نقش سیاسی مرجعیت شیعی مقیم عراق در طول دو سده اخیر یکی از بحث برانگیزترین موضوعات مورد مطالعه تاریخ سیاسی ایران بوده است. بویژه پس از ایفای نقش میرزای شیرازی به عنوان مرجع تام شیعیان جهان در ماجرای صدور فتوای تحریم تنباکو این نقش بسیار پررنگ تر و جدی تر گشته است. پس از آن بود که مرجعیت شیعی در عراق به رهبری آخوند ملامحمد کاظم خراسانی در جریان رویدادهای مربوط به انقلاب مشروطه نیز نقشی تعیین کننده و حیاتی ایفا نمود. چنین نقشی در سال های پس از مشروطه و سپس در دوره رضاشاه بر عهده دو تن از شاگردان خراسانی یعنی سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نایینی نهاده شد. این پژوهش قصد دارد تا فعالیت های کمتر شناخته شده آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی در دوره مشروطیت، تحولات عراق و حکومت رضاخان را مورد بررسی قرار دهد. کلیدواژه: سید ابوالحسن اصفهانی، مشروطه، رضاشاه، میرزای نایینی، مجلس شورا، قانون اساسی

چکیده ندارد.