برای آنکه نگره ای تازه درباب گزاره یا وضعیت ارایه کنیم یا حتی یک نگره ی موجود را ارزیابی نماییم نخست باید انتظار خود را از یک چنین نگره ای مشخص کنیم. ما در این رساله، پس از تعیین حداقل انتظارهای خود از یک نگره ی گزاره و یک نگره ی وضعیت، به سراغ چند نگره ی موجود درباب گزاره و وضعیت رفته، براساس انتظار تعریف شده حداقلی خود، آنها را ارزیابی کردیم. سپس براساس آرای جان پالک به بازسازی یک نگره ی گزاره و یک نگره ی وضعیت پرداخته، نگره ی مختار خود را ارایه کردیم. در این نگره ی بازسازی شده، گزاره ها و وضعیت ها، هویتهای ضروری مستقل از ذهنی هستند که معنای عملگرهای منطقی، معنای مفهومها و معنای دلالتگرها می توانند اجزای آنها باشند. میان گزاره و وضعیت تفاوت هست شناختی ای وجود ندارد و تنها تفاوت آنها در شکل منطقی آنهاست. سپس، توانایی نگره ی خود را در برآوردن حداقلهای لازم برای یک نگره ی گزاره یا وضعیت سنجیدیم. در ادامه دو مفهوم فراساختنی بودگی و انگارپذیربودگی را واکاوی کردیم. پس از ارایه گزارشی از چهار تعریف از تعریفهای عمده فراسازی، یعنی تعریفهای شامل فهمیدن، تعریفهای شامل باور، تعریفهای شامل انگارش یک موقعیت و تعریفهای شامل احراز در جهانهای ممکن سازگار و منسجم، آنها را به نقد نشستیم. آنگاه نگره ی خودمان از مفهومهای فراساختنی بودگی و انگارپذیربودگی را مطرح کردیم و معیاری برای فراساختنی بودن یا انگارپذیر بودن یک وضعیت مفروض ارایه نمودیم. تبیین امکان معرفتی و امکان متافیزیکی ذیل دو رویکرد اصلی عام گرایی جهت مند و خاص گرایی جهت مند بخش دیگری از رساله را تشکیل می دهد. ما از طریق نقد قرایت عام گرایی و برخی از قرایتهای خاص گرایی، قرایت جدیدی از خاص گرایی ارایه کردیم و با استفاده از مفهوم فراسازی، نحوه تبیین این دو نوع امکان را در این رویکرد جدید از خاص گرایی، بیان نمودیم. در انتهای رساله، سعی کردیم منبعهای اصلی معرفت جهت مند یعنی فراسازی، واقعی بودگی و شهود را شناسایی کنیم و نشان دهیم که فراسازی و واقعی بودگی، در مقایسه با شهود، می تواند به عنوان یک منبع مطمئن برای تامین سند و شاهد برای معرفت جهت مند به کار روند.

بحث درباره رابطه منطق ها یکی از مباحث نوپا در منطق معاصر است و علاوه بر فهم فلسفیِ صِرف، دلایل کاربردی و روش شناختی بسیاری برای لزوم پرداختن بدان وجود دارد. آبشخور اصلی مساله ارتباط بین منطق ها، در دوران مدرن، رساله ای درباره طبیعت انسانی هیوم است. او بر این باور بود که از چیزی که است (یا نیست) ـ یعنی گزاره ای توصیفی ـ نمی توان به طور منطقی چیزی که باید باشد (یا نباید باشد) ـ یعنی گزاره ای هنجاری ـ را استنتاج کرد. از آن جایی که گزاره های توصیفی مربوط به منطق موجهات و گزاره های هنجاری مربوط به منطق تکلیف می شوند این بررسی مستلزم تبیین، تحلیل و واکاوی رابطه بین منطق های موجهات و تکلیف و اصول پل متصل کننده آن دو است. هادسن، بلک، سرل، هِر، شورز... به این موضوع توجه داشتند و هریک نظرات خاص خود را درباره آن ارایه نموده اند. در این تحقیق به رابطه میان منطق و اخلاق پرداخته شده، دو منطق موجهات و تکلیف به طور اجمالی معرفی شده اند و یک نظام موجهاتی ـ تکلیفی توسط فیشر معرفی شده است و در پایان رابطه بین منطق موجهات و منطق تکلیف از دیدگاه شورز مورد بررسی منطقی قرار گرفته است. با توجه به تحلیل منطقی شورز، اگر هم استنتاجی از مقدمات توصیفی به نتایج هنجاری به طور منطقی قابل ترسیم باشد، نتایج به دست آمده از لحاظ اخلاقی کم اهمیت هستند و با وجود اعتبار منطقی، از نظر عرفی معقول، به نظر نمی رسند.

