مدیریت پرتفوی فرایندی است که نیازمند در نظر گرفتن عوامل بسیاری است و بررسی عملکرد یک پرتفوی در دورههای زمانی مختلف نشان دهندهی تواناییهای مدیران آن است. در بازار اوراق بهادار کشورهای در حال توسعه مانند ایران، استفاده از روشهای انتخاب و ارزیابی عملکرد پرتفوی که مبتنی بر فرض نرمال بودن توزیع بازده اوراق بهادار است با تردید همراه است. در این پژوهش تفاوتهای استفاده از معیارهای ارزیابی عملکرد پرتفوی بر اساس شاخصهای مبتنی بر فرض نرمال بودن توزیع بازده اوراق بهادار و شاخصهای مبتنی بر ریسک نامطلوب با استفاده از اطلاعات مربوط به صندوقهای سرمایهگذاری مشترک فعال در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است و علاوه بر ارزیابی عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری و رتبهبندی آنها، قابلیت پیشبینی عملکرد نسبی صندوقهای سرمایهگذاری با استفاده از روشهای ارزیابی عملکرد پرتفوی سنجیده شده است. برای رسیدن به این هدف، ریسک صندوقهای سرمایهگذاری مشترک بر اساس سنجههای انحراف معیار، نیمه انحراف معیار، بتا، بتای منفی و گشتاور انحرافات نامطلوب تشریح شده است. نتایج نشان می دهد که با وجود تفاوت رتبه بندی صندوق های سرمایه گذاری با معیارهای مختلف، میان آنها همبستگی معنی دار وجود دارد. در مورد پیش بینی پذیری عملکرد صندوق های سرمایه گذاری نیز نتایج به دست آمده نشان می دهد که در بیش از 50 درصد موارد، صندوق هایی که در بازه ی زمانی نخست عملکرد برتر داشته اند در بازه ی زمانی دوم با تنزل رتبه و عملکرد ضعیف همراه شده اند.