مطالعه?ی یادگیری در سطح سلولی و مولکولی بر خلاف فرآیندهای فکری دیگر از قبیل تفکر، زبان و هوشیاری به میزان زیادی مورد توجه پژوهشگران بوده است. مطالعه?های اولیه?ی یادگیری و حافظه در نیمه?ی اول قرن 20 توسط pavlov ivan و edgar thorndike?? آغاز شد. در سال 1958 kandel ? به بررسی نقش هیپوکمپ در ذخیره?ی حافظه پرداخت . در دهه?ی 1960 دانشجویان رفتار مقایسه?ای مطرح کردند که الگوهای رفتاری انسان?ها تشابه زیادی با الگوهای رفتاری حیوانات ساده دارند، از این گذشته مسیرهای بیان ژن برای تشکیل حافظه?های جدید از بی?مهرگان تا پستانداران مشترک می?باشند. نواحی از مغز پستانداران که در فرآیندهای تشکیل حافظه نقش بسزائی دارند شامل هیپوکمپ، آمیگدالا، کورتکس مغزی و مخچه می?باشند. چندین مطالعه در دهه?ی 1960 نشان داده?اند که ممانعت از ساخت پروتئین و mrna در طول یا مدت کوتاهی پس از یادگیری باعث مهار حافظه?ی بلندمدت می?شود، بدون اینکه اثری بر روی حافظه?ی کوتاه مدت داشته باشند. حافظه?ی بلندمدت بیشتر از چند ساعت به طول می?انجامد و فرآیندی وابسته به ساخت پروتئین است، بنابراین رابطه?ی مهمی بین عملکرد ژنی و انعطاف پذیری نورونی وجود دارد. فواصل بین هر دوره?ی یادگیری باعث می?شود حافظه?ی بلندمدت قوی?تر و طولانی?تری نسبت به دوره?های یادگیری فشرده ایجاد شود. ژن?های پاسخ اولیه (gene early immediate, ieg)?? به دنبال تحریک?های سیناپسی از قبیل ???حداکثر شوک الکتریکی (mecs)? ،محرک با فرکانس بالای القاء کننده?ی ltp (potentiationterm long)?? یا پس از تجربه?ی رفتاری بیان می?شوند. ژن?های ieg??? به دو دسته?ی تنظیم کننده?ی رونویسی (rtf,factor transcription regulatory)????? و ژن?های موثر ieg?? تقسیم می?شوند که این ژن های موثر اعمال سلولی را به طور مستقیم تحت? تاثیر قرار می?دهند. a1-rhome? از دسته ژن?های موثر ieg??? می?باشد که در انعطاف پذیری سیناپسی و تثبیت سیناپسی نقش مهمی دارند. مطالعه?های انجام شده با استفاده از تکنیک fish? رونویسی ژن a1-homer را در نورون?های نواحی 3ca ,1ca? هیپوکمپ و کورتکس آهیانه?ای و کورتکس اینسولار و شکنج دندانه?ای (sgyru dentate)? به اثبات رسانده است?. امروزه از مازهای شعاعی به ویژه ماز 8 بازوئی برای بررسی یادگیری فضائی در جوندگان، کشف ژن?هائی که در یادگیری فضائی نقش دارند و بررسی ساختارهای مغزی که برای یادگیری ضروری هستند به فراوانی استفاده می?شود. به دلیل اینکه ماز 12 بازوئی در مقایسه با ماز8 بازوئی از پیچیدگی بیشتری برخوردار است در این مطالعه ?دو گروه از رات?ها به مدت 24 جلسه در ماز 8 بازوئی و 12 بازوئی قرار داده شد و رات?ها در سه مرحله?ی آغاز آزمایش?ها، جلسه?ی دوازدهم ونهایتاً جلسه?ی آخر قربانی شدند و پس از استخراج مغز ناحیه?ی هیپوکمپ جداسازی شد و بیان ژن a1-homer با استفاده از تکنیک real time pcr به منظور بررسی ? اثر پیچیدگی موضوع مورد یادگیری? بر میزان بیان ژن ? سنجیده شد، نتایج آشکار ساخت که بیان ژن در ماز 8 بازوئی به دلیل دست یابی سریعتر به کارائی مطلوب رفتاری افزایش بیشتری نشان ?می?دهد، از طرفی با انتقال 2 گروه دیگر از رات?ها از ماز 8 بازوئی به ماز 12 بازوئی و بالعکس?? مشخص شد که میزان بیان ژن a1-homer بلافاصله پس از مواجه شدن با محیطی با دشواری متفاوت ?افزایش معنی?داری نشان می?دهد.

