ادیپونکتین هورمون جدیدی است که با تاثیر بر بخش های مختلف سیستم تولید مثلی، در کنترل باروری جنس نر و ماده نقش دارد. در این مطالعه بیان ژن های ادیپونکتین و گیرنده های 1 و 2 آن (adipori و adiporii) در بافتهای هیپوتالاموس میانی و جانبی، هیپوفیز قدامی و خلفی و بافتهای تولید مثلی گاو ماده در طول سیکل فحلی و ماه های 5-1 آبستنی و بافتهای عصبی و تولید مثلی گاو نر با استفاده از آزمون pcr در زمان حقیقی کمی ( qrt-pcr) نسبت به ژن بتا اکتین مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین در این مطالعه با استفاده از پلاسمید های نوترکیب pet 28a(+) و pet 26b(+) کلونینگ و تولید ادیپونکتین نوترکیب گاوی در باکتری ecoli انجام شد. بیان ادیپونکتین در سلولهای گرانولوزا و کمپلکس اووسیت-کومولوس از فولیکولهای سالم کوچک تا فولیکولهای سالم بزرگ افزایش یافت (05/0>p). بیان ادیپونکتین در سلولهای تکا روند معکوس داشت. بیان ادیپونکتین در جسم زرد در انتهای سیکل فحلی (روزهای 21-17) بیشتر از بیان آن در جسم زرد در ابتدا و میانه سیکل فحلی بود (05/0>p). بیان گیرنده های ادیپونکتین همزمان با پیشرفت رشد فولیکولی در سلولهای گرانولوزا و تکا و نیز در طول سیکل فحلی در جسم زرد افزایش یافت (05/0>p). بیان ادیپونکتین در فولیکولهای بزرگ با استروژن مایع فولیکولی ارتباط مثبت (48/0=r و 05/0>p) و با پروژسترون مایع فولیکولی ارتباط منفی داشت (44/0-=r و 05/0>p). بیان هر سه ژن در همه انواع سلولهای جدا شده از فولیکولهای بزرگ سالم بیشتر از سلولهای فولیکولهای بزرگ آترتیک بود (05/0>p). بیان ادیپونکتین و گیرنده های آن در سلولهای فولیکولی تخمدان با پیشرفت آبستنی از ماه 1 تا 5 بتدریج کاهش یافت (05/0>p). بیان ادیپونکتین در اووسیتهای bcb+ (دارای قدرت باروری بیشتر) از اووسیتهای bcb- بیشتر بود (05/0>p). در نواحی آمپول و ایستموس مجرای تخم بیشترین بیان هر سه ژن مربوط به مت استروس و کمترین میزان بیان آنها مربوط به انتهای فاز لوتئال بود. بیان گیرنده های ادیپونکتین در بافتهای واژن، سرویکس و رحم در ابتدای فاز لوتئال و پرواستروس نسبت به سایر مراحل سیکل فحلی بالاتر بود (05/0>p). کمترین میزان بیان adiporii در هیپوفیز قدامی مربوط به انتهای فاز لوتئال بود. در هیپوتالاموس میانی بیان گیرنده های ادیپونکتین در انتهای فاز لوتئال بیشترین میزان بیان را داشتند (05/0>p). بیان ادیپونکتین و گیرنده های آن باستثنای بافت سرویکس در سایر بخشهای دستگاه تناسلی گاو ماده از ماه 1 تا 5 آبستنی کاهش یافت (05/0>p). در بافتهای هیپوفیز قدامی، هیپوتالاموس میانی و جانبی، بیان ادیپونکتین و گیرنده های آن از ماه 1 بطرف ماه 5 آبستنی افزایش یافت (05/0>p). بیان ادیپونکتین در بافتهای کارونکل و کوتیلدون از ماه 1 تا ماه 5 آبستنی افزایش و بیان گیرنده های ادیپونکتین در این مدت کاهش یافت (05/0>p). در پرده های جنینی بیان هر سه ژن از ماه 1 تا 5 آبستنی افزایش یافت (05/0>p). در بافت های اپیدیدیم (سر، دم و بدنه)، غده بالبویورترال، سمینال وزیکول، پروستات و بیضه ها، گیرنده های ادیپونکتین بیان می گردید. بیشترین بیان گیرنده های ادیپونکتین در اپیدیدیم مربوط به ناحیه بدنه و کمترین میزان آن مربوط به ناحیه دم بود (05/0>p). اندازه دور اسکروتوم (scrotal circumference) تاثیر بالایی بر بیان ادیپونکتین و گیرنده های آن داشت (8/0=r2 ). در این مطالعه ادیپونکتین نوترکیب گاوی به شکل منومر با وزن مولکولی تقریبی kd 30 با استفاده از پلاسمید های بیانی pet28a(+)، pet26b(+) در باکتری e.coli سویه bl21 (de3) تولید و خالص سازی گردید.