بیزگرایان، یا طرفداران نظریه ی تأیید بیزی، بر این باورند که راه حلی برای مسأله ای قابل توجه در فلسفه ی علم دارند؛ و آن مسأله، همان تعیین منطق حاکم بر شواهد و استقرای دربردارنده ی آن است؛ این مسأله از اهمیت ویژه ای در فلسفه ی علم برخوردار است؛ چراکه در نهایت، آن چه که موجب تمایز افسانه و علم می شود، این ست که ما گواه و شاهد خوبی برای محتوا و مضمون علم و یا لااقل علومی که به کمال رسیده اند، داریم. ایده های اصلی مشترک در تمام نسخه های گوناگون نظریه ی تأیید بیزی، این ست که باور های دانشمند با یک اندازه ی احتمال تأیید می شوند یا باید با یک اندازه ی احتمال تأیید شوند؛ و این که الحاق شاهد جدید، به وسیله ی شرطی سازی با استفاده از نظریه ی بیز صورت می پذیرد. خوش آیندترین خواص رویکرد بیزی سه چیز است: اول این که این نظریه، مفهوم مبهم از منطقِ استقراء را به یک حساب غیرمبهم و واحد، یعنی حساب احتمالات، تحویل می کند. دوم این که، این نظریه ی جامع، قابلیت جالب توجه ای برای نظام مند ساختن پشتیبانی مشاهدات از فرضیه را دارد. سومین خاصیت که مهم ترین آن هاست، اطمینان از سازگاری است. در بیش تر رویکرد هایی که با شواهد سروکار دارند، هیچ اطمینانی از سازگاری در رفتار آن ها با دسته ای وسیع تر از مشاهدات، دیده نمی شود. نظریه ی تأیید بیزی، برای ما تصویر ساده ای را تهیه می کند: رفتار کلی شواهد در هر لحظه، به وسیله ی یک توزیع احتمال ضبط می شود. تا زمانی که باور هایمان را مطابق حساب احتمالات شکل می دهیم و بهنگام می کنیم، نباید در مقام داوری های وابسته به شواهد، به سمت تناقض ها سوق داده شویم. شاید به خاطر همین خصوصیات باشد که هم اکنون نظریه ی تأیید بیزی، از جایگاه پیشتاز در میان رویکرد های مختلف از استقراء و تأیید در ادبیات فلسفه ی علم، برخوردارست. بیز گرایان بر این باورند که محاسبات احتمالی بیزی را می توان برای حل پارادوکس های تأیید به کار برد. آن ها همگی در این عقیده متفق اند که رویکرد های کیفی نسبت به نظریه ی تأیید، از جمله رویکرد فرضی استنتاجی و تأیید نمونه ایِ همپل، ناامید کننده اند و یک رویکرد مناسب در روشی که شاهد از فرضیه ها و نظریه ها پشتیبانی می کند، باید کمّی باشد؛ که رویکرد کمّی، مستلزم استفاده از اصول حساب احتمالات است. هدف از این تحقیق، بحث و بررسی در زمینه ی بیزگرایی و پاسخ به چالش های وارد به آن است.

در استدلال های علمی و حتی در استدلال های روزمره ما، مقدمات استدلال و نتیجه باید به هم ربط داشته باشند. از جهتی ما با بسیاری از استدلال هایی سر و کار داریم که تقریبی اند و تا یک درجه خاصی درست هستند. در این پایان نامه با توجه به دو مقوله مهم در زبان طبیعی و منطق، یعنی «ربط» و «ابهام»، با رویکردی صوری، گزاره ای و غیرکلاسیک منطق هایی ساخته می شوند که استدلال آن ها هم فازی است و هم ربطی، و منطق های فازی ربطی نام دارند. منطق های فازی ربطی fb، nb را با راهکار فازی سازی و rb، rdb را با راهکار بازتعبیری ساختیم. این 4 منطق فازی ربطی، منطق های پایه هستند. منطق های فازی ربطی قوی تر، گسترش این منطق ها هستند.

سلب به عنوان عاملی اساسی در هم? زبان¬های زنده دنیا به شمار می¬رود. این مفهوم ما را در مقابل یک واژ? انتزاعی قرار می¬دهد که ریشه در فلسفه، منطق و نشانه-معناشناسی دارد و ارائه تعریف برای آن کار ساده¬ای نیست. از دیدگاه نشانه-معناشناسی، این مفهوم بیانگر عملی است که توسط آن یک واژه یا یک سوژه انکار می¬شود و نیز از طریق آن تمایز بین دو واحد نشانه-معنا¬شناسی یا انفصال بین سوژه و ابژ? ارزشی برقرار می-شود. طبق نظری? نشانه-معنا¬شناسی، سلب جزء لاینفک فرآیند تولید معنا می¬باشد. با توجه به اینکه این مفهوم جایگاهی اساسی در بطن زبان دارد، هدف از انجام این تحقیق بررسی عملکرد سلب در روند تولید معنا از طریق نظام گفتمان ادبی فارسی و فرانسه می¬باشد و بر آن شدیم که به تجزیه وتحلیل سلب در گفتمان ادبی با استفاده از نشانه-معناشناسی ساختاری، تنشی و بودشی بپردازیم.در این پژوهش، شیو? ظهور سلب به عنوان عنصری پایه¬ای و مهم در فرآیند تولید معنا مشاهده گردید. به علاوه، شیوه های حضور ایجاب درکنار سلب مورد بررسی قرار گرفت. به عبارت دیگر، مشارکت این دو عامل در ساخت معنا در چهارچوب گفتمان ادبی بررسی شد. تجریه و تحلیل سلب در برنام? روایی،مربع معنا، فضای تنشی و نشانه-معناشناسی بودشی این امکان را فراهم می نماید که ویژگی¬های نشانه-معناشناسی سلب را در گفتمان ادبی تعریف کنیم.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.