یکی از با اهمیت ترین چالش ها در علوم اعصاب، شناخت فرایند های سلولی مولکولی است که شالوده ی یادگیری و حافظه بلند مدت را تشکیل می دهد. در دهه اخیر پیشرفت های قابل توجهی در راستای درک تغییرات شکل دهنده یادگیری و حافظه صورت گرفته است که مدیون بکارگیری مدل های حیوانی مناسب، پروب های تعریف شده برای مسیرهای پیام رسانی داخل سلولی و تغییر در رونویسی ‍‍‍‍‍ژن و ابزارهای کارآمد برای مطالعه اشکال مختلف حافظه می باشد. استفاده از انواع ماز برای ارزیابی اساس عصبی رفتار یادگیری و حافظه فضایی در جوندگان، شناخت ژن ها و پروتئین های موثر در این فرایندها و اثرات سودمند داروهای جدید، متداول بوده است. ژن arc یکی از ژن های پاسخ اولیه عمل کننده است که بیان آن به شدت تحت تأثیر فعالیت نورونی است. نقش این ژن در انعطاف سیناپسی و تثبیت حافظه به اثبات رسیده است. در این تحقیق با استفاده از دو نوع ماز شعاعی که از لحاظ دشواری مضمون مورد یادگیری متفاوت هستند، عملکرد رفتاری رات ها و همچنین مقادیر القای بیان ژن arc طی مراحل مختلف یادگیری و حافظه، مورد ارزیابی قرار می گیرد. تعداد 33 رات نر از نژاد ویستار در 5 گروه قرار داده شدند. یک گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و 4 گروه دیگر به ترتیب در ماز 8 بازویی، 12بازویی، ابتدا 8 بازویی و سپس 12بازویی، ابتدا 12بازویی و سپس 8 بازویی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی عملکرد رات ها و بیان ژن arc در مراحل مختلف یادگیری شامل قرارگیری در محیط جدید، یادگیری یک مهارت جدید به شکل ناقص و یادگیری کامل و بازیابی پایدار حافظه، رات های گروه 2 و 3 به ترتیب به 3 گروه: 1 جلسه یادگیری، 12 جلسه یادگیری و 25 جلسه یادگیری در ماز تقسیم شدند و به منظور بررسی تأثیر قرارگیری در محیط جدید در پی یادگیری قبلی در محیط ساده تر یا پیچیده تر برای اولین بار و یا پس از تکرار وظیفه، گروه 4 و 5 به دو گروه: 1 جلسه یادگیری پس از تغییر نوع ماز و 4 جلسه یادگیری پس از تغییر نوع ماز، تقسیم شدند. 30 دقیقه پس از هر آزمون رات ها قربانی شده و ناحیه هیپوکمپ مغز آنها جداسازی و در دمای c?70- ذخیره گردید. پس از استخراج rna هیپوکمپ و سنتز cdna، واکنش real time pcr به منظور تعیین مقدار بیان ژن در هر گروه انجام گرفت. یافته های این مطالعه نشان داد که در ماز 8 بازویی رسیدن به سطح بهینه عملکرد برای جانور با سهولت امکان پذیر است در صورتیکه افزایش تعداد بازوهای ماز (افزایش پیچیدگی مضمون مورد یادگیری)، و مواجه با چالش بیشتر، یادگیری را در سطح مولکولی و رفتاری متأثر می کند. چنانچه عملکرد مورد انتظار، در رات های ماز 12 بازویی پس از 25 جلسه یادگیری، مشاهده نگردید، علاوه بر اینکه سطح بیان ژن arc که رابطه مستقیم با مهارت در انجام وظیفه دارد در رات های ماز 12 بازویی به سطح قابل مقایسه در ماز 8 بازویی نرسید. تفاوت معنی دار بیان ژن arc در ماز 8 بازویی در گروهی مشاهده گردید که یادگیری کامل صورت گرفته بود اما در ماز 12 بازویی اولین قرارگیری در محیط، بیان این ژن را به طور قابل توجهی در مقایسه با سایر گروهها افزایش داد. همچنین افزایش قابل توجه بیان ژن در رات های منتقل شده از ماز 8 بازویی به ماز 12 بازویی فرضیه وابستگی مقادیر بیان ژن به میزان دشواری وظیفه را مورد تأیید قرار داد.

در فناوری نانو ذرات با اندازه های بین 1 تا 100 نانومتر مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرند به دلیل نوع ساختار ، اندازه ی کوچک و شکل خاص ، این ذرات از خود خواص جدید ی را به نمایش نهاده که بدین سبب کاربردهای فراوانی در پزشکی ، الکترونیک و در زمینه های محیط زیست از خود به نمایش می گذارند. گرچه مزیت های زیادی برای محصولات فناوری نانو در نظر گرفته می شود ، اما خطرات احتمالی این ذرات در زندگی و سلامت انسان ها و دیگر موجودات زنده نیز می بایست لحاظ گردد. تحقیقات نشان داده است که برخی از اثرات مضر و منفی برای برخی از نانوذرات وجود دارد. نانو ذرات فریت کبالت و روی به عنوان یک نانوذره ی بسیار متداول در مصارف پزشکی به عنوان عوامل افزایش کنتراست در عکس برداری ها به خصوص mri و سیستم های تحویل رسانی دارو ها کاربرد های فراوانی دارد. این ذرات می توانند به راحتی از محل اصلی خود جداشده و به درون اکوسیستم ها راه یافته و موجب ایجاد سمیت در محیط زیست جانداران گردد.در همین ارتباط پژوهش حاضر طراحی گردید تا اثرات سمی احتمالی نانو ذرات فریت کبالت و روی بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی کرم خاکی قرمز ، به عنوان یک بیواندیکاتور مهم در خاک ، مورد بررسی قرار گیرد. اول از هرچیز به مشخص سازی میزان حدکشندگی (ld50) نانو ذرات فریت کبالت و روی برای کرم های خاکی قرمز پرداختیم و مشخص گردید که میزانppm 1650? ld50 بوده و براین اساس جهت انجام آزمایش ها از سه غلظت زیر حد کشندگی ppm 1200و1000،.800 استفاده شد. غلظت های مختلف نانو ذرات فریت کبالت و روی با غذای کرم های خاکی مخلوط شد و به مدت 14 روز دوره ی تیمار به طول انجامید. پس از انقضای این مدت از کرم های خاکی هوموژنیت تهیه شد و میزان پراکسیداسیون لیپید ها (lpo/mda) ، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز ، گلوتاتیون پر اکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز ، هم چنین میزان آسیب به dna ، آزمایش گریز از محل ، تعیین میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی مایع سلومی و بررسی تغییرات الگوی پروتئینی بدن کرم های خاکی به کمک روش sds-page ، مورد سنجش قرار گرفتند . بر طبق نتایج حاصله دریافتیم نانو ذرات فریت کبالت و روی موجب ایجاد القاء استرس اکسیداتیو و افزایش پراکسیداسیون لیپید ها در بدن کرم های قرمز شده و از سویی دیگر موجب افزایش میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان گردیدند. هم چنین مشخص گردید که نانو ذرات فریت کبالت و روی موجب آسیب به dna شده که در واقع در این جا نانو ذرات فریت کبالت و روی باعث افزایش درصد تعداد سلول های آپوپتاتیک گردیدند . بررسی ها مشخص نمود که نانو ذرات فریت کبالت و روی موجب کاهش توان آنتی اکسیدانی مایع سلومی کرم ها شده و هم چنین کرم های خاکی به سرعت از خاک های آلوده به نانو ذرات فریت کبالت و روی دور گشته که در واقع نشان دهنده ی anr% بسیار مثبت می باشند.داده های حاصل از الکتروفورز نشان داد که نانو ذرات فریت کبالت و روی موجب افزایش وسعت برخی ازباند های پروتئینی در ژل های تهیه شده از هوموژنیت کرم های خاکی می شوند. در مجموع بررسی ما نشان می دهد که نانو ذرات فریت کبالت و روی موجب بروز صدمات بسیار خطرناک و کشنده در بی مهرگان خاک زی نظیر کرم های خاکی شده لذا در استفاده از آنان می بایست حداکثر احتیاط را لحاظ نمود. کلید واژه ها : فناوری نانو ، نانو مواد ، نانو ذرات ، فریت کبالت و روی ، لومبریکوس روبللوس ، استرس اکسیداتیو ، تخریب dna ، تست گریز از محل.

