تصمیم های آماری نباید تحت تأثیر تبدیلات روی داده ها قرار گیرند و این حقیقت بهترین دلیل برای مطالعه ناوردایی است. عموماً نظریه ناوردایی از دیدگاه گروه های تبدیل مورد بررسی قرار می گیرد و این رساله نظریه ناوردایی را بر اساس گروه های توپولوژیکی بررسی می کند. در این رساله برآوردگرهای هم وردای ضعیف مورد علاقه هستند و بنابراین مفهوم هم وردایی در آمار به هم وردایی ضعیف تعمیم داده می شود، که این تعمیم از دیدگاه گروه های توپولوژیکی مطرح می شود. سپس خواص برآوردگرهای هم وردای ضعیف و کاربردهای آن ها در استنباط آماری به طور مختصر بیان می شوند. در ابتدا رده تمام برآوردگرهای هم وردای ضعیف مشخص می شود. بعد از آن دو شرط برای اثبات وجود این برآوردگرها ارائه می گردد.با محدود کردن به رده برآوردگرهای هم وردای ضعیف می توان برآوردگرهای هم وردای ضعیف با کمترین مخاطره(mrwe) را به دست آورد که در برخی حالات مشابه با mre و در برخی حالات دیگر تعمیمی برای آن هستند. همچنین یک شرط لازم و کافی برای ناوردایی تابع زیان ارائه می گردد. توابع هم وردا می توانند برای ساختن یک آماره ناوردای ماکسیمال نیز مفید باشند. در مورد ساختن آماره ناوردای ماکسیمال بر اساس یک تابع هم وردای ضعیف داده شده تحت برخی شرایط اضافی بحث خواهد شد. این نظریه به راحتی برای حالتی که از دو یا بیشتر تابع هم وردا استفاده شود نیز گسترش می یابد. همچنین در حالتی که گروه شامل یک زیرگروه به طور یکتا انتقالی و مشخصه است، آماره ناوردای ماکسیمال مشخص می شود. در این حالت گروه های مورد نظر به گروه های به طور یکتا انتقالی محدود می شوند که خوشبختانه اغلب مثال های آماری از این نوع هستند. بنابراین فضای پارامتر را می توان به عنوان یک گروه با یک عمل دوتایی جدید در نظر گرفت که براساس این دیدگاه توابع ناوردای ماکسیمال توسط برآوردگرهای هم وردای ضعیف پیدا می شوند که تفاوت آن با حالتی که گروه به طور یکتا انتقالی نیست در این است که در این حالت توابع، برآوردگر نیز هستند. همچنین استقلال توابع ناوردا و هم وردای ضعیف تحت برخی شرایط خاص نتیجه گرفته می شود. در پایان بسندگی ساختاری ضعیف تعریف می شود و خواص آن مورد بررسی قرار خواهد گرفت. برای حالتی که گروه روی فضای پارامتر انتقالی و گروه پایدارساز مشخصه است و همچنین برای فضاهای بدیهی-انتقالی نتایج جدیدی برای بسندگی ساختاری ضعیف مطرح می شوند.

با توجه به حجم بالای ترافیک شهر تهران، مردم روز به روز بر اهمیت استفاده از وسایل نقلیه عمومی، هم چون اتوبوس های شهری پی می برند. رانندگان این وسایل، روزانه حجم قابل توجهی از مسافران را جابه جا می کنند که برای بالا بردن سطح رفاه آن ها در محیط کاری، یکی از فاکتورها، مناسب سازی ایستگاه کاری ایشان است. در حال حاضر این ایستگاه کاری به دلایل: طراحی نامناسب، زمان زیاد کار، شلوغی شهر، ازدحام مسافر، سیستم پولی در دریافت کرایه به ویژه خطوط عادی و ملاحظه نشدن شرایط فرهنگی راننده شهر تهران، باعث خستگی روحی و جسمی رانندگان می شود و به طور ناخواسته تعاملاتی ناشایست بین راننده و مسافر به وجود می آورد که ادامه این روند اثرات نامطلوبی بر زندگی شخصی رانندگان و فرهنگ عمومی شهر به جا خواهد گذاشت. بنابراین ضرورت پرداختن و طراحی مجدد ایستگاه کاری رانندگان که با هدف شناخت نیازهای راننده از ایستگاه کاری (کابین و داشبورد) انجام خواهد شد، اثبات می شود. در این پروژه پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و بررسی پیشینه تحقیق، فاز جمع آوری داده ها با مصاحبه 30 نفر از رانندگان خطوط عادی راه آهن- تجریش و brt آزادی- تهرانپارس انجام شد و پس از تحلیل اطلاعات، لیست بایدهای طراحی تدوین گشت و بر اساس این بایدها، فاز طراحی مجدد کابین و داشبورد اتوبوس های 12 و 18 متری خطوط عادی و brt انجام شد. در پایان یک کانسپت سه بعدی از کابین و داشبورد راننده به صورت ماژولار و قابل استفاده در انواع اتوبوس های شهری، طراحی و در رایانه ترسیم و ارائه شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.