اعتیاد به مواد مخدر و سوء مصرف دارویی علاوه بر زیان های جدی و خطرناک جسمی ،مشکلات عدیده اجتماعی و اقتصادی و هدررفتن سرمایه های کلان مادی کشورها را به دنبال داشته است. مورفین از جمله قوی ترین داروهای ضد درد اوپیوئیدی و آلکالوئید اصل تریاک بوده که در مقایسه با سایر مواد، از خاصیت اعتیاد آوری بالایی برخوردار بوده و وابستگی فیزیکی و روانی شدیدی ایجاد می کند. از طرفی مطالعات نشان داده اند که داروهای ضد افسردگی ممکن است با تاثیر مستقیم بر خاصیت پاداشی اوپیوئید ها و یا به طور غیر مستقیم و با بهبود افسردگی ناشی از سندرم قطع آنها، سبب کاهش میزان سوءمصرف اوپیوئیدها شوند. مطالعات خواص ضد افسردگی منیزیم را در ازمون های حیوانی افسردگی را نشان داده اند. بنابراین هدف این مطالعه بررسی اثر مصرف توام منیزیم با ایمی پرامین بر بیان ترجیح مکان شرطی مورفین در موش سوری نر می باشد. در این آزمایش روش 6 روزه متوالی؛ شامل سه مرحله جداگانه پیش شرطی، شرطی شدن و بعد شرطی شدن استفاده گردید. در بخش اول مطالعه بجای مورفین ،جهت تعیین القاء رجحان مکان شرطی(cpp) یا تنفر مکان شرطی(cpa) موش ها در مرحله شزطی سازی و بعد شرطی شدن ،دوزهای مختلف منیزیم(mg/kg 50و30و20) و ایمی پرامین(mg/kg 10و5و5/2)را دریافت نمودند. در بخش دوم مطالعه موشهای بعد شرطی سازی با مورفین (mg/kg 5) دوزهای مختلف منیزیم و ایمی پیرامین را در مرحه بعد شرطی شدن دریافت نمودند. گروه کنترل بجای داروی مذکور نرمال سالین را دریافت نمودند.تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف مورفین سبب القاء cpp می شود (001/0 p<). تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف منیزیم و ایمی پرامین به تنهایی cpp یا cpa معنی داری ایجاد ننموده ولی در مصرف توام با مورفین دوزهای mg/kg 10 و 5 ایمی پیرامین ( به ترتیب05/0 p< و001/0 p< ) و دوز mg/kg 50 منیزیم(05/0 p< ) سبب القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شوند.البته این اثر در مصرف توام آنها نیز تقویت گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که منیزیم احتمالاً با مکانیسم مونوآمینرژیک(تداخل سیستم های دوپامینرژیک، نورآدرنرژیک و سروتونرژیک) سبب تقویت القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شود. با اینحال جهت تعیین مکانیسم دقیق آن نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.