در این مطالعه از pcr معمولی و real time pcr با استفاده از ژن میتوکندریایی s rrna 12 مرغ برای جداسازی و تعیین مقدار خمیر مرغ در نمونه های غذایی استفاده گردید. نمونه ها شامل غلظت های مختلف dna مرغ، نمونه های تجاری سوسیس و همبرگر و نمونه های تجربی شامل غلظت های مختلف خمیر مرغ که تحت دماهای مختلف حرارت داده شدند، بودند. نتایج نشان داد که pcr با پرایمر اختصاصی گونه می تواند تا غلظت 01/0 نانوگرم dna مرغ را در نمونه تشخیص دهد و به صورت اختصاصی و سریع تقلب استفاده از خمیر مرغ را در سوسیس و برگرهای گوشت قرمز آشکار کرد و حرارتهای پخت شامل پاستوریزاسیون، جوش، استریلیزاسیون و سرخ کردن تاثیری در این تشخیص ندارد. همچنین با sybr green rt- pcr می توان میزان استفاده از خمیر مرغ را برای تعیین کیفیت فرآورده تعیین نمود.

گرافین یک ماده با ساختار دو بعدی است که از آرایش اتم های کربن روی یک شبکه ی شش گوشی (لانه زنبوری) تشکیل شده است. خواص بسیار خوب گرافین مانند رسانش الکتریکی و هدایت گرمایی بالا‏، دلیلی شده است که آن را برای کاربرد های مختلف از جمله نانو سیم های حامل جریان در قطعات الکترونیک مورد بررسی قرار دهند. در ساخت بعضی از این قطعات لازم است تا چند لایه ی گرافین در روی هم قرار گیرند و این یکی از دلایلی شد که ما گرافین های چندلایه را مورد بررسی قرار دهیم. در گرافین های چند لایه، الکترون ها علاوه بر جهش به اتم های همسایه در یک صفحه می توانند به اتم های لایه های دیگر نیز جهش نمایند و این سبب تاثیر لایه های گرافینی بر روی خواص ترابردی یکدیگر می شود. از آنجا که با بررسی گرافین دولایه می توان در موارد زیادی به گرافین های با لایه های بیشتر تعمیم داد، بنابراین ما کار خود را به بررسی گرافین های دولایه معطوف کردیم. دراین پروژه ما بر آن شدیم که با در نظر گرفتن یک نانونوار گرافینی دولایه به همراه ‎4‎ رابط متصل به آن، رسانش هر رابط را به رابط های دیگر اندازه گرفته و سپس با چرخاندن و انتقال لایه ی دوم تغییرات رسانش ها را تحت زوایای مختلف چرخش و مقادیر مختلف انتقال بدست آوردیم. برای این کار ما با استفاده از زبان برنامه نویسی فرترن (fortran 95-2003) یک نانونوار گرافینی دو لایه با 4 رابط متصل به آن را شبیه سازی کردیم. برای بدست آوردن رسانش، ما از روش توابع گرین که منتهی به رابطه ی گاما-جی-گاما-جی ‎ می شود استفاده کردیم. در این روش ما هامیلتونی را با گسسته سازی و نوشتن صورت ماتریسی روش تنگ بست ‎بدست آوردیم و در نوشتن هامیلتونی، انرژی های جهش را تا همسایه های دوم در نظر گرفتیم.

