ویژگی های نوری نانوکامپوزیت های پلیمر-دی اکسید تیتانیوم، از جمله pmma-tio2 و psma-tio2 به طورگسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است. در این پایان نامه، خواص نوری خطی و غیرخطی نانوکامپوزیت پلی استیرن-دی اکسید تیتانیوم که به روش لایه نشانی چرخشی تهیه شدند، بررسی شده است. مورفولوژی و ساختار نانوکامپوزیت توسط مشخصه یابی پراش پرتو ایکس، تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نیروی اتمی بررسی شد. برای بررسی خواص اپتیکی نمونه ها از طیف سنجی مرئی- فرابنفش و تکنیک روبش-z استفاده کردیم. ضریب شکست غیرخطی مرتبه دوم(n2) از آرایش دریچه بسته ی روبش-z و ضریب جذب دو فوتونی (?) از آرایش دریچه باز و با استفاده از یک لیزر پیوسته با طول موج 8/632 نانومتر، به دست آمد. نتایج نشان داد که ضریب شکست غیرخطی مرتبه دوم ps-tio2 دارای علامت مثبت و از مرتبه ی (w/m2) 9-10 و ضریب جذب دو فوتونی دارای علامت منفی و از مرتبه ی (m/w) 3-10 است.

نانوذرات دی اکسید تیتانیوم دارای خاصیت فوتوکاتالیستی بوده و توانایی تخریب پلیمر ها و مواد آلی را دارند. در این پایان نامه فیلم های نازک نانوکامپوزیت پلی استایرن – دی اکسید تیتانیوم به روش لایه نشانی چرخشی تهیه شدند. لایه های نازک پلی استایرن – دی اکسید تیتانیوم تهیه شده در معرض تابش نور لامپ ماوراء بنفش قرار گرفتند. تاثیر پرتودهی بر روی ویژگی های اپتیکی و تخریب نمونه ها بررسی شد. پرتودهی می تواند مواد آلی را از سطح نمونه ها تخریب و پاکسازی نماید. بعضی تکنیک های مشخصه یابی مانند طیف سنجی مادون قرمز، طیف سنجی ماوراءبنفش -مرئی، پراش اشعه ایکس، وزن سنجی گرمایی، میکروسکوپ الکترونی روبشی و نیروی اتمی برای بررسی تغییرات در فیلم های نانو کامپوزیت پلی استایرن – دی اکسید تیتانیوم مرجع و پرتودهی شده، استفاده شد. کنترل گاف انرژی، مشاهده تخریب و خود تمیز شوندگی نمونه نانو کامپوزیت پلی استایرن- دی اکسید تیتانیوم مرجع و پرتودهی شده در زمان های متفاوت توسط لامپ فرابنفش، نتایج حاصل از این پژوهش بود. همچنین تبدیل ساختار آمورفی پلی استایرن به ساختار بلوری در نانو کامپوزیت پلی استایرن-دی اکسید تیتانیوم مشاهده شد.

در این پایان نامه اثر پلاسمای رادیوفرکانسی اکسیژن بر ویژگی های سطحی پلیمر pmma از جمله زاویه تماس، انرژی سطح، زبری و سختی سطح و همچنین مورفولوژی سطح بررسی شده است. پلاسمای گازی توسط مولد رادیوفرکانسی 6/13 مگاهرتز تولید شده است. تغییرهای ایجاد شده بر سطح پلیمر بر اساس تابعی از زمان پردازش مورد مطالعه قرار گرفته است. در ابتدا زاویه تماس نمونه ها و انرژی آزاد آن ها توسط روش اونز- وندت اندازه گیری شده و نتایج به دست آمده مطالعه شده است. به منظور بررسی اثر گذشت زمان بر روی این پارامترها، نمونه ها پس از گذشت 75 روز مجدداً مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته اند. زبری سطح نمونه ها و مورفولوژی سطح آن ها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مورد بررسی قرار گرفته و هم چنین برای بررسی ساختار کریستالی نمونه ها از آنالیز پراش اشعه ایکس نیز استفاده شده است. سختی نمونه ها نیز پس از پردازش مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه اثر پرتودهی لیزرهای اگزایمر مختلف، بر روی سطح این پلیمر بررسی شده و اثرات ایجاد شده بر روی آن مطالعه شده است. زاویه تماس آب با سطح نمونه اندازه گیری شده و به منظور بررسی تغییرات مورفولوژیکی ایجاد شده بر سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شده است. در پایان نتایج بدست آمده از پرتودهی توسط لیزر، با نتایج بدست آمده از پردازش با پلاسما مقایسه شده است.

چکیده ندارد.

در سال های اخیر بیشترین بررسی های انجام شده در زمینه فیزیک پلاسمای غباری مربوط به امواج آکوستیک- غباری و بلورهای پلاسمای غبارآلود می باشد. در پلاسما انواع مختلف نوسانات و امواج انتشار می یابد. این نوسانات از طریق تغییرات دوره ای چگالی ذرات یا شدت میدان های الکتریکی و مغناطیسی آشکار می شوند. ما در این پایان نامه پلاسمای غباری با جفت شدگی ضعیف (اگر انرژی جنبشی ذرات بسیار بزرگ تر از پتانسیل برهم کنشی باشد، جفت شدگی ضعیف میان ذرات ایجاد می شود) را در نظر می گیریم و با استفاده از بسط و روش اختلال کاهنده، معادلات حاکم بر امواج شوک آکوستیک-غباری و آکوستیک یون-غباری و معادلات حاکم بر امواج سالیتونی آکوستیک-غباری و آکوستیک یون-غباری را با در نظر گرفتن نوسان بار غبار، رابطه پراکندگی امواج سالیتونی آکوستیک-غباری و امواج سالیتونی آکوستیک یون- غبار را در پلاسمای غباری مغناطیده و شرایط گرانشی به دست می آوریم. پایداری سالیتون ها را نیز بررسی می کنیم.

