سیاست خارجی فرانسه در دوره شیراک به دلیل شرایط بین المللی در دهه 90 و در پیش گرفتن سیاست های یکجانبه گرایانه آمریکا موجب افزایش تنش بی سابقه ای میان دو کشور شد، به گونه ای که در جریان حمله آمریکا به عراق در سال 2003، فرانسه آشکارا به مخالفت با آن پرداخت. اما به علت تبعات و هزینه های سنگینی که این مخالفت برای فرانسه درپی داشت، مجبور به تنش زدایی با آمریکا و پیروی از الگوی همراهی مصلحتی با این کشور (2007 ـ 2004) شد. رویکرد جدید فرانسه در دوره سارکوزی در قبال ایران، متأثر از عواملی مانند سیاست نزدیکی این کشور به آمریکا و اسرائیل و اختلاف دیدگاه های ایران و فرانسه در رابطه با روند صلح خاورمیانه، پرونده هسته ای و تروریسم می باشد. فرانسه در دوره سارکوزی سعی می کند تا با تهدید نشان دادن ایران برای کشورهای منطقه، این کشور را در نظام بین الملل منزوی و نقش منطقه ای آن را تضعیف نماید ضمن آنکه از این طریق به فروش تسلیحات خود به کشورهای عربی ادامه می دهد. در ارتباط با مسئله هسته ای، سیاست فرانسه در دوره سارکوزی از الگوی «قاطعیّت وگفتگو» پیروی می کند. این سیاست دربرگیرنده مواردی چون غیرقابل پذیرش بودن ساخت سلاح هسته ای توسط ایران، ضرورت تعلیق روند غنی سازی، اعلام آمادگی برای تحویل و فروش تکنولوژی صلح آمیز هسته ای و در عین حال پیگیری سیاست ادامه تحریم ها و صدور قطعنامه های شورای امنیت درصورت عدم اعتنای ایران به خواست کشورهای 1 + 5 می باشد.

چکیده ندارد.