نتایج حاصل از این تحقیق ، مشخص شده است که : 1 - تبدیل روستا به شهر در کاهش مهاجرت روستائیان به شهرهای بزرگتر و تثبیت جمعیت در نواحی روستایی مورد مطالعه نقش بسیار کمی داشته است واین مراکز شهری جدید برای جذب مهاجران بالقوه و بالفعل نواحی روستایی حوزه نفوذ خود فاقد توانایی لازم هستند و این اقدام تنها به میزان کمی در تثبیت جمعیت برخی از شهرهای جامعه آماری موثر بوده است . 2 - تبدیل روستا به شهر در افزایش فرصتهای شغلی ، بویژه در بخش خدمات اداری و تجاری موثر بوده است ، لیکن سهم کمتری از فرصتهای شغلی جدید به نیروی کار مازاد روستایی حوزه نفوذ آنها اختصاص یافته است و اساسا اغلب این شهرها برای روستائیان حوزه نفوذ خود ، به دلیل کمبود فرصتهای شغلی ، فاقد جذابیت کافی هستند.3 - تبدیل روستا به شهر در افزایش وبهبود کارکردهای خدماتی شهرهای مورد مطالعه برای خود شهرها و حوزه نفوذشان موثر بوده است به طوریکه آزمون مقایسه زوجی به عمل آمده بین تعداد انواع امکانات وخدمات این شهرها در قبل و بعد از شهر شدن بیانگر وجود تفاوت معنی دار خیلی قوی و افزایش تعداد انواع خدمات آنها در بعد از شهر شدن است. همچنین بین تعداد انواع خدمات اضافه شده به شهرهای جامعه آماری در بعد از شهر شدن و مدت زمان سپری شده از شناخته شدن آنها به عنوان شهر و افتتاح شهرداری در آنها ، رابطه مثبت معنی دار قوی مشاهده شده است . به عبارت دیگر هر چه مدت زمان بیشتری از تبدیل آنها به شهر سپری شده ، تعداد انواع خدمات این شهرها در بعد از شهر شدن نیز افزایش یافته است . نتایج حاصله از این تحقیق بیانگر آن است که علی رغم وجود جنبه های مثبت و منفی در تبدیل روستا به شهر ، به منظور ایفای نقش موثر این مراکز در سلسله مراتب سکونتگاهی و توسعه ، تجدید نظر در معیارها و ملاکهای تبدیل روستا به شهر ضروری بوده و لزوم اجرای (راهبرد توسعه شهر های کوچک ) برای توسعه روستایی در ایران بیش از پیش احساس می شود و سیاست تبدیل به شهر نیز می بایست در چارچوب این راهبرد دیده شود.