پلی استایرن دارای کاربردهای فراوانی در زندگی ما است (آشکارساز گاز منازل،?لوازم جراحی، مسواک، ماشین ریش تراشی و غیره). این روزها پلی استایرن?که برای طبیعت مضر است، بیش از پیش به دور ریخته می شود. پلی استارین در مقابل تجزیه شیمیایی در اثر تابش مقاوم است و در طبیعت قابل از بین رفتن نیست. مواد فوتوکاتالیست مخلوط شده در پلیمرها به دلیل جذب فوتون های ماورائ بنفش منجر به از بین رفتن پلیمر می شوند. دی اکسید تیتانیوم با خاصیت فوتوکاتالیستی بالا نسبت به اکسیدهای فلزی دیگر، گزینه خوبی برای این کار است. تحقیق بزرگی نیروهای سطحی برای کاربردهای مختلف سطوح بسیار با اهمیّت است. گاهی نیروی سطحی کوچک به معنی آلودگی کمتر سطح و گاهی نیروی سطحی بزرگ به معنی قابلیت بهتر سطح برای عملیات لایه نشانی بعدی است. هدف اصلی این تحقیق مشخص کردن تأثیر گذشت زمان، مدت زمان تابش ماورائ بنفش و غلظت دی اکسید تیتانیوم بر نیروی چسبندگی سطحی روی لایه های نازک دی اکسید تیتانیوم-پلی استایرن است. در مرحله اول روش حجمی نیرو بوسیله میکروسکوپ نیروی اتمی برای اندازه گیری نیروهای سطحی نمونه ها بکار رفته است. بدین منظور ابتدا نیروی چسبندگی نمونه هایی با مقدار معین نانوذرات دی اکسید تیتانیوم مخلوط شده، در زمان های مختلف تابش ماورائ بنفش اندازه گرفته شده است و در مرحله دوم تغییر نیروی چسبندگی سطح نمونه هایی با غلظت های مختلف دی اکسید تیتانیوم پس از مدت زمان معین تابش ماورائ بنفش بررسی شده است.

از طیف سنجی مادون قرمز غشاء چیتوسان پردازش شده با یون متان مشاهده شد که، در ساختار شیمیایی نمونه های پردازش شده با انرژی های پایین گروه عاملی جدیدی به وجود نیامده است. اما با افزایش انرژی یون متان به 80 کیلوالکترون ولت به جهت بالا بودن انرژی باریکه ی یونی و شکسته شدن برخی پیوندها، در ناحیه طول موجی cm-1 2229 پیوند سه گانه کربنی (c?c) تشکیل شد. اندازه گیری زاویه تماس آب با سطح غشاءهای اصلاح شده نشان داد، که با افزایش انرژی باریکه یونی متان و همچنین بالا رفتن زمان اعمال پلاسمای اکسیژن زاویه تماس آب کاهش می یابد. کاهش در زاویه تماس بیانگر افزایش خاصیت آبدوستی غشاءهای پردازش شده است که نشان دهنده آبدوست تر بودن غشاءهای اصلاح شده می باشد که از علل آن می توان به تشکیل برخی گروه های عاملی قطبی و تغییراتی در مورفولوژی سطح غشاء بعد از پردازش اشاره کرد. با بررسی میکرو تصاویر sem غشاء چیتوسان و نمونه های پرتودهی شده مشاهده شد، با بالا رفتن انرژی باریکه متان و همچنین زمان اعمال پلاسما منافذ تنگ می شود. برای نمونه های پردازش شده با یون متان به جهت ذوب شدن سطح غشاء چیتوسان با بالا رفتن انرژی، به تدریج منافذ با چیتوسان ذوب شده پر می شود. و برای نمونه های پردازش شده با پلاسمای اکسیژن احتمالاً به جهت کندگی سطح در اثر اعمال پلاسما و آوار شدن سطح کنده شده در روی منافذ کوچکتر می-شود. با انجام تست شار مشاهده شد، که برای نمونه ی پرتودهی شده با یون متان با انرژی kev30 شار آب عبوری نسبت به نمونه شاهد به جهت بزرگتر شدن منافذ افزایش یافته، که دلیل آن نفوذ بارهای مثبت متان داخل منافذ و دافعه ی یونی موجود میان یون ها و کاتیونهای ثابت غشاء می باشد. با افزایش انرژی باریکه یونی متان و همچنین با بالا رفتن زمان اعمال پلاسمای اکسیژن نفوذ پذیری کاهش می یابد که دلیل توقف نفوذ پذیری در انرژی بالا تنگ شدن منافذ است، که نتایج حاصل از sem را تأیید می کند. بررسی طیف جذب مرئی _ فرابنفش غشاء چیتوسان پردازش شده با یون متان نشان داد که در نمونه ی پرتودهی شده با یون متان با انرژی kev80 نسبت به نمونه شاهد یک جابه جایی به سمت قرمز از طول موج nm 209 به طول موج nm236 دارد، که متناظر با کاهش گاف نوار انرژی می باشد. این بهبود رسانندگی در کاربرد غشاء برای جداسازی یون ها و الکترودیالیز موثر می باشد. و در طول موج 300 نانومتر قله جذب دیگری نسبت به نمونه مرجع مشاهده شد. در مورد نمونه های پرتودهی شده با پلاسمای اکسیژن اعمال پلاسما تغییر چندانی در اندازه گاف انرژی نمونه ها به وجود نیاورد. با انجام تست کشت قارچ بر روی غشاء چیتوسان پردازش شده با یون متان و پلاسمای اکسیژن مشاهده شد که برای نمونه های اصلاح شده غشاء چیتوسان از خود خاصیت بسیار جالب ضد قارچی نشان داد. می توان از این خصوصیت فیلم های چیتوسان در صنعت بسته بندی مواد غذایی به عنوان یک نوع بسته بندی زنده و فعال استفاده نمود، که مانع از فساد غذاها و رشد میکروب روی آنها می گردد، که به جهت زیست سازگار بودن چیتوسان استفاده از آن در حفظ محیط زیست مفید می باشد.