کمپیلوباکترکولای به عنوان عامل اصلی آنتریت باکتریایی در تمام دنیا شناخته شده است.که مسبب اکثر عفونت های انسانی ناشی از کمپیلوباکترها به ویژه اسهال می باشد.بیماری در انسان متعاقب مصرف آب و مواد غذایی به ویژه گوشت ماکیان رخ می دهد.تشخیص باکتریولوژیک این باکتری با دشواری زیادی از قبیل طولانی بودن انکوباسیون و محدودیت تست های افتراقی همراه است و استفادهاز روش های دیگر تشخیصی مانندpcr امروزه مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه میزان آلودگی گوشت ماکیان در تعدادی از واحدهای مرغداری گوشتی شهرستان شیراز به این باکتری با دو روش کشت و pcr مطالعه شد. همچنین پس از جمع آوری گیاه نعناع و سیراز زمین های کشاورزی اطراف شهرستان شیراز و استخراج عصاره آن با دستگاه های تبخیر کننده چرخان و لئوفیلایزر میزان mic آن بر روی باکتری کمپیلوباکتر کولای با دو روش کشت و pcr بررسی شد. نمونه های جمع آوری شده پس از غنی سازی در محیط tsb brothبا استفاده از پرایمرهای اختصاصی کمپیلوباکتر کولای مورد آزمون pcr قرار گرفت.علاوه بر این از محیط tsb broth، به صورت مستقیم بر روی محیط کمپیلوباکترسلکتیوآگارحاوی آنتی بیوتیک های آمفوتریسین b، ریفامپسین،تری متوپریم , ونکومایسین و سفتریاکسون کشت خطی داده شد.که در کل 56 درصد نمونه هاآلودگی به کمپیلوباکترکولای داشتند. سپس میزان mic و mbc عصاره گیاه نعناع و سیراستخراج شده با روش کشت و آزمون pcr بررسی گردید وmicو mbcعصارهگیاه نعناع به ترتیبgmlµ400وgmlµ800 گیاه سیر به ترتیب gmlµ125و gmlµ250 تعیین شد. همچنین خواص ضد میکروبی آندر ارتباط با عصاره تشخیص داده شد. واژگان کلیدی: کمپیلوباکترکولای، mic و mbc، نعناع و سیر، pcr

مقدمه : نویسندگان معتقدند افراد دارای هوش هیجانی بالا از لحاظ اجتماعی کارآمد ترند. کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی از مولفه های مهم کارآمدی اجتماعی به خصوص در جوانان است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر و ارتباط میان هوش هیجانی با کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی اراک، است. روش کار : 240 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اراک (از هر دو جنس و با رنج سنی ? 18 سال) به شکل تصادفی ساده از میان 2285، دانشجو انتخاب شدند. پس از کسب رضایت آگاهانه شرکت در مطالعه از دانشجویان، برای کلیه افرد چک لیست اطلاعات دموگرافیک و تحصیلی (معدل)، پرسشنامه کیفیت زندگی (sf-36) و پرسشنامه هوش هیجانی بار-اون تکمیل شد. در نهایت جهت بررسی هم بستگی بین متغیر ها و توانایی پیش بینی متغیر ها از ضریب هم بستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون در spss 19 استفاده شد. نتایج : میانگین هوش هیجانی، پیشرفت تحصیلی و کیفیت زندگی در افراد مورد مطالعه به ترتیب،3/42±341، 4/1±6/15 و 7/9±7/83 بود. برخلاف کیفیت زندگی (68/0p=) و پیشرفت تحصیلی (12/0p=)، میانگین هوش هیجانی در دانشجویان پسر به شکل معناداری بیشتر از دانشجویان دختر بود. (001/0p=) هوش هیجانی با کیفیت زندگی (91/0p=، 007/0r=) و پیشرفت تحصیلی (31/0p=، 06/0r=) هم بستگی معناداری نداشت، و این متغیر، توانایی پیش بینی کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی را در دانشجویان تحت مطالعه (در مجموع، در پسران و یا دختران)، ندارد. بحث و نتیجه گیری : مطالعه ما نشان داد که هوش هیجانی با کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی در جمعیت دانشجویان، هم بستگی معناداری ندارد و این معیار نمی تواند پیش بینی کننده مناسبی برای کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان باشد، با این حال با توجه به نتایج کنتراورسی که تاکنون در این زمینه بدست آمده است، انجام مطالعات بیشتر در آینده توصیه می شود.

