نام پژوهشگر: زهرا اهری
علیرضا شهامت نژاد زهرا اهری
چکیده ندارد.
مهنام نجفی زهرا اهری
چکیده ندارد.
داوود ناصری بروجنی زهرا اهری
چکیده ندارد.
زهرا اهری محسن حبیبی
در پژوهش حاضر یافته های جدیدی در حوزه دانش طراحی شهری حاصل شده است که موارد زیر را شامل می شود: 1 - با اتخاذ رویکردی پدیدارشناسانه به مفهوم زبان ، تعریف جدیدی برای مفهوم زبان طراحی شهری و اجزا تشکیل دهنده آن ارائه شده است . این تعریف اجزا محیط مصنوع را با محیط طبیعی در پیوند قرار می دهد و ابعاد تازه ای در مطالعه طراحی شهری می گشاید. 2- با استفاده از روشهای تحلیل زبانشناسی و در مقایسه باآن ، ساختار زبان طراحی شهری تعریف و خصوصیات آن تبیین شده اند. 3- واحدهای زبانی یا نشانه های تشکیل دهنده زبان طراحی شهری مشخص و نحوه دلالت آنها در ایستگاه زبان طراحی شهری اصفهان معین شده اند . واحد زبانی در سطح طراحی شهری ، فضاهای شهری است. 4 - خصوصیات فضای شهری تعریف شده است . این امر براساس مطالعه مفاهیم فلسفی فضا و نحوه تاثیر آنها بر تعاریف موجود فضای شهری ، صورت پذیرفته است . با بررسی و تحلیل مفاهیم فوق، تعریف جدیدی از مفهوم فضای شهری در دوره مورد بررسی ارائه شده است . 5- نحوه سازماندهی فضاهای شهری تشکیل دهنده زبان طراحی شالوده شهری اصفهان که براساس اصول مکتب شهرسازی اصفهان ، تنظیم شده اند ، با استفاده از مطالعات میدانی ، در سطوح مختلف کالبدی تبیین و توصیف شده اند. 6- تعریف جدیدی از شالوده شهری اصفهان با استفاده از مطالعات زبانشناسی ساختاری ارائه شده است . 7- در چارچوب مطالعات بین رشته ای زبانشناسی و معماری و طراحی شهری ، در توصیف دستور زبان معماری و طراحی شهری از الگوهای تحلیل ساخت زبانی در زبانشناسی استفاده شده است . در این پژوهش با بررسی و تحلیل الگوهای نظری موجود ، یک الگوی نظری خاص برای تحلیل ساخت زبانی در دستور زبان طراحی شالوده شهری اصفهان ایجاد شده است. 8- با بهره جستن از یافته های جدیدی که در حوزه باستانشناسی و مطالعات تاریخی بدست می آید ، می توان دامنه و عمق این پژوهش را گسترش داد و ابعاد تازه ای بدان بخشید.