تلاش برای بهبود خواص سطح غشاءهای پلیمری از قبیل غشاء پلی پروپیلن بسیار مهم می باشد. روش های متفاوتی از قبیل: تابش نور فرابنفش، تابش اشعه ی گاما و پلاسما و انباشت نانو ذرات اکسید های فلزی از جمله tio2 برای اصلاح ویژگی های سطح به کار گرفته می شود. این روش ها برای رسیدن به یکی از اهداف زیر به کار گرفته می شوند: ایجاد گروه های عاملی ویژه، افزایش انرژی سطح، افزایش آبدوستی یا آبگریزی و بهبود مورفولوژی سطح غشاءهای پلیمری می باشد. و همچنین قبل از لایه نشانی نانو ذرات tio2 روی سطح غشاء پلی پروپیلن، غشاء پلی پروپیلن به وسیله پلاسمای اکسیژن فعال شد. تاثیر قرار گرفتن نانو ذرات tio2 روی غشاء پلی پروپیلن فعال شده به وسیله پردازش پلاسما و مرجع با استفاده از میکروسکوپ روبشی الکترونی(sem)، میکروسکوپ نیروی اتمی(afm) مورد بررسی قرار گرفت. ساختار غشاء لایه نشانی شده و مرجع توسط پراش اشعه ی ایکس(xrd) مشخصه یابی گردید . اثر همزمان نانو ذرات tio2 و تابش نور فرابنفش برای بهبود آبدوستی سطح غشاء با استفاده از اندازه گیری زاویه سطح تماس قطره آب بررسی شد. این مطالعه نشان میدهد با افزایش درصد tio2 و افزایش زمان پرتودهی زاویه سطح تماس کاهش می یابد.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تابش نور فرابنفش و گذشت زمان بر نیروی چسبندگی سطحی و تخریب نمونه های ساخته شده از نانوکامپوزیت های پلی استایرن- دی اکسید تیتانیوم و رزین اپکسی- خاک رس است . پلی استایرن یکی از پرکاربردترین پلیمرهای صنعتی است و کاربرد آن در زندگی روزانه ما روبه افزایش است . اما مقاومت بسیار بالای آن در مقابل تجزیه در محیط ، آنرا به خطری برای منابع زیست محیطی تبدیل کرده است . در این پروژه ، لایه های نازکی با درصدهای متفاوت از نانوکامپوزیت پلی استایرن- دی اکسید تیتانیوم به روش لایه نشانی چرخشی ساخته شد و خواص فیزیکی ، نیروی چسبندگی سطحی و ناهمواری نمونه ها توسط روشهای میکروسکوپی سطح مانند میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) ، قبل و بعد از تابش نور فرابنفش اندازه گیری و بررسی شد . نتایج حاصل از آزمایشات نشان دهنده اینست که اضافه نمودن نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم به زمینه پلیمری پلی استایرن ، به علت خواص فوتوکاتالیستی دی اکسید تیتانیوم تحت تابش نور فرابنفش ، باعث افزایش تخریب سطحی و درنتیجه تجزیه سریع تر این مواد در محیط می شود . همچنین مشاهده شد که نحوه تهیه سوسپانسیون ps – tio2 ، تأثیر بسیاری بر افزایش میزان تخریب دارد . ساختار شیمیایی اپکسی ها و تنوع کاربردهای تجاری آنها باعث شده که اپکسی ها با ویژگی هایی مختلف و متنوع تولید شوند . در کل ، اپکسی ها بدلیل چسبندگی و خواص مکانیکی خوب و عایق الکتریکی بودن ، شناخته می شوند . اندازه گیری نیروی چسبندگی سطحی نمونه های ساخته شده از نانو کامپوزیت رزین اپکسی- خاک رس ، توسط میکروسکوپ نیروی اتمی به روش f.v ، نشان داد که اضافه نمودن نانو ذرات خاک رس به رزین اپکسی باعث افزایش نیروی چسبندگی سطحی و درنتیجه افزایش مقاومت آنها در برابر سایش و خوردگی می شود .

از سال 1947 رزین اپکسی بطورگسترده ایی در صنایع مختلف مانند:پوشش های سطحی، چسب ها، مواد رنگی و وسایل الکترونیکی استفاده می شود. بنابراین تحقیقات بسیاری برای بهبود خواص این پلیمر بکار برده شده است. باتوجه به کاربرد بسیار زیاد این پلیمر و هزینه های سنگینی که در نتیجه تخریب آن توسط عوامل محیطی و اسیدها ایجاد می شود در این پایان نامه سعی کردیم برای بهبود خواص این ماده از نانوذرات کِلی (خاک رس) و دی اکسیدتیتانیوم استفاده کنیم. اثرزمان بر نیروی چسبندگی سطحی نانوکامپوزیت های رزین اپکسی – خاک رس توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مطالعه شد. نانوکامپوزیت های رزین اپکسی – دی اکسیدتیتانیوم ساخته شدند. ساختار آنها توسط آنالیزهای پراش اشعه ایکس،طیف سنجی مادون قرمز، وزن سنجی گرمایی و میکروهاردنس مطالعه شد. سپس اثر اسیدسولفوریک برخوردگی آنها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مورد بررسی قرار گرفت بگونه ای که نیروی چسبندگی سطحی و زبری نمونه ها قبل از قرار گرفتن در اسید و در طی زمان های مختلفی که درون اسید بوده اندازه گیری و مقایسه گردید همچنین از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مشاهده اثری که اسید برسطح می گذارد استفاده گردید

در این پروژه نانوسیم های فلزیni و fe و نانوسیم های بس لایه ای ni/fe درون حفره های قالب پلی کربنات با قطر100nm به روش رسوب گذاری الکتروشیمیایی تهیه شدند.رسوب گذاری الکتروشیمیایی به صورت پتانسیواستات و با استفاده از سیستم سه الکترودی انجام شد. رشد نانوسیم های ni، fe و نانوسیم های بس لایه ای ni/fe، به ترتیب با استفاده از الکترولیتی حاوی نمک ni، نمک feو سیستم دو حمامی حاوی نمک های ni و feانجام گردید. پتانسیل بهینه اعمالی جهت رشد نانوسیم هایni وfe به ترتیب 1/1v- و1v- مورد استفاده قرار گرفت. نمودار جریان -زمان رشد دو مرحله ای نانوسیم ها شامل جوانه زنی در انتهای حفره ها و شروع رشد نانوسیم ها درون حفره ها را بر روی قالب پلی کربنات بیان نمود. خواص مورفولوژی نانوسیم ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) و پراش پرتوی x مورد مطالعه قرار گرفت. ترکیب شیمیایی نانوسیم ها توسط طیف دستگاه آنالیز پراکندگی انرژی اشعهedx) x) تعین گردید و خواص مغناطیسی نانوسیم ها توسط مغناطیس سنج ارتعاشی (vsm) تعیین گردید.