کازئین ها پروتئین های شیر هستند که توسط سلول های پستان تولید می شوند و 78 تا 82 درصد از پروتئین های شیر گاو را تشکیل می دهند. ژن های کازئین ها به یکدیگر متصل هستند و با هم به ارث می رسند و در حال حاضر به عنوان مارکر مولکولی به منظور marker assisted selection برای بهبود خواص شیر استفاده می شوند. کاپاکازئین یکی از مهم ترین کازئین ها است که نقش بسیار مهمی در شکل دهی، پایداری و تجمع میسل های کازئین دارد و در طی تولید پنیر به بافت آن قوام می بخشد. مطالعه ی ساختار میکروسکوپی پنیر نقش مهمی را در کنترل کیفیت فرآورده های شیر ایفا می کند و تا حد زیادی وابسته به ساختار بیوشیمیایی کاپاکازئین و پلی مورفیسم توالی آمینواسیدهای آن است. در این مطالعه ژن کاپاکازئین مربوط به 50 نمونه از گاوهای هولشتاین ایران به وسیله ی روش pcr-sequencing بررسی شد و ارتباط پلی مورفیسم های موجود در این ژن با بازدهی و تراکم میکروسکوپی پنیرهای حاصل از شیر این گاوها مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص شد که این ژن در جمعیت مورد مطالعه دارای 4 واریانت ژنتیکی می باشد که شامل a، b، c و e هستند و بیشترین بازدهی و تراکم پنیر مربوط به واریانت b بوده و کمترین مربوط به واریانت e است.

چکیده : مقدمه و هدف: داروی آرتمیزینین از هزاران سال پیش در طب سنتی برای درمان مالاریا ، انگلهای روده ای ، کنترل تب و غیره استفاده شده است، اما ایده امکان مصرف دامپزشکی این داروها به سالهای اخیر باز می گردد . مطالعات اولیه حاکی از مفید بودن این ماده در کنترل بیماری کوکسیدیوز می باشد. مطالعات اندک اخیر حاکی است که آرتمیزینین می تواند به عنوان یک فاکتور موثر و ایمن برای کنترل بیماری کوکسیدیوز و جایگزینی مناسب برای داروهای شیمایی موجود باشد . لذا شناخت پارامترهای فارماکوکینتیک آرتمیزینین جهت فرمولاسیون و ارائه به بازار مصرف ضروری می باشد. این مطالعه به منظور تعیین غلظت خونی آرتمزینین به دنبال مصرف خوراکی دوزهای بالای آن به صورت مزمن (دوز متوالی) و حاد ( تک‏دوز ) در جوجه های گوشتی انجام شده است. مواد و روش کار: تعداد 112 قطعه جوجه یک روزه هیبرید 308 نژاد راس (ross) خریداری و در قفسهای سیمی نگهداری و با جیره مناسب و رعایت شرایط استاندارد پرورش یافت. جوجه ها به سه دسته تقسیم شدند. دسته اول(درمان مزمن ) شامل 5 گروه12تایی بودند که از 8 روزگی به ترتیب به میزان صفر، ppm17، ppm34، ppm68، ppm136 آرتمیزینین روزانه از طریق غذا 42 روزگی دریافت کردند. جوجه های دسته ی دوم که تحت درمان آرتمیزینین به صورت تک دوز قرار گرفتند شامل 8گروه 5تایی بودند که در 30 روزگی به ترتیب میزان صفر، mg10،mg50،mg250،mg1000،mg1250،mg2500 آرتمیزینین از طریق خوراکی دریافت کردند. دسته سوم از جوجه ها شامل جوجه بود که12 آرتمیزینین محلول در dmso به میزانppm1000 دریافت کردند. جوجه های همه گروهها پس از آخرین دوز داور کشتار شده خونگیری انجام گرفته. نمونه پلاسما جدا گردید و برای انالیز بعدی در دمای20- نگهداری می گردید.آرتمیزینین موجود در نمونه های خون با استفاده از سیستم hplc اندازه گیری شد. داده های به دست امده یه صورت mean ±se ارایه شده ، با استفاده از روش oneway anova و تست tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج: در دسته اول که شامل دوزهای تجویز شده مزمن آرتیمیزینین می باشد اختلاف معنی داری بین گروهها مشاهده نگردید .(p?0/05) اما در دسته دوم که شامل دوزهای تجویز شده حاد آرتیمیزینین می باشد بین گروه های ppm10000 و ppm5000 اختلاف معنی داری مشاهده شد (p?0/05). داروی ppm1000 محلول در dmso نسبت به همه گروه های قبلی خود و حتی گروه mg1000 محلول در اتیل الکل دارای اختلاف معنی داری بود (p?0/05). نتیجه گیری: بنابر پایین بودن عوارض مسمومیت حتی در دوزهای بالاتر از حد درمان و همه این تغییرات آماری بیانگر یکی از پارامترهای فارماکوکینتیکی آرتمیزینین تحت عنوان این جمله مورد نظر می باشد که میزان جذب خونی آرتمیزینین از طریق گوارش پایین است زیرا با بالا رفتن دوز مصرفی به صورت خوراکی انتظار بالا بودن میزان سطح خونی آرتمیزینین را داریم که نتایج در دوزهای پایین مزمن و حاد این را نشان نمی دهد. کلمات کلیدی: آرتمیزینین، حاد و مزمن، جوجه، فارماکوکینتیک، کروماتوگرافی

