استفاده از کودهای شیمیایی اگرچه ممکن است روی افزایش تولید موثر باشد ولی به دلیل کاهش مواد آلی و تجمع مواد سمی در خاک باعث تشدید بیماری و کاهش محصول می‏گردد.کودهای آلی با تأثیر بر روی پارامترهایی نظیر بافت خاک، ظرفیت نگهداری آب، و کاهش اسیدیته موجب اصلاح فیزیکی و شیمیایی خاک و بهبود شرایط آن می‏شوند. به همین منظور طرحی در جهت بررسی اثر ورمی‏کمپوست و میکوریزا و تلفیق آن دو بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی آویشن در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب بلوک‏های کامل تصادفی با 3 تکرار بود. فاکتور ورمی‏کمپوست در چهار سطح (0، 2، 4، 6 تن در هکتار) و میکوریزا در سه سطح (بدون تلقیح، تلقیح با glomus mosseae و glomuse intraradices) بودند. طبق نتایج به دست آمده اثر متقابل ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر درصد کلونیزاسیون، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، کلروفیل کل، درصد اسانس و عملکرد اسانس معنی‏دار شد. ارتفاع و عملکرد پیکره‏ی خشک نیز تحت تأثیر اثر اصلی ورمی‏کمپوست معنی‏دار شدند. که بیشترین افزایش معنی‏دار مربوط به سطح 6 تن در هکتار ورمی‏کمپوست و کمترین آن مربوط به شاهد بود. عامل میکوریزا تنها بر درصد کلونیزاسیون، کلروفیل b و کلروفیل کل معنی‏دار شد. مهم‏ترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس تیمول و کارواکرول هستند که در این آزمایش تیمول تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت و هم‏چنین کارواکرول در اسانس ساخته نشد. ولی اثر اصلی ورمی‏کمپوست و اثر متقابل ورمی‏کمپوست و میکوریزا بر عملکرد تیمول معنی‏دار شدند. از آنجایی که در زراعت گیاهان دارویی برای حفظ سلامت کیفی گیاه نبایستی از کودهای شیمیایی استفاده کرد با توجه به نتایج به دست آمده برای افزایش تولید آویشن می‏توان ورمی‏کمپوست را جایگزین کودهای شیمیایی کرده تا گامی در جهت کشاورزی پایدار و سلامت محیط زیست برداشته شود.

میکروارگانیسم های بیماری زا یا فساد زای مواد غذایی سالانه سبب بروز خسارت های اقتصادی فراوان در سراسر جهان می گردند. همچنین استفاده بی رویه از نگه دارنده های ضد میکروبی غذایی و دارو ها یا ترکیبات شیمیایی ضد باکتریایی و ضد انگلی در دهه های اخیر سبب پدید آمدن انواع گوناگون مقاومت های میکروبی شده است. سمیت دارویی نیز یکی دیگر از عوارض نا مطلوب ترکیبات شیمیایی است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی ترکیب شیمیایی، فعالیت ضد میکروبی منفرد و ترکیبی و فعالیت ضد لیشمانیایی روغن فرار گیاه کرفس کوهی به دست آمده از اکوتیپ کهگیلویه و بویراحمد انجام شد. روغن فرار با سیستم اسانس گیر مجهز به کلونجر به دست آمد. سپس روغن فرار به کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی مزدوج با طیف سنج جرمی تزریق شده خاصیت ضد میکروبی منفرد و ترکیبی به ترتیب با روش های رقت سازی میکرو براث و تیتراسیون چکربورد ارزیابی گردید. خاصیت ضد لیشمانیایی روغن فرار کرفس کوهی با تهیه غلظت های مختلف روغن فرار در محیط های کشت اختصاصی و شمارش انگل در زمان های گوناگون بررسی شد. نتایج آنالیز شیمیایی نشان داد که بالاترین و کمترین میزان ترکیبات به ترتیب سسکوئی ترپن های هیدروکربنی (77/51 درصد) و مونوترپن های اکسیژنه (7/2 درصد) تعلق دارد. روغن