کاهش وزن در بسیاری از رشته های ورزشی که با گروه های وزنی سروکار دارند از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ چرا که وزن می تواند نقش عمده ای در کسب موفقیت ورزشکاران داشته باشد. هدف این پژوهش مقایسه تأثیر دو روش کاهش وزن سریع و تدریجی بر ترکیب بدن، توان هوازی و بی هوازی، اسیدلاکتیک و قند خون کشتی گیران تمرین کرده بود. به این ترتیب 22 کشتی گیر تمرین کرده استان خراسان رضوی با سن 25-20 سال به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کاهش وزن سریع و تدریجی تقسیم شدند. گروه اول به روش سنتی طی 48 ساعت و گروه دوم به روش تدریجی طی 12روز حدود 4 درصد از وزن خود را کاهش دادند. پیش و پس از مداخله کاهش وزن، ترکیب بدن، توان هوازی و بی هوازی، اسیدلاکتیک و قندخون کشتی گیران اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کاهش وزن سریع سبب کاهش معنادار توان هوازی و بی هوازی شد؛ ولی ترکیب بدن کاهش معناداری نیافت. درگروه کاهش وزن تدریجی، ترکیب بدن و توان بی هوازی کاهش معناداری داشت؛ ولی توان هوازی کاهش معناداری نیافت. میزان افزایش اسیدلاکتیک پس از انجام تست های ورزشی در گروه سریع بیشتر از گروه تدریجی بود. قندخون در گروه سریع پس از انجام تست های ورزشی به طور معنادار کاهش پیدا کرد، ولی در گروه تدریجی پس از انجام تست های ورزشی تغییر معناداری نداشت. مقایسه این دو روش کاهش وزن نشان داد کاهش وزن تدریجی کمتر سبب اُفت قابلیت های آمادگی جسمانی و عملکردی کشتی گیران می شود.

چکیده ندارد.