پرندگان از جمله مدل های جانوری مناسب در مطالعات اکوتاکسیکولوژی به شمار می روند. از آن جایی که نانو ذرات پس از مدتی از محل اصلی خود جدا می شوند، لذا می توانند از طریق آب های سطحی و زیر زمینی، به چرخه زندگی و بافت های بدن انسان و سایر موجودات زنده از جمله پرندگان اهلی و نیز وحشی وارد شده و تاثیرات منفی خود را بر جای گذارند. نانو مواد نسبت به انواع درشت تر خود از سطح واکنش دهنده بیش تری برخوردار بوده، لذا به راحتی به درون سلول ها و بدن موجودات زنده وارد شده و در آن نواحی تجمع می یابند. در تحقیق حاضر اثرات توام نانوذرات نقره (ag-np) و دی اکسید تیتانیوم (tio2-np) در غلظت های ppm 75و 150، در کبوتر اهلی، در طی یک دوره 14روزه، مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت های مورد نظر از نانوذرات روزانه سه بار به روش خوراکی و به کمک گاواژ به کبوترها خورانده شد. آب و غذا به طور نامحدود در اختیار پرندگان قرار داده شد. بیومارکرهای استرس اکسیداتیو یعنی میزان پراکسیداسیون لیپیدها (میزانmda ) و فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون -s ترانسفراز (gst) در کبد، کلیه و خون کبوترها مورد سنجش قرار گرفتند. هم چنین، فعالیت های آنزیمی لاکتات دهیدروژناز (ldh) و آلانین آمینوترانسفراز (alt) به ترتیب به عنوان بیو مارکرهای مرگ سلولی و نکروز کبدی در نمونه های خون کبوترها اندازه گیری شدند. بررسی های بافتی نیز بر روی کبد و کلیه به انجام رسید. نتایج حاصله نشان داد که نانو ذرات نقره و دی اکسید تیتانیوم در هر دو غلظت واجد سمیت بوده به طوری که موجب افزایش میزان فعالیت بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در نمونه های کبد، کلیه و خون کبوترها گردیدند. هم چنین سمیت این نانو ذرات در کبد و بر عملکرد آن مشهود بوده به طوری که با افزایش فعالیت ldh وalt در نمونه های تیمار شده مشخص گردید که نانوذرات مورد نظر با اثر تخریبی خود (نکروز و مرگ سلولی) موجب آزاد شدن این سیستم های آنزیمی از هپاتوسیت ها به درون جریان خون شده است. از سوی دیگر مطالعات بافتی به عمل آمده از کبد و کلیه ها نشان داد که اثر توام این نانوذرات موجب القاء شدید تخریب بافتی در این دو اندام شده است. خلاصه این که به محض ورود نانو ذرات نقره و دی اکسید تیتانیوم به سیستم های زیستی تغییرات شدید فیزیولوژیکی و بافتی در جانوران مقیم در آنان به ویژه کبوترها، مشاهده خواهد شد.

در این بررسی اثر ضد باکتریایی عصاره الکلی مرزه بختیاری بر روی دو باکتری بیماری زای غذا زاد شامل استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیا کولای به دو روش کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایش انتشار دیسک نشان داد که عصاره مرزه بختیاری در رقت های %2 و %5 هیچ اثر مهاری بر رشد باکتری ندارد. نتایج آزمایش انتشار چاهک نیز نشان داد که عصاره مرزه بختیاری تنها در غلظت %5 مانع رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس می شود. در این تحقیق نشان داده شد که میزان mic عصاره الکلی مرزه بختیاری علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوسmg/ml 56/1 و mbc آن علیه این باکتری mg/ml 5/12 می باشد. mic عصاره الکلی مرزه بختیاری بر علیه باکتری اشرشیا کولای نیز برابر با mg/ml 125/3 بود. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره الکلی مرزه بختیاری اثر کشندگی بر باکتری اشرشیا کولای ندارد. نتایج حاصل ازارزیابی اثرضد باکتریایی مرزه بختیاری بر عصاره گوشت آشکار کرد که در دماهای 4 و 15 درجه سانتیگراد، رشد باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیا کولای در لوله آزمایش حاوی عصاره گوشت ازابتدا تا انتهای آزمایش افزایش داشته است.در حضورمرزه بختیاری باغلظت دو و پنج درصدرشد این باکتری ها در هر دو دمای مورد بررسی در مقایسه با زمان صفر باکاهش مواجه شد منتها این کاهش در مورد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در دمای 4 درجه چشمگیرتر بود (05/0>p). همچنین تفاوت معنی داری در تعداد میکروارگانیسم های شمارش شده در زمان های مختلف بین گروه شاهد و گروه های آزمایشی در هر دو دما و درمورد هر دو باکتری مورد آزمایش وجود داشت (05/0p<). بر اساس نتایج بدست آمده نتیجه گیری می شود که از مرزه بختیاری می توان به عنوان نگهدارنده علیه این باکتری ها در صنایع غذایی استفاده کرد.

چکیده: "بیلهر" (doremaaucherii) و "بن سرخ" (allium haemanthoides) از جمله گیاهان دارویی ارزشمندی هستند که در درمان بسیاری از دردهای شکمی و ورم های روده و معده (گاستریت) مورد استفاده قرار می گیرند. متاسفانه این گیاهان به دلیل بهره برداری بی رویه و غیر اصولی در معرض نابودی قرار گرفته اند. با توجه به استفاده های چند منظوره این گیاهان لازم است تحقیقات جامعی در این خصوص صورت گیرد. بدین منظور در این تحقیق ترکیبات شیمیائی و اسانس گیاه بیلهر در دو اکوتیپ ( زنگوا و سالدوران) و گیاه بن سرخ در دو اکوتیپ ( زنگوا و کوهرنگ) به همراه جوانه زنی آن ها (بیلهر در منطقه زنگوا و بن سرخ در منطقه کوهرنگ) بررسی شد. نمونه برداری در ارتفاعات کوه های استان های کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری انجام گرفت. بهمنظوربررسیترکیبات شیمیاییاینگیاهان، اسانس گیریبا روش تقطیر با آبانجام شد. برایشناساییوتجزیهاسانسازدستگاهکروماتوگرافیگازیمتصلبه طیف سنج جرمی استفادهشد. جهت بررسی و مقایسه ارزش غذایی سه اکوتیپ مورد مطالعه در مرحله گلدهی ، نمونه هایی از برگ و ساقه را مخلوط و در 4 تکرار تهیه و پس از اسانس گیری میزانph، اسیدیته، درصد رطوبت وزنی تر، دیواره سلولی منهای همی سلولز، درصد خاکستر و پروتئین آن ها اندازه گیری شد. به منظور جوانه زنی این دو گونه یک طرح آزمایشی کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 4*2 با دو عامل درجه حرارت، با 4 سطح 16،12،8، 4 درجه سانتی گراد و عامل شستشو با سه سطح (شستشو با آب، شستشو با اسید و بدون شستشو )و 4 تکرار برای هر تیمار استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که عمده ترین ترکیبات موجود در اسانس گیاه بیلهر شاملای- کاریوفیلن، بتا جورجونین، آلفا پینن، جرانیال، کامفور، هیکسا داکانوئیک اسید، کاریوفیلن اکسید و نرال بوده که حدود 34/87 درصد از ترکیبات اسانس اکوتیپ های مورد مطالعه را تشکیل می دهند. از مجموع 109 ترکیبی که در دو اکوتیپ بیلهر مورد شناسایی قرار گرفته است، 22 ترکیب بین دو اکوتیپ مشترک بوده که مجموعا به طور میانگین معادل 37/73 درصد از ترکیبات این اکوتیپ های گیاهی را شامل می شوند. عمده ترین ترکیبات موجود در اسانس گیاه بن سرخ شامل جرانیال (ای سیترال)، نرال (زد- سیترال)، دی متیل تری سولفید، کاریوفیلن اکسید، بورنئول، دی متیل تری سولفید، هیکساداکانوئیک اسید و کاریوفیلین اکسید بوده که حدود 34/91 درصد از ترکیبات اسانس گیاه بن سرخ را در دو اکوتیپ این مواد تشکیل می دهند. از مجموع 101 ترکیبی که در دو اکوتیپ بن سرخ مورد شناسایی قرار گرفتند، 27 ترکیب بین دو اکوتیپ مشترک بود. به طور کلی نتایج حاصل از بررسی ارزش غذایی این گیاهان نشان داد که در گیاه بیلهر تفاوت معنی داری (01/0 >p) در مقادیر درصد اسیدیته، رطوبت، دیواره سلولی (ndf)، قندهای محلول در آب (wsc)، هضم پذیری ماده خشک (dmd)، در سه اکوتیپ زنگوا، بید سردره و جونقان وجود دارد. همچنین در گیاه بن سرخ مقادیر ph، درصد رطوبت، دیواره سلولی ndf) )، قندهای محلول در آب (wsc)، هضم پذیری ماده خشک (dmd) و دیواره سلولی منهای همی سلولزadf)) در سه اکوتیپ زنگوا، بید سردره و کوهرنگ اختلاف معنی داری ( 01/0 >p ) نشان دادند. بررسی نتایج میانگین درصد جوانه زنی این گیاهان نشان داد در هر دو گونه بیشترین نرخ جوانه زنی در دمای 4 درجه سانتی گراد اتفاق افتاد. در گیاه بیلهر تیمار شستشو با آب و در گیاه بن سرخ تیمار شستشو با اسید بیشترین تاثیر را بر نرخ جوانه زنی داشتند. واژگان کلیدی: بیلهر، بن سرخ، کهگیلویه و بویراحمد، چهار محال و بختیاری، کروماتوگرافی گازی

