نام پژوهشگر: حسین زنگنه
حسین زنگنه محمدرضا نیلی احمدآبادی
نظریهی یادگیری زایشی از جمله نظریههایی است. که به دنبال پرورش آن دسته از مهارتها و قابلیتهایی در یادگیرندگان است که آنها بتوانند آن را پایهای برای کسب مهارتها و شایستگیهای بعدی خود قرار دهند. به عبارتی به زایش و خلق دانش دست پیدا کنند. پژوهش حاضر در راستای مدلسازی این نظریه برای کاربردی نمودن آن در کلاس درس در راستای بهبود بازدههای یادگیری سطح بالا و به کارگیری آن در یک بافت سازندهگرایانه (توسعهی نظریه) و با روش تحقیق آمیخته از نوع اکتشافی متوالی و با طرح تدوین مدل انجام شد که در تحقیق کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی با طرح استقرایی و پژوهش تکوینی با طرح توسعهی مدل و در تحقیق کمی برای رواسازی مدل از روش آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش بهره گرفت. سوالات تحقیق کیفی عبارت بودند از: چاچوب نظریهی یادگیری زایشی چیست؟ مولفههای این مدل کداماند؟ و همچنین روند طراحی آموزشی براساس این مدل چگونه است؟ فرضیههای تحقیق کمی نیز عبارت بودند از: مدل یادگیری زایشی موجب بهبود بازدههای یادگیری دانشآموزان در زیستشناسی میشود (فرضیه اصلی) و فرضیههای فرعی عبارت بودند از: الف) مدل یادگیری زایشی موجب بهبود یادگیری دانشآموزان در سطح تحلیل کردن میگردد. ب) مدل یادگیری زایشی موجب بهبود یادگیری دانشآموزان در سطح قضاوت کردن میگردد و نهایتاً ج) مدل یادگیری زایشی موجب بهبود یادگیری دانشآموزان در سطح خلق کردن میگردد. یافتههای حاصل از پژوهش بیانگر چارچوبی از نظریهی یادگیری زایشی بود که نقشهای معلم، یادگیرنده و محتوا را در کلاس درس مشخص ساخت. همچنین مولفهها مدل طراحی آموزشی مبتنی بر یادگیری زایشی و روند طراحی براساس آن از طریق پژوهش تکوینی در عمل مشخص گردید. در نهایت نتایج اعتباریابی بیرونی مدل شامل تایید فرضیههای تحقیق بود و بیانگر این که مدل طراحی آموزشی مبتنی بر یادگیری زایشی موجب بهبود بازدههای یادگیری سطح بالای دانشآموزان میگردد