شناخت و درجه بندی توان تولید اراضی به منظور کشت گندم دیم، می تواند به نحوه بهره برداری بهینه از این منابع کمک شایانی بنماید.همچنین با شناسایی پهنه های مستعد کشت دیم و نحوه پراکنش آن ها در مناطق مختلف، می توان توان تولیدی اراضی را مشخص و با اعمال روش های مدیریتی مناسب حداکثر بهره برداری را در کنار کاهش خسارات و آسیب رسانی به طبیعت، به عمل آورد .در این مطالعه اطلاعات خاک،شیب،بارندگی،جهت ناهمواریها،زمین شناسی ،دما و سطوح ارتفاعی در سطح بخش رضویه مطالعه شد.برای این منظور، لایه های اقلیمی و سایر لایه های مورد نیاز این تحقیق با استفاده از اطلاعات موجود، در محیط gis به صورت بانک اطلاعاتی تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از تهیه لایه ها، با تلفیق نقشه های به دست آمده در محیط نرم افزار، پهنه های مستعد جهت کشت گندم دیم در منطقه مشخص شد.بنابراین، هدف اصلی این تحقیق، بررسی نقش عوامل مختلف تاثیر گذار بر پهنه یابی مناطق مناسب جهت کشت گندم و مکان های مناسب برای کشت گندم دیم در منطقه است. کشت گندم دیم در تامین غذای مورد نیاز کشور از اهمیت بسزایی برخوردار است.توان اقلیمی برای تولید زراعی اراضی عمدتا تحت تاثیر مقدار،توزیع باران و نیاز آبی گیاهان می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن نیز توصیفی - تحلیلی است. دراین پژوهش از تحلیل سلسله مراتبی ahp در مکانیابی پهنه های کشت محصولات کشاورزی استفاده شده است. برای تعیین ارزش هر یک از معیارها و زیر معیارها از روش وزن دهی و تعیین ارجحیت با استفاده از روش پرسشنامه دلفی و نظر خواهی از کارشناسان با توجه به جدول ساعتی بهره گرفته شده است.و نتایج حاصله نشان داد که با در نظر گرفتن عوامل موثر در مکان یابی،بخش رضویه قابلیت کشت دیم را به طور مطلوبی دارا نمی باشد.اما بر خلاف تصور، کشاورزان منطقه سطح بسیار زیادی(66661.6هکتار) از منطقه را به زیر کشت دیم برده اند،این در حالی است که فقط 5826هکتار از منطقه توان کشت دیم را دارد؛ البته کشت در پهنه هایی که توان مناسب را ندارد باعث کاهش راندمان محصولات زراعی دیم(600- 400 کیلوگرم در هکتار)در منطقه به نسبت میانگین راندمان کشوری دیم (800کیلوگرم در هکتار) شده است.موافقت کشاورزان برای رعایت پهنه های کشت مناسب دیم در منطقه به دلیل بی بازده بودن کشت سالیانه آنها در حد زیادی و معادل30.3 درصد از کل جامعه آماری بوده است. به دلیل رعایت نکردن پهنه های کشت در گذشته، سالانه شاهد اثرات مخرب زیست محیطی آن نیز می باشیم.و این عامل به عنوان عاملی موثر در رسیدن به توسعه پایدار روستایی و رشد منطقه می باشد و توجه به آن می تواند اثرات مثبتی را به بار آورد.

سنجش رابطه میان دو سکونتگاه از عمده ترین راههای حفظ تناسب جریانها و برقراری ساختاری متعادل در فضای منطقه ای است. شهر ملک آباد در فاصله ی 35 کیلومتری از مادر شهر مشهد واقع شده است . در این تحقیق ، روابط فضایی مادر شهر مشهد با شهر ملک آباد تحلیل شده است . هدف کلی از انجام این تحقیق ، کمک به پیشرفت علم جغرافیاست . هدف ویژه در این تحقیق کمک به مدیران ذیربط در امر برقراری رابطه ای متعادل و هدفمند میان مادرشهر مشهد و شهر ملک آباد می باشد . در این تحقیق ، روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد . جهت انجام تحلیل های آماری از نرم افزار spss نسخه ی 18 استفاده گردید. در این تحقیق جمع آوری اطلاعات از طریق نمونه گیری به طور اتفاقی صورت گرفته است . جهت تعیین حجم نمونه ، با توجه به اینکه تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده ، از جداول مورگان استفاده گردید . با توجه به حجم جامعه ی مورد بررسی مساوی با 1383 ، حجم گروه نمونه 140 نفر برآورد گردید. نتایج نشان می دهد که دلایل برقراری رابطه از سوی ملک آباد رفع حوایج تخصصی این سکونتگاه نظیر مراجعه به مراکز درمانی ، دانشگاهی ، اداری ، دریافت اعتبارات و... بوده و دلیل ارتباط مشهد با ملک آباد گذران اوقات فراغت ، تآمین مواد غذایی و... بوده است . مادرشهر مشهد در شیوه زندگی فرهنگی ساکنین ملک آباد نیز تاثیر داشته است . این که به دنبال چه شکلی از زندگی باشند ، این که به چه سطحی از زندگی راضی باشند ، این که رضایتمندی را چگونه تلقی کنند حکایت از شدت اثر گذاری و تأثیر بالای مغناطیس مادرشهر مشهد ( سکونتگاه مرکزی) بر ابعاد مختلف زندگی در شهر ملک آباد (سکونتگاه پیرامونی) دارد. براساس نتایج این تحقیق تاثیر مادرشهر مشهد بر تار و پود زندگی اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در شهر ملک آباد مشاهده می شود .

