افراد و گروههای مختلفی به مسئله ارزشگذاری شرکتها علاقمند هستند در عرصه عمل سهامداران، سرمایه گذاران و به طور کلی معامله گران بازار سهام به ارزشگذاری شرکتها اهمیت ویژه ایی می دهند. زیرا باید درباره خرید، فروش، یا نگهداری سهم شرکتها تصمیم بگیرند. همین موضوع باعث شده است که جهت بسیاری از تحقیقات مالی به سمت پیش بینی قیمت یا بازده سهام در بازارهای مختلف معطوف شود.در این تحقیق هدف بر آن است که توانایی مدلهای ارزشگذاری سهام شامل مدل نسبت قیمت به سود (ضرایب تکاثری )و مدل ارزش افزوده بازاردر پیش بینی قیمت بازار سهام راطی یک دوره 4 ساله (1383-1386)مورد بررسی قرار دهد. در این راستا از آزمون t زوجی و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. روش این تحقیق قیاسی _ استقرایی است که با استدلال قیاسی فرضیه ها تدوین شده است. نتایج حاصل حاکی از آن بود که روش های ارزشگذاری ضریب قیمت به سود و ارزش افزوده بازار می توانند در بررسی و پیش بینی قیمت و بازده سهام مفید واقع شوند. همچنین می تواند توسط سرمایه گذاران، سهامداران، مدیران شرکتها، سازمان بورس اوراق بهادار، کارگزاران، تحلیلگران مالی و اقتصادی مورد استفاده قرار گیرد.

سیاست های نگهداری وجوه نقد، همواره به عنوان یکی از مهمترین سیاست های مالی در فرآیند اداره شرکت ها مطرح بوده است. اهمیت مدیریت وجوه نقد در شرکت ها تا آنجا است که بر اساس استانداردهای حسابداری، ارائه صورت جریان وجوه نقد به عنوان یکی ازصورت های مالی اساسی الزامی است. جریان های نقدی ناشی از فعالیت های عملیاتی یکی از شاخص های اصلی ارزیابی این موضوع است که عملیات و فعالیت های اصلی و مستمر مولد درآمد عملیاتی واحد تجاری تا چه میزان به جریان های وجه نقد کافی جهت بازپرداخت وام ها، نگهداشت توان عملیاتی واحد تجاری و پرداخت سود سهام منجر شده و انجام سرمایه گذاری های جدید را بدون تمسک به منابع مالی خارج از واحد تجاری میسرکرده است . در این تحقیق به بررسی حساسیت نگهداشت وجوه نقد نسبت به جریان های نقدی عملیاتی نامتقارن با در نظر گرفتن محدودیت های مالی و نظارت بیرونی مالکان نهادی درشرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته ایم. در همین راستا، در این تحقیق افزون بر بررسی تأثیر جریان های نقدی منفی و مثبت ناشی از فعالیت های عملیاتی بر میزان وجوه نقد نگهداری شده، به بررسی تأثیر محدودیت مالی و نظارت بیرونی مالکان نهادی بر حساسیت نگهداشت وجوه نقد نسبت به جریان های نقدی عملیاتی نامتقارن نیز پرداخته شده است. بر اساس پیشنهادات حاصل از نتایج این تحقیق، می¬توان به منظور دستیابی به میزان بهینه وجوه نقد برای واحدهای اقتصادی، و درنتیجه کاهش تعارضات و هزینه های نمایندگی بین مدیران و سهامداران، سیاست های مدیریتی مناسبی برای مدیریت وجوه نقد اتخاذ کرد.

