جایگزینی ذرت با غلات گندم، جو و سبوس گندم و افزایش سطح پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای در جیره ها باعث صدمه به صفات عملکردی از جمله خوراک مصرفی و افزایش وزن گردید و ضریب تبدیل جیره های مربوطه نیز بدتر شد. اما مکمل سازی این جیره ها با آنزیم های مولتی گلایکاناز و فیتاز باعث خنثی شدن اثرهای منفی مزبور گردید و سطح عملکرد جوجه ها بهبود یافت، به طوری که قابل مقایسه با میانگین های مربوط به تیمار ذرت گردید.در مورد صفات لاشه نیز روند مشابه صفات عملکرد رشد وجود داشت. جایگزینی ذرت با اقلام گندم، جو و سبوس گندم باعث کاهش میانگین های صفات لاشه از جمله وزن لاشه، درصد لاشه شکم خالی، درصد سینه و ران شد. همچنین اندام هایی نظیر چربی محوطه بطنی، کبد، لوزالمعده و طول روده نیز تحت تاثیر این جایگزینی قرار گرفتند. وزن چربی در جیره های مزبور کمتر از شاهد ولی وزن کبد و لوزالمعده در اکثر موارد بیشتر از شاهد بود. همچنین بیشترین طول دستگاه گوارش در جیره دارای سبوس گندم مشاهده شد.تاثیر تیمارهای مختلف بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش معنی دار بود. جیره های دارای پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای از بیشترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و کمترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیل و بیفیدوباکتر برخوردار بودند. در مقابل جیره شاهد و جیره های مکمل شده با آنزیم از کمترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و بیشترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیل و بیفیدوباکتر برخوردار بودند.

به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی و ارزیابی روند فنوتیپی و ژنتیکی صفات تولیدی رشد در یک گله گوسفند نژاد زندی موجود در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد خجیر که طی 16 سال (از سال 1371 الی 1386) رکورد برداری شده بودند ، طرح حاضر به انجام رسید. صفات مورد مطالعه شامل وزن تولد (5711 رکورد) ، وزن شیرگیری(4619 رکورد)، وزن 6 ماهگی (2801 رکورد) ، وزن 9 ماهگی (2124 رکورد) و وزن 12 ماهگی (2113 رکورد) بودند. مولفه های واریانس صفات رشد در این تحقیق در دو مرحله ، در مرحله اول با استفاده از مدل 1 و در مرحله دوم با استفاده از بهترین مدل ها و با بهره گیری از روش حداکثر درستنمائی محدود شده (reml) و نرم افزار (dfreml) صورت گرفت. نتایج نشان داد بهترین مدلهای پیشنهادی برای برآورد اجزاء واریانس و پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف رشد به ترتیب برای صفات وزن تولد و شیر گیری (مدل m3)، برای صفات وزن 6 ماهگی و 9 ماهگی (مدل m2 ) و برای صفت وزن 12 ماهگی (مدل m1) می باشد. بر اساس بهترین مدلهای پیشنهادی برای صفات فوق ، میزان واریانس ژنتیکی افزایشی مستقیم ، واریانس فنوتیپی و وراثت پذیری صفات مورد مطالعه به ترتیب 0/136 ، 0/38 و 0/357 ؛ 1/93 ، 12/39 و 0/155 ؛ 3/10 ، 17/74 و 0/174 ؛ 2/30 ، 15/07 و 0/156 و 3/52 ، 19/18 و 0/184 بدست آمد. همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی بین صفات مختلف رشد مثبت ارزیابی شد. مقادیر همبستگی ژنوتیپی و فنوتیپی بین صفات وزن تولد باوزنهای شیرگیری، 6 ، 9 و12 ماهگی به ترتیب : 0/79 و 0/89 ، 0/73 و 0/87 ، 0/58 و 0/83 0/56 و 0/79 و بین وزن های شیرگیری با وزنهای 6 ، 9 و 12 ماهگی به ترتیب : 0/85 و 0/8 ، 0/71 و 0/82 ، 0/68 و 0/82 برآورد شدند. میانگین های عملکرد فنوتیپی با یک روند صعودی ولی خفیف رو به بهبود بوده و از نظر ظاهری افزایش نشان می دهد. اما در خصوص میانگین های ارزش های اصلاحی نوسانات قابل توجه می باشد. میانگین عملکرد فنوتیپی سالانه صفات فوق الذکر به ترتیب 4/11 ، 20/62 ، 32/12 ، 31/24 و 33/34 کیلوگرم و میانگین ارزشهای اصلاحی سالانه به ترتیب 0/019 ، 0/634 ، 0/258 ، 0/222 و 0/107 کیلوگرم محاسبه شد روند فنوتیپی صفات فوق به ترتیب 0/027 ، 0/25 ، 0/189 ، 0/191 و 0/153 کیلوگرم در سال و روند ژنتیکی آنها به ترتیب 0/007 ، 0/25 ، 0/0007- ، 0/005 و 0/007 کیلوگرم در سال برآورد گردید.