یکی از مباحث مهم در بررسی عملکرد موشکهای هدایت شونده، مسئله خطا و انحراف از مسیر و نحوه کاهش آ» می باشد. هر روش هدایتی به دلیل فاصله از شرایط ایده آل به نوبه خود دارای خطای متدیک است. برای شناسایی عوامل موثر در ایجاد خطاهای متدیک در روش هدایتی q با استفاده از تئوری اختلالات کوچک، معادلات دیفرانسیل شرایط اختلالی بدست آمده است در ادامه با توجه به ترمهای اغتشاشی در معادلات حساسیت سنجی عناصر اصلی انجام گرفته و راهکارهایی جهت بهینه سازی روش هدایتی q با هدف کاهش خطای پرتابه هدایت شونده ارائه گردیده و سپس با استفاده از شبیه سازی غیر خطی 6 درجه آزادی قابلیت روشهای توصیه شده در کاهش خطای متدیک نشان داده شده است.

چکیده ندارد.