نوروبلاستوما فراوان ترین تومور جامد در کودکان می باشد. رویکردهای درمانی کنونی در مورد نوروبلاستوما اثر چندانی بر بهبود بیماری نداشته و بنابراین، مطرح نمودن رویکردهای درمانی جدید در مورد این بیماری از اهمیت زیادر برخوردار است. در این تحقیق، اثر سیلیبینین، که به عنوان یک عامل درمانی نوین در بسیاری از سرطان ها مطرح است، بر رده های سلولی sk-n-mc و sk-n-be(2) نوروبلاستوما مورد بررسی قرار گرفت. نتایج mtt نشان داد که سیلیبینین به صورت وابسته به زمان و غلظت، باعث مهار تکثیر سلولهای sk-n-mc شد؛ درحالیکه اثر آن بر رده ی sk-n-be(2) بسیار کمتر بود. از سوی دیگر سیلیبینین در رده sk-n-mc باعث مهار بیان ژن akt و ژنهای مسیر اصلی nf-?b که از ژنهای اصلی دخیل در بقا و رشد سلولهای نوروبلاستوما هستند، شد. همچنین سیلیبینین بیان ژنهای ماتریکس mmp-2و mmp-9 و نیز فعالیت ژلاتینولیتیک mmp-2 را در رده سلولی sk-n-mc بطور معنی داری کاهش داد. تمامی نتایج نشان دهنده ی اثر مهاری سیلیبینین بر رده سلولی sk-n-mc که یک رده استرومال می باشد، و عدم تاثیر بر رده سلولی sk-n-be(2) که یک رده نوروبلاستیک می باشد، است. از سوی دیگر، مقایسه بیان ژنهای akt و nf-?b در این رده های سلولی نشان داد که بیان این ژنها در رده سلولی sk-n-mc بسیار بیشتر از بیان آنها در رده سلولی sk-n-be(2) می باشد. بنابراین، با توجه به نقش این ژنها در مقاومت دارویی که از مطالعات قبلی بدست آمده، بنظر می رسد که دلیل احتمالی مقاومت نسبی رده سلولی sk-n-be(2) بیان بسیار بالای این ژنها باشد.

چکیده ندارد.