پلی وینیلیدن فلوراید یک پلیمر نیمه بلوری است که پنج ساختار بلوری متفاوت داردو به دلیل ویژگی پیزوالکتریکی اش بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از میان تمام ساختارهای بلوری پلی وینیلیدین فلوراید، تنها فاز ? از لحاظ پیزوالکتریکی فعال است. اخیرا ترکیب این پلیمر با نانومواد برای ایجاد فاز ? در پلیمر مورد توجه واقع شده است. در این پژوهش، نانوذرات مس به این پلیمر اضافه شدند. نانوذرات مس با روش کاهش شیمیایی ساخته شدند. نانوکامپوزیت های پلی وینیلیدین فلوراید-نانوذره ی مس با روش محلولی آماده گردیدند. فیلم ها با روش های مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند.طیف مادون قرمز فیلم پلی وینیلیدین فلوراید و فیلم های نانوکامپوزیتی نشان داد که با افزودن درصد وزنی پایین نانوذرات مس به پلیمر، پیک های مشخصه ی فاز ? به شدت کاهش می یابند و پیک های جدیدی که مشخصه ی فاز ? هستند ظاهر می شوند که با افزایش درصد نانوذرات، شدت این پیک ها نیز به شدت افزایش می یابد. بنابراین افزودن نانوذرات مس به پلیمر پلی وینیلیدین فلوراید باعث گذار پلیمر از فاز ? به ? می شود. اما با افزایش خیلی زیاد درصد وزنی نانوذرات، بازتابش بطورقابل توجهی افزایش و درنتیجه عبور شدیداً کاهش می یابد و نمیتوان اطلاعاتی خاصی از طیف مادون قرمز به دست آورد. با محاسبه ی گاف انرژی با استفاده از طیف فرابنفش- مرئی، مشاهده شد با افزودن نانوذرات مس به پلی وینیلیدین فلوراید گاف انرژی کاهش می یابد که نشان دهنده ی تشکیل ترازهایی بین سطوح انرژی homo و lumo نسبت داده شود. الگوی پراش اشعه ایکس فیلم پلی وینیلیدن فلوراید و فیلم های کامپوزیتی نشان داد که با افزودن 1/0 درصد وزنی نانوذرات مس به پلیمر تغییر قابل توجهی در الگوی پراش مشاهده نمی شود. اما در نانوکامپوزیت با 1% وزنی نانوذرات مس، پیک مشخصه ی فاز ? در زاویه ی 013/26، حذف می شود. همچنین پیکی که 096/19 قرار دارد به 03/20 جابجا می شود که مشخصه ی فاز ? می باشد. با افزایش درصد وزنی مس به 20% علاوه بر این تغییرات پیک های مشخصه ی فاز ? در زوایای 06/17 نیز حذف شدند و یک پیک جدید نیز در زاویه ی 02/36 ظاهر شد که مشخصه ی فاز ? در پلیمر می باشد. نتایج بررسی ویژگی های الکتریکی نشان داد که حتی با افزودن نانوذرات مس به پلیمر، مقاومت پلیمر کاهش و درنتیجه رسانندگی افزایش می یابد. با اضافه کردن مس در درصدهای وزنی بالا رسانندگی پلیمر افزایش بیشتری می یابد. اندازه گیری گذردهی الکتریکی نشان داد که با افزودن 4 درصد وزنی نانوذره ی مس به پلیمر گذردهی الکتریکی و در نتیجه ثابت دی الکتریک پلیمر افزایش می یابد که به دلیل ایجاد میکروخازن ها در پلیمر می باشد. اما با افزایش درصد وزنی مس به 20 درصد گذردهی کاهش می یابد. کاهش در گذردهی به این دلیل است که با افزایش درصد وزنی مس، نانوذرات به هم می چسبند و روی هم انباشته می شوند و این امر باعث افزایش اندازه ی موثر ذرات تا حد میکرون و درنتیجه کاهش گذردهی الکتریکی می شود. نتایج وزن سنجی حرارتی نشان داد که با افزودن 1% درصد وزنی نانوذرات مس به پلی وینیلیدین فلوراید، دمای تخریب پلیمر حدود c 0 20 افزایش می یابد. در نتیجه افزودن نانوذرات مس به پلیمر پایداری گرمایی پلیمر را بهبود می بخشد.

??????رزین های اپوکسی دارای مزیت های بسیاری مانند قیمت تولید پایین، مقاومت شیمیایی بالا و ویژگی-های مکانیکی عالی هستند. این رزین ها به عنوان گرماسخت ها بطور گسترده ای در کاربردهای فنی مانند پوشش ها، چسب ها، مواد رنگی و وسایل الکترونیکی استفاده می شوند. با این وجود، عوامل محیطی بسیاری مانند رطوبت، باران اسیدی و تابش فرابنفش وجود دارند که برای پلیمر مخرب هستند. تابش فرابنفش بیشترین اثر تخریبی را بر مواد پلیمری دارد. در این پایان نامه از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم برای بهبود ویژگی های این پلیمر استفاده کردیم. لایه های نازک نانوکامپوزیت رزین اپوکسی- دی اکسید تیتانیوم با روش لایه نشانی چرخشی تهیه شدند و این لایه ها در مدت زمان های مختلف در معرض تابش نور لامپ فرابنفش قرار گرفتند. تأثیر زمان، مدت زمان تابش فرابنفش و غلظت دی اکسید تیتانیوم بر نیروی چسبندگی سطحی لایه های نازک نانوکامپوزیت رزین اپوکسی-دی اکسید تیتانیوم توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مطالعه شد. بعضی تکنیک های مشخصه یابی مانند آنالیز پراش اشعه ایکس، طیف سنجی مادون قرمز?و طیف سنجی ماوراء بنفش- مرئی برای بررسی تغییرات در لایه های نازک نانوکامپوزیتی مرجع و پرتودهی شده مورد استفاده قرار گرفت. آبدوستی نمونه ها بعد از تابش فرابنفش نیز بهبود یافت.

نانوذرات اکسیدروی دارای خاصیت فوتوکاتالیستی بوده و توانایی تخریب پلیمرها و مواد آلی را دارند. در این پایان نامه فیلم های نازک نانوکامپوزیت پلی استایرن- اکسیدروی به روش لایه نشانی چرخشی تهیه شدند. لایه های نازک پلی استایرن- اکسیدروی تهیه شده در معرض تابش نور لامپ فرابنفش قرار گرفتند. تأثیر پرتودهی بر روی ویژگی های اپتیکی و تخریب نمونه ها بررسی شد. پرتودهی می تواند مواد آلی را از سطح نمونه ها تخریب و پاکسازی نماید. بعضی تکنیک های مشخصه یابی مانند طیف سنجی مادون قرمز، طیف-سنجی مرئی- فرابنفش، پراش اشعه ایکس، اندازه گیری زاویه تماس، وزن سنجی گرمایی و میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی تغییرات در فیلم های نانوکامپوزیت پلی استایرن- اکسیدروی مرجع و پرتودهی شده استفاده شد. تست ضدقارچی فیلم پلی استایرن و فیلم های کامپوزیتی آماده شده انجام شد.