حاصل و چکیده سیستم اطلاعاتی حسابداری صورتهای مالی اساسی می باشد و به همین دلیل بخش عمده ای از تئوریها، تحقیقات و استانداردهای وضع شده در رشته حسابداری به صورتهای مالی اساسی اختصاص دارد. در کشور ما نیز که هم اینک در آستانه تدوین استانداردهای حسابداری قرارداد تحقیق در این زمینه از اولویت خاصی برخوردار است . در این تحقیق سعی شده به بحث سودمندی صورتهای مالی و عناصر موجود در آن برای تصمیمات سرمایه گذاری از دیدگاه سرمایه گذاران خصوصی حرفه ای و تحلیلگران مالی پرداخته شده و سودمندترین صورتهای مالی از طریق تعیین ارزش عناصر مندرج در آنها و مقایسه آنها با هم شناسایی گردد. جهت انجام این کار، نظرات 60 نفر از افراد جامعه آماری با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. با استفاده از آزمونهای آماری ناپارامتریک ویل کاکسون و فریدمن به تحلیل نتایج حاصل از داده های موجود در پرسشنامه پرداخته شد. نتایج حاصله نشان داد که از نظر نمونه آماری میان سودمندی صورت سود و زیان و سود انباشته و دو صورت حساب دیگر ترازنامه و صورت گردش وجوه نقد تفاوت معنی داری وجود داشته و صورت سود و زیان از این دو صورتحساب سودمندتر می باشد. ولی در میان سودمندی ترازنامه و صورت گردش وجوه نقد تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. رتبه بندی صورتهای مالی با استفاده از میانگین رتبه تخصیصی به عناصر این صورتها نشان داد که به ترتیب : صورت سود و زیان، ترازنامه و صورت گردش وجوه نقد سودمندترین صورتهای مالی می باشند. در بین عناصر صورتهای مالی سود تقسیمی (dps)، سود عملیاتی، مجموع حقوق صاحبان سهام و پرداخت نقدی سود سهام سودمندترین بوده اند که همه این عناصر به نحوی با حقوق صاحبان سهام در ارتباط می باشند. کمترین سودمندی را مالیات بر درآمد و تغییرات خالص در داراییها و بدهیهای جاری داشته اند. حداقل میانگین ارزش تخصیصی به عناصر صورتهای مالی 3/5 از 5 بوده است که نشاندهنده سودمندی نسبی همه عناصر صورتهای مالی از نظر نمونه آماری می باشد. بطور کلی نتایج نشان می دهد از نظر سرمایه گذاران و تحلیلگران مالی عناصری که به روزتر بوده، قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری داشته و مرتبط با صورت سود و زیان باشند سودمندی بیشتری دارند.

از آنجا که نسبتهای مالی ارقام صورتهای مالی را به طور جداگانه بررسی و تجزیه و تحلیل می کنند و به دلیل همین خصوصیت ، نسبتهای مالی ممکن است نتوانند تمام مسائل شرکت جهت پیش بینی وضعیت آینده و اررزش واقعی اطلاعات حسابداری را روشن نماید. بنابراین تحلیل گران مالی ریسک سیستماتیک شرکتهای مختلف را با توجه به سایر تکنیکهای مالی و با در نظر گرفتن محدودیتهایی مورد محاسبه قرار می دهند. در حالی که اگر درجه بلاتکلیفی و ارزش اطلاعات را با توجه به اطلاعات حسابداری بتوان محاسبه کرد می توان یک رابطه ای ساده جهت جایگزینی مدل پیش بینی ریسک سیستماتیک مورد استفاده قرار داد. به عبارت دیگر با استفاده از اطلاعات حسابداری اندازه تغییرات مورد انتظار در ترکیب ترازنامه شرکتهای نمونه محاسبه و با ریسک سیستماتیک همان شرکتها مورد قیاس قرار می گیرد و در مراحل بعدی ترکیب ساختار سرمایه و ترکیب دارایی ها شرکت های نمونه مورد آزمون قرار می گیرد تا این رابطه را کامل نمایند. از آنجا که ثبات در ترکیب ترازنامه موجب کاهش ریسک می گردد و کاهش ریسک موجب افزایش سرمایه گذاری، بنابراین شرکتهایی که تغییرات زیاد در ساختار صورتهای مالی آنها مشاهده می گردد، ریسک آنها زیاد شده، سرمایه گذاری در آن شرکتها کاهش یافته، احتمال عدم موفقیت زیاد می گردد. هر چه این تغییرات در ساختار ترازنامه بیشتر باشد احتمال عدم موفقیت زیادتر می شود. شرکتهای موفق، شرکتهایی هستند که تغییرات در ساختار صورتهای مالی آنها حداقل است و ترازنامه آنها از یک ثبات نسبی برخوردار است .