نتایج حاصل از مباحث بررسی های همه جانبه دلالت بر این دارد که مجموعه افیولیتی خوی تقریبا"سکانس افیولیتی را دارا بوده و در اثر استقرار قطعاتی از پوسته اقیانوس نئوتتیس و گوشته زیر آن(لیتوسفر اقیانوسی) در حاشیه قاره ای ایران(شمالغرب زاگرس ) بصورت واحدهای نابرجا تشکیل گردیده و خاستگاه آن پشته وسط اقیانوسی می باشد. وجود رسوبات آهکی سیلیس دار به سن کرتاسه فوقانی - پالئوسن در فواصل پیلولاواها و مخلوشدگی بلوکهای آهک پلاژیک با واحد بازالتی، سن تشکیل پیوسته اقیانوسی نئوتتیس را در این منطقه مطابق سن رسوبات یادشده، نشان داده و همبری تکتونیکی توده ها و لایه های سنگ آهک تیره پالئوسن- ائوسن(نومولیت دار) با واحدهای بازالتی دلالت بر استقرار مجموعه افیولیتی خوی در اوایل ائوسن دارد. با در نظرگرفتن حرکت پلیتفرم عربی بطرف شمال و راندگی لیتوسفر نئوتتیس به زیر خرده صفحه ایران و فرارانش قسمت هایی از لیتوسفر اقیانوسی در مرحله توقف فرورانش ، مدل جایگیری افیولیت در طول فرورانش دماغه پشته برای توجیه استقرار افیولیت خوی مناسب می باشد.