در این پروژه سه کمپلکس مختلف از کادمیم (cd) مس (cu) ونیکل (ni) تهیه شدند. برای تهیه کمپلکس ها ی فوق ازتراکم دی پروپیلن تری آمین با فرمیل پیریدین در حضورنمک های فلزی مناسب استفاده شده است. پس ازتشکیل کمپلکس ها کارهای مطالعاتی روی آنها انجام شد. در نهایت فلورسانس وxrd آنها مورد برسی قرار گرفت.

کندوسوز لیزری از یک هدف مسی در محلول تتراهیدروفوران خالص و غلظت 8/0 درصد پلی استایرن در تتراهیدروفوران توسط هارمونیک دوم از لیزر q - سوئیچ نئودیم یاگ (532 نانومتر) با شدت پالس 80 میلی ژول انجام شد. مشخصه یابی اپتیکی نانوکامپوزیت های تولید شده توسط طیف سنج مرئی– ماورا بنفش و طیف سنج فتولومینسانس انجام گرفت. نتایج طیف جذبی مرئی – ماورابنفش نانوکامپوزیت های تولید شده در محلول تتراهیدروفوران (با 99/99درصد خلوص) و محلول 8/0درصد پلی استایرن در تتراهیدروفوران به ترتیب قله های جذبی در محل 265، 339، 359 و 400 نانومتر نشان می دهد. طیف نشری فتولومینسانس نانوکامپوزیت ها، دو قله وسیع در660-710 نانومتر نشان می دهد. با توجه به اینکه مشخصات طیفی نانوکامپوزیت های از نوع هسته – پوسته و اکسید نوع اول مس (cu2o) در همین محدوده های طیفی است، بنابراین در زمان کندوسوز لیزری نانوذرات از نوع هسته - پوسته، مس- اکسید نوع اول مس تولید شده است. نتایج طیف سنجی نشری فتولومینسانس پس از گذشت شش ماه سه قله جذبی در محل 380، 400 و 420 نانومتر را نشان می دهد و دلالت بر تشکیل نانو کامپوزیت های هسته - پوسته، اکسید نوع دوم مس (cuo) دارد. از طرفی نانو کامپوزیت های تولید شده در محلول پلیمری پایداری بیشتری دارند و کمتر کلوخه می شوند. توزیع اندازه ذرات توسط پراکندگی دینامیکی نوری و میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی و مشخصه یابی شد. نانوذرات تولید شده کروی شکل هستند و متوسط اندازه آنها 40 نانومتر است.

در این تحقیق ابتدا با استفاده از روش سل-ژل به تهیه پودر های دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی پرداخته و سپس ساخت لایه های نانوکامپوزیتی نسبت های مختلف این دو ماده را از دو روش ساخت مختلف و با روش های لایه نشانی چرخشی و غوطه وری مورد بررسی قرار دادیم. در پودر اکسید روی، به بررسی تأثیر گرمادهی از دمای 200 تا 1050 درجه سلسیوس پرداخته و مشاهده کردیم که با افزایش دمای گرمادهی سایز نانوذرات افزایش و مساحت سطح ویژه آنها کاهش می یابد. با بررسی طیف uv-visبه بررسی گاف نوار انرژی پرداخته و مشاهده شد که با افزایش گرمادهی، گاف نوار انرژی افزایش جزئی می یابد. طیف فوتولومینسنس اکسید روی در محدوده مرئی پیک هایی در نواحی بنفش، آبی و سبز نشان می دهد که ناشی از کاستی های اکسیژن می باشد. تصاویر میکروسکوپ عبوری انتقالی نانو بودن این ذرات را تأییدمی کند. در پودر دی اکسید تیتانیوم، به بررسی تأثیر گرمادهی از دمای 200 تا 1000 درجه سلسیوس پرداخته و مشاهده کردیم که با افزایش دمای گرمادهی سایز نانوذرات افزایش و مساحت سطح ویژه آنها کاهش می یابد.همچنین فاز ذرات از آناتاز به روتایل تغییر می یابد. طیف فوتولومینسنس اکسید روی در محدوده مرئی پیک هایی در نواحی بنفش، آبی و سبز نشان می دهد که ناشی از کاستی های اکسیژن می باشد. با تغییر فاز از آناتاز به روتایل شدت پیک در ناحیه مرئی پس از دمای 800 درجه سانتی گراد کاهش می یابد. تصاویر میکروسکوپ عبوری انتقالی نانو بودن این ذرات را تأییدمی کند. سپس فیلم های نانو کامپوزیت اکسید روی- دی اکسید تیتانیوم تهیه گردید و با استفاده از طیف سنجی اشعه ایکس سایز ذرات برای دی اکسید تیتانیوم 10 نانومتر محاسبه شد و با افزایش نسبت اکسید روی سایز ذرات افزایش یافت تا در اکسید روی به 26 نانومتر رسید. طیف سنجی مرئی- فرابنفش چذب در محدوده 200 تا 350 نانومتر را نشان داده و میزان گاف نوار انرژی با افزایش نسبت اکسید روی از 3/2 ev برای دی اکسید تیتانیوم به 3/38 ev برای اکسید روی افزایش یافت. میزان زاویه تماس با آب برای دی اکسید تیتانیوم 11 درجه بدست آمد و ابر آبدوستی آن تأیید گردید. با افزایش میزان اکسید روی زاویه تماس به 73 درجه افزایش می یابد. تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی برای هر دو روش لایه نشانی غوطه وری و چرخشی بدست آمد و مشاهده شد که لایه نشانی چرخشی سطوح همگن تری را تولید می کند.

پلی وینیلیدین فلوراید یک پلیمر نیمه بلوری است که داراِی پنج شکل بلوری (?، ?، ?، ?، ?) می باشد . معمولترین شکل بلوری این پلیمر فاز ? است. این فاز یکنواخت است و همِین امر باعث می شود در طبیعت پایدار باشد و به دلیل درهم بودن بارهای مثبت و منفی غیرقطبی است. این غشاء پلیمری در پزشکی به عنوان فیلتر برای انتقال و کشف پروتئین، با استفاده از پادتن مورد استفاه قرار گرفته (نوعاً غشاء نیتروسلولز و پلی وینیلیدین فلوراِید استفاده مِی شود) و همچنین پس از اصلاحات صورت گرفته بر روی آن می تواند به عنوان الکترولیت در سلولهای سوختی استفاده شود. تلاش برای بهبود خواص غشاءها از روش های متفاوتی از جمله پردازش پلاسما، تابش اشعه فرابنفش، لیزر و پردازش یونی می باشد. در این پژوهش غشاء پلیمری پلی وینیلیدین فلوراید با اندازه سوراخ m???/? ، تحت تابش پرتوی الکترونی در دزهای kgy5?-3?? قرار گرفت. تغییرات ایجاد شده در غشاءهای پرتو دیده توسط آنالیزهای sem، ftir، xrd و tga مطالعه شد. میکروسکوپ الکترونی روبشی تغییر اندازه سوراخها را نشان می دهد. خواص شیمیایی غشاءهای پرتو دیده توسط طیف سنجی مادون قرمز بررسی شد. نتایج پراش اشعه ایکس نشان می دهد که بلورینگی غشاءها، تحت تابش پرتو الکترونی تغییر بارزی نمی کند. آنالیز tga کاهش وزن نمونه ها هنگام افزایش دما را نشان می دهد. تغییرات ایجاد شده به دز پرتو تابشی بستگی دارد.

