در سال ها ی اخیر مطالعات وسیعی در مورد مفاهیم نظریِ درهمتنیدگی کوانتومی انجام شده است که یک مفهوم اسا سی در توصیف نظریه ی اطلاعات کوانتومی است. این پدیده نقش مهمی در درک محاسبات کوانتومی، کدگذاری کوانتومی، پردازش کوانتومی و . . . ایفا می کند. درهمتنیدگی کوانتومی را می توان توسط آنتروپی کوانتومی توصیف کرد که از ویژگی ها ی مهم نظریه ی اطلاعات کوانتومی است. در یک سیستم دو مولفه ای (در حالت خالص) نشان دا ده شده است که آنتروپی کوانتومی کا هش یافته، یک مقیاس دقیقِ اندازه گیری درجه ی درهمتنیدگی بین دو مولفه است. هرچه آنتروپی کوانتومیِ کاهش یافته بزرگتر با شد درهمتنیدگی، بیشتر است. با توجه به این که درهمتنیدگی کوانتومی نقش اساسی در نظریه ی اطلاعات کوانتومی ایفا می کند، اتم و میدان های گسیل خودبه خودی آن را نیز می توان به عنوان یک سیستم دومولفه ای در نظرگرفت و درهمتنیدگی بین آنها را مطالعه کرد. این مفهوم با توجه به تحقیقات اینیشتین، پودولسکی و روزن به یک مفهوم اساسی در نظریه ی کوانتومی تبدیل شده است.نوع دیگری از مطالعاتی که اخیراً روی سیستم های کوانتومی انجام شده و ساده ترین روش اپتیکی است، کنترل فازی خواص اپتیکی است که در آن می توان خواص اپتیکی سیستم مورد مطالعه را به فاز میدان های اعمالی وابسته نموده و با تغییر آن، رفتار جدیدی ایجاد نمود. که در این زمینه پژوهش هائی بسیاری انجام شده و نتایج قابل قبولی، در نظریه و آزمایش داشته است. نگرش نو و تازه ای که ما در این پایان نامه، به آن خواهیم پرداخت، بررسی اثر فاز نسبی میدان های لیزری اعمالی، بر درهمتنیدگی یک اتم سه ترازی نوع v با میدانِ گسیل خودبخودی آن، با استفاده از آنتروپی کاهش یافته ی اتمی است. نشان خواهیم داد که در غیاب تداخل کوانتومی بین دو گسیل خودبخودی، از دو تراز برانگیخته ی نزدیک به هم، در اتم نوع v، اتم و میدان گسیل خودبخودی آن به ازای هر انتخابی از فاز نسبی میدان های خارجی، همواره درهمتنیده اند؛ اما در حضور چنین تداخلی، این درهمتنیدگی به فاز نسبی میدان های خارجی وابسته بوده و حتی با انتخاب فاز نسبی خاص، و تحت شرایط مناسبی، اتم و میدان غیردرهمتنیده اند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.