امروزه برنامه ریزی در اجرا هر برنامه ای جزء لاینفک و بلافصل آن برنامه است اما این برنامه ریزی در مورد شهرها اندکی متفاوت است و منشأ تفاوت به این موضوع بازمی گردد که ابتدا اغلب شهرها شکل گرفته اند و بعد از وقوع رشد کنترل نشده ای حال می خواهیم به آن ها خط سیر توسعه را نشان دهیم. برای این منظور با تهیه طرح های توسعه شهری، برای شهرها برنامه ای مدون تهیه می گردد. اما یکی از عوامل تهیه و اجرای مناسب این طرح ها و تحقق اهداف آن، مدیریت شهری مسئول آن است.برنامه ریزی کاربری اراضی به عنوان یکی از مهم ترین شاخه های طرح های توسعه شهری نقش بیشتری را برای رسیدن به هدف طرح بازی می کند. در این تحقیق ابتدا با این فرض که مدیریت ناکارآمد شهری عامل محقق نشدن طرح های شهری در منطقه 9 مشهد است به جمع آوری اطلاعات از منابع و سازمان ها و همچنین مشاهدات عینی و بررسی های میدانی پرداختیم. بعد از بررسی و رسیدن به این نتیجه که اهداف طرح های جامع و تفصیلی در این منطقه محقق نشده است ، با توجه به جدول سازگاری به بررسی مکان هایی که مدیریت کاربری اراضی شهری با تغییر در طرح های تفصیلی ملاک عمل باعث به وجود آمدن ناسازگاری در محیط شهری شده اند پرداخته شده است. در نهایت با بررسی درخواست های کمیسیون ماده 5 در منطقه 9 نیز با ناکارآمدی مدیریت در شهرداری ها و سازمان های مسئول مواجه گشتیم.در نتیجه گیری این نکته مهم وجود دارد که هرچند این تغییرات در طرح ها با اطلاع شهرداری انجام می شود اما دلایل دیگری از جمله نیاز شهرداری به کسب درآمد به خاطر کمبود منابع درآمدی، عدم برخورداری از منابع دولتی ، وجود سازمان های مداخله گر نظیر سازمان اوقاف و آستان قدس رضوی و... ، سمت توسعه شهر به طرف منطقه 9 و عوامل دیگر مدیریت ناکارآمد شهری را در وقوع این امر همراه بوده اند. در انتها پیشنهاد هایی از جمله استفاده از سیستم های برنامه ریزی رایانه ای ، استفاده از مشارکت مردم در امور شهری ، استفاده از شورای محلات در تصمیم گیری ها ، تعیین کارگروهی مشترک بین سازمان های اثرگذار شهر ، تعیین ناحیه های جدید در منطقه 9 برای پایش و کنترل بیشتر زمین های تحت مدیریت و ... ارائه شده است. همچنین مدل تحلیلی swot برای مدیریت کاربری اراضی در منطقه 9 و استفاده در سایر مناطق در این قسمت ارائه شده است.

گردشگری روستایی ، یک موضوع جدید مطالعاتی و پژوهشی در حیطه دانش توریسم است. به طور کلی دلیل اصلی نگرش به توسعه روستایی فراهم اوردن امکانات مطلوب جهت ایجاد اشتغال در زمینه های غیر کشاورزی و بالا بردن سطح درآمد و ارائه فرصت های جدید شغلی و ایجاد تحولات اجتماعی در جامعه روستایی در نتیجه باز شدن فضای اجتماعی و اقتصادی است. در ابتدا لازم است پتانسیل های گردشگری در روستا ها شناسایی شده و برنامه ریزی در راستای آن شکل گیرد و دنبال شود. هدف این پژوهش نقش گردشگری در توسعه اقتصادی دهستان سرجام می باشد. روش آن پیمایشی ، توصیفی و تحلیلی است که داده های تحقیق از طریق پرسشنامه و مستندات اماری و نقشه ها حاصل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین گردشگری و توسعه اقتصادی ، و همچنین بین گردشگری و افزایش تنوع شغلی در دهستان سرجام رابطه معنی داری وجود دارد. چنین می نماید که با ایجاد زمینه های آموزشی برای جوانان روستا ، بهبود امکانات و زیر ساخت های روستاها و ترغیب روستائیان در فروش محصولات و صنایع دستی خود به گردشگران میتوان به اهداف پژوهش دست یافت.