در این پژوهش، یک حلقه کوانتومی(nچاه کوانتومی با شرایط مرزی دوره ای) به یک میله نامتناهی (زنجیره نامتناهی از چاه های کوانتومی) تحت تاثیر میدان خارجی ثابت جفت شده است.هامیلتونی سامانه کل در تقریب بستگی قوی تک نواری بیان و بر اساس ساختار جبری، عملگر تحول زمانی سامانه به روش اختلالی محاسبه گردیده است.با در نظر گرفتن سه جایگاه اتمی در حلقه،اثر تغییرات پارامترهای اساسی g1(ثابت جفت شدگی نزدیکترین همسایه هادر میله )g2(ثابت جفت شدگی نزدیکترین همسایه هادر حلقه)وv0(ثابت تونل از میله به حلقه)وf0(میدان خارجی ثابت)روی احتمال تونل زنی الکترون از میله به حلقه بر حسب t/t0 به دو روش اختلالی و حل عددی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سازگاری نمودارهای احتمال تونل زنی الکترون بر حسب t/t0 مربوط به دو روش، در بازه زمانی کوچک(صفر تا یک)نشان داده شده است.در پایان، اثر تغییرات پامترهای اساسی g1،g2 وv0 روی مکان و ارتفاع ماکسیمم های اول مربوط به نمودار احتمال تونل زنی بر حسب t/t0 به روش حل عددی، مطالعه و بررسی گردیده است.

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تزریق اسپکسین داخل آمیگدالی بر حساسیت به درد در مرحله پرواستروس چرخه تولید مثلی در موش صحرائی ماده و در موش تخمدان حذف شده می باشد. تعداد 42 موش صحرائی ماده از نژاد sprague-dawleدر شرایط استاندارد با وزن 300-220 گرم مورد استفاده قرار گرفت. آمیگدال بطور دو طرفه توسط روش استرئوتاکس کانولا گذاری شد. در ضمن حساسیت به درد بوسیله آزمون فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون فرمالین بوسیله تزریق 50 میکرولیتر فرمالین به پای چپ موش صحرائی انجام شد. حیوانات به شش گروه 7 تائی تقسیم شدند: گروه شاهد1: csf مصنوعی از طریق کانولا تزریق شد؛ گروه آزمایشی 1: اسپکسین با غلظت 10 نانومول به ازای یک موش صحرائی از طریق کانولا تزریق شد؛ گروه آزمایشی 2: اسپکسین با دوز 30 نانومول به ازای یک موش صحرائی از طریق کانولا تزریق شد؛ گروه شاهد 2: csf مصنوعی از طریق کانولا تزریق شد؛ گروه آزمایشی3: اسپکسین با دوز 10 نانومول از طریق کانولا تزریق شد؛ گروه آزمایشی4: اسپکسین با دوز 30 نانومول از طریق کانولا تزریق شد. در سه گروه آخر حذف تخمدان انجام شده است. داده ها توسط تست آماری آنالیز واریانس دو طرفه و تست تشخیصی توکی بررسی شد. داده های حاضر نشان داد که تزریق اسپکسین بطور دو طرفه در آمیگدال در دوزهای 10 و 30 نانومول به ازای یک موش صحرایی بطور معنی داری (05/0 p<) باعث کاهش حساسیت به درد در مرحله پرواستروس سیکل استروس موش صحرایی ماده و در موش تخمدان حذف شده گردید. بر طبق نتایج بدست آمده، اسپکسین در آمیگدال دارای اثرات تعدیلی قوی بر حساسیت به درد در تست فرمالین داشت.

مسمومیت غذایی ناشی از کلستریدیوم بوتولینوم از مهمترین مسمومیتجهای غذایی است که در اثر مصرف مواد غذایی آلوده به ویژه فرآوردهجهای دریایی، انواع غذاهای کنسرو شده گیاهی و گوشتی و فرآورده های لبنی ایجاد می شود. بنابراین در این مطالعه تعداد 120 نمونه ماهی، 60 نمونه عسل، 80 نمونه کشک و 80 نمونه دوغ انتخاب شد. شناسایی بوتولیسم بر اساس جداسازی کلستریدیوم بوتولینوم و اگزوتوکسین های تولید شده صورت می گیرد. سروتیپ های e ,b ,a و f مهمترین تیپ های میکروارگانیسم بیماری زای انسانی است. هدف مطالعه حاضر بررسی مواد غذایی به عنوان پتانسیلی برای ایجاد مسمومیت غذایی و همچنین مقایسه روش های کشت، سنجش زیستی موش و pcr در شناسایی این میکروارگانیسم است. برای گروه های مختلف فنوتیپکی باکتری، محیط های tpgy و گوشت پخته جهت غنی سازی انتخاب گردید. روش mpcr برای تفریق تیپ های مختلف میکروارگانیسم به کار رفت. از پرایمرهای اختصاصی برای pcr استفاده شد و تحقیقات پیشین این روش را تکنیکی سریع و باارزش برای تشخیص تیپ های a(782جفت باز)، b (205 جفت باز) و e (389 جفت باز) معرفی کردند. از مجموع 340 نمونه با استفاده از روش mpcr، 10 مورد مثبت و از کشت فقط 4 مورد مثبت جداسازی شد که اختلاف معنی داری را نشان می دهد (p<0.05). نتایج این مطالعه نشان می دهد که روش مولکولی برای استفاده در آزمایشگاه های غذایی، جهت تشخیص کلستریدیوم بوتولینوم و سموم آن، روشی قابل اطمینان است.

