آنزیم لاکتوپراکسیداز یکی از فراوانترین آنزیم های موجود در شیر می باشد. این آنزیم یک گلیکو پروتئین حاوی گروه پروستاتیک هم و 595 اسید آمینه با وزن مولکولی 68 کیلودالتون است. لاکتوپراکسیداز اکسیداسیون هالید ها و سودوهالیدهایی مانند تیوسیانات را توسط پراکسید هیدروژن کاتالیز می کند و مواد آنتی باکتریال تولید می کند که باعث غیر فعال شدن طیف وسیعی از میکروب ها می شود . این آنزیم به واسطه خاصیت آنتی باکتریالی که دارد به طور گسترده در صنایع مختلف از جمله صنایع غذایی ، دارویی ، بهداشتی و همچنین در زمینه های پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق بعد از تخلیص آنزیم لاکتوپراکسیدازاز شیرگاو و تعیین شرایط اپتیمم غلظت ، زمان و ph برای تثبیت آن بر روی پلیمر پلی آنیلین ، عمل تثبیت انجام شد و خصوصیات عملکردی آنزیم تثبیت شده در ph و دماهای مختلف با استفاده از پراکسید هیدروژن و abts به عنوان سوبسترا توسط اسپکتروسکوپی مرئی – فرابنفش درطول موج 412 نانومترمورد ارزیابی قرار گرفت . اتصال موثر(binding efficiency) برای آنزیم تثبیت شده بر اساس درصد آنزیم تثبیت شده فعال نسبت به درصد پروتئین متصل شده محاسبه گردید. همچنین میزان اتصال موثر برای تثبیت در بهترین شرایط 91 درصد بود ( نشاندهنده این است که 91 درصد از فعالیت آنزیمی بعد از تثبیت حفظ شده است ). بررسی خصوصیات آنزیم تثبیت شده بر روی پلیمر و مقایسه آن با آنزیم آزاد نشان داد که تثبیت آنزیم با استفاده از پلیمربر روی پایداری آن تاثیر گذاشته است. بررسی میزان فعالیت آنزیم آزاد و تثبیت شده در دما ، حلال های آلی و phهای مختلف نشان داد که آنزیم تثبیت شده پایداری بیشتری نسبت به آنزیم آزاد دارد. همچنین قابلیت استفاده مجدد از آنزیم تثبیت شده بالاست . بررسی توپوگرافی سطح پلیمر پلی آنیلین و پلیمرتثبیت شده با آنزیم توسط میکروسکوپ afm به خوبی نشستن آنزیم بر روی پلیمر را نشان داد. در مجموع این طور می توان نتیجه گرفت که پلی آنیلین توانایی تثبیت آنزیم لاکتوپراکسیداز را دارد و تثبیت آنزیم بر روی آن همراه با تغییردر خصوصیات آنزیم وافزایش پایداری در مقابل شرایط نامساعد است. این امر احتمالا ناشی از تغییر در سطح ساختاری آنزیم است. ازآنزیم تثبیت شده می توان در بیوسنسورها و صنایع غذایی استفاده کرد.