یکی از مهمترین تکنیک های ادبی که جایگاه شعر شاعر را معین کرده و ذهن مخاطب را به خود جذب می کند تصویرسازی است. اهمیت و ارزش معنایی شعر نیز به طور چشم گیی به این ویژگی وابسته است. از دیدگاهی دیگر می توان گفت یکی از خلاقیت ها و ابداعات بی بدیل انسان که او را از سایر موجودات متمایز می دارد همین تصویرسازی اوست که از بستر ذهن نشأت می گیرد. شاعر با استفاده از فضاسازی و تصویرآفرینی با کمک تشبیه، استعاره ، کنایه و مجازبه واژه ها معنی و مضمونی تازه می بخشد. این کار سبب می شود واژه ها معنای اصلی یا حقیقی خود را نداشته باشند. از آنجا که کاربرد صور خیال در هر شعر میزان سنجش آن شعر از نظر تصویرسازی محسوب می شود، غزلیات ابن حسام خوسفی از نظر تصاویر شعری مورد تحلیل و بررسی قرار گرتفه است تا میزان کاربرد صورخیال در شعر او مشخص شود. در این تحقیق سعی شده است که هر یک از صور خیال : تشبیه از جهت (ادات و وجه شبه)، طرفین تشبیه به لحاظ (حسی، عقلی)، (مفرد، مقید، مرکب)، وجه شبه به لحاظ (تحقیقی، تخیلی)، (مفرد، متعدد، مرکب)، استعاره نیز از جهت ملایمات طرفین (مصرحه،مکنیه، مرکب) و جامع (تحقیقی، تخیلی)، مجاز به لحاظ انواع علاقه و کنایه به لحاظ دلالت مکنی به، به مکنی عنه (موصوف، صفت، فعل) ، وضوح و خفا (تلویح، ایما، رمز، تعریض) مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد و نتایج به صورت جدول و نمودار در انتهای هر بخش ارایه شده است. به طور خلاصه باید گفت که صور خیال (تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز) در غزلیات ابن حسام خوسفی با بسامد بالایی به کار رفته است.

نقد ساختارگرا شیوه تحلیلی است مبتنی بر بررسی مناسبات درونی عناصر سازنده یک شکل یا ساختار، شکل، محتوا و معنی یک ساختار ادبی سه مفهوم تنیده در هم هستند که در این تحلیل برتری شکل بر محتوا برجسته است. شکل و قالب یک اثر در واقع چارچوب متشکل از قواعد، قوانین واصول ساختی که کلیت اثر را می سازد و پیام یا محتوا در درون این چارچوب قرار می گیرد. زبان مهمترین عنصر اساسی یک اثر است و چیز یا ماده ای جدا و مستقل از اثر ادبی نیست. چهل و یک حکایت باب اول و چهل و هشت حکایت باب دوم گلستان از نظر ساخت شکل و قالب، ساخت دستوری، ساخت بلاغی و در پایان ساخت معنایی بررسی می شوند. در این بررسی ها ساخت معنایی بر اساس کنشگرهای ششگانه گرماس انجام می گیرد که عبارتند از کنشگر، فرستنده، گیرنده، شی ارزشی، بازدارنده و یاری دهنده. حکایت ها از نظر حجم اکثریت کوتاه و متوسط هستند با موضوع تعلیمی و مضامین مختلف اجتماعی، عاشقانه و گاها فکاهی و طنز را در بر می گیرند. هر حکایت از تقابل های دوگانه برخوردار است که کلیت ماجرا را شکل می دهد و موقعیت های تشکیل دهنده حکایت ها از نظر تقابل های دو گانه و کنشگر ها بررسی می شوند.

چکیده ندارد.