سلول های بنیادی مزانشیمی سلول هایی هستند که می توانند فعال سازی سلول های دندریتیک را تنظیم و ویژگی های تولرژنیک را در سلول های دندریتیک القا کنند. تمام مکانیسم های دخیل در القا خواص تولرژنیک در سلول های دندریتیک هنوز به طور کامل شناخته نشده اند. microrna ها (mir) نقش مهمی در بلوغ و عملکرد سلول های دندریتیک بازی میکنند. در این مطالعه ما اثرات سوپ رویی سلول های بنیادی مزانشیمی را بر بیان mir-155 و mir-23b بررسی کردیم. طحال موش هایbalb/c برای استخراج سلول های دندریتیک استفاده شد. سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان این موش ها استخراج شده و در محیط dmem کشت داده شدند. پس از رسیدن به پاساژ 6 سوپ رویی سلول های بنیادی مزانشیمی پس از 12، 24 و 48 ساعت جمع آوری شد. میزان بیان mir-155 و mir-23b پس از 6 و 12 ساعت تیمار سلول های دندریتیک با سوپ رویی سلول های بنیادی مزانشیمی با qpcr بررسی شد. همچنین پس از 24 ساعت از تیمار سلول های دندریتیک با سوپ مذکور میزان ترشح tgf-?و il-23 با روش الایزا اندازه گیری گردید. بیان mir-23b در سلول های دندریتیک تیمار شده با سوپ 12 ساعته به مدت 12 ساعت نسبت به گروه های کنترل منفی به طور معنی داری افزایش یافته بود. بیان mir-155 در سلول های دندریتیک تیمار شده با سوپ ها در زمان های متفاوت با گروه های کنترل منفی تفاوت معنی داری نداشت. بیان mir-23 b در سلول های دندریتیک تیمار شده با سوپ 12 ساعته به مدت 12 ساعت افزایش معنی داری را نسبت به گروه تیمار مشابه به مدت 6 ساعت نشان داد. همچنین میزان بیان این mir در سلول های دندریتیک تیمار شده با سوپ 24 ساعته به مدت 12 ساعت بیشتر از گروه تیمار مشابه در مدت 6 ساعت بود. ترشح tgf-? و il-23 در نتیجه اثر سوپ سلول های بنیادی مزانشیمی تغییری نشان ندادند. درنتیجه به نظر می رسد که mir-23 می تواندا خواص تولرژنیک را در سلول های دندریتیک القا کند و سوپ سلول های بنیادی مزانشیمی در یک روند وابسته به زمان قادر به تولید سلول های دندریتیک تولرژنیک می باشد.

هدف این تحقیق بررسی میزان تحول کارست سطحی و درونی در دو دامنه شمال شرقی و جنوب غربی کوه گرین از طریق میزان تخلیه و کیفیت شیمیایی آ ب چشمه ها ونیز فراوانی اشکال کارست می باشد

22 موش صحرایی به سه گروه تقسیم شدند: گروه شاهد قلّابی, گروه شاهد که با گاواژ میتوسل تحت درمان قرار گرفتند. در گروه مورد درمان با دی متیل فومارات پس از انسداد شریان مغزی میانی انجام شد. انسداد موقت شریان مغزی میانی راست با قرار دادن نخ بخیه در مجرای رگ در گروه مورد و شاهد انجام شد.آزمون اختلال عملکرد عصبی، آزمون پایین آمدن از ستون وآزمون کندن چسب، قبل ازعمل و در روزهای 1، 3، 5،10,7و 14 پس از عمل انجام شدند. اندازه انفارکت و حجم مغز بر آورد شد. در صد ناحیه ی انفارکت به حجم کل مغز در گروه مورد نسبت به گروه شاهد قلّابی و گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر بود.گروه مورد ,عملکرد بهتری در آزمون اختلال عملکرد عصبی در روز7 و10 نشان داد. دی متیل فومارات می تواند به عنوان یک عامل بالقوه در درمان سکته مفید باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.