این تحقیق به بررسی تأثیر استفاده از رسانه های داخلی (تلویزیون، رادیو و مطبوعات) بر آگاهی افراد از حقوق شهروندی خود، در میان ساکنین شهر تهران پرداخته است. برای رسیدن به این هدف از دیدگاه های نظریه پردازانی چون لرنر ، راجرز،کاتز و ... استفاده شد. متغیرهای مستقل این پژوهش شامل میزان استفاده از رسانه های گروهی،میزان رضایت از برنامه های آموزشی و اعتماد به رسانه های داخلی هستند. در این مطالعه از روش پیمایشی و تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق افراد 18 سال به بالای ساکن شهر تهران هستند، و جامعه نمونه شامل 400 نفر است که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت،که خلاصه نتایج به شرح ذیل است: رسانه های گروهی بدلایل مختلف ازجمله ضعف در جلب رضایت و اعتماد مخاطبان، سهم اندکی در آموزش حقوق شهروندی به شهروندان دارند، لذا منبع آموزشی افراد در زمینه حقوق و تکالیف شهروندی در شهر تهران، رسانه های داخلی نیستند و آن را باید در جای دیگری مانند مدارس، دانشگاه ها، رسانه های خارجی و رسانه های محیطی (مثل بیلبوردها، دیوارنوشته ها و ...) و ارتباطات میان فردی جستجو کرد. بعبارت دیگر، رسانه های جمعی تاکنون تأثیر قابل توجهی برآگاهی شهروندان تهران از حقوق شهروندی نداشته اند، و لازم است این نقش آنها مورد بازبینی قرار گرفته، و تقویت شود. لازم به ذکر است که با بالا رفتن سن وتحصیلات افراد، آگاهی از حقوق شهروندی نیز بالا می رود، اما بین جنسیت و محل تولد افراد(شهر یا روستا) با آگاهی از حقوق و تکالیف شهروندی رابطه معناداری مشاهده نشد.

چکیده ندارد.