در سال های اخیر دی اکسیدتیتانیوم به دلیل کاربردهای وسیعی در قسمت های مختلف از جمله الکترونیک نوری، فعالیت های فوتوکاتالیستی، سلول های خورشیدی، کاربردهای الکتروکرومیک، ذخیره سازی هیدروژن و سنسورهای گازی مورد توجه قرار گرفته است. در این پایان نامه لایه های نازک نانو دی اکسیدتیتانیوم به روش لایه نشانی چرخشی تهیه شدند. پلی کربنات یک پلاستیک مهندسی با خصوصیات بی نظیر همچون وزن کم، مقاومت شیمیایی بالا، مقاومت گرمایی خوب و شفافیت خوب است. تلاش برای بهبود خواص سطحی، سطوح پلیمری از قبیل پلی کربنات بسیار مهم می باشد. روش های متفاوتی از قبیل: تابش نور فرابنفش، پلاسما و باریکه های الکترونی برای اصلاح سطح به کار گرفته می شود. این روش ها برای رسیدن به یکی از اهداف زیر به کار گرفته می شود: ایجاد گروه های عاملی ویژه، افزایش انرژی سطح، افزایش آبدوستی و بهبود مورفولوژی سطح پلیمری می باشد. قبل از لایه نشانی سل دی اکسیدتیتانیوم روی پلی کربنات، زیرلایه به وسیله ی تابش فرابنفش فعال شد. پلی کربنات ها توسط لامپ فرابنفش به مدت زمان 4، 6، 8 و 10 ساعت پرتودهی شدند. بعضی از تکنیک های مشخصه یابی مانند پراش اشعه ایکس، طیف سنجی ماوراءبنفش- مرئی، اندازه گیری زاویه تماس قطره ی آب، انرژی سطحی و میکروسکوپ نیروی اتمی برای بررسی تغییرات در لایه های نازک نانو دی اکسیدتیتانیوم استفاده شد. پوشش دی اکسیدتیتانیوم به آرامی عبور پلی کربنات را کاهش داد. عبور نسبتاً بالای فیلم، همگنی خوب آن را نشان داد، همچنین پیک مرتبط با فاز آناتاز مشاهده شد.

پلی وینیلیدن فلوراید یک پلیمر نیمه بلوری است که پنج ساختار بلوری متفاوت دارد. این پلیمر به دلیل ویژگی پیزوالکتریکی اش بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از میان تمام ساختارهای بلوری پلی وینیلیدین فلوراید، تنها فاز ? از لحاظ پیزوالکتریکی فعال است. بنابراین افزایش میزان فاز ? در این پلیمر اهمیت بالایی دارد. اخیرا ترکیب این پلیمر با نانومواد برای ایجاد فاز ? در پلیمر مورد توجه واقع شده است. در این پژوهش، نانوذرات طلا با دو هدف; اول بررسی تغییر فاز پلیمر در اثر افزودن نانوذرات طلا، و دوم بررسی اثر نانوذرات طلا بر ویژگی های ، اپتیکی، الکتریکی و گرمایی پلی وینیلیدین فلوراید، به این پلیمر اضافه شدند. نانوذرات طلا با روش کندوسوزلیزری ساخته شدند. نانوکامپوزیت های پلی وینیلیدین فلوراید-نانوذره ی طلا با روش محلولی آماده گردیدند. فیلم ها با روش های طیف سنجی مادون قرمز، طیف سنجی فرابنفش- مرئی، پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی و وزن سنجی حرارتی مورد مطالعه قرار گرفتند. گذار از فاز ? به ?، کاهش گاف انرژی، افزایش رسانندگی و افزایش پایداری حرارتی نانوکامپوزیت ها در مقایسه با فیلم پلی وینیلیدین فلوراید نتایج حاصل از این پژوهش بودند.

یکی از مهمترین روش های تولید نانوذرات، لیزر کندگی در محیط مایع از یک هدف جامد است. در این پژوهش نانوکامپوزیت های اکسید روی با استفاده از لیزر نئودمیوم-یاگ (با طول موج 532 نانومتر و باانرژی پالس 200 میلی ژول)، از هدف روی در محلول تتراهیدروفوران خالص و محلول تتراهیدروفوران با غلظت 0.8 درصد وزنی پلیمر پلی استایرن تولید شده است. هر دو نمونه به مدت 20 دقیقه مورد نوردهی قرار گرفتند. هدف از انجام این پژوهش بررسی خواص اپتیکی نانوذرات اکسید روی تولید شده در این شرایط خاص و بررسی تاثیر حضور پلیمر در محیطی که نانو ذرات در آن تولید می شوند، می باشد. نمونه های تولید شده با آنالیزهای طیف سنجی مرئی-فرابنفش، طیف سنجی نشری فوتولومینسانس در درجه حرارت اتاق، طیف سنجی تفرق نور پویا و میکروسکوپ الکترونی عبوری مشخصه یابی شدند. نانوذرات اکسید روی تولید شده در طیف جذبی مرئی-فرابنفش، یک شانه ی جذبی در 360 نانومتر را نشان می دهند. در طیف نشری فوتولومینسانس در محلول تتراهیدروفوران با غلظت 0.8 درصد وزنی پلی استایرن دو قله نشری در محل ماوراء بنفش 380 نانومتر و بنفش مرئی400 نانومتروجود دارد و در طیف نشری فوتولومینسانس مربوط به نانوذرات تولید شده در محلول تتراهیدروفوران خالص نیز یک قله ی نشری در محل ماوراء بنفش 390 نانومتر وجود دارد. نشر ماوراء بنفش که به عنوان نشر مشخصه نانوذرات اکسید روی در نظر گرفته می شود به گذار الکترون حفره منسوب می شود. منشأ نشر در محدوده مرئی به عوامل مختلفی بستگی دارد که در حال بررسی است. نشر در محل بنفش هم به گذار الکترون از نوار رسانش به نوار ظرفیت نسبت داده می شود. نتایج آنالیز تفرق نور پویا حاکی از آن است که نانوذرات تولید شده در محلول پلیمری از نظر اندازه کوچک تر از نانوذرات تولید شده در محلول تتراهیدروفوران خالص هستند و نتایج میکروسکوپ الکترونی عبوری نشان می دهد که نانوذرات تولید شده عمدتاً کروی شکل هستند و میانگین اندازه ی آن ها 22 نانومتر می باشد

