چکیده شادمانی امری است که مطلوب همگان بوده است به گونه ای که در طول تاریخ همواره به عنوان شیوه ی مقابله ای کارامد در مقابله با مسائل و مشکلات دائمی، با بشر همراه بوده است. کارشناسان معتقدند که هم اکنون نشانه های صریحی از فقدان شادی و طراوت در کشور به چشم می خورد. پس کاهش میزان شادی در جامعه ی ایران نشان دهنده ی شرایط بحرانی و یا رو به بحران در جامعه می باشد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته است بیشتر در حوزه ی روانشناسی اجتماعی است. با مطرح شدن روز افزون اهمیت شادی در زندگی مدرن و همچنین تاثیر آن در تقویت قوای روانی انسان برای مقابله با پیچیدگی ها و مشکلات دنیای امروز ،توجه و نظر محققان و اندیشمندان و حتی عوام نسبت به آن تغییر نموده است. در ایران جدیدا تحقیقات محدودی در این زمینه انجام شده که است که تعداد کمی از آنها با دید جامعه شناسی به بررسی موضوع پرداخته است.تحقیق حال حاضر در میان جوانان 18 تا 29 ساله ی شهرستان مریوان انجام گرفت تا شادمانی و عوامل اجتماعی موثر بر آن را بررسی نماید. این تحقیق به صورت پیمایشی انجام شد که در میان 320 نفر از جوانان پرسشنامه های ساختار یافته توزیع شد و 302 نفر در تحلیل نهایی باقی ماندند.برای سنجش عملیاتی شادمانی از پرسشنامه ی استاندارد آکسفورد(ohi) استفاده شد.میزان شادمانی جوانان 42.1 بدست آمد که در مقیاس 0 تا 87 از حد متوسط پایین تر بود.در تحلیل های دو متغیره رابطه ی بین شادمانی و متغیر های مستقل احساس ناامنی، انزوای اجتماعی،آنومی،معنی داری زندگی، میزان دینداری، سرمایه ی اجتماعی معنی دار بدست آمد.در تحلیل رگرسیون چندگانه رابطه ی متغیرهای های احساس ناامنی،انزوای اجتماعی و معنی داری زندگی با شادمانی تایید شد که نشان می دهد دارای تاثیر مستقیم بر شادمانی هستند. .به عبارتی داشتن روابط توام با امنیت همراه با هدف دار دانستن زندگی پیش بینی کننده ی میزان شادمانی بوده است.مدل نظری این تحقیق توانسته است 9/33درصد از تغییرات شادمانی را پیشگویی کند.

مساله اصلی این رساله، ظهور تربیت مدرسه ای به عنوان شیوه متفاوتی از تربیت در ایران است.این رساله به این سوال پاسخ می دهد که چگونه مدرسه در ایران شکل گرفت؟ تحلیل های مختلفی به توضیح شکل گیری مدرسه در ایران پرداخته اند.اما این تحلیل ها دچار نوعی تقلیل گرایی، کلی گرایی و ساده سازی در توضیح شکل گیری مدرسه در ایران هستند.این رساله با بکارگیری رویکرد تبارشناسی تلاش کرده است شکل گیری مدرسه را بر اساس تحولات گفتمانی تربیت جدید در ایران توضیح دهد. در دوره قاجار تربیت جدیدی در دولت و ملت منتشر شد.با انتشار تربیت جدید در دولت و ملت قاجار ، به تدریج نیروهای جدیدی سر بر آوردند که روابط قدرت و آرایش نیروهای سیاسی-اجتماعی را در ایران تغییر دادند .در پی این مناسبات نیروها ،نهادهای جدیدی برپا شدند،فنون جدیدی تولید شدند و کردارهای اجتماعی جدیدی در جامعه ایرانی شکل گرفت.پیدایش مدرسه یکی از پیامدهای انتشار تربیت جدید در ایران بوده است.