نام پژوهشگر: عباس فدایی

بررسی فراوانی نارسایی مزمن کلیه ناشی از دیابت قندی در بیماران مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان خاتم الانبیاء (ص ) زاهدان از سال 74 تا 1378
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان سیستان و بلوچستان 1379
  نایبعلی رشیدیان   عباس فدایی

نارسایی مزمن کلیه یکی از علل عمده ناتوانی های بیماران مبتلا و هزینه های زیاد می باشد که دیابت قندی از علل شایع آن است . در این پژوهش فراوانی نارسایی مزمن کلیه ناشی از دیابت قندی بررسی شده است . مطالعه بصورت گذشته نگر روی 133 بیمار مبتلا به crf انجام شد. 24/8 درصد (31 بیمار) نفروپایت دیابتی داشتند که از میان آنها، 42 درصد (13 بیمار)، فشار خون بالا نیز داشتند. نسبت بیماران مذکر به کل بیماران در گروه نفروپاتی دیابتی 64 درصد و در گروه سایر علل 39/2 درصد می باشد. سن علامتدار شدن بیماری نارسایی مزمن کلیه نیز در گروه نفروپاتی دیابیتی بالاتر بود و اکثر بیماران سن بالای 40 سال داشتند. نتیجه حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در جامعه ما هنوز سایر علل همچون فشار خون بالا، گلومرولونفریت و... درصد بیشتری از علل نارسایی مزمن کلیه را به خود اختصاص می دهند. ما پیشنهاد می کنیم علاوه بر توجه بیشتر به آموزش بیماران دیابتی و کنترل دقیق قند خون و فشار خون بالا، به سایر علل نیز توجه بیشتری شود تا از ایجاد نارسایی مزمن کلیه جلوگیری بعمل آید.

بررسی قند خون بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی زاهدان در شش ماه اول سال 1379
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان سیستان و بلوچستان 1379
  اکبر اسماعیل پور   عباس فدایی

به منظور تعیین میزان قند خون حدود 155 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی زاهدان که بصورت تصادفی و براساس اطلاعات موجود در پرونده، طی یک مطالعه توصیفی - تحلیلی - مقطعی صورت گرفت است. جامعه آماری ما کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان بوعلی بوده و قندخون ناشتا این بیماران بر حسب متغیرهای سن، جنس، سطح سواد، مدت ابتلا، نوع داروی مصرفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که از 155 بیمار مورد مطالعه، 43 نفر مرد و 112 نفر زن بودند و 63 درصد از زنان و 23 درصد از مردان دارای قند خون ناشتا غیرطبیعی (بیشتر یا کمتر از اندازه مورد قبول) بودند. همچنین بیشترین درصد بیماران در گروه سنتی 60 - 41 سال بودند. همچنین مشاهدات نشان می دهد که از کل بیماران مورد مطالعه (155 نفر) تنها 14 درصدشان دارای قند خون ناشتا در اندازه نرمال و 86 درصدشان دارای قند خون ناشتا غیرنرمال (عدم کنترل شده) می باشند. ولی از نظر آماری براساس آزمون ‏‎(d.f=1.p.v>0/5 , x2=2.508)‎‏ ارتباط معنی داری بین کنترل قند خون و نحوه مراجعه وجود نداشت. از آنجائی که ‏‎x2‎‏ محاسبه شده از ‏‎x2‎‏ جدول کوچکتر بدست آمد پس فرضیه ما رد شد یعنی اینکه ارتباطی معنی داری بین کنترل قند خون و نحوه مراجعه وجود نداشت؟!