ذرات باردار پرانرژی فرودی بر سطح آشکارساز پلیمری در مسیر عبورشان ردپای نهان تولید می کنند. فرآیند خورش شیمیایی به مشاهده ردپاها کمک می کند. یکی از کارهای چالش برانگیز در استفاده از آشکارسازهای ردپای هسته ای اندازه گیری قطر ردپاهای به خصوص کم عمق ناشی از خورش های با زمان کوتاه است. در این پایان نامه ابتدا ردپاها توسط پرتودهی آشکارساز cr-39، با پرتوهای آلفا تهیه می شوند، سپس آشکارسازهای پرتودهی شده در محلول n 9 koh به مدت 1 ساعت در دمای c? 70 خورش می شوند و نهایتأ قطر ردپاها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) اندازهگیری می شوند.

در این پروژه فیلم لایه نازک نانو ساختار اکسید روی و هیدروکسید روی بر روی اسلاید شیشه ای تحت تابش دهی مایکروویو به عنوان یک روش ساده و سریع تهیه شده است. همچنین به منظور بررسی اثر نقره بر روی خصوصیات فیزیکی و بیولوژیکی فیلم ها، فیلم اکسید روی/نقره و هیدروکسید روی/نقره بر روی اسلاید شیشه ای نیز با روش مایکروویو تهیه شده است. در این روش نیروی هیدرولیز به کمک تابش دهی مایکروویو تامین میگردد. اثر ph محلول بر ساختار و ترکیب فیلم ها به کمک تکنیک های میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و پراش اشعه ایکس (xrd) و اسپکتروسکوپی پراکندگی انرژی اشعه ایکس (edx) مورد بررسی قرار گرفته است. کارایی فیلم های نازک سنتز شده به عنوان جاذب برای جذب یون مس (ii) از محلول آبی مطالعه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش مقدار کم نقره به فیلم لایه نازک نانو ساختار اکسید روی، سرعت و ظرفیت جذب جاذب افزایش می یابد. با توجه به نتایج به دست آمده فیلم لایه نازک اکسید روی/نقره باساختار گل مانند بهترین جاذب برای حذف یون مس با ظرفیت جذب mg/g 8/853 می باشد. جذب سطحی یون مس بر روی جاذب های تهیه شده از دیدگاه سینتیکی و تعادلی مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های تجربی تعادلی به صورت غیر خطی با ایزوترم های لانگمویر، فروندلیچ، ردلیچ- پترسون، لانگمویر- فروندلیچ، تاث، لانگمویر توسعه یافته، بروئرس- سوتولانگو و عزیزیان- ولکوو برازش شده اند. به کمک ضرایب همبستگی به دست آمده مشخص شد که داده های تعادلی سیستم های اکسید روی و اکسید روی/نقره با ایزوترم عزیزیان- ولکوو تطابق بهتری دارند. داده های تجربی سینتیکی نیز با مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، مرتبه ی مختلط اول و دوم، الوویچ، نمایی، شبه فرکتالی شبه مرتبه اول و شبه فرکتالی شبه مرتبه دوم برازش شده اند و با توجه به ضرایب همبستگی به دست آمده می توان گفت که مدل سینتیکی شبه فرکتالی شبه مرتبه اول بهتر می تواند سینتیک جذب سطحی یون مس بر روی سطح اکسید روی و اکسید روی/نقره را نشان دهد. در نهایت با استفاده از داده های به دست آمده مکانیسم جذب سطحی یون مس برروی جاذب های تهیه شده پیشنهاد شده است.

در این پایان نامه مواد پایه های کربنی مانند کربن فعال و گرافیت منبسط شده به عنوان پایه هایی برای پوشش دهی استفاده شد. ابتدا محلول سل حاوی نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم را با روش سل ژل ساختیم و سپس این محلول را روی پایه-های کربنی مانند کربن فعال و گرافیت منبسط شده نشاندیم. مشخصه یابی نمونه های ساخته شده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش اشعه ایکس، طیف سنجی پراکندگی انرژی پرتو ایکس و آنالیز bet انجام شد. آنالیز xrd پیک های مشخصه ی گرافیت منبسط شده و کربن فعال را نشان داد. پیک های مشخصه ی فاز آناتاز و روتایل دی اکسیدتیتانیوم در کنار پیک مشخصه ی گرافیت منبسط شده و کربن فعال مشاهده شد. نتایج sem نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم را که روی سطح گرافیت منبسط شده و کربن فعال پوشش داده شده اند، را نشان داد. توانایی نانوکامپوزیت ساخته شده از کربن فعال و دی-اکسیدتیتانیوم برای حذف آلاینده های رنگی و نانوکامپوزیت گرافیت منبسط شده- دی اکسیدتیتانیوم برای جذب روغن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد ماکزیمم جذب سطحی گرافیت منبسط شده بیشتر از گرافیت منبسط شده- دی-اکسیدتیتانیوم است، اما اگر گرافیت منبسط شده- دی اکسیدتیتانیوم تحت تابش فرابنفش یا نور خورشید قرار گیرد امکان حذف روغن وجود دارد.

