چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

این مطالعه گذشته نگر بر روی بیماران دارای تنگی زیردریچه ای آئورت در بیمارستان قلب شهید بهشتی کرمانشاه صورت گرفته و در قالب پایان نامه ای در دو بخش تنظیم شده است . بخش نخست به ارائه مجموعه ای از داده هایی موجود در مورد بیماری و نتایج مطالعات انجام شده پیشین و نیز روشهای درمانی رایج می پردازد. بخش دوم در آغاز به ذکر نتایج بدست آمده از بررسی 9 بیمار دارای تنگی زیردریچه ای آئورت و وضعیت ویژه هر یک از بیماران پرداخته است و سپس با مقایسه نتایج بدست آمده از بررسی حاضر و نتایج بررسی های انجام شده و پیشین، تشابهات و نکات جالب توجه عنوان شده و با توجه به یافته های هنگام و پس از عمل و عوارض ایجاد شده با هدف دستیابی به تشخیص های مطمئن تر پیش از عمل بر استفاده از کاتتریزاسیون قلبی همراه اکوکاردیوگرافی در طی مراحل تشخیصی پیش از عمل تاکید شده است .

ترمیم ‏‎asd primum‎‏ درافراد با رنج سنی متفاوت معمولا در برگیرنده عوارض کوتاه مدت و تاخیری می باشد. مابصورت مطالعه توصیفی و گذشته نگر در صدد تعیین نتایج جراحی با تکنیک اصلاح شده در بیماران با نقص ‏‎‏‎(partial a-v canal defect)sdprimum‎‏ در مراکز جراحی قلب کرمانشاه از سال 1373 تا مهرماه 1380 می باشیم.

بالون پمپ داخل آئورتی، در بیمارانی که دچار شوک کاردیوژنیک متعاقب عمل جراحی قلب می شوند، مناسبترین درمان تهاجمی اولیه بشمار می رود. ‏‎iabp‎‏، یک وسیله کمکی است که برون ده قلبی را افزایش می دهد و این کار را با کاهش ‏‎afterload‎‏ متعاقب کاهش فشار پایان دیاستولیک و حجم پایان دیاستولیک و افزایش فشار ‏‎perfusion‎‏ کرونر متعاقب افزایش فشار دیاستولیک انجام می دهد. بنابراین عمل قلب، بوسیله دو مکانیسم افزایش ذخیره میوکارد و کاهش نیاز آن بهبود می یابد. در اینجا، ما 19 بیمار را مورد مطالعه قرار داده ایم که 17 بیمار تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر به وسیله پیوند و 2 بیمار تحت اعمار دریچه ای قرار گرفته اند. 5 بیمار زن و 14 بیمار مرد بودند. سن بیماران از 28 تا 65 سال متغیر بوده است. ‏‎iabp‎‏ در آئورت نزولی و از طریق شریان فمورال گذشته می شود و همزمان با سیستول و دیاستول دچار انقباض و انبساط می گردد. هدف ما از این مطالعه، این است که نشان دهیم ‏‎iabp‎‏ بهترین وسیله قابل دسترس و تهاجمی است که بهبود همودینامیکی چشمگیری را ایجاد می کند و جان بسیاری از انسانها را از مرگ حتمی نجات می بخشد. باشد که علاوه بر بخشهای جراحی، در بخشهای کاردیولوژی نیز از این وسیله حیات بخش استفاده گردد.

علیرغم کاهش بیماریهای دریچه ای در کشورهای پیشرفته در ایران بیماریهای رماتیسمال قلب و اعمال جراحی دریچه ای درصد قابل ملاحظه ای در اعمال جراحی قلب باز را تشکیل می دهد. در حال حاضر میزان مرگ و میر اعمال جراحی دریچه ای از 6%- 4 گزارش شده است از آنجائیکه تعداد قابل توجهی از اعمال جراحی دریچه ای در این مرکز با حداقل مرگ و میر زودرس پس از عمل انجام شده است به نظر می رسد از روشهای جراحی و مراقبتهای خاصی استفاده شده است. در فاصله سالهای 1373 تا 1377 ما تعداد 231 بیماری که تحت عمل جراحی تعویض دریچه قلب قرار گرفته بودند را بررسی نمودیم. تمام اعمال جراحی توسط آقای دکتر معصومعلی معصومی صورت پذیرفته بود محدوده سنی بیماران 72 -12 سال بوده است. 128 نفر از بیماران زن و 103 نفر مرد بوده اند 34 نفر از بیماران عمل قلبی پیشین داشته اند و از این تعداد 7 نفر دچار عوارض بعد از عمل شده اند. سه مورد مرگ داشته ایم که هر سه مورد زن بوده اند (3/1%) یکی از آنها بدلیل اختلال انعقادی، مورد دوم بدلیل زمان پمپ طولانی ‏‎320min‎‏ و مورد سوم بدلیل سپتی سمی بدنبال لکوپنی بوده است. 18 مورد خونریزی بعد از عمل جراحی وجود داشته است که احتیاج به عمل مجدد بوده است. 15 مورد از بیماران دچار ‏‎low cardiac out put‎‏ شده اند. چهار مورد دچار عوارض نورولوژیک، یک مورد دچار پارگی بطن چپ وجود داشته است. در 166 نفر از بیماران هیچگونه عارضه ای وجود نداشته (74%) دو مورد بدنبال تعویض دریچه احتیاج به بالون پمپ داشته اند. یک مورد پارگی آئورت داشته ایم. یک مورد با استفاده از شوک الکتریکی برگشت ریتم قلب پیدا نموده است و بقیه خود بخود بوده است. از آنجائیکه مرگ و میر ارتباط زیادی با ‏‎preservation‎‏ دارد شاید علت کاهش مرگ و میر شیوه انجام کاردیوپلژیک بوده باشد همچنین به نظر می رسد سرعت عمل نقش به سزایی در کاهش عوارض داشته است نکته قابل توجه این است که وجود عوارض و بخصوص مرگ و میرها رابطه ای با شدت بیماری و یا تعداد ضایعات دریچه ای و به تبع آن تعداد تعویض دریچه نداشته است.