رده ی پرندگان از جمله مدل های جانوری مناسب در مطالعات تاکسیکولوژی (سم شناسی) هستند. نانوذرات واجد این قابلیت بوده که از محل اصلی خود جدا شده و از طریق آب های سطحی و زیرزمینی به چرخه ی زندگی و بافت های بدن انسان و سایر موجودات زنده از جمله پرندگان اهلی و وحشی وارد گردیده و تاثیرات منفی خود را بر جای گذارند. نانو مواد نسبت به انواع درشت تر خود از سطح واکنش دهنده ی بیش تری برخوردار بوده لذا به راحتی به درون سلول ها و بدن موجودات زنده وارد شده و در آن نواحی تجمع می یابند. در این تحقیق اثرات نانوذرات اکسید روی(zno-nps)در دو غلظت ppm 150 و 75 در کبوترهای خانگی در یک دوره ی 14روزه مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت های مورد نظر از zno-nps روزانه سه بار به روش خوراکی و به کمک گاواژ به کبوترها خورانده شد. آب و غذا به طور نامحدود در اختیار پرندگان قرار داده شد. بیومارکرهای استرس اکسیداتیو یعنی میزان پراکسیداسیون لیپیدها(mda/lpo) و فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون -s ترانسفراز(gst) در کبد، کلیه و خون کبوترها مورد سنجش قرار گرفتند. هم چنین فعالیت های آنزیمی لاکتات دهیدروژناز (ldh) و آلانین آمینوترانسفراز (alt) (به عنوان بیومارکرهای سلولی و نکروز کبدی) در نمونه های خون کبوترها اندازه گیری شدند. بررسی های بافتی نیز به روش رنگ آمیزی h&e برای بافت های کبد و کلیه کبوترها به عمل آمد.

گلرنگ (carthamus tinctorius l) از خانواده ی کاسنی یا گل ستاره ای ها می باشد. کشت این گیاه بیشتر به دلیل استفاده از دانه ی آن در تولید روغن خوراکی ای که دارای بالاترین نسبت میزان اسید های چرب اشباع نشده و اشباع شده در میان تمام روغن های خوراکی در دسترس است، می باشد. این گیاه همچنین به عنوان طعم دهنده و برای درمان سنتی بسیاری از اختلالات و نارسایی ها استفاده می شود. با توجه به اثرات این گیاه روی ناباروری این مطالعه طراحی تا نقش عصاره ی آبی گلرنگ بر روی ساختار هیستومورفومتری دستگاه تناسلی موش ماده مورد بررسی قرار گیرد. 30 عدد موش ماده از نژاد (balb/c) به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول عصاره ی گلرنگ به مدت 45 روز متوالی با دوز mg/kg 40 به صورت دهانی (گاواژ) خورانده شد. در گروه دوم عصاره ی گلرنگ با دوز mg/kg 80 به مدت 45 روز به صورت دهانی خورانده شد. موش های گروه سوم (گروه شاهد) به همان مقدار، زمان و روش گروه های تجربی، آب دریافت کردند. نتایج حاصل از مطالعه با برنامه های آماری anova و tukey’s test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده طولانی مدت از عصاره ی گیاه گلرنگ در هر دو دوز مورد استفاده، به طور معنی داری سبب افزایش وزن تخمدان ها در گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد می شود. مطالعات هیستومورفومتری نشان داد که استفاده ی طولانی مدت از عصاره ی گیاه گلرنگ به طور معنی داری سبب افزایش تعداد و قطر فولیکول های ثانویه، بالغ و جسم زرد می شود. ولی، تعداد فولیکول های تحلیل یافته به طور معنی داری در گروه های تجربی کاهش یافت. علاوه بر این قطر اووسیت ها و لایه ی گرانولوزا و کومولوس اووفروس در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافته است. عصاره ی گلرنگ تاثیر قابل توجهی بر ساختار هیستومورفومتری رحم نداشت. می توان نتیجه گرفت که عصاره ی آبی گلرنگ اثراتش بر روی دستگاه تناسلی ماده را بیشتر از طریق تخمدان در مقایسه با رحم نشان می دهد و ممکن است اثرات مثبتی بر روی باروری در موش های ماده داشته باشد.

