پوسیدگی ریشه و طوقه خیار یکی از مهم ترین و رایج ترین بیماری های گیاهی در جهان و ایران است. با توجه به روند رو به رشد استفاده از نانوذرات در تولید محصولات مختلف زراعی، مطالعات درخصوص چگونگی تولید وکاربرد آن ها، در سال های اخیر مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. از آنجا که به تبیین اثرات سو آن ها در محیط زیست و نقش آن ها در تهدید سلامت میکروارگانیسم های مفید کمتر پرداخته شده است. تحقیق حاضر کمکی به روشن نمودن اثرات مقایسه ای کاربرد نانوذرات مس، روی و نقره در روی رشد و یا کنترل یکی از پاتوژن های مهم خاکزاد ریشه ی گیاهان و همچنین باکتری های مفید و آنتاگونیست های غالب در ناحیه ی رایزوسفر گیاهان میزبان در پاتوسیستم های گیاهی خواهد بود. در این تحقیق اثرات ضدمیکروبی تعدادی از نانوذرات نقره، روی و مس، علیه بیماری پوسیدگی ریشه خیار ناشی از قارچ pythium و احتمال استفاده ازآن به عنوان ترکیبات کنترل کننده این بیماری مورد بررسی قرار می گیرند. و همچنین اثرات ضدمیکروبی این ترکیبات در شرایط in vitro و in vivo بر روی رشد تعدادی از باکتری های آنتاگونیست ناحیه ریزوسفر خیار مورد مطالعه قرار می گیرند. در طی این تحقیق نمونه های دارای علائم پوسیدگی ریشه پی تیومی از مزارع و گلخانه های تحت کشت خیار جمع آوری شد. قطعات ضدعفونی شده از ریشه های آلوده خیار بر روی محیط کشتcma حاوی آنتی بیوتیک قرار داده شدند. بر اساس ویژگی های مرفولوژیکی بر روی محیط کشت اختصاصی، گونه pythium aphanidermatum شناسایی شد. در تست های آزمایشگاهی اثرات بازدارندگی نانوذرات شامل (روی، مس، نقره و مخلوط روی و مس ) با غلظت-های (صفر، 25، 50، 75 و 100) پی پی ام روی نرخ رشد میسلیومی، تولید زئوسپور، ااسپور و تولید توده میسلیومی قارچ بررسی شد. نتایج نشان داد که عمده اثرات بازدارندگی از غلظت های 75 و 100 پی پی ام در تمامی تیمارها به دست می آید. همچنین بیشترین بازدارندگی مربوط به تیمار مس و مخلوط روی و مس در مقایسه با دیگر تیمارها بود. با توجه به ویژگی های فنوتیپی و آزمون های انجام گرفته بر روی استرین های مورد بررسی در باکتری های جدا شده از ناحیه ریزوسفر ریشه خیار، تنها جنس bacillus به عنوان باکتری آنتاگونیست جدا شده از ناحیه ریشه مورد شناسایی قرار گرفت. با افزایش غلظت نانوذرات، اثرات بازدارندگی از رشد در جدایه ها افزایش یافت. میزان اثرات بازدارندگی از یک جدایه تا جدایه دیگر متفاوت بود. اما به طور مقایسه ای، بیشترین میزان تاثیر بازدارندگی از رشد باکتری ها، در تیمار نانوذرات روی نسبت به نانوذرات مس و نقره مشاهده شد. در آزمایشات گلخانه ای، نانوذرات مس به خوبی شرایط آزمایشگاهی توانستند بیماری بوته میری را در گیاه خیار کنترل کنند. همچنین نانوذرات نقره، در غلظت 100 پی پی ام و نانوذرات روی، در غلظت 75پی پی ام کنترل موثری داشتند. نتایج آزمایشات گلخانه ای نشان داد که تاثیر این نانوذرات زمانی بهتر است که آن ها در روش قبل از تلقیح شبه قارچ پی تیوم به کار برده شوند. بر اساس نتایج بدست آمده از مجموع آزمایشات گلخانه ای و شرایط آزمایشگاهی و با عنایت به هزینه های تولید کمتر نانوذرات اکسید مس وکاهش خاصیت ضد باکتری آن، به نظر میرسد که کاربرد این نانوذرات (اکسید مس) جهت کنترل پوسیدگی پی تیومی ریشه خیار نسبت به موارد دیگر قابل توصیه تر می باشد.

توسعه روش های قابل اعتماد و سازگار با محیط زیست برای سنتزنانوذرات فلزی، یک گام مهم در زمینه استفاده از فناوری نانو در سیستم های کشاورزی است. استفاده از سیستم های بیولوژیکی، یکی از گزینه ها برای رسیدن به این هدف می باشد؛ لذا در این تحقیق، بیوسنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره قارچ alternaria alternata و trichoderma harzianum مورد ارزیابی قرار گرفت. نانوذرات نقره در یک فرآیند مصنوعی نسبتا سریع، از طریق کاهش محلول یون نقره با استفاده از عصاره سلولی قارچ a. alternata و t. harzianum در شرایط تاریکی ظرف مدت 24 ساعت ساخته شد. خصوصیات نانوذرات تولید شده با استفاده از دستگاه uv-visible spectroscopy مورد ارزیابی قرار گرفت. مورفولوژی نانوذرات نقره، توسط میکروسکوپ اسکن الکترونی (sem) مشخص شد، که به صورت ذراتی کروی با پراکنش خوب و اندازه های مختلف کمتر از 100 نانومتر برای هر دو قارچ مذکور بود. همچنین طیف ftir حاصل از نانوذرات بیوسنتز شده حضور گروه های پیوندی آمید که در خود عصاره قارچی یافت شد را نشان داد. نانوذرات تولید شده در دمای اتاق، در شرایط تاریکی به مدت شش ماه پایدار بود. مطالعه حاضرنشان می دهد که روش سنتز نانوذرات با استفاده از قارچ a. alternata و t. harzianum روشی ساده، ایمن وکارآمد است. اثرات مقایسه ای کاربرد نانوذرات نقره بیوسنتز شده و نانوذرات نقره شیمیایی در کنترل بیماری زردی و پژمردگی لوبیا ناشی از قارچ fusarium oxysporum مورد بررسی قرار گرفت. در تست های آزمایشگاهی اثرات بازدارندگی نانوذرات مذکور با غلظت 67 پی پی ام روی نرخ رشد میسلیومی قارچ بررسی شد. نتایج نشان داد که اثرات بازدارندگی نانوذرات بیوسنتز شده با قارچ آلترناریا و تریکودرما نسبت به نانوذرات شیمیایی به طور معنی داری بیشتر می باشد. نتایج حاصل از بررسی های گلخانه ایی نشان داده است که پیش تیمار بوته های لوبیا با با نانوذرات بیوسنتز شده با قارچ آلترناریا قادر به کنترل معنی دار بیماری فوزاریومی لوبیا در مقایسه با تمامی تیمارهای مورد بررسی بوده است. بر اساس نتایج به دست آمده از بررسی های آزمایشگاهی و گلخانه ایی و با عنایت به هزینه های کمتر تولید و سازگاری بیشتر نانوذرات بیوسنتز شده با طبیعت در مقایسه با نانوذرات شیمیایی به نظر می رسد که کاربرد این نانوذرات (بیوسنتز شده) جهت کنترل بیماری زردی و پژمردگی لوبیا قابل توصیه تر می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.