پلی پروپیلن با خواص فیزیکی مکانیکی و گرمایی بسیار خوب کاربرد فراوانی در صنعت دارد. اما استحکام مذاب پایین این پلیمر کاربرد آنرا محدود کرده است. راه حل رفع این مشکل شاخه دار نمودن پلی پروپیلن از طریق پرتودهی یا اصلاح شیمیایی می‏باشد. در مقابل پلی بوتن-1 از نرمی و استحکام مذاب بالاتری برخوردار است. آلیاژ پلی پروپیلن/ پلی بوتن-1 نسبت به پلی-پروپیلن خالص خواص خزشی بهتری دارد. لذا با توجه به بهبود خواص آلیاژ پلی پروپیلن/ پلی بوتن-1 نسبت به تک تک اجزا آلیاژ، و از طرف دیگر بهبود خواصی که با شاخه دار شدن دراین آلیاژ بوجودمی آید، بررسی خواص این آلیاژ خصوصا بررسی اثر پلی بوتن-1بر رفتار شاخه‏ای شدن و همچنین خواص پلی پروپیلن مفید خواهد بود. در این پروژه پلی پروپیلن شاخه دار شده و آلیاژ های با 10 و 20 درصد وزنی پلی بوتن-1 شاخه دار شده در حضور 0/03، 0/05، 0/07، 0/1درصد وزنی دی کیومیل پراکسید ( dcp) و 0/6، 1، 1/5، 2 درصد وزنی از عامل شاخه دار کننده تری‏متیلول‏پروپان تری متاکریلات ( tmptma) و ppm600 آنتی اکسیدان ایرگانوکس 1010 توسط فرایند اکستروژن واکنشی تهیه شده است. نتایج بررسی های انجام شده توسط آزمون های ریولوژی برشی و ریولوژی کششی، ایجاد شاخه های بلند در ساختار آلیاژpp/pb-1 را تائید نموده است. با توجه به تصاویر حاصله از میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مشاهده شد که پس از اصلاح آلیاژها مورفولوژی از حالت قطره-‏ ماتریس به سمت حالت پیوسته تغییر حالت می دهد و در طی فرایند شاخه دار شدن در حالت مذاب اجزا وارد ساختار یکدیگر می شوند. بهترین نتایج برای نمونه های حاوی 5/1 درصد tmptma، 0/07 درصد dcp بدست آمد و حضور آنتی‏اکسیدان بطور مطلوبی روی خواص تاثیر گذار بود.در این پروژه پلی‏پروپیلن و پلی‏بوتن-1 در حضور هم و به طور همزمان در طی یک فرایند اکستروژن واکنشی در حالت مذاب شاخه‎دار شده‏اند و خواص آنها با پلی پروپیلن خالص شاخه‏دار شده مقایسه گردید. بررسی‏های بعمل آمده موید خواص ریولوژیکی مطلوب این آلیاژ شاخه‏دار شده می‏باشد. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده از این پروژه می توان روشی جدید و مناسب جهت رفع مشکل خزش و استحکام مذاب پلی پروپیلن خطی و نرمی پایین پلی پروپیلن شاخه ای ارائه نمود.

چکیده ندارد.