فرار کرفس کوهی دارای خاصیت ضد میکروبی ضعیف تا متوسط علیه میکروارگانیسم ها بود. حساس ترین و مقاوم ترین میکروارگانیسم ها به ترتیب لیستریا مونوسایتوژنز (750 میکروگرم در هر میلی لیترmic=) و سودوموناس آئروژینوزا (500 میکروگرم در هر میلی لیترmic=) بودند. خاصیت ضدمیکروبی ترکیبی (روغن فرار کرفس کوهی + روغن فرار دارچین) سبب بروز پدیده هم افزایی (1-625/0fici=) یا افزایشی (5/0-375/0fici=) شد، که بسیار نوید بخش و امیدوار کننده می باشد. خاصیت ضد لیشمانیایی روغن فرار کرفس کوهی با افزایش غلظت از 5/1 به 10 درصد و افزایش زمان از 24 ساعت به 72 ساعت به خصوص در دوزهای بالا تشدید شد. هرچند خاصیت ضد لیشمانیایی روغن فرار کرفس کوهی در بالاترین و موثرترین غلظت و زمان (10 درصد و 72 ساعت) از داروی استاندارد گلوکانتیم ضعیف تر و اختلاف نتایج بین این دو معنی دار (05/0p<) بود. در پایان می توان نتیجه گرفت که از روغن فرار کرفس کوهی می توان به صورت ترکیبی یا یک روغن فرار دیگر مانند دارچین نتایج ضد میکروبی قدرتمندتری را به دست آورد. لازم به ذکر است خاصیت ضد لیشمانیایی روغن فرار کرفس کوهی به تنهایی نمی تواند به اندازه داروی شیمیایی انتخابی موثر واقع شود و شاید استفاده ترکیبی از روغن فرار کرفس کوهی با گلوکانتیم در تحقیقات آینده نتایج بهتری را در بر داشته باشد.

امروزه مردم برای افزایش عمر مفید مواد غذایی، خواهان استفاده از مواد نگهدارنده طبیعی مشتق از منابع گیاهی هستند، با توجه به این‎که مواد نگهدارنده شیمیایی اثرات مضری دارند، و خصوصیت اصلی یک آنتی‎اکسیدان، تواناییش در به‎دام انداختن رادیکال‎های آزاد می‎باشد. برخی از اسانس‎ها دارای اثر آنتی‎اکسیدان می‎باشند و تهیه ریزکپسول از آن‎ها می‎تواند به پایداریشان کمک نماید. هدف از این مطالعه، ارزیابی قدرت آنتی‎اکسیدانی اسانس پنج گیاه دارویی شامل آویشن باغی، آویشن شیرازی، اکلیل‎کوهی، دارچین و میخک هندی و بررسی روند تهیه ریزکپسول از موثرترین اسانس بود. بررسی اثر آنتی‎اکسیدانی به روش سنجش روبش رادیکال آزاد dpph انجام گردید. ترکیبات موجود در اسانس میخک هندی به‎عنوان موثرترین گیاه از نظر خواص آنتی اکسیدانی توسط دستگاه gc/ms شناسایی شد و در مرحله بعد توسط دستگاه الکترواسپری به صورت نانوکپسول در پوشش نانوذرات چیتوسان درآمد. چیتوسان، به‎علت خاصیت زیست‎سازگاری و زیست تخریب‎پذیری، به‎عنوان پوسته مناسب برای نانوکپسول اسانس انتخاب شد. اندازه و شکل نانوکپسول‎های بدست آمده در غلظت‎های مختلفی از چیتوسان و اسید استیک، توسط میکروسکوپ الکترونی (sem) بررسی گردید. گروه‎های عاملی هسته و پوسته نانوکپسول‎ها توسط طیف مادون قرمز ft-ir تعیین گردید. اسانس میخک هندی اثر روبش رادیکالی قابل توجهی (ic50 زیر 20 میکروگرم در میلی‎لیتر) از خود نشان داد. اصلی‎ترین ترکیب اسانس میخک هندی را اوژنول تشکیل می‎داد. تصاویر بدست آمده از میکروسکوپ الکترونی (sem) نانوکپسول‎هایی با سطوح کروی و توزیع یکنواخت را نشان داد. گروه‎های عاملی هسته و پوسته در بررسی طیف مادون قرمز به‎وضوح دیده ‎شدند. با توجه به بررسی انجام شده و اثر آنتی‎اکسیدانی قوی اسانس میخک هندی، پیشنهاد می‎گردد که از نانوکپسول‎های ساخته شده، به‎عنوان آنتی‎اکسیدان طبیعی، برای افزایش پایداری محصولات غذایی استفاده گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.