هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر پرورش مهارت طرح مسئله بر توانایی حل مسئلهریاضی دانش آموزان سوم راهنمایی می باشد. در این مطالعه، دانش آموزان دو کلاس از یکی از مدارس منطقه کهریزک که در سال تحصیلی 92-91 در پایه سوم راهنمایی بودند، به عنوان نمونه در دسترس به صورت هدفمند انتخاب شدند. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر طرح، شبه آزمایشی از نوع گروه ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز در مورد مهارت طرح مسئله دانش آموزان، بر اساس چارچوب استویانوا و الرتن (1996)، در پیش آزمون و پس آزمون، سه موقعیت طرح مسئله ساختاریافته، نیمه ساختاریافته و آزاد در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. ابزار اندازه گیریِ توانایی حل مسئله دانش آموزان، آزمون هایی محقق ساخته بود که از سه قسمت مسائل مدل سازی، استدلالی و چندراهبردی تشکیل شده بودند. اکثر این مسائل از آزمون های منتشر شده تیمز (1999، 2003، 2007 و 2011) انتخاب شدند. روایی محتوایی آزمون های حل مسئله، توسط سه استاد آموزش ریاضی، دو استاد ریاضی و نیز چهار تن از دبیران ریاضیِ مقطع راهنمایی موردتأیید قرار گرفت. پایایی آزمون حل مسئله در پیش آزمون، با روش بازآزمایی مورد بررسی قرار گرفت و ضریب پایایی 69/0 به دست آمد که مقدار قابل قبولی را نشان می دهد. از آنجایی که تمام مسائل آزمون حل مسئله در پس آزمون از مسائل منتشر شده آزمون تیمز 2011 در پایه هشتم انتخاب شده بود، پایایی آن مورد بررسی قرار نگرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تی مستقل مورد استفاده قرار گرفت. همچنین،برای آگاهی از نظرات دانش آموزانگروه آزمایش نسبت به تدریس همراه با تأکید برفعالیت های طرح مسئله، پرسش نامه ای بین آنها توزیع شد. نتایج تحقیق نشان داد که اجرای فعالیت های طرح مسئله در کلاس درس باعث افزایش معنادارِ مهارت طرح مسئله دانش آموزان می شود. همچنین، اجرای این فعالیت ها موجب افزایش معنادار توانایی حل مسئله دانش آموزان می گردد. علاوه بر این، نتایج به دست آمده از پرسش نامه نشان داد که اغلب دانش آموزان گروه آزمایش، انجام فعالیت های طرح مسئله را لذت بخش می دانستند و معتقد بودند این دوره آموزشی نه تنها بر توانایی حل مسئله آنها بلکه بر دیدگاه آنها نسبت به حل مسئله و حتی ریاضیات تأثیر مثبت داشته است. واژگان کلیدی: طرح مسئله، موقعیت طرح مسئله، حل مسئله، دانش آموزان، سوم راهنمایی.

مهم ترین هدف این تحقیق بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و توانمندسازی کارکنان در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است. در این تحقیق در بخش فرهنگ سازمانی از مدل دنیسون با مولفه های درگیر شدن در کار، سازگاری، انطباق پذیری و رسالت و در بخش توانمندسازی از مدل میشرا با مولفه های موثر بودن، حق انتخاب، شایستگی، معنادار بودن و اعتماد به دیگران استفاده شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی است. روش تحقیق حاضر بر اساس نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق 250 نفر از کارکنان بنیاد مسکن انقلاب اسلامی می باشد. روش نمونه گیری در این تحقیق تصادفی است. حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول 129 نفر تعیین گردید. با توجه به غیر نرمال بودن داده های تحقیق در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های تحقیق نشان داد که بین مولفه فرهنگ سازمانی- درگیر شدن در کار، سازگاری، رسالت و انطباق پذیری – و توانمندسازی کارکنان ارتباط معنی داری وجود دارد.

هدف تحقیق طراحی و تبیین الگویی برای توانمندسازی مدیران کاروانهای حج جمهوری اسلامی ایران می باشد. دیدگاههای مختلفی برای توانمندسازی ارائه شده است که عبارتند از : دیدگاه عقلایی ، انگیزشی و فوق انگیزشی .دیدگاه تحقیق حاضر دیدگاه سیستمی است. در این دیدگاه برای بهره مندی از نقاط قوت سه دیدگاه قبلی و اجتناب از نقاط ضعف آنها، ابعاد بحث در قالب یک الگوی سه بعدی رفتاری ، ساختاری و زمینه ای جمع بندی شده اند.