در این تحقیق ، به مقایسه نشست سطح زمین در اثر حفر تونل به وسیله ماشین حفار تونل (tbm) بین حالات تونل تک و تونل های دوقلو ، در بخشی از مسیر شرقی – غربی خط 7 متروی تهران پرداخته شده است. تحلیل در حالت تونل تک به سه روش : مشاهداتی (ابزار دقیق) ، عددی (نرم افزار پلاکسیس) و تجربی (پک) صورت گرفته است . همچنین ، با انطباق منحنی های نشست سطح زمین ، حاصل از روش عددی و روش تجربی بر روی هم ، سعی شده است که میزان دقت روش تجربی در مقایسه با روش عددی سنجیده شود . همچنین با در نظر گرفتن تغییرات سطح آب زیرزمینی ، رابطه ای خطی بین پارامترهای "سطح آب زیرزمینی" و "vloss " تعریف شده است . در تحلیل در حالت تونل های دوقلو ، روش های عددی و تجربی مورد استفاده قرار گرفته اند (در این تحلیل نیز ، اعتبارسنجی روش تجربی در مقایسه با روش عددی و همچنین استخراج رابطه ای خطی بین پارامترهای "سطح آب زیرزمینی" و "vloss " – به مانند تحلیل در حالت تونل تک – صورت گرفته است) . در انتها ، بررسی ها و نتیجه گیری های لازم ، با مقایسه بین منحنی های نشست سطح زمین در اثر حفاری تونل تک (با قطر 2/9) و حفاری تونل های دوقلو (با قطر 5/6) انجام شده است .

روش های حفاظت از شیب دیواره گود از سال ها پیش مورد توجه و استفاده بوده است. در سال های اخیر و با پیشرفت علم مهندسی به کارگیری روش های مدرن متداول گردید. میخ گذاری و مهار گذاری دو روش کاربردی و متداول فعلی برای پایداری گود حفر شده در عملیات عمرانی می باشد. درمیخ گذاری میخ ها موقعی که خاک تغییر مکان جانبی دهد, فعال شده و در آنها کشش به وجود می آید ولی در مهارگذاری به دلیل پیش تنیدگی مهارها, قبل از حرکت توده خاک نیروی بزرگی وجود دارد که موجب کاهش قابل توجه تغییر شکل ها می شود.