در این بررسی اثر ضد باکتریایی روغن فرار بومادران روی چهار گونه ی باکتری عامل ورم پستان شامل استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس آگالاکتیه، استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه و انتروکوکوس فکالیس به دو روش کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از انتشار دیسک نشان داد که روغن فرار بومادران در مقدار 5 میکرولیتر(ml) اثر مهاری روی باکتری‎ها دارد. در این تحقیق نشان داده شد که میزان mic روغن فرار بومادران علیه باکتری‎ها mg/ml 73/4 می باشد. درنتایج این تحقیق مشخص شد که روغن فرار بومادران بیشترین اثر کشندگی را روی استافیلوکوکوس اورئوس و کمترین ‎تأثیر را روی استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه داشته است. بر اساس نتایج بدست آمده نتیجه گیری می شود که از روغن فرار بومادران می توان به عنوان عاملی برای از بین بردن باکتری‎ها در محیط آزمایشگاهی(in vitro)استفاده کرد.

آفت کش ها به عنوان آلاینده های عمده و اصلی در محیط اطراف ما محسوب شده و بسیاری از آنان در منابع غذایی وارد و در آن جا باقی می مانند. استفاده جهانی از آفت کش ها به ویژه در جهان سوم در حال افزایش است. در علم سم شناسی (توکسیکولوژی)? کرم های خاکی به عنوان یکی از اندیکاتورهای مناسب و حساس جهت تشخیص سمیت بسیاری از آلاینده های محیطی مورد کاربرد دارند. کاربرد زیاد قارچ کش های متداول با اثرات جانبی آنان در محیط همراه است. تا کنون اطلاعات اندکی در ارتباط با اثرات جانبی/ثانویه قارچ کش ها در اورگانیسم های غیر هدف در دست می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی سمیت تبوکونازول به عنوان یک آفت کش در کشاورزی در کرم های خاکی قرمز (lumbricus rubellus)بوده است. نمونه های کرم های خاکی قرمز از شرکت سروش محیط سبز واقع در شهرکرد تهیه گردیدند. گروه های کرم های خاکی در دمای اتاق و در ظروف پلی اتیلن جداگانه پر شده از خاک طبیعی و واجد زباله های تر آشپزخانه به عنوان منبع غذایی? نگه داری گردیدند. میزان lc50 برای تبوکونازول در مدت 7 روز محاسبه گردید. کرم ها به مدت 4 و 7 روز در معرض غلظت های زیر حد کشندگی 50 ? 100و 150 میلی گرم از تبوکونازول در کیلوگرم خاک خشک? قرار داده شدند. از هوموژنیت بدن کرم ها سوپرناتانت تهیه گردید. تغییرات بیومارکر استرس اکسیداتیو یعنی 1- محتوی پراکسیداسیون لیپیدی (lpo/tbars)? در قالب میزان مالون دی آلدیید (mda) و 2- فعالیت آنزیمی کاتالاز (cat) ? به روش اسپکتروفوتومتری سنجیده شد. قدرت آنتی اکسیدانی تام مایع سلومی کرم ها به کمک روش frap (توان آنتی اکسیدانی احیاء کننده فریک) اندازه گیری شد. رفتار کرم های خاکی نیز در خاک های آلوده به کمک تست گریز از محل ارزیابی گردید. تست repeated measurements anova test (p<0.05)نیز به منظور مقایسه میانگین ها در تمامی تست ها مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس نتایج? مقدار 1102 میلی گرم از تبوکونازول در کیلوگرم خاک خشک? به عنوان lc50 تعیین و محاسبه گردید. نتایج ما نشان داد که تیمارهای تبوکونازول موجب افزایش میزان و فعالیت بیومارکرهای استرس اکسیداتیو و نیز کاهش معنی دار قدرت آنتی اکسیدانی تام مایع سلومی در کرم های خاکی قرمز? گردید. تست گریز از محل نیز نشان داد که کرم ها از خاک های آلوده به تبوکونازول مهاجرت نموده و گریزانند. کرم های خاکی به سبب میان کنش قوی با خاک? به سرعت تحت تاثیر استفاده از انواع بارور کننده های خاک و آفت کش ها قرار می گیرند. در این مطالعه مشخص شد که حضور تبوکونازول موجب القا استرس اکسیداتیو و کاهش قدرت آنتی اکسیدانی تام مایع سلومی در کرم های خاکی قرمز می گردد. در مجموع به نظر می رسد که تبوکونازول از یک سو با القاء استرس اکسیداتیو شدید موجب تهی شدن محتوی آنتی اکسیدانی مایع سلومی کرم ها شده و از سوی دیگر با ایجاد سمیت در خاک موجب مهاجرت و دوری جمعیت های کرم خاکی از محل زیست خود می گردد. کلمات کلیدی: توکسیکولوژی? آفت کش ها? تبوکونازول? لومبریکوس روبلوس? بیومارکرهای استرس اکسیداتیو? مایع سلومی.

تب برفکی بیماری ویروسی است که در بیشتر کشورها وجود دارد. عامل بیماری تب برفکی یک rna ویروس از جنس آفتوویروس (aphthovirus) و خانواده پیکورناویریده (picornaviridae) می باشد. هدف از مطالعه پیش رو ارزیابی اثر ضد ویروسی ترکیب گیاهی آریا اورال® بر ویروس تب برفکی سویه ی opanasia در شرایط برون تنی به روش neutral red uptake (nru assay) می باشد. در این تحقیق از سه ماده تشکیل دهنده این ترکیب که شامل اوژینول، ریوند به همراه اسید سالیسیلیک، سرکه سیب و ترکیبی از این مواد با نام تجاری آریا اورال® رقت سریال تهیه شد. سه رقت بی خطر برای کشت سلول، از نظر ویژگی ضد ویروس opanasia در زمان های مختلف ارزیابی گردید. رقت های مورد استفاده برای ریوند 004/0، 008/0 و 016/0 میلی گرم در میلی لیتر، اوژینول 003/0، 006/0 و 012/0 میلی گرم در میلی لیتر، سرکه سیب 6-10، 6-10×2 و 6-10×5 درصد و در مورد آریا اورال® رقت های 6-10×6 و 6-10×125 درصد بوده است. آزمایش در سه بازه زمانی 2 ساعت، 3 ساعت و 4 ساعت در پلیت های مجزا و دو بار در روز های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. رنگ آمیزی بوسیله رنگ حیاتی neutral red که جذب سلول های زنده می شود، انجام و توسط دستگاه خوانشگر الایزا در طول موج 540 نانومتر خوانده شد. نتایج نشان داد مدت زمان تماس ترکیب ها با ویروس در مورد هر کدام از این مواد روند یکسانی در افزایش جذب نوری (optical density) نشان می دهد، در این تحقیق گروه های درمانی ریوند در رقت 016/0 میلی گرم در میلی لیتر در مدت زمان 2 ساعت و تمام رقت ها این گروه در مدت زمان های 3 و 4 ساعت تماس با ویروس در میزان جذب نوری با گروه شاهد ویروس تفاوت معنی دار نشان دادند (05/0p<). رقت های 6-10×2 و6-10×5 درصد سرکه سیب در مدت زمان 2 ساعت مجاورت با ویروس و تمام رقت های این گروه در مدت زمان 3 و 4 ساعت تماس با ویروس در میزان جذب نوری با گروه شاهد ویروس تفاوت معنی دار نشان دادند (05/0p<). در مورد اوژینول و آریا اورال® تمام رقت های این دو گروه در بازه های زمانی 3 و 4 ساعت با گروه شاهد ویروس در میزان جذب نوری، تفاوت معنی داری دیده شد (05/0p<). آریا اورال® با رقت 6-10×125 درصد پس از 4 ساعت تماس با ویروس بیش ترین اثر ضد ویروسی را داشت.

