هدف از این تحقیق مقایسه عوامل خطرزای قلبی-عروقی مردان میانسال با دو سطح مختلف فعالیت بدنی و چاقی شکمی بود.بدینمنظور 40 نفر از مردان میانسال شهر ساوه در محدوده سنی بین 35 تا 55 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند . برای اجرای این تحقیق روش نیمه تجربی با طرح پس رویدادی انجام شد. دراین پژوهش برای سطح فعالیت آزمودنی ها از پرسشنامه فعالیت بدنی سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای اجرای این تحقیق روش نیمه تجربی با طرح پس رویدادی انجام شد. در این پژوهش برای تعیین سطح فعالیت آزمودنی ها از پرسشنامه فعالیت بدنی یک استفاده شد و برای تعیین سطح چاقی شکمی از محاسبه نسبت دور کمر به دور لگن wer بوسیله متر نواری شد. در ادامه آزمودنیها به 4 گروه تقسیم شدند: گروه اول (n=10) افراد فعال امتیاز بک بالای 10) با whr بالا (بیشتر از 94%) و گروه دوم (10=n) فعال با whr پایین کمتر از 94% و گروه سوم (10=n) غیر فعال (امتیاز بک زیر 10) با whr بالا و گروه چهارم (10=n) غیر فعال با whr پایین سپس این گروه جهت انجام خونگیری و اندازه گیری سطح پروتیین واکنش دهند-c (‍crp) و چربی سرم (شامل لیپوپروتیین های hdlldl و tc به آزمایشگاه معرفی شدند. جهت مقایسه از روش آماری تحلیل واریانس عاملی دو (سطح فعالیت) در دو (چاقی شکمی ) در سطح معناداری و نرم افزار spss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطح پروتیین واکنش دهنده c (crp) ‍سطح کلسترول لیپوپروتیین پرچگال (hdl-c) سطح کلسترول لیپوپروتیین کم چگال ldl-c و کلسترول تام tc در مردان میانسال فعال و غیر فعال با دو سطح متفاوت چاقی شکمی اختلاف معناداری وجو د ندارد فقط اثر اصلی سطح پروتینی واکنش دهند c (crp) در مردانا با whr بالا و پایین با احتمال 95 درصد معنادار گزارش شد یاقته های این تحقیق نشان دادکه چاقی شکمی صرف نظر از فعالیت بدنی عادتی بر روی crp اثر گذار می باشد