap‎‏ مشاهده نشد.عملیات حرارتی بوسیله یک کوره الکتریکی تیوبی در اتمسفر گاز آراگون با حداکثر دمای حدود 1200درجه سانتیگراد انجام شد. با استفاده از روشهایی نظیر ‏‎xrd‎‏ و ‏‎sem‎‏ تحولات فازی نمونه های سینتر شده و همچنین ریزساختار و مورفولوژی لایه های خام و سینتر شده مورد مطالعه قرار گرفت.