باکتری اشریشیا کلی یکی از اعضای مهم خانواده انتروباکتریاسه و از بیماری زا های مهم در دستگاه گوارش به شمار می رود. با توجه به گسترش روزافزون مقاومت به پادزیست ها و لزوم آگاهی از الگوی مقاومت این باکتری، هدف از این پژوهش جستجوی مولکولی سه سروتیپ تولید کننده شیگا توکسین o91، o26، o157 از موارد اسهال در شهرستان های شهرکرد و بروجن و بررسی الگوی مقاومت آن ها نسبت به پادزیست های بتالاکتام بوده است. از 284 نمونه جمع آوری شده 164 نمونه اشریشیا کلی مثبت جدا گردید که 131 نمونه از شهرکرد و 33 نمونه از بروجن بوده است. پس از آزمایش های باکتری شناسی تکمیلی تعداد 9 سویه o26 و 21 سویه o91 جدا گردید ولی سویه o157 جدا نگردید. در مرحله بعد آزمون آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسکی با استفاده از 6 پادزیست بتالاکتام پنی سیلین وی، سفکسیم، سفوتاکسیم، ایمی پنم، سفالکسین و اگزاسیلین انجام گردید و نشان داد که میزان مقاومت به این دارو ها به ترتیب 7/94، 9/77، 8/71، 1/32، 2/80 و 8/90 درصد در نمونه های شهرکرد و برای نمونه های بروجن به ترتیب 8/78، 4/42، 3/30، 2/18، 7/66 و 7/66 درصد بوده است. بین حساسیت به ایمی پنم و سرپایی بودن بیماران در نمونه های شهرستان شهرکرد رابطه معنی داز مشاهده گردید (p0.05) و مقاومت به داروی سفکسیم در بین نمونه های گروه سنی 50-25 سال هر دو شهر از دو گروه سنی دیگر بیشتر بود.

در پژوهش حاضر کرم های خاکی قرمز lumbricus rubellus به عنوان مدل جانوری در بررسی اثر استرس های اکسیداتیو مورد استفاده قرار گرفتند. کرم های خاکی از جهت فراوانی و دارا بودن سیستم بدنی منحصر به فرد، به عنوان یکی از مناسب ترین مدل ها در تحقیقات تاکسیکولوژی کاربرد فراوان دارند. در این مطالعه، حشره کش سایپرمترین (lc50=450 mg/kg soil) در غلظت های زیر حد کشندگی 50،25 و 100 میلی گرم در هر کیلو گرم خاک به عنوان استرسور اکسیداتیو، در دو دوره ی زمانی 3 و 5 روزه مورد استفاده قرار گرفت. از کرم های مورد مطالعه هوموژنیت و مایع سلومی تهیه شد. اندازه گیری میزان پراکسیداسیون لیپیدها (lpo) در عصاره ی کل بدن و مایع سلومی و هم چنین فعالیت آنزیمی کاتالاز و توان آنتی اکسیدانی تام (tac) مایع سلومی کرم های خاکی قرمز توسط روش frap (سنجش قدرت آنتی اکسیدانی به کمک احیاء آهن فریک) به انجام رسیدند. تست گریز از محل بر روی کرم های خاکی قرمز مورد بررسی قرار گرفت و هم چنین از بافت های آسیب دیده این مدل جانوری اسلایدهای میکروسکوپی تهیه گردید. نتایج حاصل از آنالیز داده ها در مقایسه با کنترل نشان داد که، میزان lpo در هر دو عصاره ی کل بدن و مایع سلومی به دنبال افزایش میزان mda به صورت وابسته به غلظت و زمان، افزایش یافته است. کاتالاز به عنوان یکی از انواع آنتی اکسیدان های آنزیمی در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید که فعالیت ویژه این آنزیم با افزایش غلظت سایپرمترین کاهش یافته و در غلظت های بالاتر این کاهش معنی دارتر بوده است. به علاوه به کمک روش frap مشخص گردید که توان آنتی اکسیدانی تام مایع سلومیک کرم های خاکی به طور معنی دار کاهش یافته است لذا می توان این گونه نتیجه گیری نمود که بروز استرس اکسیداتیو در کرم های خاکی تیمار شده موجب انتقال نمونه های مختلفی از رادیکال های آزاد به درون مایع سلومیک کرم های خاکی شده که بدین ترتیب بخش عمده ای از سیستم های آنتی اکسیدانی در مایع سلومیک به صرف مقابله و خنثی سازی رادیکال های مذکور شده است. هم چنین با بررسی نتایج مشخص گردید که میزان گریز از محل کرم های خاکی قرمز با افزایش میزان غلظت سایپرمترین به میزان زیادی افزایش یافته که این نشان دهنده ی عدم تحمل شرایط جدید (آلودگی با آفت کش) برای کرم های خاکی بوده است. بررسی های هیستوپاتولوژیک انجام شده بر روی بافت های این مدل جانوری نیز القای استرس اکسیداتیو و به دنبال آن آسیب های بافتی را در بخش های مختلف مقطع عرضی کرم های خاکی نشان می دهد. کلمات کلیدی: سایپرمترین، کرم خاکی قرمز، استرس اکسیداتیو، تست frap ، تست گریز از محل.

یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی- درمانی در بسیاری از نقاط دنیا آسیب های سوختگی می باشد. بیماران مبتلا به این آسیب ها در معرض خطر عفونت های بیمارستانی هستند، زیرا زخم های سوختگی محل استقرار باکتری های فرصت طلب از جمله پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی می باشند. برای پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در مراکز درمانگاهی و بیمارستان ها از ضدعفونی کننده و گندزداهای گوناگونی استفاده می شود. ترکیبات چهارتایی آمونیوم مانند بنزالکونیوم به طور گسترده ای به عنوان آنتی سپتیک زخم و پوست و ضدعفونی کننده در بیمارستان ها به کار می رود. مکانسیم مقاومت به ضدعفونی کننده ها توسط ژن های مقاومت به ترکیبات چهارتایی آمونیوم qac، نوع qace و qac?e صورت می گیرد که از باکتری های گرم منفی جدا شده اند. این ژن ها پروتئین های داخل غشایی را کد می کنند. با توجه به اهمیت موضوع پیشگیری از عفونت های بیمارستانی با خاستگاه این دو نوع باکتری، هدف این مطالعه تعیین شیوع ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده ها qace و qac?e1 در جدایه های بالینی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی بوده است. 88 جدایه ی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی از نمونه های به دست آمده از بیمارستان های سوانح سوختگی استان های تهران و اصفهان که طی سال های 90-89 جمع آوری شده اند، مورد آزمایش قرار گرفت. برای جداسازی ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده های qace و qac?e1 از روش pcr استفاده شد. از 83 جدایه بالینی پزدوموناس آئروژینوزا 49 جدایه (59%) دارای ژن qaceو 76 جدایه (5/91%) دارای ژن qac?e1 بودند و از 5 جدایه بالینی اسینتوباکتر بومانی 2 جدایه (40%) دارای ژن qace و4 جدایه (80%) دارای ژن qac?e1 بودند. مطالعه نشان داد که در جدایه های بالینی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی، ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده ها وجود دارد که در نتیجه پیشگیری از عفونت های بیمارستانی را با مشکل مواجه می نماید و خطر ابتلا به باکتری های فرصت طلب در بیماران بستری در بیمارستان ها به خصوص در مورد زخم های سوختگی را افزایش می دهد.

پاراکوات از جمله سمیترین آفتکشهای موجود در بازار مصرف بوده که بالغ بر 60 سال مورد استفاده قرار گرفته است. این آفت کش هنوز به عنوان پرمصرف ترین علف کش در دنیا محسوب شده و در بیش تر کشورها حتی بدون محدویت نیز استفاده می شود. پاراکوات از طریق آشامیدن? پوست آسیب دیده و حتی تنفس به بدن جانوران وارد می گردد. کرم های خاکی به عنوان اندیکاتورهای زیستی مهم برای تشخیص بسیاری از آلودگی های شیمیایی خاک در انواع اکوسیستم ها، مورد کاربرد دارند. هدف از این پژوهش بررسی اثرات سمی علف کش پاراکوات (paraquat) بر بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در کرم خاکی قرمز (lumbricus rubellus) می باشد. ابتدا میزان lc50 برای پاراکوات محاسبه گردید. سپس کرم ها به مدت 3 و 5 روز در معرض غلظت های زیر حد کشندگی 200، 400 و 600 میلی گرم از پاراکوات در کیلوگرم خاک خشک قرار داده شدند. در انتها کرم ها شسته شده از آنان هوموژنیت تهیه و مایع سلومیک شان نیز جمع آوری گردید. میزان کاتالاز، پراکسیداسیون لیپیدها (lpo) در هر دوی عصاره کل بدن و مایع سلومیک به کمک دستگاه اسپکتروفتومتری و قدرت آنتی اکسیدانی تام مایع سلومیک به کمک روش frap (احیاء فریک) اندازه گیری شدند. در این پژوهش تست گریز از محل نیز انجام شد، و همچنین بررسی-های میکروسکوپی (هیستوپاتولوژی) از کرم های خاکی تیمار شده به عمل آمد. نتایج حاصله نشان داد که آفت کش پاراکوات موجب القا استرس اکسیداتیو در بدن کرم های خاکی شده است، لذا موجب افزایش معنی دار در میزان lpo عصاره کل بدن و مایع سلومیک و هم چنین افزایش معنی داری در میزان کاتالاز و از سوی دیگر کاهش معنی داری در قدرت آنتی اکسیدانی تام مایع سلومیک کرم های خاکی گردیده است. نتایج حاصله از تست گریز از محل نیز نشان داد که با افزایش غلظت آفت کش بر مهاجرت و فرار کرم های خاکی از خاک آلوده به سوی خاک شاهد افزوده گردیده است. در بررسی های میکروسکوپی (هیستوپاتولوژی) انجام شده بر روی کرم های خاکی، تخریب های بافتی ناشی از القا استرس اکسیداتیو نیز مشاهده شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

ورم پستان گاوی پرهزینه ترین بیماری موثر در گاوهای شیری و تولید شیر است. این بیماری، یکی از دلایل اصلی استفاده از آنتی بیوتیک در گاو های شیری است.به نظر می رسد که استافیلوکوکوس اورئوس پاتوژن اصلی مربوط به شیوع ورم پستان در گله های گاو شیری باشد.طبیعت واگیردار عفونت و برخورد اقتصادی درمان و کنترل بیماری و مقاومت آن به عوامل ضد میکروبی، از عوامل مقابله با این بیماری در گاوهای شیری بوده است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی و تعیین فعالیت ضدباکتریایی نانوسیلور علیه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ورم پستان های تحت بالینی در گاو است. mic با روش رقیق کردن در مایع(براث میکرودایلوشن) و mbc با کشت دادن متوالی باکتری روی مولر هینتون آگار، در غلظتی که هیچ رشد مشخصی ایجاد نشود، تعیین شد. نتایج نشان داده است، که mic و mbc نانوسیلور علیه استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از ورم پستان های تحت بالینی در گاو، µg/ml5 می باشد. به علاوه نتایج مطالعه حاضر نشان داده است، که زمان فعالیت ضد میکروبی نانوسیلور علیه استافیلوکوکوس اورئوس،7 دقیقه بعد از افزودن نانوذرات نقره است. مطالعات in vivo بررسی اخیر، نشان داده است که تزریق µg/ml25 نانوسیلور به مدت 5 روز، به طور کامل موش های آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ورم پستان های تحت بالینی را درمان کرد. این نتایج in vitro و in vivo به وضوح نشان می دهد که نانوسیلور فعالیت ضد باکتریایی خوبی علیه استافیلوکوکوس اورئوس دارد.

چکیده ندارد.