در دهه های گذشته، پلی کربنات به خاطر خواص منحصربفرد خود مثل خواص فیزیکی، شیمیایی، اپتیکی، گرمایی، مکانیکی و بدلیل کاربردهای متعدد در تکنولوژی مدرن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در سال های اخیر، دی اکسید تیتانیوم به دلیل جذابیتش در خواص اپتیکی، شیمیایی، فیزیکی و الکتریکی مورد توجه قرار گرفته است. در این پروژه ابتدا فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات- دی اکسید تیتانیوم در درصدهای مختلف ساخته شدند. سپس ساختار نمونه ها توسط پراش اشعه ایکس مورد مطالعه قرار گرفت. پایداری گرمایی نمونه ها توسط آنالیز حرارت وزنی مطالعه شد. فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات در اکسید تیتانیوم در زمان های مختلف توسط لامپ فرابنفش پرتودهی شدند. اثر پرتودهی روی نمونه توسط تکنیک های مختلف از جمله میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز، طیف سنجی ماوراءبنفش- مرئی، طیف سنجی فوتوالکترون پرتو ایکس و اندازه زاویه تماس آب با سطح نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. خواص مکانیکی نمونه ها توسط میکروسختی سنجی ویکرز و تست کشش مطالعه شد. آب دوستی و انرژی سطح نمونه در زمان های مختلف پرتودهی، بسته به زمان پرتودهی تغییر کرده است. توسط آنالیز حرارت وزنی مشاهده شد که مقاومت گرمایی نمونه های کامپوزیتی در مقابل تخریب حرارتی نسبت به پلی کربنات بیشتر شده است. آنالیز فوتوالکترون پرتو ایکس نشان می دهد که سطح نمونه ها به مراتب اکسیدتر شده که ناشی از پرتودهی است. مشاهده شد که با افزایش نانو ذرات در پلی کربنات سختی آن افزایش می یابد. سطح نمونه نانوکامپوزیت پس از 15 ساعت پرتو دهی کاملاَ آبدوست شد.

در دهه ها ی گذشته، پلی کربنات به خاطر خواص منحصر به فرد خود مانند خواص فیزیکی، شیمیایی، اپتیکی، گرمایی و مکانیکی و به دلیل کاربردهای متعدد در تکنولوژی مدرن، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در سال های اخیر، اکسیدروی به دلیل خواص آن به ویژه خواص اپتیکی، شیمیایی، فیزیکی و الکتریکی مورد توجه قرار گرفته است. در این پروژه، ابتدا فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات- اکسید روی در درصد های مختلف تهیه شدند. سپس ساختار نمونه ها با پراش اشعه ی ایکس مورد مطالعه قرار گرفتند. پایداری گرمایی نمونه ها توسط گرماسنجی افتراقی مطالعه شد. فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات- اکسیدروی در زمان های مختلف توسط لامپ فرابنفش پرتودهی شدند. اثر پرتودهی روی نمونه ها توسط تکنیک های مختلف از جمله میکروسکوپ نیروی اتمی، طیف سنجی مادون قرمز، طیف سنجی فرا بنفش- مرئی، فوتولومینسانس ، طیف سنجی فوتوالکترون پرتوی ایکس مورد مطالعه قرار گرفت. آبدوستی نمونه ها با اندازه گیری زاویه ی تماس آب با سطح نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. آبدوستی و انرژی سطح نمونه، در زمان های مختلف پرتودهی بررسی شد و مشخص گردید که بسته به زمان پرتودهی مقدار آن تغییر کرده است. سطح نمونه ی نانوکامپوزیت پس از 15ساعت پرتودهی کاملأ آبدوست گردید. همچنین خواص مکانیکی نمونه ها توسط میکروسختی سنجی ویکرز مطالعه شد. آنالیز فوتوالکترون پرتوی ایکس نمونه ها نشان داد که سطح آنها در اثر پرتودهی به مراتب اکسیدتر می شود. نتایج نشان می دهد که با افزایش نانوذرات در پلی کربنات، سختی نمونه ها افزایش می یابد.

در این پروژه از پلی کربنات و نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم برای ساخت فیلم های نانو کامپوزیتی پلی کربنات دی اکسید تیتانیوم استفاده شد. ابتدا پلی کربنات در دی کلرومتان حل شد. سپس نانو ذرات دی اکسیدتیتانیوم با درصدهای مختلف به آن اضافه گردید. اثر پلاسما فرکانس پایین اکسیژن (50hz) روی آب دوستی، انرژی سطح و مورفولوژی پلی کربنات و نانو کامپوزیت پلی کربنات دی اکسید تیتانیوم مورد بررسی قرار گرفت. ساختار نمونه¬ها توسط آنالیز پراش اشعه ایکس بررسی گردید. خواص سطحی فیلم¬های پلی کربنات و نانو کامپوزیت پلی کربنات دی اکسید تیتانیوم به¬وسیله طیف¬سنجی فوتوالکترون پرتو ایکس، زاویه تماس آب با سطح، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ نیروی اتمی و میکروسختی سنجی ویکرز اندازه گیری شد. آنالیز فوتوالکترون پرتو ایکس اکسید شدن سطح را به¬واسطه پردازش پلاسما نشان داد. زاویه تماس برای نمونه نانو کامپوزیتی از 88 درجه به 15 درجه بعد از پردازش پلاسما کاهش پیدا کرد. مشاهده شد سختی فیلم¬های نانو کامپوزیتی پلی کربنات دی¬اکسید تیتانیوم با افزایش میزان دی اکسید تیتانیوم در نمونه کامپوزیتی افزایش یافت.

در این پژوهش، کندگی لیزری بر روی ویفر سیلیکون کریستالی در سوسپانسیون اکسید گرافن – (ان- متیل -2 - پیرولیدون) با استفاده از لیزر پالسی nd:yag با طول موج 1064 نانومتر و عرض پالس230 نانوثانیه انجام شد. انرژی پالس های بکار برده شده در آزمایش 1 ، 5/1 و2 میلی ژول بودند. سطح ویفر سیلیکون با میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که کندگی سیلیکون در مایع با لیزر پالسی نانوثانیه در اثر فرآیند پرتاب ذرات مذاب از سطح هدف بر اثر فشار القا شده توسط پلاسمای محدود شده یا موج ضربه ی بین سطح هدف و مایع انجام می شود. الگوی پراش اشعه ی ایکس ویفر سیلیکون بعد از کندگی لیزری تشکیل لایه ی 4h-sic روی سطح سیلیکون را نشان داد. تشکیل این لایه با طیف سنجی فوتوالکترون پرتوی ایکس تایید شد همچنین طیف رامان آشکار کرد که ذرات sic در فازهای مختلط آمورف و میکروکریستال سیلیکون جایگزیده شده اند. نانوذرات تولید شده در محلول توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری و آنالیز پراش اشعه ی ایکس مورد مطالعه قرار گرفتند. قطر میانگین نانوذرات با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری حدود9 نانومتر یافته شد و شکل نانو ذرات کروی بود. طیف بازتاب از سطح نمونه ها کاهش در بازتاب را با افزایش انرژی پالس نشان داد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.