پس از مطرح شدن تفسیر شکاکانه کریپکی از ویتگنشتاین، بحث های گسترده ای درزمینه شیوه پیروی از قاعده و هنجارمندی معنا شکل گرفته است و مفسران زیادی در دفاع از آن و یا مخالفت با آن سخن گفته اند. در این جستار پس از توضیح نظریه کریپکی، به شرح و بررسی دیدگاه فیلسوفانی پرداخته می شود که ضمن حفظ جنبه هنجارمندی، به دنبال استخراج تفسیری واقع گرایانه از معنا در آرای ویتگنشتاین متأخر هستند. پس ازآن آراء فیلسوفانی مورد بررسی قرار می گیرد که منشأ اصلی استدلال شکاکانه را هنجاری دانستن معنا می دانند و به همین سبب دلایلی را در رد هنجارمندی عرضه می کنند. در پایان نشان داده می شود که علی رغم برخی کاستی ها در تفسیر شکاکانه کریپکی به عنوان نظریه ای در باب زبان، به دلیل ناکامی رویکردهای بدیل در معرفی هرگونه امر واقع برای تبیین معنا، استدلال شکاکانه هنوز قدرت و استحکام خود را حفظ کرده است.