فرسایش بین شیاری در هدر رفت خاک و عناصر غذایی به خصوص در اراضی کشاورزی بسیار قابل توجه است. از این رو شناخت دقیق عوامل موثر بر آن ضروری است. یکی از این عوامل اندوده سطحی است که بیشتر در نواحی خشک و نیمه خشک رایج است. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر اندوده سطحی بر فرسایش پذیری بین شیاری (ki) صورت گرفت. بدین منظور دو خاک لومی شنی (s1) و لومی رسی (s2) از منطقه ایلخچی با کاربری زراعی و دو خاک رسی (s3 )و لومی (s4) از منطقه کلیبر به ترتیب با کاربری زراعی و جنگل انتخاب شدند. بعد از اندازه گیری یک سری خصوصیات شیمیایی و فیزیکی آزمایش شبیه سازی باران با اعمال سه شیب 5، 15 و 25 درصد و 4 شدت بارندگی 21، 38، 50 و 81 میلی متر بر ساعت روی هر خاک انجام گرفت. در هر ترکیبی از شیب و شدت بارش، شاخص اندوده سطحی نسبی (rsi) و زمان (tlim) رسیدن به سرعت نفوذ نهایی اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج نشان داد که خاک s1 با داشتن rsi برابر با 23/2 و tlim برابر با 6 دقیقه، به عنوان خاک حساس به تشکیل اندوده سطحی و خاک s3 با داشتن rsi برابر با 9/8 و tlim برابر با 102 دقیقه به عنوان خاک مقاوم یا با حساسیت کم به تشکیل اندوده سطحی بودند. در خاک s1 در شدت بارندگی 50 میلی متر بر ساعت با افزایش شیب، رواناب کاهش یافت که به معنی حساس بودن به تشکیل اندوده سطحی است. بررسی فرضki ثابت در شیب ها و شدت-های بارندگی مختلف نشان داد که در خاک های s2 و s3 تفاوت معنی داری بین ki در شیب های مختلف وجود ندارد. به عبارت دیگر فرض ki ثابت درست بود. اما در خاک s1 که بسیار حساس به تشکیل اندوده سطحی بود، تفاوت معنی داری (سطح 1 و 5 درصد) بین ki در شیب های مختلف مشاهده شد. تفاوت معنی داری بین ki در شدت های بارندگی مختلف در هیچ کدام از خاک ها مشاهده نشد. نتایج همچنین نشان داد که واسنجی معادله فرسایش بین شیاری مدل wepp سبب پیش بینی دقیق تر فرسایش بین شیاری در خاک های مورد آزمایش گردید.

چکیده تمام نما مولکولار ایمپرینتینگ روشی است برای تهیه پلیمرهایی قالب گیری شده، که در آن آرایشی از منومرهای عاملی در اطراف یک مولکول قالب ایجاد می شود و سپس این آرایش بوسیله یک منومر اتصال دهنده در محلول محکم و ثابت می گردد. با جدا کردن مولکول قالب از ماتریکس پلیمری، جایگاه های اتصال اشغال نشده ای ایجاد می شود که قابلیت تشخیص و شناسایی داشته و خاصیت انتخابی از پیش طراحی شده ای برای مولکول قالب و ترکیبات مشابه آن به لحاظ ساختمانی از خود نشان می دهد که می توان آن را یک گیرنده مصنوعی نامید . ترامادول یک داروی ضد درد است که اندازه گیری آن در مایعات بدن کاربردهای فراوانی در علم پزشکی و سم شناسی دارد. در این پژوهش با استفاده از مونومر عاملی متاآکریلیک اسید و مونومر اتصال دهنده اتیلن گلیکول دی متاکریلات در حلال های مختلف شامل کلروفرم، تولوئن و استونیتریل با نسبت های گوناگونی از مونومرها و مولکول قالب(ترامادول)، نانو ذرات پلیمری ایمپرینت شده ای برای ترامادول به دو روش رسوب گذاری کلاسیک( با استفاده از حمام روغن و شکر انکوباتور در حالی که نمونه در تمام مدت به صورت مکانیکی به هم زده می شد) و ماکروویو سنتز شد. خصوصیات اتصالی پلیمرهای ایمپرینت شده مورد مطالعه قرار گرفت و با پلیمر بلانک یا ایمپرینت نشده مربوطه مقایسه گردید که در اکثر موارد میزان اتصال به پلیمر ایمپرینت شده از پلیمر بلانک بیشتر بود . در این مقایسه میزان اتصال مولکول قالب به پلیمرهای مختلف سنتز شده بررسی شد و پلیمری که بیشترین میزان اتصال داشت تعیین گردید. این پلیمر در حلال استونیتریل و در حمام روغن دردمای 60 درجه سانتی گراد در حالی با سرعت 50 دور در دقیقه به هم زده می شد در مدت 24 ساعت سنتز شده بود. اندازه ذره ای پلیمرهای سنتز شده توسط دستگاه تجزیه و تحلیل اندازه ذره ای تعیین گردید. کوچکترین نانو ذره سنتز شده اندازه ای معادل 6/42 نانومتر داشت. اتصال بین مولکول قالب و پلیمر و اثبات این که پیوند از نوع غیر کئووالان (پیوند هیدروژنی) است به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه بررسی شد.